Brieven van lezers -- juni 1995

Hij verdween voor mijn ogen In januari 1994 was ik op een zondagochtend vroeg op weg om een oude vriend te behandelen en naderde de snelweg in de buurt van de Sarnia-brug toen ik een jongeman zag staan die leek te willen liften. Hij zag eruit als een jaar of 20, 25 en had kort bruin haar, droeg een vlekkeloos wit overhemd en een spijkerbroek. Het schoot op dat moment door mij heen dat hij geen schijn van kans had op dat vroege tijdstip een lift te krijgen (en ik neem nooit lifters mee) maar nu stond ik plotseling op de rem en in mijn achteruitkijkspiegel zag ik hem met grote passen naar mij toe komen. Hoe wist hij dat ik zou gaan stoppen? Toen hij instapte, zei ik hem dat ik niet naar Durban ging, maar dat hij meer kans zou hebben op een lift waar ik af zou slaan, op Musgrave Road. Hij keek opzij, lachte en zei dat hij naar dezelfde weg ging. Ik vertelde hem dat het een heel eind rijden was en dat ik hem onderweg een verhaal zou vertellen om de reistijd te benutten. Omdat ik al vanaf het eerste begin in 1982 een fervent lezer ben van Share International kon ik natuurlijk niet anders dan hem vertellen over de Heer Maitreya, de Christus, die in Australië als lifter wordt meegenomen en dan plotseling uit de auto verdwijnt, en ik vroeg hem of hij op de hoogte was van het feit dat de Christus zich weer onder ons bevond? In antwoord op mijn vraag kreeg ik een liefdevolle glimlach. Toen ik zei: "Wat zou u doen als u dat overkwam?" Weer een glimlach (geen commentaar) waarop ik zei: Ik zou me lam schrikken! Op dat moment sloegen we Musgrave Road in waar mijn vriend al op me stond te wachten bij het winkelcentrum. (Ik had kort verteld dat ik op weg was om als kanaal voor genezing te dienen en dat ik daarom al zo vroeg op pad was.) Vlak voor hij uit de auto stapte, raakte hij o zo lichtjes mijn linkerknie aan en "zegende" me voor het genezingswerk dat ik ging doen. Wauw! Ik liet bijna de motor afslaan en mijn maag maakte een dubbele salto. Ik kon mijn oren niet geloven. We stapten uit, onze blikken kruisten elkaar over het dak van de auto heen, hij bedankte me en liep weg over het trottoir in de richting van de methodistenkerk om, terwijl ik hem aandachtig volgde, voor mijn ogen te verdwijnen. Wie kan dat geweest zijn, vraag ik me af? Ik ben sindsdien niet meer dezelfde en aarzel om erover te praten. Buddy Irwin, Pinetown, Kwazulu (Natal, Zuid-Afrika). De meester van Benjamin Creme verklaart dat deze "jongeman" Maitreya was. Ik liet de gedachte varen In augustus 1994 reed ik op de weg tussen Worcester en Hereford over Fromes Hill toen ik langs de kant van de weg een jongeman zag rennen, gekleed in een witte cricketbroek en met zijn hand gebarend om een lift. Ik wist toen al dat Maitreya over de hele wereld in verschillende gedaanten als lifter was verschenen en de mogelijkheid flitste door mijn hoofd dat dit hem misschien kon zijn, maar ik liet deze gedachte vrijwel direct weer varen. Toen ik voorbij reed, draaide hij zijn hoofd om en datzelfde moment wist ik dat ik had moeten stoppen. Sindsdien heeft dit voorval me steeds bezig gehouden. Zou u alstublieft kunnen zeggen of deze jongeman Maitreya was? Mevr. A. Blackwell, Hereford (Engeland). De meester van Benjamin Creme bevestigt dat deze "jongeman" inderdaad Maitreya was. Samenwerking en samen delen Een aantal jaren geleden schreef ik een brief aan Share International (zie Share Nederland, maart 1989, blz. 23) over een televisie-documentaire die in Nieuw-Zeeland werd uitgezonden over Aziatische immigranten in Engeland met speciale aandacht voor de Indo-Pakistaanse