| Lang, gracieus en stralend Geachte redactie,
Ik schrijf u over een wonderbaarlijke gebeurtenis, die een
ommekeer in mijn leven betekende. Toen ik een paar jaar geleden naar mijn werk reed, via
Cranford naar west-Londen, zag ik op de stoep een zwerver die in tegenovergestelde
richting liep. Eerst walgde ik ervan; hij droeg lompen, letterlijk aan elkaar geknoopte
lompen die zijn romp maar net bedekten. Terwijl ik doorreed, keek ik snel nog even naar
hem — hij was een verbazingwekkende verschijning: lang, gracieus en stralend. Dit was
geen bedelaar; een ogenblik voelde het alsof ik bewegingloos in mijn auto zat, terwijl hij
stevig doorliep en de wereld onder zijn voeten liet doordraaien alsof ik stilstond. Het
volgende moment ging het verkeer door en was hij nergens meer te bekennen. Even wilde ik
uit mijn auto springen en achter hem aan rennen, maar ik moest op het verkeer letten en
hij was al verdwenen.
De glans van dat ogenblik, misschien maar een paar
seconden, leeft nog steeds in mij voort. Sindsdien leidde mijn pad naar geestelijke
genezing en nieuwe hoop voor de wereld. Wie het ook was, ik ben hem dankbaar.
Michael J. Dove, Farnborough (GB).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de
"zwerver" Maitreya was.
Maitreya en de meester Jezus assisteren bij
geboorte
Geachte redactie,
Ik wil u graag schrijven wat mijn dochter Esther is
overkomen toen zij moest bevallen in de Coreysa-kliniek in Ciudad Real (Spanje). Het
gebeurde op 7 april 1995. Aanwezig waren haar man, de vroedvrouw, twee verpleegkundigen en
ik, haar moeder.
Het was de eerste bevalling van mijn dochter en die begon
met de normale geboortepijnen: zeurende pijn afgewisseld met heftige pijnscheuten.
Plotseling verdween de pijn en op dat moment raakte ze in een soort trance, haar blik was
afwezig, zonder enige uitdrukking. Zij strekte haar armen uit boven haar hoofd, met haar
handpalmen omhoog en haar vingers gespreid, alsof ze iets wilde aanraken. Ze bewoog haar
handen heen en weer en tegelijkertijd maakte ze diepe keelgeluiden, alsof het mantrams
waren en herhaalde constant het OM. Ze was zich niet bewust van wat ze deed. Later kreeg
ze weer een hevige pijnscheut en op dat moment was ze zich er weer van bewust, liet ze
haar armen zakken en stopte ze met geluiden maken.
Onderwijl had de vroedvrouw haar zeer verbaasd aangekeken
en haar sprakeloos gadegeslagen. Snel onderzocht ze haar door haar vingers in de vagina te
brengen waarop de ontsluiting ineens zo snel ging dat ze zich met het bed door de gangen
moest haasten naar de verloskamer. Het kind werd vrijwel direct geboren en zo gauw zijn
hoofdje zichtbaar was, begon hij te huilen. Toen mijn dochter terugkwam in de kamer was ze
volkomen vredig en het was haar niet aan te zien dat ze net bevallen was.
Terug in de kamer vroeg ik haar wat er gebeurd was. Ze
vertelde me dat toen ze bewusteloos was, ze niet meer in de kamer was en een aantal in het
wit geklede wezens zag, die er uitzagen als monniken met een wit kapje op hun hoofd. De
monniken vroegen haar samen met hen te bidden en dat was het geluid geweest dat we gehoord
hadden. Ook vertelde ze dat ze toen veel kalmte en vrede voelde. Ik zou graag uw mening
willen horen over wat hier gebeurd is.
Francisca Paniagua, Malaga (Spanje).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de mannen in
het wit die assisteerden bij de geboorte Maitreya, de meester Jezus en nog twee andere
meesters waren. Zonder hun hulp zou het een erg lange en moeizame bevalling zijn geweest
met mogelijk gevaar voor het kind.
