Brieven van lezers -- april 1994

Geachte redactie, Toen ik eind juli 1993 in Glastonbury verbleef, bracht ik een bezoek aan de anglicaanse Johannes de Doperkerk. Op een tafel in de kerk zag ik tussen allerlei brochures een stukje papier liggen. Toen ik de woorden las, werd ik nieuwsgierig en deed navraag bij één van de dienstdoende dames in de kerk. Zij vertelde een nogal opmerkelijk verhaal dat ik hieronder laat volgen. Tegen het einde van de Pinksterhoogmis van 1993 begonnen vijf gemeenteleden die op verschillende plaatsen in de kerk zaten onafhankelijk van elkaar ‘in tongen te spreken’. Dit was voorzover zij wist nooit eerder gebeurd in deze kerk, en ze was er bij toen het gebeurde. Geen van de betrokkenen had deze ervaring eerder gehad. Voor zover bekend waren ze allen reguliere gemeenteleden. Eén van de mannen die ‘in tongen sprak’ was bijzonder in de war en van streek door het volkomen onvrijwillige karakter van de ervaring. Aan het eind van de dienst werd aan elk van hen afzonderlijk en zonder enig contact met de andere sprekers gevraagd de betekenis op te schrijven van de woorden die hen ‘in de mond waren gelegd’. Die was in alle opzichten gelijk, op kleine spelfouten na. Ik vroeg of ik er een kopie van mocht hebben of maken. Ik kreeg het exemplaar dat op de tafel lag. Hoewel de mensen van de Johanneskerk het een ‘profetie’ noemen, zou je het misschien beter kunnen omschrijven als een ‘affirmatie’ of een ‘aankondiging’. De tekst luidt als volgt: Ik BEN bezig jullie te voorzien, Ik BEN bezig jullie te genezen, Ik BEN bezig jullie te leiden, maar TENZIJ jullie nader tot Mij komen, kan Ik je niet voeden. TENZIJ jullie tot Mij komen, kan Ik je niet genezen. TENZIJ jullie jezelf legen, kan Ik je niet vullen. Mijn mensen, er is nog hardheid in jullie hart; hardheid uit woede, hardheid omdat je jezelf op de plaats zet die Mij toekomt. BEROUW deze hardheid. RICHT je weer tot Mij en leef. KOM, zodat Ik je kan vernieuwen in lichaam, denken en geest. KOM tot Mij, zodat Ik je kan genezen. KOM tot Mij, zodat Ik je kan voorzien, zodat Ik je kan uitzenden door de Kracht van Mijn Geest om degenen te BEVRIJDEN die door angst bevangen zijn, om vergeving te VERKONDIGEN en om liefde te TONEN aan alle mensen. Mijn kinderen, Ik BEN naar jullie onderweg. M.N. Fletcher, Dover, Kent (Groot-Brittannië) (De meester van Benjamin Creme bevestigt dat deze boodschap gelijktijdig in het denken van de vijf kerkgangers werd geplaatst door Maitreya.) Geachte redactie, Ik ben benieuwd of u de volgende vraag kunt beantwoorden met betrekking tot de fysieke aanwezigheid van Maitreya op 7 februari 1992. Op dat moment was ik nog niet op de hoogte van uw publikaties en wist ik ook nog niets van de feitelijke terugkeer van de Christus in het leven van alle dag. Wel had ik, voordat ik deze ervaring had, De wederkomst van de Christus van Alice A. Bailey gelezen. Vrijdag 7 februari 1992 overnachtte ik in het Tekels Park pension in Camberley, Surrey. Op één andere student na was er volgens mij die avond verder niemand aanwezig... Later die avond stond ik naar wat boeken te kijken die waren uitgestald in de gang naar de eetzaal en de gemeenschappelijke ruimtes. Ik werd me er opeens van bewust dat er iemand in mijn richting en langs mij heen liep wiens houding mij opviel. Hij was van top tot teen gekleed in een wit gewaad, en had een witte hoofdtooi of tulband op. Hij had een Indiaas uiterlijk, met een kleine baard, was nogal lang, en had een gemiddeld postuur. Het intense wit van zijn gewaad viel mij op. Dit en het feit dat hij verder geen enkele andere kleur droeg intrigeerde mij. Ik denk niet dat hij van buiten kwam omdat ik hem door de twee dubbele deuren bij de ingang had moeten horen binnenkomen. Voordat ik hem zag, kende ik hem niet als gast in het pension. Hij liep de eetzaal in naar een groepje mensen. Even later zag ik hem naar de glazen deuren van de eetzaal lopen, waarschijnlijk met de bedoeling om te vertrekken. Ik wilde me niet opdringen en liep dus terug naar mijn kamer. Deze ervaring is mij bijgebleven, al was het alleen maar door zijn ongewone gewaad. Ik heb deze man nooit met wie dan ook in verband gebracht — en al helemaal niet met de Christus! Pas nu ik op de hoogte ben van uw publikaties en de foto van Maitreya’s verschijning in Nairobi heb gezien, heb ik het gevoel dat mijn ervaring misschien ongebruikelijker is geweest dan ik eerst dacht. Mijn vraag is derhalve: kunt u in dit stadium nog bevestigen of ontkennen dat deze man inderdaad Maitreya was? Mw J.M. Munt, Kent (Groot-Brittannië). (De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man in het witte gewaad inderdaad Maitreya was.) Geachte redactie, Terwijl ik de bulletin boards van een van de computernetwerken zat te lezen, kwam ik de volgende brief tegen van een man die anoniem wenst te blijven: "Een zwarte vrouw die ik indirect ken reed op een plaatselijke snelweg. Gewoonlijk neemt ze nooit lifters mee, maar deze keer wel, een blanke man. Hij was aardig en ze babbelden wat. Onverwacht zei hij: "U bent christen, dat zie ik". Ze stamelde van schrik, maar zei dat het klopte. De man zei: "Gabriëls lippen staan aan zijn trompet", en verdween toen. Ze raakte helemaal van streek en keek wild om zich heen in haar auto. Ze slingerde over de weg. Toen ze haar kalmte had herwonnen, zag ze dat een politieman achter haar aan reed. Ze reed naar de kant en stopte. De politieman wilde per se weten waarom ze zo reed. Nadat ze haar verhaal had verteld, gaf hij haar geen bekeuring. Hij zei dat ze de vierde was (of de zevende — dat wist ze niet meer) van wie hij dat die dag had gehoord." Uit gesprekken die ik nadien met deze man had bleek dat dit in de week na Thanksgiving (1993) was gebeurd op Highway 95, op een weggedeelte tussen West Palm Beach en Boca Raton, Florida. Een andere vrouw uit de omgeving vertelde in een lokaal TV-programma over een soortgelijke ervaring met deze "geheimzinnige lifter". Hij zei ook dat verscheidenen van zijn collega’s hadden verteld over voorvallen met de lifter die hadden plaatsgevonden in Jacksonville, Florida, in februari of maart vorig jaar. Gina Simcoe, Boulder, Colorado (VS)