| Zijn
ogen waren zo doordringend, zo mooi..... Geachte
redactie,
Ik wil u vertellen over twee ervaringen van een jaar of 10,
12 geleden. Beide staan nog altijd helder in mijn geheugen gegrift, als iets dat je
onmogelijk kunt vergeten.
De eerste ervaring was toen ik op een nacht wakker werd en
een kruis in een cirkel van wit licht, met een diameter van ongeveer 60 cm, op de muur van
mijn slaapkamer zag. Het was onbeweeglijk, helder en stabiel en bleef de hele nacht
zichtbaar; ’s morgens was het verdwenen.
De tweede ervaring speelde zich af in diezelfde periode.
Mijn man en ik waren naar het Guy’s ziekenhuis in Londen geweest; ook hadden we al
een paar maanden last van allerlei merkwaardige verschijnselen in ons huis. Om onszelf wat
op te vrolijken besloten we in het Hilton hotel een kopje koffie te drinken, wat we
normaal nooit doen. We zaten zachtjes te praten over al die vervelende gebeurtenissen,
toen ik plotseling merkte (of liever gezegd het gevoel kreeg) dat iemand achter ons naar
ons zat te kijken.
Ik zat in een hoge leunstoel en toen ik me omdraaide en
door de spijlen van de rugleuning keek, zag ik een man zitten van tussen de 30 en 33 jaar
die ons onverstoorbaar bleef aankijken. Zijn ogen zal ik nooit vergeten: zelfs van die
afstand (ongeveer 5 meter) waren zijn ogen zo doordringend, zo mooi en alwetend. We zetten
ons gesprek nog even heel zachtjes voort, terwijl ik me steeds intens bewust was van zijn
aanwezigheid achter ons, alhoewel ik er niets over tegen mijn man had gezegd. Hij had
zo’n sterke uitstraling, en telkens wanneer ik deemoedig achterom keek, zat hij daar
en keek ons liefdevol aan.
We besloten te vertrekken en betaalden de rekening. Toen we
hem passeerden, vroeg hij of we even bij hem kwamen zitten omdat hij ons gesprek had
opgevangen en ons iets wilde zeggen. We wisten dat hij ons op die afstand onmogelijk had
kunnen horen, maar op de een of andere manier konden we de aandrang om bij hem plaats te
nemen niet weerstaan.
Zijn ogen, waarvan ik ergens het gevoel had dat ik ze
herkende, waren zó vol mededogen, zo liefdevol en alwetend. Hij had een blanke huid,
droeg een kostuum en sprak zachtjes, in het Engels.
Plotseling begon hij over ons leven te praten, over de
verschijnselen die zich bij ons thuis voordeden, en hij zei dat dit met onze dochter te
maken had, maar dat we niet bang moesten zijn, dat het bijna voorbij was en dat onze angst
het terug zou brengen. Hij sprak zo’n 5 à 7 minuten met ons, terwijl hij ons bleef
troosten en ons aanmoedigde om zonder angst door te gaan, zijn ogen vol van liefde en
alwetendheid. Daarop zei hij dat hij moest gaan. Toen hij van de tafel wegliep, bleek hij
ongeveer 1,80m lang te zijn. We keken elkaar verbluft aan, onthutst hoe hij dit allemaal
kon weten. We zaten naast de deur en hij moest, om naar buiten te gaan eerst een flink
aantal treden omhoog. Op het moment dat hij de hoek om was stond ik op van de tafel om hem
te zien weglopen. Maar hij was verdwenen.
We hebben ons altijd afgevraagd wie dit was. Een engel, een
boodschapper van God in een van onze moeilijkste uren?
Janet Talty, Rochester (Kent, GB)
(De meester van Benjamin Creme heeft bevestigd dat deze
man Maitreya was en dat Hij ook verantwoordelijk was voor het kruis van licht op de muur
van de slaapkamer.)
Dubbel geschenk: Geef Share cadeau aan een
vriend(in)
Geachte redactie,
Onlangs bedacht ik dat ik een vriend van mij misschien een
goede dienst kon bewijzen. Verschillende van mijn vrienden zijn geïnteresseerd in de
eeuwenoude wijsheid en in het leven in de nieuwe-tijd, maar hebben tot nog toe geen kennis
gemaakt met Share. Daarom sluit ik hierbij een cheque in ter waarde van 20 pond (50
gulden, Red.) voor een jaarabonnement op Share voor een vriendin van mij. Ik zal
mijn vriendin schrijven en haar op de hoogte stellen van dit cadeau. Ik zal haar ook
schrijven dat als zij Share op prijs stelt, ze haar dankbaarheid kan tonen door op
dezelfde manier een abonnement te geven aan een eventueel geïnteresseerde vriend(in) van
haar. Als deze trend voortgezet wordt, kunnen veel meer mensen kennis nemen van de
waardevolle inhoud van Share. De feestdagen van december komen eraan en een
jaarabonnement op Share voor een vriend is een geschenk dat dubbel nuttig is.
