Brieven van lezers -- april 1996


Maitreya, de dappere krijger

Verscheidene jaren geleden reisde ik per trein van Parijs naar Lyon om een collega te bezoeken die ik een vergroting op posterformaat wilde geven van een kruis van licht. Het was tamelijk omvangrijk daar deze achter glas was ingelijst. In mijn andere hand droeg ik een koffer. De trein reed juist het station van Lyon binnen toen ik opstond en naar de automatische deuren liep.

Terwijl ik daar stond, zag ik een Indiaan recht tegenover mij. Hij droeg slechts een lendendoek, sandalen en een hoofdtooi met één veer. Ik weet nog dat ik dacht ‘wat vreemd’, aangezien het bitter koud was en zijn kleding niet passend leek voor dit weer. Op hetzelfde moment dacht ik dat ik me dingen inbeeldde, maar hij stond daar nog steeds met zijn hand naar me uitgestoken alsof hij om geld vroeg. Wat me opviel waren zijn grote stralende ogen, alsof hij zich volkomen bewust was van mijn verlegenheid, mij voor de gek hield en er intens van genoot. Ik ervoer er ook veel vreugde bij. Het geheel was nogal verbijsterend. Toen draaide een zwarte man, die in de buurt stond, zich naar mij om en zei: "Zie je dan niet dat hij om geld vraagt?"

Maar ik had mijn handen vol en dus verliet ik de trein, vol vraagtekens...

M.M., Londen SW7 (GB).

De meester van Benjamin Creme verklaart dat de "Indiaan" Maitreya was. De zwarte man was de meester Jezus. Ze waren alleen zichtbaar voor de briefschrijver.


"Ik ben blind"

In maart 1993 was ik in New York voor de bruiloft van mijn zoon.

Op een ochtend gingen mijn zoon en ik boodschappen doen. Onderweg kwamen we, temidden van een enorme mensenmassa, een koninklijk uitziende man tegen; ik hoorde hem zeggen: "IK BEN BLIND".

We gingen bij een kruidenier naar binnen en ik kocht wat eten voor hem en haastte me naar buiten, maar hij was al verdwenen. Zijn woorden, de manier waarop ze werden uitgesproken en de stem maakten een diepe indruk op mij. Wie was hij?

Dalia Carr, Highgate, Londen (Engeland).

De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man Maitreya was. De schrijfster van de brief was de enige die hem gezien of gehoord heeft. Dit voorval gebeurde voordat ze een oogoperatie zou ondergaan om haar gezichtsvermogen te verbeteren.


Maitreya’s ogen bewegen op video

Ik schrijf u omdat ik u wil vertellen over drie ‘Maitreya-ervaringen’ die mij onlangs overkwamen. Twee ervan gebeurden drie maanden geleden en de derde op 14 oktober 1995. In New York ging ik naar de lezing van Benjamin Creme waar ik de video kocht met het interview van Rollin Olson en de documentaire over de kruisen van licht. Thuisgekomen speelde ik de video af. Tot mijn grote verbazing leek Maitreya, in het korte stukje waarin de foto wordt getoond die in Kenia is gemaakt, werkelijk aanwezig en was het alsof hij mij vanaf de video recht aankeek. Zijn ogen bewogen en zijn blik volgde me door de hele kamer. Ik stopte de band en speelde hem twee maal opnieuw af. Daarna liet ik de video aan mijn vrienden Rob en Dawn zien. Rob had een soortgelijke ervaring. Ik had hen nog niet verteld wat mij was overkomen, maar Rob zei: "Maitreya bewoog een paar keer zijn ogen en keek me aan." Sindsdien houd ik een wekelijkse transmissie-meditatie in mijn huis en het aantal deelnemers groeit nog steeds.

(De meester van Benjamin Creme bevestigt het fenomeen van de bewegende ogen. De brief vervolgt:)

Afgelopen zaterdag was ik bezig een belangrijk postpakket te maken met foto’s van mijn levenswerk als schilder. Het pakket moest opgestuurd worden als onderdeel voor een aanvraag voor een kunstenaarsbeurs. Het portfolio was 60 bij 90 cm en ik wist niet hoe ik het in zou pakken. Ik ging even naar de winkel en toen ik terugkwam lag er op mijn eettafel een grote, lichtgrijze envelop die net iets groter was dan het portfolio zodat deze er precies in paste. Behalve ikzelf was er niemand in huis. Kwam deze envelop van Maitreya?

