| "Dit
licht is voor altijd in je hart" Geachte
redactie,
Ongeveer tien jaar geleden, ik woonde in Parijs, maakte ik
een slechte periode door waarin ik maar wat ronddoolde, zonder een doel in mijn leven. Op
een dag, toen ik uit het metrostation kwam, viel mij direct een man op die bijna dansend
over straat liep en er heel gelukkig uitzag. Hij was ongeveer 30 jaar oud en had kort,
keurig gekapt zwart haar. Hij droeg een donker pak en had een zilveren kruis in zijn
revers. Hij had een ongelooflijk blij gezicht en hij lachte voortdurend.
Terwijl ik in zijn richting liep, hield hij me aan en
vroeg: "Waarom kijk je zo treurig?" Zijn vrolijkheid beurde me op en doordat ik
hem zag lachen, antwoordde ik: "Dat weet ik niet." Hij vroeg me of ik even tijd
had om te praten en ik zei: "Ja." Hij vroeg me: "Geloof je in het licht van
Jezus Christus?" Ik zei: "Ach, ik weet het niet; ik ben opgevoed door de nonnen
en die hebben mij bepaald geen goed voorbeeld gegeven." Hij zei: "Ik heb het
niet over je ervaringen van vroeger, maar over het licht van Christus dat werkelijkheid
is. Het geneest en het redt." We spraken een tijdje over dit onderwerp, hij vroeg
naar mijn ideeën, luisterde naar mijn mening en gaf me interessante inzichten. Toen zei
hij: "Zal ik je dat licht laten zien?" Ik zei: "Ja."
Hij vroeg me om mijn ogen dicht te doen en legde zijn hand
op mijn rechterschouder bij mijn hals. Hij zei: "Lief kind, ik zegen je nu met het
licht van Jezus Christus. Dat je nooit vergeet dat dit licht voor altijd in je hart is en
dat alles hiermee mogelijk is." Terwijl hij deze woorden zei, ervoer ik een
overweldigende energie van geluk rond mijn lichaam en uit zijn hand kwam een snel
draaiende bal van helder wit licht die ik zag in de vorm van een kleine zon met stralen en
die zich vastzette in het midden van mijn borst. Terwijl hij sprak, draaide het snel rond
en verwarmde mijn hele lichaam — ik werd er een beetje duizelig van. Na deze zegening
was het enkele ogenblikken stil waarna ik mijn ogen opendeed en hem vertelde wat ik
gevoeld had. Hij zei: "Ach werkelijk! Daar ben ik zo blij om."
We praatten verder en hij vertelde dat hij voor een dagje
van het platteland was gekomen (hij had een provinciaal accent) en dat hij leefde om
mensen over het licht van Jezus Christus te vertellen en dit licht en geluk uit te dragen.
Ik vroeg hem: "Kun je daarvan leven, dan?" En hij antwoordde: "Ik in elk
geval wel."
Na een paar minuten zei hij: "Dus zul je je vanaf
vandaag altijd het licht van Jezus herinneren en positief zijn bij alles wat je doet? Weet
je, vandaag was je er klaar voor om mij te ontmoeten en deze ervaring te hebben. Er
gebeurt niets bij toeval. Alles gebeurt wanneer je er klaar voor bent — wees dus
geduldig en gelukkig." Hij vroeg: "Lees je de bijbel?" Ik antwoordde:
"Nee." Hij zei: "Ik heb hier een bijbel, het is een speciale bijbel —
mijn eigen exemplaar. Zou je die willen hebben? — Het is de laatste die ik heb."
Ik antwoordde: "Nee. Als ’t je laatste is, moet je hem houden." Hij zei:
"Nee, ik wil je hem graag geven als je belooft dat je er elke dag in zult lezen en
dat je hem altijd bij je zult houden." Ik nam de bijbel aan en we namen afscheid. De
hele ervaring had ongeveer vijftien minuten geduurd. Ik voelde me volkomen opgebeurd en
vol vreugde en onderweg naar huis had ik het gevoel alsof ik zweefde. Ik moet bekennen dat
ik me niet aan zijn advies heb gehouden om elke dag in de bijbel te lezen — in het
begin wel, en nu geeft het me vreugde er dagelijks in te lezen. Kunt u mij alstublieft
zeggen wie deze man was?
N. Bogomas, Londen (Engeland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat dit een
ontmoeting was met de meester Jezus en dat de bijbel die hij gaf gemagnetiseerd is met
zijn energie. Het voorval duurde ongeveer 30 minuten.
Hij lachte mij vriendelijk toe
Geachte redactie,
Op 14 juni jl. liep ik in mijn woonplaats langs de bank. Op
enkele meters afstand stond een jongeman, netjes gekleed, met donker haar en donkere ogen.