Ik voelde me veilig in mijn cocon
Geachte redactie,
Toen ik in Share las hoe leden van Japanse
transmissiegroepen beschermd werden tegen de krachten van de aardbeving in Kobe, moest ik
direct denken aan iets wat mij op 6 februari 1995 was overkomen. Om tien uur ’s
avonds reed ik naar huis, toen plotseling, vanuit het niets, een auto met zeer hoge
snelheid achter mij opdoemde. Ik dacht dat hij recht op mij in zou rijden, maar de
bestuurder wist zijn auto nog net op tijd tot stilstand te brengen. Dit alles gebeurde in
een mum van tijd, maar terwijl de auto op mij afkwam, voelde het net alsof er heel snel
een soort cocon om mij heen werd gebouwd om mij te beschermen. Ik voelde me direct veilig,
kalm, vredig, gelukkig en onthecht en ik wist dat mij niets zou gebeuren. De automobilist
reed duidelijk veel te snel en hij was heel kwaad dat ik hem in de weg reed. Hij haalde me
in en dwong mij te stoppen. Hij kwam zijn auto uit, sloeg de deur dicht en stapte
vastberaden op mij af, bijzonder boos. (En dat nadat we allebei net aan een ernstig
ongeluk waren ontsnapt.) Hij begon me uit te schelden, maar plotseling leek het alsof zijn
energie als een nachtkaars uitging en hij niet meer wist waar hij mee bezig was. Ik voelde
me veilig in mijn cocon en keek hem geamuseerd aan. Hij klom weer in zijn auto en ging er
vandoor met een nog hogere snelheid dan ervoor. Ik ben ervan overtuigd dat iemand of iets
mij deze "cocon" ter bescherming heeft "gestuurd". Kunt u mij
alstublieft vertellen wie of wat dat was? Dank u.
Britta Landt, Londen, (GB)
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat hij het
reddingswerk deed.
Al het gepraat verstomde
Geachte redactie,
Eind jaren ’70, nadat ik net verhuisd was naar een
klein dorp op het platteland in de staat New York, was ik op een zondagmiddag in een
plaatselijke supermarkt. Aangezien het een feestdag was, waren er maar weinig klanten in
de winkel.
Ik stond bij een kassa op mijn beurt te wachten, toen er
aan de kassa naast mij een lange man verscheen. Hij was gekleed in witte hindoestaanse
kleding, met een witte tulband en sandalen. Hij had een baard, was zeer knap en had een
magnetische uitstraling. Ik weet nog dat ik dacht: "Zou dit Jezus kunnen zijn?"
Al het gepraat verstomde en er scheen totale stilte te heersen. Ik had sterk de indruk dat
anderen wellicht hetzelfde dachten. De atmosfeer leek geladen.
In die tijd was het hier een kleine, rustige
boerengemeenschap, die voornamelijk bestond uit blanke christenen, met name baptisten en
fundamentalisten. Iedereen die er anders uitzag viel direct op. Geboren als ik ben in een
christelijke familie, hoewel niet praktizerend, herinner ik mij dat ik dacht: als dit
inderdaad Jezus is, zouden we hem dan erkennen of loochenen. Ik had toen nog niet van
Maitreya gehoord.
Ik heb dit voorval nooit vergeten en telkens als ik de
brievenrubriek in Share International lees, moet ik er weer aan denken. Zou u zo
vriendelijk willen zijn om de identiteit van deze persoon te bevestigen — of was het
alleen maar een wensdroom van mij?
Dorothy Weingaertner, Baldwinsville (NY, VS).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man in
het wit Maitreya was.
Innerlijke vrede
Geachte redactie,
In 1988 deed ik mijn boodschappen in Quebec (Canada) toen
ik plotseling, zonder aanleiding tegen mijn vriendin zei: "Ik moet nù een brood gaan
kopen". Op hetzelfde ogenblik werd ik letterlijk, als door een magneet, naar het
einde van een schap getrokken.
Daar kwam ik oog in oog te staan met twee mannen. Eén was
heel lang, had een hindoestaans uiterlijk, droeg een witte tuniek en leek in meditatie te
zijn. Zij stonden naast elkaar. De kleinste van de twee droeg Westerse kleding.
Ik was erg onder de indruk en had de innerlijke zekerheid
dat zij wijze mannen waren. Ik had de indruk dat ik iets bijzonders meemaakte, maar toch
voelde ik me niet helemaal op mijn gemak. Ik keek naar de kleinere man, die naar mij
glimlachte. Ik glimlachte terug en voelde een volledige, innerlijke vrede. Het scheen dat
zij alles van mij wisten.
Toen ik mijn weg vervolgde, zag ik een brood tussen de
andere boodschappen in mijn mand. Later vroeg ik mijn vriendin: "Heb jij die
hindoestaan ook gezien?" "Natuurlijk", antwoordde ze.
Ik vraag me nog steeds af wie die mannen waren?
Alain Noreau, Montreal (Canada).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de lange man
Maitreya was en de ander de meester Jezus.
