Maitreya, de
dappere krijger
Verscheidene jaren geleden
reisde ik per trein van Parijs naar Lyon om een
collega te bezoeken die ik een vergroting op
posterformaat wilde geven van een kruis van licht. Het
was tamelijk omvangrijk daar deze achter glas was
ingelijst. In mijn andere hand droeg ik een koffer. De
trein reed juist het station van Lyon binnen toen ik
opstond en naar de automatische deuren liep.
Terwijl ik daar stond,
zag ik een Indiaan recht tegenover mij. Hij droeg
slechts een lendendoek, sandalen en een hoofdtooi met
één veer. Ik weet nog dat ik dacht ‘wat vreemd’,
aangezien het bitter koud was en zijn kleding niet
passend leek voor dit weer. Op hetzelfde moment dacht
ik dat ik me dingen inbeeldde, maar hij stond daar nog
steeds met zijn hand naar me uitgestoken alsof hij om
geld vroeg. Wat me opviel waren zijn grote stralende
ogen, alsof hij zich volkomen bewust was van mijn
verlegenheid, mij voor de gek hield en er intens van
genoot. Ik ervoer er ook veel vreugde bij. Het geheel
was nogal verbijsterend. Toen draaide een zwarte man,
die in de buurt stond, zich naar mij om en zei: "Zie
je dan niet dat hij om geld vraagt?"
Maar ik had mijn handen
vol en dus verliet ik de trein, vol vraagtekens...
M.M., Londen SW7 (GB).
De meester van Benjamin
Creme verklaart dat de "Indiaan" Maitreya was. De
zwarte man was de meester Jezus. Ze waren alleen
zichtbaar voor de briefschrijver.
"Ik ben blind"
In maart 1993 was ik in
New York voor de bruiloft van mijn zoon.
Op een ochtend gingen
mijn zoon en ik boodschappen doen. Onderweg kwamen we,
temidden van een enorme mensenmassa, een koninklijk
uitziende man tegen; ik hoorde hem zeggen: "IK BEN
BLIND".
We gingen bij een
kruidenier naar binnen en ik kocht wat eten voor hem
en haastte me naar buiten, maar hij was al verdwenen.
Zijn woorden, de manier waarop ze werden uitgesproken
en de stem maakten een diepe indruk op mij. Wie was
hij?
Dalia Carr, Highgate,
Londen (Engeland).
De meester van Benjamin
Creme verklaart dat de man Maitreya was. De
schrijfster van de brief was de enige die hem gezien
of gehoord heeft. Dit voorval gebeurde voordat ze een
oogoperatie zou ondergaan om haar gezichtsvermogen te
verbeteren.
Maitreya’s ogen
bewegen op video
Ik schrijf u omdat ik u
wil vertellen over drie ‘Maitreya-ervaringen’ die mij
onlangs overkwamen. Twee ervan gebeurden drie maanden
geleden en de derde op 14 oktober 1995. In New York
ging ik naar de lezing van Benjamin Creme waar ik de
video kocht met het interview van Rollin Olson en de
documentaire over de kruisen van licht. Thuisgekomen
speelde ik de video af. Tot mijn grote verbazing leek
Maitreya, in het korte stukje waarin de foto wordt
getoond die in Kenia is gemaakt, werkelijk aanwezig en
was het alsof hij mij vanaf de video recht aankeek.
Zijn ogen bewogen en zijn blik volgde me door de hele
kamer. Ik stopte de band en speelde hem twee maal
opnieuw af. Daarna liet ik de video aan mijn vrienden
Rob en Dawn zien. Rob had een soortgelijke ervaring.
Ik had hen nog niet verteld wat mij was overkomen,
maar Rob zei: "Maitreya bewoog een paar keer zijn ogen
en keek me aan." Sindsdien houd ik een wekelijkse
transmissie-meditatie in mijn huis en het aantal
deelnemers groeit nog steeds.
(De meester van
Benjamin Creme bevestigt het fenomeen van de bewegende
ogen. De brief vervolgt:)
Afgelopen zaterdag was
ik bezig een belangrijk postpakket te maken met foto’s
van mijn levenswerk als schilder. Het pakket moest
opgestuurd worden als onderdeel voor een aanvraag voor
een kunstenaarsbeurs. Het portfolio was 60 bij 90 cm
en ik wist niet hoe ik het in zou pakken. Ik ging even
naar de winkel en toen ik terugkwam lag er op mijn
eettafel een grote, lichtgrijze envelop die net iets
groter was dan het portfolio zodat deze er precies in
paste. Behalve ikzelf was er niemand in huis. Kwam
deze envelop van Maitreya?
