Ik heb
nog nooit zulke ogen gezien Geachte redactie,
Ik kwam juist uit een kerk en liep in de buurt van de
winkels in Clapham Common in Londen. Het volgende ogenblik botste ik tegen een Indiaas
uitziende man op. Toen ik opkeek om me te excuseren, raakte ik onder de indruk. De man
keek me recht aan en had de meest doordringende blauwe ogen die ik ooit gezien heb. Hij
leek recht door me heen te kijken en ik voelde plotseling een golf door mijn lichaam gaan.
Hij keek me ongeveer een halve minuut aan, zonder iets te zeggen. Hij droeg een tulband en
had een soort gewaad om zijn lichaam gedrapeerd. Het deed mij eigenlijk denken aan
afbeeldingen van de Christus die je soms ziet op tekeningen en schilderijen. Hij had ook
een nogal lange houten kromstaf en een boekje in zijn hand, en hij droeg een soort rugzak
over zijn schouder. Aan zijn voeten droeg hij sandalen.
Toen hij wegliep, dacht ik dat ik terug moest gaan om met
hem te praten. Ik had het gevoel dat er iets was dat ik hem wilde vragen. Toen ik me
omdraaide, zag ik hem een snoepwinkel ingaan. Ik liep terug en ging ook de winkel binnen.
Maar tot mijn verbazing was de man die ik net de winkel had zien binnengaan, verdwenen. Ik
kon het niet geloven. Het was ronduit verbazingwekkend hoe deze man gekleed was; met de
houten kromstaf die hij bij zich had, zag hij eruit als iemand uit lang vervlogen tijden.
Zijn ogen zal ik nooit vergeten. Ik heb nog nooit zulke ogen gezien en die dag zal me
altijd bijblijven. Wie is deze man? Ik zou u dankbaar zijn als u mij kunt zeggen wat mij
is overkomen.
(Naam en adres bij de redactie bekend.)
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man met
de kromstaf Maitreya was.)
Hij overhandigde een grote zak rijst
Geachte redactie,
Op een zondag kwam er in de kerk die mijn man en ik
bezoeken een Indiase heer binnen en liep naar mijn man toe. Terwijl hij hem een grote zak
rijst overhandigde, zei hij tegen mijn man: "Geef dit alstublieft aan de armen".
Kunt u ons vertellen of dit een teken van Maitreya was? Hartelijk dank.
(Naam en adres bij de redactie bekend.)
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man
inderdaad Maitreya was.)
Wij hebben vier wonderen meegemaakt
Geachte redactie,
Sinds mijn man en ik met Transmissie-meditatie zijn
begonnen en de homeopatische Tlacote-tabletten innemen, hebben we vier wonderen
meegemaakt.
In1986 verhuisden John en ik vanuit Alexandria (Schotland)
naar Los Angeles voor een gesponsorde baan, waarvan we hoopten dat die tot een
verblijfsvergunning en het Amerikaans staatsburgerschap zou leiden. Vijf jaar en 5000
dollar aan juridische kosten later haden we nog steeds geen verblijfsvergunning, en ik
ontdekte een gezwel aan mijn borst.
Onze buren, die een Transmissie-groep hadden waaraan we nog
nooit hadden deelgenomen, vroegen me of ik op de "genezingslijst" van de meester
van Benjamin Creme geplaatst wilde worden. Ik stemde toe en werd op de lijst geplaatst.
Twee dagen later bleek bij een borst-operatie dat ik kanker
had die zich naar mijn lymfeklieren had uitgezaaid. Twee weken later, hoewel ik mijn
linkerarm nauwelijks kon bewegen van de pijn, besloot ik naar de lezing van Benjamin Creme
in Los Angeles te gaan. Mijn buren stelden me aan meneer Creme voor als de vrouw uit
Schotland die onlangs op de "genezingslijst" was geplaatst en vroegen of er nog
iets anders was dat ik kon doen. Meneer Creme keek mij recht aan en terwijl ik onder de
indruk raakte van de mooiste blauwe ogen die ik ooit gezien heb (opaalvormig) zei hij:
"Meditatie is goed voor de ziel." (Daarna zag ik dat zijn ogen bruin zijn, maar
toen hij dit over meditatie tegen me zei, waren ze blauw!)
