Brieven van lezers -- juni 1994
"De Bruidegom is onderweg" Geachte redactie,
"Er zit meer achter dan hij denkt." Dat was wat er in mij opkwam toen ik dacht aan de informatie van de heer Creme over het naar buiten treden van Maitreya en zijn team van meesters van wijsheid.
Dat gevoel had ik heel sterk op de vroege ochtend van de volle maan op Palmzondag, 27 maart 1994. Het was het gevoel dat er een grote "onbekende factor" verbonden was met het naar buiten treden, waarvan zelfs de heer Creme nog niets wist. De dag ervoor las ik de nieuwe boodschap die de Heer Maitreya tijdens de Pinkstermis in 1993 had gegeven aan vijf leden van de Anglicaanse Johannes de Doper-kerk in Glastonbury, Engeland. Ik denk dat deze boodschap van groot belang is. Ze heeft iets magisch.
De woorden die Maitreya koos, "Ik ben naar jullie onderweg" (Eng: I am coming to you, red.), worden ook gebruikt door een bruidegom. Tevens vind ik het veelbetekenend dat deze gebeurtenis plaatsvond in Glastonbury — de plaats waar de heilige graal zich zou bevinden, de beker die een symbool is voor de Nieuwe Tijd. Bovendien was de kerk genoemd naar Johannes de Doper — de grote wegbereider, de "B.C." van zijn tijd.
Laat ons daarom, net als de vijf wijze maagden uit het Nieuwe Testament, onze "lampen gevuld houden met olie" en hem tegemoet treden. Verheugt u — want de bruidegom is onderweg.
Tony Walker, Crewe, Cheshire, Groot-Brittannië.
De verdwenen lifter
Geachte redactie,
Een vriend van mij belde me half januari 1994 met het volgende verhaal:
"Een vrouw uit de Dominicaanse Republiek, die in Queens, New York woont en op Long Island werkt, was in de namiddag rond vijf uur op weg van haar werk naar huis. Het was in die periode extreem koud vriesweer in New York. Ze zag een man langs de snelweg staan liften. Ze reed door zonder aandacht aan hem te besteden, maar plotseling dwong "iets" haar om te keren en de man op te pikken. Terwijl ze inmiddels al twee afritten was gepasseerd, voelde ze zich gedwongen om terug te gaan, hetgeen ze niet begreep omdat ze alleen was en nooit eerder een lifter had meegenomen. Toen ze weer op de plek kwam, stond de man er nog. Hij stapte in en ging op de achterbank zitten. Er is mij niet verteld waarover ze precies gesproken hebben, maar één van de dingen die hij zei was dat de Christus in de wereld is. Toen de vrouw achterom keek, was de man verdwenen. Ze raakte in paniek en stopte op de vluchtstrook. De politie kwam en vroeg wat er gebeurd was en toen zij het verhaal had verteld, zei de agent dat zij al de vierde was die dit verhaal vertelde."
Ik hoop dat u via uw meester kunt achterhalen of deze man Maitreya was.
Edith Falk.
(De meester van Benjamin Creme heeft bevestigd dat deze "lifter" Maitreya was.)
Een geluksdag
Geachte redactie,
4 mei 1994 — een geluksdag in onze geschiedenis.
De Arabisch-Israëlische overeenkomst; en er zijn vreedzaam verkiezingen gehouden voor het gehele Zuidafrikaanse volk. Ontegenzeggelijk Maitreya’s werk!
In de toespraak, waarin hij de overwinning van Nelson Mandela erkende, zei president F.W. de Klerk:
"Een grotere macht dan de mens heeft Zuid-Afrika de geest, de kans gegeven om in vrede voort te gaan. De Almachtige God is ons goed gezind geweest".
De Klerk sprak verder over de taak van genezing en verzoening. Gezien de informatie van Benjamin Creme dat Mandela en De Klerk door Maitreya worden geïnspireerd, is dit in mijn ogen opnieuw een voorbeeld dat hij weet waarover hij spreekt! Media, let eens op!