Hij zocht oogcontact met mij en lachte mij vriendelijk toe — ik deed hetzelfde.
In de namiddag zei ik opeens tegen mezelf, zonder enige
aanleiding, "Maitreya" en tezelfdertijd gingen mijn gedachten naar die jongeman.
Sindsdien laat dit mij niet meer los. Graag zou ik willen weten of het inderdaad Maitreya
was of niet.
Mevr. Vos-Faes, Mol (België).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de
"jongeman" Maitreya was.
Een engel uit het middenkader
Geachte redactie,
Ik vind de brieven in deze rubriek inspirerend, maar ik heb
zelf nooit echt behoefte gehad aan een ervaring van Maitreya. Het volgende gebeurde in de
lente van vorig jaar en leek zo alledaags dat ik het wekenlang beschouwde als een van die
ontelbare, typische gebeurtenissen die zich in de Newyorkse metro voordoen.
Om op vrijdag vanuit mijn werk in Brooklyn naar de
meditatie in Manhattan te gaan, moet ik twee keer overstappen. Ik ging vroeg weg van mijn
werk en toen ik op de metro stapte, viel mij een jongeman op van ongeveer 20 jaar die
dezelfde trein nam. Voor mijn eerste overstap moest ik een groot en druk station
doorkruisen. De jongeman volgde me ook in deze trein. Hij ging recht tegenover mij zitten.
Het was niet druk. Bijna een halve meter rechts van hem zat een man die mij recht aankeek
toen ik ging zitten. Ik keek hem ook verscheidene keren aan met een vaag gevoel van
herkenning. Hij zag er uit als een arbeider uit Brooklyn (in modieuze vrijetijdskleding)
en had een lichtblauwe pet op. Hij had grijs-wit haar, een rond gezicht en opvallende ogen
en hij leek achter in de dertig. Op grond van zijn uiterlijk concludeerde ik dat hij
Cubaan was.
De trein passeerde diverse stations toen de man zich
plotseling tot de jongen wendde en tegen hem begon te praten — niet in het Engels
maar in iets dat op Pools leek. Dit verbaasde me, aangezien de man al in de trein zat toen
de jongen instapte. Ik was verbijsterd toen de jongen niet reageerde. Hij leek in
gedachten verzonken, met zijn hoofd omlaag staarde hij naar de grond, toen liet hij zich
onderuit zakken en staarde omhoog. De man bleef rustig doorpraten, maar verhief zijn stem
niet en leunde ook niet voorover, ondanks het gedreun en geratel van de trein. Hij leek
geen reactie van de jongen te verwachten. Ik observeerde hen discreet terwijl de tijd
verstreek en keek toen om mij heen om te zien of niemand anders deze vreemde uitwisseling
opmerkte — de andere passagiers leken zich van niets bewust. Na een poosje begon de
jongen langs zijn kin te strijken alsof er een gedachte in hem opkwam. De man, die nog
steeds naar hem keek, begon te glimlachen. De jongen reageerde niet één keer op hem.
Vrij snel daarna kwam de trein aan bij de 42ste straat en ik stapte uit, evenals de
jongen. De man bleef achter in de trein. Aangezien dit New York is, concludeerde ik dat ik
getuige was geweest van een of andere clandestiene transactie. Het gebeurde op Goede
Vrijdag.
Ik dacht niet meer over het voorval na totdat ik het aan
een vriendin vertelde die dacht dat ik misschien een engel had gezien. "Nou, het was
zo’n alledaagse man, dan zal hij wel een engel uit het middenkader zijn
geweest", grapte ik. Drie maanden later merkte ik dat verschijningen plaatsvonden aan
mensen die op weg waren naar meditatie of er vandaan kwamen. Toen wist ik dat ik getuige
was geweest van iets bijzonders.
Hoogachtend, Cielito Pascual, New York (NY, VS).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man
Maitreya was. Alleen de briefschrijfster kon hem zien. De jongen was gewoon een passagier.
Een werveling van licht
Geachte redactie,
Op 22 februari 1995 nam ik ’s morgens om ongeveer 7.30
uur achter elkaar drie foto’s van onze achtjarige zoon Jonah.
De middelste van de drie foto’s (gepubliceerd in Share
International nr. 7, 1995 — Red.) toont een werveling van licht rond Jonah en de
achtertuin is zichtbaar verlicht. Maar de eerste en de derde foto laten zien dat het
buiten nog donker is. Is het licht op deze foto een manifestatie?
Bob Arthur, Garland (Texas, VS).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat het hier
inderdaad om een manifestatie gaat; een zegening van de meester Jezus.
Man in het wit
Geachte redactie,
Toen ik de brief "Hij zag er uit als een Arabier"
las (Share Nederland nr. 4, 1995), herinnerde ik me plotseling een ervaring die ik
vijf of zes jaar geleden had.