Toen ik thuis kwam, merkte ik dat ik geen pijn meer in mijn
arm had en dat ik mijn arm makkelijk boven mijn hoofd kon tillen. Ik keek om te zien of
het litteken was verdwenen, maar het zat er nog steeds.
Mijn dokter gaf me bestraling en chemotherapie, terwijl ik
volhield dat ik genezen was. Na korte tijd zette hij, omdat ik heel erg ziek werd, de
medicatie stop. (Het is nu drie jaar later en er is geen spoor meer van kanker te
bekennen. Dit was wonder nummer één!)
We gingen meedoen met de Transmissie-meditatie, ik begon de
Tlacote-tabletten in te nemen en een nieuwe advocaat nam de kwestie van onze
verblijfsvergunningsprocedure in behandeling. Hij schreef ons in voor de loterij die de
Amerikaanse regering organiseert voor Schotten om een verblijfsvergunning te kunnen
bemachtigen en, wonder nummer twee, wij kregen er een! Nu konden we allebei werken en we
verhuisden naar Noord-Carolina om onze eigen zaak te beginnen. We verloren alles dat we
hadden!
Hoewel we geen geld meer hadden, moesten we voor John die
heel ernstig ziek werd naar een dokter, een Pakistaan, en vertelden hem dat we geen geld
hadden maar dat John onderzocht moest worden. De dokter vertelde John dat hij binnen 24
uur dood zou zijn als hij geen hartoperatie zou ondergaan voor een dubbele drievoudige
bypass. John had altijd al grote vooroordelen gehad tegen Pakistanen en hij barstte
woedend uit: "Jullie Pakistanen zijn allemaal hetzelfde. Je bent er alleen maar op
uit me geld afhandig te maken!" Met een schittering in zijn ogen antwoordde de
dokter: "Meneer McIntyre, u hééft helemaal geen geld. Ik opereer u gratis".
Wonder nummer drie: hij deed het ook!
We gingen terug naar Los Angeles, deden weer mee met de
Transmissie-meditatiegroep, John begon de Tlacote-tabletten in te nemen en, hoewel ik
sinds jaren al niet meer gewerkt had, kreeg ik een baan als congiërge voor 189
appartementen zodat John kon herstellen. Vanwege de hebzucht van de eigenaren van de
appartementen besloot ik plotseling, op een woensdag, om een baan aan te nemen in een
ander appartementen-complex en we hoopten de volgende maandag in ons nieuwe huis te kunnen
trekken. We begonnen met de verhuizing maar waren zondagavond zo moe dat we besloten om in
ons nieuwe huis te blijven slapen en de volgende dag, 17 januari 1994 de rest van de
spullen te gaan halen uit het oude huis. Onze vroegere slaapkamer, ons hele appartement
was volledig door de aardbeving verwoest, terwijl wij in ons nieuwe appartement veilig ons
vierde wonder meemaakten!
Helen McIntyre, Canoga Park (Californië, VS)
(Benjamin Creme bevestigt dat de Hiërarchie de hand had
in deze gebeurtenissen, maar hecht eraan te stellen dat zijn eigen ogen niet blauw of
bruin zijn, maar bruin-groen.)
Handel vanuit je hart
Geachte redactie,
Gezien het feit dat velen het "Maitreya-verhaal"
niet geloven en zich afvragen of het zelfbedrog is of wilsverzwakkend mediumschap, wil ik
er op wijzen dat Jezus zei: "Aan hun vruchten zult gij ze kennen".
We moeten ons eigen geestelijk inzicht gebruiken om
onderscheid te maken tussen astrale contacten, ook al zijn ze van een hoger niveau;
datgene wat door een meester vanaf geestelijke niveaus wordt gedicteerd (dat veel
zeldzamer is); en de woorden die een Avatar spreekt, hetzij direct tot de mensen rondom
hem of haar, dan wel via boeddhische overschaduwing.
Indien we vanuit ons hart zouden handelen door wat we in Share
International lezen in plaats van een neutrale houding aan te nemen door ons mentale
oordeel en onze ideologische gedachtenvormen, dan zou het werk spoedig andere vormen
aannemen. Eventuele wilsverzwakking komt niet voort uit het "Maitreya-werk",
maar uit onze eigen passiviteit.