Marie Carmen Atkinson,
Edison (New Jersey, VS).
Benjamin Creme
antwoordt: Nee. Mijn meester verklaart dat de envelop
was gematerialiseerd door een meester wiens naam niet
vrijgegeven kan worden.
Intens donkere,
lachende ogen
Graag zou ik de reactie
weten van de heer Creme op het volgende: Ongeveer half
augustus werd ik door iemand aangesproken toen ik uit
de supermarkt kwam. Ik kon niet zien of het een man of
een vrouw was, maar vermoedelijk was het een man. Hij
had intense lachende, donkere ogen en was groot.
Hij zei: "Leuk tasje is
dat." Ik draag altijd een heel eenvoudig linnen tasje
over mijn schouder. Ik was te verbouwereerd om iets
terug te zeggen wat ik doorgaans toch heel gauw doe.
Toen ik doorliep zei hij nog: "Niet te veel doen,
hoor." Ik dacht, hij lijkt wel helderziend: hoe kon
hij anders weten dat ik ziek was geweest en mezelf
weer behoorlijk voorbij liep. Terwijl ik hierover
nadacht, keek ik weer om en zag weer die intens
donkere, lachende ogen. Al doorlopend dacht ik, ik
moet direct terug en zien wie dat is, maar ik zag hem
niet meer. Wie was hij?
R.S.H. (Nederland).
De meester van Benjamin
Creme verklaart dat de man Maitreya was.
Zulke mooie
ogen
Tijdens een vakantie in
januari 1995 in Verbier, Zwitserland, zat ik met mijn
vriendin koffie te drinken in een café. Plotseling
werd bij mij innerlijk alles stil en werd ik op geen
enkele manier gestoord door het lawaai om mij heen. Ik
had een onbekend maar plezierig gevoel van innerlijke
vrede. Ik had verder weinig aandacht aan deze ervaring
geschonken, totdat ik een brief las in Share
Nederland over spontaan, bewust contact met de
ziel. Tegelijkertijd herinnerde ik me dat ik tegen
mijn vriendin zei dat de man die naast ons zat zulke
mooie ogen had. Zodoende legde ik het verband tussen
dit gevoel en de man die naast mij zat. Ik ben me er
terdege van bewust dat dit misschien meer wens is dan
realiteit, maar nadat ik al die verhalen heb gelezen
over de soms grappige vermommingen die Maitreya
gebruikt, vraag ik me af of het hier een meester of
Maitreya betrof.
R.F.H. (Nederland).
De meester van Benjamin
Creme verklaart dat de man de meester Jezus was.
Eindelijk een
volmaakte man!
Mijn dochter S.J. zat
op 6 oktober 1995 in de bibliotheek van Castricum te
studeren. Op een gegeven moment "kwam er een man langs
van wel 1.90m. Hij had zo’n prachtig gezicht, alsof
hij helemaal niets slechts in zich had. Eindelijk een
volmaakte man." Hij keek haar een tijdje recht aan en
liep toen door. Ze wilde eigenlijk achter hem aanlopen
om te vragen of hij een vrouw en kinderen had. Maar
dat deed ze niet, omdat ze net haar eigen relatie had
hernieuwd.
Toen ze nadeed hoe hij
liep, zei ik ogenblikkelijk: Maitreya! Ze keek me aan
met een mengeling van ergernis en nieuwsgierigheid en
bekende toen dat ze tot haar eigen verbazing de dag
erna hem ook met Maitreya in verband had gebracht.
We zouden graag weten
of ze inderdaad Maitreya heeft gezien en of ze door
hem geholpen wordt.
Anoniem, Amsterdam.
De meester van Benjamin
Creme verklaart dat de man inderdaad Maitreya was.
Helpen, nee.
Een geschenk
van Maitreya
Eind juni 1994, op weg
naar huis na transmissie-meditatie, kwam er een heel
lange vrouw, Afrikaans gekleed met een soort tulband
op haar hoofd, met donkere ogen, hoge jukbeenderen en
een koperkleurige huid, de tram in. Ze kwam recht op
me af met een gele roos en zei, terwijl ze hem lachend
aan mij gaf, in Zwitsers-Duits: "Deze roos heb ik
speciaal voor u geplukt, alleen voor u". Het regende
buiten en er was (zoals mij later opviel) geen
rozestruik te bekennen. Op dat moment was ik alleen
verrast. Ik voelde een enorme rust (en licht) om me
heen. Niemand anders in de tram schonk aandacht aan
deze gebeurtenis. De vrouw was zó speciaal, de
handeling zo vol van liefde: een kleine gele roos (ik
houd van rozen), maar zó speciaal! De roos bleef een
paar dagen erg mooi en bracht licht in mijn kleine
appartement.