G. Gibbs, Groot-Brittannië
Er was slechts aanvaarding en liefde
Geachte redactie,
Dit is wat mij augustus jl. in Parijs overkwam: Het was
vrijdagavond en ik stapte bij het Odéon op lijn 4 van de metro naar het Gare de
l’Est. Ik ging een weekend op stap en had een rugzak en twee tassen bij me waardoor
ik maar moeilijk in de metro kon komen, die op dat tijdstip erg vol is. Gelukkig vond ik
een plaatsje bij de deuren en ik zette mijn bagage op de grond. Een jongeman op de plaats
naast me hielp me te gaan zitten. Ik kon zijn gezicht niet zien toen ik ging zitten, maar
er was iets in zijn stem of gewoon iets dat van hem uitging dat mij diep raakte en mij met
een gevoel van blijdschap en liefde vervulde. Ik dacht — en eigenlijk was het meer
een bevestiging dan een gedachte: "Zou het niet mooi zijn als alle mensen zo
met elkaar omgaan". Het was een omgang op basis van menselijkheid, zonder dat je van
de ander verwacht iets te doen of te zijn. Er was slechts aanvaarding en liefde.
De jongeman zei geen woord totdat hij de metro verliet, en
hij zich omdraaide, mij recht aankeek en zei: "Merci". Daarna verdween hij in de
drukte. Ik ben, nu nog steeds, diep ontroerd door deze ervaring, en vervuld van blijdschap
en licht. Kunt u mij vertellen of deze jongeman Maitreya was?
Saskia Dreiser, Parijs (F)
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de
"jongeman" in de metro inderdaad Maitreya was.)
"...net als Sai Baba"
Geachte redactie,
Een paar maanden geleden liep ik in de wijk Muswell Hill in
het noorden van Londen, op weg naar de bushalte. Ik was die dag erg neerslachtig en
depressief, iets dat maar zelden gebeurt.
Ik stond tegen het hek van de bushalte op de bus te
wachten. Plotseling kwam er een jongeman de heuvel af naar de bushalte toe. Toen ik hem
zag was ik perplex: hij deed me onmiddellijk denken aan een jong uitziende Sai Baba. Mijn
eerste gedachte was: "Ik lees teveel in Share International!" Hij liep
vlak voor me langs en ik kon alleen maar naar hem staren. Hij droeg een ruime,
handgebreide lichtblauwe trui, plastic sandalen en een wijde broek en zijn haar zag eruit
als dat van Sai Baba. Hij zag er tamelijk jong uit, een jaar of 20, en zeer fris, schoon
en zuiver. Ik schaamde me dat ik hem zo aanstaarde maar ik kon het niet laten. Toen hij
langs me liep, draaide hij zijn hoofd om en keek me recht aan. Hij glimlachte een beetje
en keek me kalm en vriendelijk aan, alsof hij me gerust wilde stellen. Hij leek zich niet
te storen aan mijn starende blik.
Zwierig sprong hij naast me op het hek, als een kind, en
liet speels zijn benen heen en weer bungelen. Terwijl we op de bus wachtten, keek ik af en
toe naar hem, en probeerde erachter te komen wie hij kon zijn. Af en toe keek hij terug,
maar leek er zich niet aan te storen dat ik zo naar hem zat te kijken. Hij straalde kracht
en rust uit en zijn aura was beslist "anders". Hij had niets bij zich —
geen jas, geen tas, geen horloge, niets.
Ik dacht: "Dit is belachelijk"; zijn kleding
klopte eigenlijk ook niet en bovendien bedacht ik me dat er in een stad als Londen
allerlei vreemde figuren rondlopen.
Er kwam echter een vrouw bij de bushalte en toen ik zag hoe
ook zij naar het gezicht van deze jongeman staarde terwijl ze langs hem liep dacht ik dat
hij wellicht niet "zomaar" iemand was. Kunt u mij zeggen wie hij was?
Britta Landt, Londen (GB)
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat deze
"jongeman" Maitreya was.)
Chinese meester geeft ‘visitekaartje’ af
Geachte redactie,
Afgelopen september ben ik naar China geweest en heb ik op
veel plaatsen langs de "Zijde-route" foto’s genomen. Bij terugkeer ontdekte
ik een lichteffect op drie van de foto’s die ik in een tempel had gemaakt. Het deed
me direct denken aan een aantal soortgelijke foto’s die ik bij een vriend van mij in Share
International had gezien. Ik weet weinig over Maitreya’s missie en gaf de
foto’s aan mijn vriend. Is dit interessant voor uw lezers?
G.M., Muswell Hill, Londen (GB)
(De meester van Benjamin Creme verklaart dat de kolommen
van licht op de foto’s zijn geplaatst door de (Chinese) meester, die sinds 17 maanden
in Peking verblijft.)