Mijn dochter en ik dronken een kopje koffie in een rustig
gedeelte van het koffiehuis "La Placette" in Lausanne, Zwitserland. Plotseling
kwamen er twee mannen binnen, die aan een tafel niet ver bij ons vandaan gingen zitten.
Een van hen was lang, 30-35 jaar oud, met een donkere baard. Hij droeg een wit gewaad en
een witte tulband, zoals een Indiër. De ander was iets kleiner, ongeveer 30 jaar oud en
donkerblond. Hij droeg een donkerblauw pak.
De man in het witte gewaad zei iets tegen de ander die
onmiddellijk wegging. Ik nam aan dat hij in dienst was bij de man in het wit en wat te
drinken ging halen. De man in het wit zat bij de tafel en keek mij langdurig aan,
glimlachend. Zijn blik was heel indringend.
Mijn dochter en ik dronken onze koffie op en stonden op om
weg te gaan. De man in het wit, die nog steeds op dezelfde plek zat, bleef naar ons
kijken. Zou u mij alstublieft willen vertellen wie de twee mannen waren?
Concetta Cordo, Lausanne (Zwitserland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man in
het wit Maitreya was, de andere man was de meester Jezus.
Een sterk gevoel van enorm geluk
Geachte redactie,
Onlangs kwam ik een folder tegen over Maitreya. Natuurlijk
was ik sceptisch, maar ik wilde zoveel mogelijk informatie achterhalen over het
Maitreya-verhaal. Ik vond dat ik er achter moest komen of het waar is of niet. Ik las
enkele nummers van Share International. De verhalen uit de hele wereld over zijn
wonderbaarlijke verschijningen uit het niets vond ik opwindend, maar ze konden niettemin
verzonnen zijn. Ik was er niet van overtuigd tenzij ik de kranten zou zien waar de
verhalen ingestaan hadden. Ik dacht er veel over na om tot een conclusie te kunnen komen.
Telkens als ik over Maitreya nadacht of Share las, voelde ik een vreemde tinteling
in mijn lichaam. Dit intrigeerde me, aangezien ik zulke dingen gewoonlijk tijdens
meditatie voel of wanneer ik met genezing bezig ben. Ik vertelde mijn vriendin over deze
vreemde lichamelijke gewaarwordingen en zij zei dat dat wel vaak gebeurde. Ze gaf me het
boek Boodschappen van Maitreya de Christus en vroeg mij een van de boodschappen te
lezen om te zien of ik energie zou voelen. Ik opende het boek op een willekeurige plek en
begon te lezen. Bijna onmiddellijk voelde ik een ongelooflijk sterke energie mijn lichaam
instromen; daarna had ik een sterk gevoel van groot geluk. Ik heb nooit geweten dat je je
zó gelukkig kon voelen. De ervaring duurde een paar seconden en ik concludeerde dat
Maitreya bestaat en mij deze ervaring gaf. Sindsdien zeg ik vaak tegen mensen met vragen:
"Zij die tekenen zoeken, zullen ze vinden", omdat ik had besloten het verhaal zo
goed als menselijkerwijs mogelijk was te onderzoeken om uit te maken of hij de avatar is
voor de nieuwe tijd.
P. Yonge, Plymouth (GB).
Het moet een bijzonder persoon geweest zijn
Geachte redactie,
Vier zomers geleden reed ik naar mijn werk — ik moest
de grote, zwarte, Amerikaanse Cherokee-jeep van mijn man lenen en ik vond het niet prettig
om daarin te rijden. Ik was boos en maakte me druk over de files en de vervuiling. Voor de
afslag naar links van Tooting Bec Road in Londen zag ik een soort hippie-motor (het was
een driewieler van eigen ontwerp), lichtgeel van kleur, die me aan de andere kant van de
straat tegemoet kwam. Hij werd bereden door een Indiër; hij had lang grijs haar en een
baard en een prachtig gezicht. Hij reed heel snel, zijn hoofd iets achterover en hij
lachte.
Achterop zat een knappe man met een jongetje op schoot
(ongeveer vier jaar oud). Zij zagen er onbezorgd uit, droegen geen helm en amuseerden zich
kostelijk.
Toen de motorrijder mij passeerde, keek hij me recht in de
ogen en het leek of een elektrische schok door mijn hart en lichaam ging. Ik voelde mij
daarna urenlang vol vreugde en realiseerde me, dat het een bijzonder persoon moest zijn.
Kan de motorrijder Maitreya zijn geweest? — en wie
waren de passagier en het jongetje?
Annette Ponsford, East Grinstead (Sussex, GB).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man aan
het stuur Maitreya was en de man achterop was de meester Jezus. Het jongetje was een
"bedenksel".
|