M.L. Pearce, Plymouth (Devon, Groot-Brittannië)
Het standbeeld weende
Geachte redactie,
Ik wil u graag vertellen wat er gebeurde toen ik, in een
opwelling, meneer Benjamin Creme belde. Hij zei mij dat er een reden was waarom ik hem had
gebeld en daarna vertelde hij mij dat er iets met het beeld van de Gezegende Maagd Maria,
dat ik thuis heb staan, zou gaan gebeuren. Meneer Creme zei dat er binnen enkele dagen
iets zou gebeuren, dat ik hem daarvan op de hoogte moest brengen en dat ik me niet moest
verbazen als het beeld zou gaan wenen. En inderdaad zondagmorgen, Paaszondag, begon het
beeldje te wenen. Ik was verbaasd en begreep niet hoe meneer Creme dit van te voren had
kunnen weten. Als er nog meer gebeurt, zal ik u dat natuurlijk laten weten.
(Naam en adres bij de redactie bekend.)
Ik kon mijn ogen nauwelijks geloven
Geachte redactie,
Het moet ongeveer 18 maanden geleden geweest zijn dat ik om
elf uur s avonds na de Transmissie-meditatie in Genève op weg was naar huis, blij
en geestelijk "opgeladen".
In die tijd publiceerde Share International allerlei
berichten van mensen die de geheimzinnige in het witgeklede lifter ontmoetten, die over de
hele wereld verschijnt en van wie de meester van Benjamin Creme bevestigde dat hij
Maitreya was.
Ik hoopte natuurlijk vurig dat ik op een dag tot de
gelukkigen zou horen die dit meemaken en ik liet daarom geen kans voorbij gaan om allerlei
lifters mee te nemen. Deze avond reed ik met mijn auto door donkere straten naar huis. Ik
was bijna bovenop een heuvel die Sion heet toen ik midden op de weg plotseling iets
helders zag zitten en niet voor mij opzij leek te gaan.
Terwijl ik er dichterbij kwam, minderde ik vaart. Midden op
de weg zat een groot dik, sneeuwwit konijn in het licht van een lantaarnpaal. Ik kon mijn
ogen nauwelijks geloven.
"Snel! Aan de kant, lief konijn, voordat je overreden
wordt," is waarschijnlijk wat ik op dat moment zei of dacht. Het konijn sprong net
genoeg opzij zodat ik het voorzichtig kon passeren. Toen ik in de achteruitkijkspiegel
keek, zag ik dat het er nog steeds zat, maar ik gaf gas en reed door. Plotseling moest ik
lachen en zei: "Ja, ja, Heer Maitreya, de kleur klopte, maar de vorm niet."
Later kreeg ik van Benjamin Creme persoonlijk de bevestiging dat het natuurlijk niet
Maitreya zelf was geweest, maar dat hij dit konijn gematerialiseerd had een
duidelijk bewijs dat ook meesters veel gevoel voor humor hebben.
Want op zijn Frans zouden we zeggen: "Maitreya
ma posé un lapin" hetgeen letterlijk betekent: "Maitreya zette me voor
konijn". Die uitdrukking gebruiken we als iemand een afspraak heeft gemaakt, maar
niet komt opdagen!
Heide Groll, Genève (Zwitserland)
De "engel" was Maitreya
Geachte redactie,
Op mijn werk hoorde ik van een collega dat ze twee
uitzonderlijke gebeurtenissen had meegemaakt.
Op een dag ging ze een eindje wandelen in Lausanne
(Zwitserland). Bij een zebrapad wachtte ze met oversteken omdat er een vrachtwagen aan
kwam. Het volgende ogenblik zag ze midden op de weg een vrouw met een kinderwagen. Maar de
vrouw met het kind had de vrachtwagen helemaal niet gezien. Mijn collega wilde roepen:
"Kijk uit, een vrachtwagen", maar ze kon geen woord uitbrengen omdat ze het
ongeluk zag aankomen en de situatie hopeloos leek. Mijn collega wendde haar blik naar de
vrachtwagen, en zag op dat moment een man die met opgeheven armen, naar de vrachtwagen
toe, op de weg stond. Dit gebeurde in een fractie van een seconde en het leek alsof de
man, die in het wit gekleed was, vleugels had. Mijn collega dacht dat hij een engel was.
De vrachtwagen kwam tot stilstand en de vrouw met de kinderwagen stak veilig de weg over.