Ik werd omhuld door zijn glimlach
Geachte redactie,
Op een dag in oktober 1995 was ik op weg naar huis van mijn
werk op het vliegveld Heathrow. Een collega gaf me een lift tot de metro bij Hatton Cross
en stopte in een parkeerhaven om mij af te zetten.
Toen ik mijn tassen oppakte om naar de ingang van het
station te lopen, werd mijn blik getrokken naar een jongeman (mogelijk in de twintig) die
bij een nabijgelegen bushalte stond. Hij had schouderlang haar, een blanke huidskleur en
hij droeg een wit gewaad.
Hij keek me aan alsof hij me kende. Ik werd onmiddellijk
omhuld door zijn glimlach, die heel mooi, warm en expressief was; er leek zo’n diepe
liefde en begrip van uit te gaan.
Hoewel ik me zeer door deze persoon voelde aangetrokken,
sloeg ik mijn ogen neer en begon te lopen, terwijl ik steeds de drang moest weerstaan om
me om te keren. Toen ik bij de ingang van het station kwam, keek ik om maar er was een bus
gestopt en hij was nergens meer te zien.
Deze ervaring werkt nog steeds bij mij door. Wie heb ik
gezien? Ik zou uw toelichting op prijs stellen.
Sarah McDaid, Richmond (Surrey, GB).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de
"jongeman" Maitreya was.
Een ongeluk op een gladde weg
Geachte redactie,
Graag wil ik u twee vragen stellen over de betrokkenheid
van de Hiërarchie bij twee voorvallen:
1) Op maandag 16 januari 1995 reed een Poolse vrouw per
auto van het kleine plaatsje Pila naar Gdansk. Om ongeveer 7.20 uur, tussen Pila en
Czluchow kreeg ze op een gladde weg een ongeluk. Ondanks haar relatief hoge snelheid en de
omstandigheden waaronder het ongeval plaatsvond, raakte zij niet gewond en bleef haar auto
onbeschadigd. De vrouw denkt dat ze beschermd werd. Klopt dat?
2) Liep er zaterdag 3 juni 1995 een vertegenwoordiger van
de Hiërarchie in de straten van het kleine Belgische plaatsje Verviers?
Bij voorbaat dank voor uw antwoord.
Manfred Wirtz, Stembert (België).
De meester van Benjamin Creme antwoordt: 1) Ja, door de
meester Jezus. 2) Nee.
Op een stuk karton stond geschreven
"Dakloos"
Geachte redactie,
1) Ongeveer een jaar geleden was ik op weg naar
transmissie-meditatie in Londen toen er iets vreemds gebeurde: ik liep door de tunnels van
het metrostation Kings Cross, in een zich snel voortbewegende massa mensen. Op de grond
zat een grauwe, grijsharige man met op zijn schoot een stuk karton waarop stond geschreven
"Dakloos". Ik ging langzamer lopen want ik wilde iets geven, maar ik werd
gehinderd door de massa. Op dat moment hief hij zijn hoofd op en keek mij aan. Zijn ogen
waren onverwacht jong, donker en met zware wimpers. Het leek alsof hij recht door mij heen
keek, met een krachtige, magnetische, intense en wetende blik. Ik liep door met de menigte
en bereikte de onderkant van de trap. Ik voelde me aangegrepen, maar omdat ik wat geld aan
de man wilde geven, liep ik terug. De tunnel was leeg. De man was verdwenen.
Een grote bosuil
2) Begin mei van dit jaar reed ik naar de school waar ik
als kleuterjuf werk en mijn man zat naast mij. Achterin zaten een negenjarige jongen die
ik een lift geef en mijn vierjarige zoon. Ik voelde me terneergeslagen en wilde eigenlijk
mijn baan opzeggen. Ik draaide de prachtige oprijlaan in, omzoomd met bloeiende
paardekastanjes vol bladeren, toen plotseling vanuit het niets een grote bosuil kwam
aanvliegen. Het leek of de uil recht op ons afvloog terwijl hij naar mijn man keek, waarna
hij zwenkte en laag ons pad kruisend de bomen aan de andere kant invloog. De vogel leek
macht en kracht uit te stralen met de zon die door zijn gespikkelde vleugels scheen. Mijn
man en de negenjarige jongen zagen de uil ook, maar mijn zoontje niet.
Ik kon mijn enthousiasme voor en toewijding aan de school
en het lesgeven hernieuwen. Ik voelde dat dit geen gewone uil was.
Ik wilde vragen: 1) Wie was dat in het metrostation? 2) Wat
voor uil was het?
Suzanne Philipps, Trowbridge (Wiltshire, GB).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man in
het metrostation Maitreya was. De uil was door Maitreya gemanifesteerd.
|