Tony Walker, Crewe, Cheshire, Groot-Brittannië
Ik zal zijn ogen nooit vergeten
Geachte redactie,
In augustus 1990 was ik alleen thuis en lag op bed te mediteren. Ik werd meegenomen naar een strand langs de zee. Daar bij het water zat een man in een verblindend wit gewaad en met sandalen aan zijn voeten, die volledig opging in het houtvuurtje dat hij met een stok opporde. Ik keek hem aan en hij keek vriendelijk terug. Ik stond daar, kon me niet bewegen en had geen idee wat er aan de hand was.
De volgende dag werd ik tijdens mijn meditatie weer meegenomen naar dezelfde plaats. Het was nacht. Degene, van wie ik denk dat het Jezus is, stond daar in dezelfde kleding op het strand op mij te wachten. Ik was diep onder de indruk door de blik in zijn ogen. Toen draaide hij zich om en liep de duisternis in. Omdat ik naar hem toe wilde, vroeg ik: "Wacht op mij?", maar hij liep te snel, waarbij hij grote voetafdrukken achterliet in het zand. Toen ik naar mijn eigen voeten keek, waren ze heel klein. Hij verdween in de nacht. De volgende nacht gebeurde hetzelfde, maar dit keer bleef hij staan en keek mij aan. Zijn haar was donker, zijn huid mat. Zijn donkere ogen waren ongelooflijk liefdevol en drongen tot diep in mijn ziel door. Ik zal zijn ogen nooit vergeten. Zijn verblindend witte gewaad was duidelijk zichtbaar in het donker. Hij keek mij doordringend aan, als van ver weg, met ogen vol geduld, vol ongelooflijke liefde en oneindige tederheid. Dit wezen bezat zo’n volheid, Zijn ogen namen de aarde op met zo’n ongelooflijke tederheid. Terwijl hij me nog recht in mijn ogen keek, verdween hij. Wie is dit wonderbaarlijk mooie wezen? Er is geen mens met zo’n oprechtheid in zijn ogen. Jezus of Maitreya? Ik verzeker u dat ik hem werkelijk zag. Kunt u mij zeggen wat de betekenis van deze visioenen is?
Carole Roy, Quebec, Canada
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de persoon in het wit Maitreya was.)
Ik kwam totaal overtuigd terug
Geachte redactie,
Toen ik op 8 april 1993 met vier anderen in Londen was voor een bespreking met Benjamin Creme, had ik een ervaring (totaal onverwacht en nieuw voor mij) die ik zal proberen kort te beschrijven.
Tijdens die bespreking was er een moment waarop we allemaal tegelijk praatten, het gebrek aan begrip was overduidelijk, en we verloren het doel van ons bezoek uit het oog. Het was op dat moment, waarop er zoveel onduidelijkheid was en we onze persoonlijkheid en eigen gezichtspunten boven alles stelden, dat ik een rechtstreekse blik van Benjamin Creme voelde die, denk ik, hooguit één à twee minuten duurde. Toen richtte hij zich op een van de anderen en daarna hield het op.
Het is onmogelijk voor mij om het gevoel te beschrijven dat ik toen had, want zelfs nu, een jaar later, heb ik nog steeds geen verklaring voor wat er werkelijk gebeurde. Ik kan alleen maar zeggen dat toen deze blik op mij gericht was, ik niet meer kon stoppen met huilen en alleen maar met mijn hoofd kon knikken. Natuurlijk zag ik, na dit moment, zeer duidelijk een lering die van groot belang is. Het innerlijke gevoel was onbeschrijfelijk en ik heb nog nooit in mijn leven zoiets ervaren, en zelfs als ik er nu aan terug denk, lopen de tranen weer over mijn wangen.