gemeenschap in oost-Londen. In de ashram van deze gemeenschap zou zich naar zeggen een heel bijzondere leraar bevinden — de reïncarnatie van Krishna, van wie wij nu weten dat het Maitreya is. Onlangs schoten mij meer bijzonderheden te binnen over deze documentaire. Ik herinner me dat de bijzondere leraar een project had opgezet waarin de leden van de ashram vrijwillig hun overschotten in een gemeenschappelijk fonds onderbrachten. Een van de opnamen toonde lange tafels vol met geld, goederen en zelfs groenten, die alle bestemd waren voor herverdeling onder behoeftigen. Dit was kennelijk geen eenmalige actie maar een doorlopend project. Het lijkt me dat dit kleinschalige succes op lokaal niveau een goed voorbeeld is van Maitreya’s grootscheepse plannen voor herverdeling van de planetaire hulpbronnen, op basis van samenwerking en samen delen. Davinia Darby, Christchurch, (Nieuw-Zeeland). Toestand van zuiver Zijn Door het lezen van de ingezonden brieven van mensen in recente nummers van Share over hun ontmoeting met Maitreya moest ik weer denken aan een ervaring die ik enige jaren geleden had. Ik was met mijn gezin in het bos aan het wandelen, toen opeens alles veranderde. De constante stroom van gedachten in mijn hoofd kwam tot rust, hoewel ik nog gewoon kon denken. De deining en de druk van gevoelens verdwenen, terwijl ik niet emotioneel onaangedaan was. Het stoffelijk lichaam werd onbelangrijk. Emotionele blijdschap en verdriet verdwenen, in plaats daarvan kwam een onverstoorbare gelukzaligheid. Ik was puur bewustzijn, zonder het obstakel van emotionele of mentale energie tussen mij en de bomen, de beek en de bloemen. Voor de buitenwereld was ik onveranderd, en had ik gewoon contact met mijn gezin. Deze toestand hield een tijdje aan, waarna hij langzaam wegzakte, maar ik zal het nooit vergeten. Een paar jaar later las ik in Share dat Maitreya "voortdurend" ervaringen geeft van het Zelf, van de monade. Ik durf bijna niet te vragen of dit zo’n ervaring was, voor als u zou zeggen dat dit niet zo was, want die toestand van zuiver Zijn is het enige waar ik voor zou willen werken om die permanent te maken. Mevr. M. L. Pearce, Plymouth (Devon, Engeland). Benjamin Creme: Dit was een spontane ervaring van het Zelf, iets dat vaker voorkomt dan veel mensen denken. De man was Sai Baba Het was Allerheiligen 1987. Ik was om 5 uur ’s ochtends uit het noorden op weg naar mijn werk achter de informatiebalie van Schiphol en kreeg ineens heel sterk het gevoel dat ik een heilige wilde zien. Ik weet niet waar dat vandaan kwam, maar ik kan me levendig herinneren dat ik zei: "Sai Baba, vandaag is het Allerheiligen, laat me alstublieft een heilige zien!" Om zeven uur ’s ochtends zat ik met drie collega’s achter de balie in de aankomsthal. Deze was nog helemaal verlaten en ik was mijn wens van die ochtend alweer vergeten. De eerste klant verscheen ineens aan de balie in een oranje gewaad en met een witte tulband; het meest opvallend aan hem waren zijn ogen en zijn mooie uitstraling. Terwijl ik hem aanstaarde, vroeg hij me iets over een collect-call die hij naar Londen wilde maken. Daarvoor hebben wij dan een naam en andere informatie nodig, voor de centrale.Toen hij me het adresboekje overhandigde, zag ik zijn naam. Overdonderd vroeg ik: "Uw naam is Darshan Sai?" Hij antwoordde heel typisch: "Ja, ja, ja!"; drie keer, net zoals Sai Baba soms doet. Kunt u me vertellen wie deze persoon was? Ik denk steeds terug aan deze gebeurtenis en hij maakte erg veel indruk op mij. Yvonne Verasdonck, Groesbeek. De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man Sai Baba was.