Marie Carmen Atkinson, Edison (New Jersey, VS).

Benjamin Creme antwoordt: Nee. Mijn meester verklaart dat de envelop was gematerialiseerd door een meester wiens naam niet vrijgegeven kan worden.


Intens donkere, lachende ogen

Graag zou ik de reactie weten van de heer Creme op het volgende: Ongeveer half augustus werd ik door iemand aangesproken toen ik uit de supermarkt kwam. Ik kon niet zien of het een man of een vrouw was, maar vermoedelijk was het een man. Hij had intense lachende, donkere ogen en was groot.

Hij zei: "Leuk tasje is dat." Ik draag altijd een heel eenvoudig linnen tasje over mijn schouder. Ik was te verbouwereerd om iets terug te zeggen wat ik doorgaans toch heel gauw doe. Toen ik doorliep zei hij nog: "Niet te veel doen, hoor." Ik dacht, hij lijkt wel helderziend: hoe kon hij anders weten dat ik ziek was geweest en mezelf weer behoorlijk voorbij liep. Terwijl ik hierover nadacht, keek ik weer om en zag weer die intens donkere, lachende ogen. Al doorlopend dacht ik, ik moet direct terug en zien wie dat is, maar ik zag hem niet meer. Wie was hij?

R.S.H. (Nederland).

De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man Maitreya was.


Zulke mooie ogen

Tijdens een vakantie in januari 1995 in Verbier, Zwitserland, zat ik met mijn vriendin koffie te drinken in een café. Plotseling werd bij mij innerlijk alles stil en werd ik op geen enkele manier gestoord door het lawaai om mij heen. Ik had een onbekend maar plezierig gevoel van innerlijke vrede. Ik had verder weinig aandacht aan deze ervaring geschonken, totdat ik een brief las in Share Nederland over spontaan, bewust contact met de ziel. Tegelijkertijd herinnerde ik me dat ik tegen mijn vriendin zei dat de man die naast ons zat zulke mooie ogen had. Zodoende legde ik het verband tussen dit gevoel en de man die naast mij zat. Ik ben me er terdege van bewust dat dit misschien meer wens is dan realiteit, maar nadat ik al die verhalen heb gelezen over de soms grappige vermommingen die Maitreya gebruikt, vraag ik me af of het hier een meester of Maitreya betrof.

R.F.H. (Nederland).

De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man de meester Jezus was.


Eindelijk een volmaakte man!

Mijn dochter S.J. zat op 6 oktober 1995 in de bibliotheek van Castricum te studeren. Op een gegeven moment "kwam er een man langs van wel 1.90m. Hij had zo’n prachtig gezicht, alsof hij helemaal niets slechts in zich had. Eindelijk een volmaakte man." Hij keek haar een tijdje recht aan en liep toen door. Ze wilde eigenlijk achter hem aanlopen om te vragen of hij een vrouw en kinderen had. Maar dat deed ze niet, omdat ze net haar eigen relatie had hernieuwd.

Toen ze nadeed hoe hij liep, zei ik ogenblikkelijk: Maitreya! Ze keek me aan met een mengeling van ergernis en nieuwsgierigheid en bekende toen dat ze tot haar eigen verbazing de dag erna hem ook met Maitreya in verband had gebracht.

We zouden graag weten of ze inderdaad Maitreya heeft gezien en of ze door hem geholpen wordt.

Anoniem, Amsterdam.

De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man inderdaad Maitreya was. Helpen, nee.


Een geschenk van Maitreya

Eind juni 1994, op weg naar huis na transmissie-meditatie, kwam er een heel lange vrouw, Afrikaans gekleed met een soort tulband op haar hoofd, met donkere ogen, hoge jukbeenderen en een koperkleurige huid, de tram in. Ze kwam recht op me af met een gele roos en zei, terwijl ze hem lachend aan mij gaf, in Zwitsers-Duits: "Deze roos heb ik speciaal voor u geplukt, alleen voor u". Het regende buiten en er was (zoals mij later opviel) geen rozestruik te bekennen. Op dat moment was ik alleen verrast. Ik voelde een enorme rust (en licht) om me heen. Niemand anders in de tram schonk aandacht aan deze gebeurtenis. De vrouw was zó speciaal, de handeling zo vol van liefde: een kleine gele roos (ik houd van rozen), maar zó speciaal! De roos bleef een paar dagen erg mooi en bracht licht in mijn kleine appartement.