De man met de fiets (1)
Geachte redactie,
Vorig jaar september, op een zomerse zaterdagmiddag in de
Newyorkse wijk Manhattan, liep ik op West 78th Street van Broadway naar een vriend die ik
zou helpen zijn auto te repareren. Net nadat ik de hoek om was van Broadway zag ik in de
verte een slanke jongeman (van een jaar of 20) met een lichtbruine huid die, met een fiets
aan zijn hand, in mijn richting liep. Hij zag er leuk uit, netjes gekleed en kort zwart
haar; hij droeg een korte broek en een t-shirt en hij had een tas in zijn hand. Toen we
elkaar bijna passeerden kwam hij op me af en vroeg beleefd: "Pardon, mag ik je iets
vragen?" Ik dacht dat hij de weg wilde weten of, wat in New York vaak gebeurt, om wat
kleingeld wilde vragen en zei: "Ja?". Maar in plaats daarvan vroeg hij:
"Zou je iemand herkennen als je hem tegenkwam?" (Volgens mij is dit letterlijk
wat hij zei.) Hij glimlachte, maar gaf niet de indruk dat het als grap bedoeld was; het
klonk meer als een soort aankondiging. Verward, maar onverklaarbaar onder de indruk van
zijn voorkomen, antwoordde ik snel "Ja", alsof ik hem begreep, terwijl ik dacht:
"Hè?" Hij bedankte me, schudde me de hand en liep weg. Op de hoek van de straat
sloeg hij linksaf Broadway in. Een ogenblik later liep ik hem achterna, maar zag hem
nergens meer.
Plotseling, in een flits, kwam het bij me op dat de persoon
die ik ontmoet had misschien wel heel bijzonder was — een meester of misschien zelfs
Maitreya. Daarna rationaliseerde ik, als een echte New Yorker, de gebeurtenis door te
denken dat dit typisch iets is dat je alleen in New York meemaakt en dat ik het gewoon
maar moest vergeten en niet mijn fantasie de vrije loop laten. Maar zelfs na al die
maanden kan ik deze gebeurtenis niet van me afzetten. Was dit werkelijk Maitreya?
Gretchen Berger, New York City (NY, VS)
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de jongeman
met de fiets inderdaad Maitreya was.)
De man met de fiets (2)
Toen ik de ingezonden brieven las van drie dames uit
Zwitserland (in Share Nederland nr. 7, 1993), waarin zij hun ervaring van Maitreya
op de trap van het Casino in Bern beschreven, dacht ik: als zij Maitreya hebben gezien dan
heb ik hem misschien ook gezien op precies dezelfde plek, de brug die naar het Casino
leidt.
Het gebeurde ongeveer zeven jaar geleden. Destijds stond ik
vaak vroeg op om een wandeling te maken en de zon te zien opkomen in de buurt van mijn
flat in het oude gedeelte van Bern. Toen ik die dag de heuvel afliep vanaf het Casino naar
de andere kant van de Kirchenfeldbrug realiseerde ik me dat het eigenlijk nog te vroeg was
omdat de zon nog niet opkwam. Ik liep verder en een aantal mensen, op weg naar hun werk,
passeerden mij in tegenovergestelde richting (richting stad). Toen zag ik een man die met
de fiets aan zijn linkerhand liep. Ik keek naar zijn hand die heel lichtjes het stuur
vasthield, zonder enige inspanning, prachtig. Ik dacht: " Hoe kan deze man die fiets
zo tegen de berg op krijgen terwijl hij hem maar zo lichtjes vasthoudt?" Toen keek ik
naar zijn gezicht. Hele donkere ogen keken mij recht aan. De oprechtheid en de rust
raakten me diep. Toen zag ik dat hij gekleed ging in een mooi pak, als een zakenman. Hij
zag er jong uit, ongeveer 40 jaar. Toen ik hem passeerde dacht ik: "Als iedereen was
zoals hij zouden we geen problemen meer hebben op aarde. Als Jezus op bezoek zou komen in
Bern, zou hij er zo uitzien."
Agathe Merz, Lausanne (Zwitserland)
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man met
de fiets inderdaad Maitreya was.)
Hij had een mooi, vriendelijk gezicht
Geachte redactie,
Ik lag te slapen en droomde. Plotseling werd de droom
‘anders’ en helder. Ik stond op een trottoir. Ik zag een lange, slanke man in
Aziatische stijl gekleed en geheel in het wit die heen en weer de straat overstak. Hij
liep op een hele specifieke manier, langzaam en gracieus. Ik had het idee dat hij boeken
overbracht van de ene plaats naar de andere (hoewel ik er geeneen zag). Ik wilde per se
zijn gezicht zien.
Een ogenblik later was ik alleen en praatte met mijn
kleindochter toen ik voelde dat er iemand achter me stond. Ik draaide me om en diezelfde
man stond nu naast me. Hij had een mooi, vriendelijk gezicht en ogen met een doordringende
blik. Hij lachte naar me en golven van liefde, goedheid, zachtaardigheid en nederigheid
gingen van hem uit. Ik lachte terug naar hem. De droom vervaagde, en ik werd wakker met
een gevoel van totale vrede over me. Zou deze persoon Maitreya geweest kunnen zijn?
Betty Farajallah, lid van de Camberley
Transmissie-meditatiegroep (Surrey, GB)
(De meester van Benjamin Creme heeft bevestigd dat de
man in deze droom Maitreya was.)
|