Misschien was het
gewoon een aardige vrouw, maar deze ervaring kwam zo
uit het niets en was zo echt. Wanneer ik er aan denk
ben ik nog steeds ontroerd.
Zou het kunnen dat
Maitreya zichzelf toonde in de persoon van deze vrouw
— was zij Maitreya?
Vittoria Eicher, Zürich
(Zwitserland).
De meester van Benjamin
Creme bevestigt dat de "vrouw" inderdaad Maitreya was.
Twee mannen uit
het oosten
Op 1 november vorig
jaar, terwijl ik op de metro wachtte, werd mijn
aandacht getrokken door twee mannen die in een diep
geprek gewikkeld waren. We keken elkaar een paar
seconden aan, waarna ik langs hen heen liep naar het
midden van het perron. Even daarna had ik het gevoel
alsof iemand mij van achteren aankeek en toen ik me
omdraaide, zag ik de twee mannen twee of drie meter
verderop staan zodat ik hen kon horen praten in een zo
te horen Oosteuropese taal (Tsjechisch of Roemeens).
Ze waren beiden lang; één met donker haar en een baard
"van drie dagen", de ander met blond haar en glad
geschoren. De man met het blonde haar leek wat jonger.
Beiden droegen ze eenvoudige kleding; de man met de
‘baard’ had sportschoenen (met twee strepen). We keken
elkaar een paar keer aan en ik herinner me een warme
glimlach van de man met het donkere haar. Dit maakte
diepe indruk op mij, maar ik was me daar op dat moment
niet zo van bewust als nu. Ik had het gevoel alsof ze
mij in hun ‘cirkel’ opnamen; ik voelde me op de een of
andere manier met hen verbonden. Niettemin had ik
innerlijk een soort conflict omdat mannen niet zelden
gewoon de aandacht van vrouwen proberen te trekken.
Daarom voelde ik me niet vrij om hen zorgvuldig te
observeren en toen de metro arriveerde, ging ik in een
ander compartiment zitten. Bij het volgende station
zag ik dat zij ook uitstapten; er hing nog steeds een
soort fascinerende aura rond hen. Ze hadden duidelijk
een sterke band met elkaar. Met de volgende metro ging
ik naar huis en het laatste dat ik van hen zag was dat
ze op het perron nog stonden te wachten.
Terwijl ik er opnieuw
over nadenk waarom deze gebeurtenis zo’n indruk op mij
maakte, denk ik dat het waarschijnlijk was omdat ze
zo’n eenheid leken te vormen. Alhoewel het twee
verschillende personen waren met een verschillend
uiterlijk had ik het gevoel dat ze bijna één waren of
op zijn minst veel gemeenschappelijk hadden. Tijdens
de transmissie-meditatie die avond vroeg ik me steeds
meer af of het niet gewoon twee mannen uit Oost-Europa
waren.
A.B., München
(Duitsland).
De meester van Benjamin
Creme verklaart dat de man met de baard Maitreya was
en de blonde man de meester Jezus.
Onzorgvuldige,
persoonlijke uitspraken?
In Share Nederland
nr. 9 (1995) oordeelt Benjamin Creme over een boek dat
hij niet gelezen heeft. Ons inziens is het dan beter
geen uitspraken te doen, in plaats van te verzanden in
onzorgvuldige, persoonlijke uitspraken van de heer
Creme.
Natuurlijk rest ons de
vraag waarom Benjamin Creme over dit bijzondere boek
zijn meester niet heeft geraadpleegd?
Vriendelijke groeten,
Stichting Spirituele
Kring Emmanuel
p.o. Mevr. E.
Dijkstra-Baarda, secr., Heerhugowaard.
Naschrift Benjamin
Creme: Met alle respect, maar ik heb geen
"onzorgvuldige, persoonlijke uitspraken" gedaan in
mijn antwoord op een vraag over iemand die zegt
Maitreya te zijn en die in het boek van mevrouw Green
aan het woord komt (zie Share Nederland,
november 1995, blz. 34). Ik heb slechts gezegd dat
Surya Green mijn boeken kent en mijn lezingen heeft
bezocht (wat allebei juist is) en dat ik er niet de
geringste twijfel aan heb dat mevrouw Green Maitreya
niet heeft geïnterviewd. Dit laatste weet ik van mijn
meester, die ik hierover vanzelfsprekend heb
geraadpleegd. Omdat ik het boek in kwestie niet heb
gelezen, heb ik er verder geen uitspraken over gedaan,
pro of contra.