Het gebeurde ook in Lausanne dat dezelfde collega onderweg
was in haar auto. Ze reed alleen en opeens stopte de auto in een bocht. Ze probeerde de
auto weer aan de praat te krijgen, maar plotseling zag ze een vrachtwagen aankomen die
haar niet kon zien omdat ze in die bocht stond. Ze sloot haar ogen, ervan overtuigd dat
haar laatste uur geslagen had.
Er gebeurde niets en toen ze haar ogen weer opende, zag ze
een in het wit geklede man met opgeheven armen tussen haar auto en de vrachtwagen staan.
De man keek naar de vrachtwagen en zij zag dat hij vleugels had. Ze was ervan overtuigd
dat deze engel haar leven had gered.
Concetta Cordo, Zwitserland
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat deze
"engel" in beide gevallen Maitreya was.)
Hij pakte mijn rechterhand met beide handen vast
Geachte redactie,
Het gebeurde op 18 januari 1994. Mijn vriend en ik
wandelden door de oude Zwitserse stad Neuchâtel. Voor een winkel stond tegen een pilaar
een onopvallende straatmuzikant, ongeveer 35 jaar oud met donker haar en een lichte
huidskleur, op zijn mondharmonika te spelen. We schonken geen aandacht aan hem en liepen
door. Na ongeveer tien meter hoorden we allebei achter ons een heel mooie, heldere stem
zeggen: "Ik ben blij dat iedereen in deze straat mijn vriend is en ik dank jullie. En
ook jullie allemaal die van en naar deze winkel komen, jullie zijn allemaal mijn vrienden
en ik dank jullie allen voor jullie vriendschap".
We draaiden ons om en ik dacht: Raar eigenlijk, hij bedankt
ons maar niemand geeft hem iets. Iedereen loopt snel langs hem heen en niemand besteedt
aandacht aan hem. Het is koud en een kop soep zal hem goed doen. Omdat ik dacht dat hij
een werkloze, bedelende straatmuzikant was, nam ik twee frank uit mijn broekzak en liep
naar hem toe om ze in zijn hoed of geldbakje te gooien. Maar er stond alleen maar een
blauw-grijze rugzak. Toen ik hem daarom het geld in zijn hand wilde geven, pakte hij mijn
rechterhand vast met zijn beide handen, die zacht en warm aanvoelden. Het muntstuk in mijn
hand werd groter en loste op; het viel niet. Ik voelde de warmte van oneindige liefde in
mijn hart stromen en mij totaal vervullen. Hij zei niets ik voelde alleen die
liefde die ik nooit kan vergeten. Zijn gezicht was niet zichtbaar meer.
Ik weet niet hoelang het duurde. Als in een droom liep ik
naar mijn vriend en zei: "Vreemd, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt". Ik keek
achterom, naar de onopvallende straatmuzikant die zich voorover boog om zijn kleine rugzak
op te pakken. Ik draaide mij om naar mijn vriend en zei: "Raar, vind je niet?"
Toen we nogmaals achterom keken, was hij al achter de
pilaar verdwenen. We wilden even met hem praten, maar we konden hem nergens meer vinden.
Meneer Creme, kan uw meester alstublieft zeggen wie deze man was? Was het Maitreya? Dank
u.
Therese Wyttenbach, Bienne (Zwitserland)
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de
"straatmuzikant" Maitreya was.)
Stomverbaasd dat zich een lichtkruis had gevormd
Geachte redactie,
Op 9 april van dit jaar organiseerden Share-medewerkers
in Calgary (Canada) een introductie-bijeenkomst over Transmissie-meditatie, waarbij een
aantal nieuwe mensen aanwezig was. We hadden een klein stuk glas meegenomen met een kruis
van licht erin dat we aan het publiek wilden laten zien. De gastheer, Ehren, had een stuk
gewoon glas gehaald, zonder kruis van licht erin, zodat de mensen het lichtpatroon konden
vergelijken. Hij had het glas al een tijdje geleden gekocht en het nauwkeurig onderzocht.
Hij was er zeker van dat er geen lichtkruis in zat. Maar toen we er tijdens de bijeenkomst
met de zaklantaarn in schenen, waren we stomverbaasd te zien dat zich in Ehrens glas ook
een kruis van licht had gevormd. Dit is naar ons weten het eerste kruis dat in Calgary is
verschenen.