Misschien was het gewoon een aardige vrouw, maar deze ervaring kwam zo uit het niets en was zo echt. Wanneer ik er aan denk ben ik nog steeds ontroerd.

Zou het kunnen dat Maitreya zichzelf toonde in de persoon van deze vrouw — was zij Maitreya?

Vittoria Eicher, Zürich (Zwitserland).

De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de "vrouw" inderdaad Maitreya was.


Twee mannen uit het oosten

Op 1 november vorig jaar, terwijl ik op de metro wachtte, werd mijn aandacht getrokken door twee mannen die in een diep geprek gewikkeld waren. We keken elkaar een paar seconden aan, waarna ik langs hen heen liep naar het midden van het perron. Even daarna had ik het gevoel alsof iemand mij van achteren aankeek en toen ik me omdraaide, zag ik de twee mannen twee of drie meter verderop staan zodat ik hen kon horen praten in een zo te horen Oosteuropese taal (Tsjechisch of Roemeens). Ze waren beiden lang; één met donker haar en een baard "van drie dagen", de ander met blond haar en glad geschoren. De man met het blonde haar leek wat jonger. Beiden droegen ze eenvoudige kleding; de man met de ‘baard’ had sportschoenen (met twee strepen). We keken elkaar een paar keer aan en ik herinner me een warme glimlach van de man met het donkere haar. Dit maakte diepe indruk op mij, maar ik was me daar op dat moment niet zo van bewust als nu. Ik had het gevoel alsof ze mij in hun ‘cirkel’ opnamen; ik voelde me op de een of andere manier met hen verbonden. Niettemin had ik innerlijk een soort conflict omdat mannen niet zelden gewoon de aandacht van vrouwen proberen te trekken. Daarom voelde ik me niet vrij om hen zorgvuldig te observeren en toen de metro arriveerde, ging ik in een ander compartiment zitten. Bij het volgende station zag ik dat zij ook uitstapten; er hing nog steeds een soort fascinerende aura rond hen. Ze hadden duidelijk een sterke band met elkaar. Met de volgende metro ging ik naar huis en het laatste dat ik van hen zag was dat ze op het perron nog stonden te wachten.

Terwijl ik er opnieuw over nadenk waarom deze gebeurtenis zo’n indruk op mij maakte, denk ik dat het waarschijnlijk was omdat ze zo’n eenheid leken te vormen. Alhoewel het twee verschillende personen waren met een verschillend uiterlijk had ik het gevoel dat ze bijna één waren of op zijn minst veel gemeenschappelijk hadden. Tijdens de transmissie-meditatie die avond vroeg ik me steeds meer af of het niet gewoon twee mannen uit Oost-Europa waren.

A.B., München (Duitsland).

De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man met de baard Maitreya was en de blonde man de meester Jezus.


Onzorgvuldige, persoonlijke uitspraken?

In Share Nederland nr. 9 (1995) oordeelt Benjamin Creme over een boek dat hij niet gelezen heeft. Ons inziens is het dan beter geen uitspraken te doen, in plaats van te verzanden in onzorgvuldige, persoonlijke uitspraken van de heer Creme.

Natuurlijk rest ons de vraag waarom Benjamin Creme over dit bijzondere boek zijn meester niet heeft geraadpleegd?

Vriendelijke groeten,

Stichting Spirituele Kring Emmanuel

p.o. Mevr. E. Dijkstra-Baarda, secr., Heerhugowaard.

Naschrift Benjamin Creme: Met alle respect, maar ik heb geen "onzorgvuldige, persoonlijke uitspraken" gedaan in mijn antwoord op een vraag over iemand die zegt Maitreya te zijn en die in het boek van mevrouw Green aan het woord komt (zie Share Nederland, november 1995, blz. 34). Ik heb slechts gezegd dat Surya Green mijn boeken kent en mijn lezingen heeft bezocht (wat allebei juist is) en dat ik er niet de geringste twijfel aan heb dat mevrouw Green Maitreya niet heeft geïnterviewd. Dit laatste weet ik van mijn meester, die ik hierover vanzelfsprekend heb geraadpleegd. Omdat ik het boek in kwestie niet heb gelezen, heb ik er verder geen uitspraken over gedaan, pro of contra.