Japanse meester
schiet te hulp
Toen Japan op 16
september 1995 werd getroffen door een uitzonderlijk
zware cycloon had mijn echtgenoot juist de bouwplaats
tegen de cycloon beschermd en had hij alle arbeiders
naar huis gestuurd. Hij maakte zich echter zorgen over
de 127 meter hoge schoorsteen die bijna gereed was.
Daarom ging hij in zijn eentje helemaal omhoog met de
bouwlift die tegen de schoorsteen aan stond. Maar de
kabels van de lift werden gegrepen door de harde wind
en de lift stopte zo’n drie meter onder het hoogste
punt waar zich een bouwkeet bevond. Hij stapte uit de
lift en in de harde wind klom hij wanhopig omhoog
tegen de wand van de schoorsteen en duwde met één hand
en met al zijn krachten de deur van de keet open. Hij
kroop naar binnen en wachtte daar op redding.
Iedereen verbaasde zich
erover dat hij in staat was geweest de deur van de
keet open te maken, want er zat een
veiligheidsmechanisme op waardoor de deur alleen
opengaat als de lift daar stopt. Normaal gesproken zou
hij de deur nooit hebben kunnen openen. Echter, toen
hij de deur wilde sluiten nadat hij de keet was
binnengegaan, was er geen beweging meer in te krijgen.
Als hij de deur niet open had gekregen had hij het
nooit volgehouden om op een bouwsteiger op 127 meter
hoogte in de gierende wind vier uur te wachten op
redding.
Ik vraag me af of
Maitreya mijn echtgenoot heeft geholpen om de deur te
openen? We zijn zo dankbaar.
Yuriko Saito, Tokio
(Japan).
De meester van Benjamin
Creme verklaart dat de Japanse meester de deur heeft
geopend.
Verschijning in
München
In juli of augustus
1995 had ik een bijzondere ervaring toen ik op de
Rosenheimer Platz in München op de metro stond te
wachten. Ik staarde in de donkere tunnel waar ik de
trein verwachtte. Op dat ogenblik verscheen er een
reusachtige gestalte in de ingang van de tunnel. Ik
zag een man in een wit gewaad met een hoge tulband,
hoger dan de tulbanden die je ziet bij Arabieren. Ik
had oogcontact met de man. Op hetzelfde ogenblik dat
ik hem zag leek de tijd stil te staan, hoewel de
mensen om mij heen hun weg vervolgden. Het visioen of
de verschijning leek op een hologram. De ervaring zelf
duurde, denk ik, een paar seconden. Toen verdween de
man weer.
Op een ander
treinstation in München ‘zag’ ik een poster hangen met
informatie over Maitreya en een lezing door Benjamin
Creme. De poster hing ergens op grote afstand. Ik kon
hem niet echt lezen van waar ik stond. Maar op de een
of andere manier kwam de tekst naar me toe en ik dacht
dat dit iets te maken moest hebben met de verschijning
die ik in de tunnel had gezien. Mag ik vragen wie de
man was, de verschijning, die ik in de ondergrondse
zag? Hartelijk dank voor uw hulp.
Bakytschan Bektenow,
Alma Ata (Kazachstan).
De meester van Benjamin
Creme verklaart dat het een visioen van Maitreya was.
Beter laat dan
nooit
De heer Eiji Miyamoto
(36) is tandarts in Sapporo (Hokkaido). Hij ging in
september naar een verjaardagsviering van Sai Baba in
Kobe. Hij wilde zo graag een plaatsje vooraan
bemachtigen dat hij al vroeg in de morgen in de rij
stond. Toen hij een plaats op de tweede rij kreeg,
trof hij naast zich een jongeman van voor in de
twintig, hetgeen hem verbaasde. De jongeman gaf hem
een speciaal informatienummer van De
Wederverschijning en een blauwe folder getiteld
"Maitreya is hier" (die vijf jaar geleden was
gemaakt), met de woorden: "Wilt u dit niet lezen?" De
heer Miyamoto bladerde het materiaal even door en keek
toen op, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat
de jongeman verdwenen was. (Hij was ontsteld dat deze
jongeman de zaal nog voor het begin van de viering had
verlaten, terwijl hij juist zo’n goede plaats had
bemachtigd!)
Na drie maanden las de
heer Miyamoto het materiaal eindelijk, vond de
informatie interessant en belde vanmorgen met Share
Japan. Wie was deze jongeman?
Michiko Ishikawa
(Japan).
De meester van Benjamin
Creme bevestigt dat de jongeman een discipel was van
de meester in Tokio.
|