Het doel van mijn reis naar Londen was om Benjamin Creme te ontmoeten en na te gaan (als dat al mogelijk is) of de boodschap die hij aan de wereld vertelt, waar is: "De Christus, de wereldleraar, is sinds 19 juli 1977 in een fysiek lichaam weer onder ons". Ik hoef u niet te vertellen dat ik totaal overtuigd terugkwam, en sindsdien probeer ik deze boodschap van werkelijkheid en hoop voor de mensheid aan iedereen over te brengen. Ik weet niet of Benjamins meester in die blik aanwezig was (omdat Benjamin Creme zegt dat zijn blik soms die van zijn meester is) of dat hij op dat moment werd overschaduwd door Maitreya. Ook al is dit voor mij niet van essentieel belang en zal het niets aan mijn huidige situatie veranderen, zou ik u graag, als dat mogelijk is, om uitleg vragen over wat er werkelijk gebeurde.
Antonio Benitez, Cadiz, Spanje.
(Benjamin Creme bevestigt dat hij op dat moment werd overschaduwd door Maitreya.)
De lange ‘hindoe’ was Maitreya
Geachte redactie,
Met Pasen 1993 gingen we met vier mensen uit Spanje, op persoonlijke uitnodiging, richting Londen om deel te nemen aan de 24-uurs Transmissie-meditatie in Benjamin Creme’s Transmissie-meditatieruimte. Op de avond van Goede Vrijdag hebben wij enige uren met zijn vieren gemediteerd. Zaterdagochtend ging ik alleen en, na een tijdje gemediteerd te hebben, bleef ik even zitten, kijkend naar de mensen die aanwezig waren en degenen die kwamen en gingen. Plotseling liep er een lange man, in het wit gekleed en met een goed verzorgde stevige, zwarte baard, aan de rechterkant (daar waar de vrouwen zaten) langs mij. Ofschoon het licht gedimd was, zag ik dat zijn huid donkergoud van kleur was. Ik dacht: "Hoe is hij binnengekomen?" Ik sloot mijn ogen en probeerde weer te mediteren; na een poosje opende ik ze weer en toen zag ik dezelfde man links achter in de ruimte staan. Het viel mij op dat hij erg lang was en ongeveer 37 à 38 jaar oud. Ik dacht bij mezelf: "Waarom staat hij daar en gaat hij niet zitten, net als wij?" Ik bleef nog even zitten met mijn ogen gesloten en toen ik ze weer opende, zag ik hem niet meer. Ik ging naar buiten, de tuin in.
In de namiddag toen ik binnen was, kwamen mijn landgenoten binnen. Benjamin Creme was op dat moment niet aanwezig. Toen hij terugkwam, deed hij de lichten vol aan om te kunnen zien wie er in de zaal zat. Ik keek rond om te zien of ik de man die op een hindoe leek zag, maar hij was er niet.
Het einde van de transmissie kwam naderbij (het was ongeveer 19.30 uur) en ik ging samen met een vriendin naar buiten om te vertrekken. We stonden aan de overkant van de straat tegen een tuinmuur en keken naar het huis van Benjamin Creme. Mijn vriendin Marta vroeg: "Wie was die lange hindoe?" Ik antwoordde: "Die was er nu toch niet, dat was vanochtend". En één van de anderen zei: "Ik was ook diep ontroerd, hij zat in de hoek en ik dacht dat hij misschien Maitreya was". Haar man viel haar in de rede en zei: "Maar dat kan helemaal niet, er zat daar niemand, die stoel was leeg!" Maar Marta hield voet bij stuk: "Hij zat daar wel, hij stond op, deed één stap, draaide zich om en stond precies voor mij. Ik zag hem heel duidelijk". (Dit gebeurde toen Benjamin Creme terugkwam in de zaal, de lichten aandeed en ik rondkeek om te zien of hij er was...) We hebben alle drie beschreven hoe hij er uitzag en dit kwam overeen.
Maria Carmen Delicado, Barcelona, Spanje.
(Benjamin Creme bevestigt dat deze lange "hindoe" Maitreya was.)