Japanse meester schiet te hulp

Toen Japan op 16 september 1995 werd getroffen door een uitzonderlijk zware cycloon had mijn echtgenoot juist de bouwplaats tegen de cycloon beschermd en had hij alle arbeiders naar huis gestuurd. Hij maakte zich echter zorgen over de 127 meter hoge schoorsteen die bijna gereed was. Daarom ging hij in zijn eentje helemaal omhoog met de bouwlift die tegen de schoorsteen aan stond. Maar de kabels van de lift werden gegrepen door de harde wind en de lift stopte zo’n drie meter onder het hoogste punt waar zich een bouwkeet bevond. Hij stapte uit de lift en in de harde wind klom hij wanhopig omhoog tegen de wand van de schoorsteen en duwde met één hand en met al zijn krachten de deur van de keet open. Hij kroop naar binnen en wachtte daar op redding.

Iedereen verbaasde zich erover dat hij in staat was geweest de deur van de keet open te maken, want er zat een veiligheidsmechanisme op waardoor de deur alleen opengaat als de lift daar stopt. Normaal gesproken zou hij de deur nooit hebben kunnen openen. Echter, toen hij de deur wilde sluiten nadat hij de keet was binnengegaan, was er geen beweging meer in te krijgen. Als hij de deur niet open had gekregen had hij het nooit volgehouden om op een bouwsteiger op 127 meter hoogte in de gierende wind vier uur te wachten op redding.

Ik vraag me af of Maitreya mijn echtgenoot heeft geholpen om de deur te openen? We zijn zo dankbaar.

Yuriko Saito, Tokio (Japan).

De meester van Benjamin Creme verklaart dat de Japanse meester de deur heeft geopend.


Verschijning in München

In juli of augustus 1995 had ik een bijzondere ervaring toen ik op de Rosenheimer Platz in München op de metro stond te wachten. Ik staarde in de donkere tunnel waar ik de trein verwachtte. Op dat ogenblik verscheen er een reusachtige gestalte in de ingang van de tunnel. Ik zag een man in een wit gewaad met een hoge tulband, hoger dan de tulbanden die je ziet bij Arabieren. Ik had oogcontact met de man. Op hetzelfde ogenblik dat ik hem zag leek de tijd stil te staan, hoewel de mensen om mij heen hun weg vervolgden. Het visioen of de verschijning leek op een hologram. De ervaring zelf duurde, denk ik, een paar seconden. Toen verdween de man weer.

Op een ander treinstation in München ‘zag’ ik een poster hangen met informatie over Maitreya en een lezing door Benjamin Creme. De poster hing ergens op grote afstand. Ik kon hem niet echt lezen van waar ik stond. Maar op de een of andere manier kwam de tekst naar me toe en ik dacht dat dit iets te maken moest hebben met de verschijning die ik in de tunnel had gezien. Mag ik vragen wie de man was, de verschijning, die ik in de ondergrondse zag? Hartelijk dank voor uw hulp.

Bakytschan Bektenow, Alma Ata (Kazachstan).

De meester van Benjamin Creme verklaart dat het een visioen van Maitreya was.


Beter laat dan nooit

De heer Eiji Miyamoto (36) is tandarts in Sapporo (Hokkaido). Hij ging in september naar een verjaardagsviering van Sai Baba in Kobe. Hij wilde zo graag een plaatsje vooraan bemachtigen dat hij al vroeg in de morgen in de rij stond. Toen hij een plaats op de tweede rij kreeg, trof hij naast zich een jongeman van voor in de twintig, hetgeen hem verbaasde. De jongeman gaf hem een speciaal informatienummer van De Wederverschijning en een blauwe folder getiteld "Maitreya is hier" (die vijf jaar geleden was gemaakt), met de woorden: "Wilt u dit niet lezen?" De heer Miyamoto bladerde het materiaal even door en keek toen op, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat de jongeman verdwenen was. (Hij was ontsteld dat deze jongeman de zaal nog voor het begin van de viering had verlaten, terwijl hij juist zo’n goede plaats had bemachtigd!)

Na drie maanden las de heer Miyamoto het materiaal eindelijk, vond de informatie interessant en belde vanmorgen met Share Japan. Wie was deze jongeman?

Michiko Ishikawa (Japan).

De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de jongeman een discipel was van de meester in Tokio.