Diana Holland, Vancouver (Canada)
(De meester van Benjamin Creme bevestigt dat dit nieuwe
kruis door Maitreya is gevormd.)
Een verder gevorderde "omroeper"
Geachte redactie,
Wie tot tien kan tellen kan vanuit een leunstoel duizenden,
misschien wel tienduizenden, op de hoogte stellen van de wederkomst van de wereldleraar,
Maitreya. Er is misschien een beetje moed voor nodig, maar wat is er op dit moment méér
de moeite waard? Het is een voorrecht om het klimaat van hoop en verwachting voor de
Christus en zijn team van meesters van wijsheid te helpen scheppen. Daar heb ik me de
afgelopen 13 jaar op toegelegd, en het is een gewoonte geworden die ik niet wil afleren.
Ik heb het natuurlijk over de vele lokale, regionale en nationale radioprogrammas
waar luisteraars tijdens de uitzending naar kunnen opbellen.
In dit verband is er een uitspraak die mij moed geeft en
die, hoop ik, ook voor andere "omroepers" nuttig kan zijn: "Het is maar een
klein lichtje op de zenderschaal, maar het kan velen verlichten". Volgens mij kreeg
ik deze woorden van een verder gevorderde "omroeper" dan ikzelf! Je weet nooit
hoeveel goeds je woorden kunnen teweegbrengen, hoe ze aan zullen komen. Er is nog veel
"braakliggend terrein"! Mogen zij "die hardheid berouwen",
zoals Maitreya zegt in zijn wonderbaarlijke boodschap via de Vijf van Glastonbury. En
vergeet niet: "De pen is machtiger dan het zwaard", dus er kan ook veel licht
verspreid worden door te schrijven naar de lokale, en misschien wel de nationale media.
Het zijn vaak juist de bladen waarvan je de minste interesse in dit verhaal verwacht die
bereid zijn om iets met deze informatie te doen.
Tony Walker, Crewe, Cheshire (Groot-Brittannië)
Hij strekte zijn armen uit
Geachte redactie,
Ongeveer een jaar geleden zag ik een video over de Kruisen
van licht en ik wilde ook een lichtkruis hebben. Naderhand dacht ik er geregeld aan om een
stuk glas te kopen, maar deed het dan niet omdat het op die momenten niet goed voelde.
In de nacht van 21 april 1994, het was toen erg bewolkt,
werd ik wakker door een geestelijk wezen met donker haar en een donkere baard, en een
gewaad van een weergaloos mooie kleur, een soort paars. Hij strekte zijn armen uit. Zonder
dat hij iets zei draaide ik me om in bed en zag de volle maan precies op het moment dat
hij door een ronde opening in de wolken scheen. De omtrek van de cirkel rond de maan was
ongeveer vijf keer zo groot als de maan zelf. Op dat moment verscheen er een volmaakt
kruis van licht dat glansde op het "gezicht" van de maan en zich uitstrekte tot
aan de rand van de cirkel. Tegen de tijd dat ik mijn vrouw wakker maakte, was het kruis al
weer bijna verdwenen en werd het door de wolken aan het gezicht onttrokken. De volgende
ochtend, 22 april, het begin van het Wesakfeest, voelde ik de aandrang om een stuk glas te
gaan kopen. Ik ging direct naar een winkel en zocht tot ik een bepaald stuk ondoorzichtig
glas vond dat een perfect kruis van licht vertoont wanneer het van achter beschenen wordt.
Dit stuk glas met het kruis van licht siert nu ons huis en geeft ons telkens weer steun
als we er naar kijken.
Daniel Green, Roseburg (Oregon, VS)
(Commentaar van Benjamin Creme: De figuur in de droom
was de meester Jezus. Wat het stuk glas betreft dat op 22 april werd gekocht: Maitreya
creëert kruisen van licht op gewoon glas en magnetiseert ook kruisen die van nature op
ondoorzichtig glas verschijnen, zoals bedoeld in deze brief. Ik ben bang dat louter de
aanschaf van een dergelijk stuk glas geen garantie is dat Maitreya het zal
"activeren". Het spijt me te moeten zeggen dat dit kruis niet op die manier
geactiveerd is.)
|