Brieven van lezers -- jan/feb 1996
Een ansichtkaart uit Rome Nadat ik net de brievenrubriek in Share International had gelezen, kreeg ik (opnieuw) de aandrang om u te schrijven over iets dat mij zo’n 15 jaar geleden, in 1979 of 1980, overkwam.
Ik was met een familielid in Rome en we waren net in Vaticaanstad aangekomen. Ik herinner mij dat we allebei paf stonden van de drukte en het gewoel in deze kleine stad.
Ik herinner me dat rechts van mij de Piëta was en terwijl ik daar in vervoering naar stond te kijken, werd ik me plotseling bewust van een jongetje van een jaar of 10, 11 dat voor me stond. Ik keek omlaag in een paar donkerbruine ogen en een stralende lach. Met zijn ruige zwarte haar deed hij me denken aan een personage uit een Tom Sawyer-film. Nadat we elkaar hadden toegelachen, gaf hij me een ansichtkaart van de Piëta en slenterde hij weer verder. Ik ben dit voorval nooit vergeten.
Misschien zag hij mijn bewondering terwijl ik naar het beeld staarde, wie zal het zeggen? De ansichtkaart ben ik helaas kwijtgeraakt, maar de herinnering niet.
Zomaar een voorval? Gezien de plaats vraag ik het me af en ik zou het op prijs stellen als uw meester, indien het de moeite waard is, hierover iets zou willen zeggen.
L.W. (Essex, GB).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de kleine "jongen" een manifestatie was van de meester die voorheen de Madonna, de moeder van Jezus, was.
"Ja, ik ken Benjamin Creme"
Op 10 augustus 1995 was ik in de buurt van Aldwych, Londen, waar ik met iemand anders net uit een theater kwam. Het was ongeveer 18.00 uur en we liepen juist Aldwych zelf in, waar we wilden oversteken om iets te gaan eten in het BBC-omroeprestaurant in Bush House. Mijn metgezel was destijds door pensionering net gestopt met werken bij de BBC.
Uit tegengestelde richting kwamen twee mensen ons tegemoet lopen. Toen ze dichterbij kwamen, keek ik naar de man die leek op een foto uit Maitreya’s missie deel II. Hij had lang, zwart haar met een scheiding in het midden, dezelfde ogen, gelaatstrekken en een baard. Hij leek ouder, steviger maar misschien ook wat kleiner. Ik meen dat hij een crème-kleurige monnikspij aan had met een donkerbruin koord dat over één schouder diagonaal over zijn borst tot aan zijn middel reikte. Op dat moment dacht ik niet aan de foto (pas naderhand) maar het viel me ook op dat zijn metgezellin, een meisje, de indruk wekte van een zeer eerbiedige escorte. Ze liepen voorbij en in een opwelling zei ik tegen mijn vriend dat ik die man wilde spreken. Ik draaide me om en rende hen achterna. Toen ik bij hem was, tikte ik hem op de arm. Hij draaide zich om en keek me met donkere, vriendelijke ogen indringend aan. Ik vroeg hem: "Kent u Benjamin Creme?" Hij antwoordde: "Ja, ik ken Benjamin Creme." Ik wist even niet wat ik moest zeggen en kon enkel de vraag herhalen. Glimlachend gaf hij hetzelfde antwoord. Wie was deze man?
Ik weet niet of het relevant is, maar toen ik dichterbij kwam, deed degene die bij hem was een stapje terug, alsof zij gewend was aan dergelijke gebeurtenissen.
Naam en adres bij de redactie bekend, Londen.
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man Maitreya was. De "jonge vrouw" was de meester Jezus.
Hij was ineens verdwenen
Toen ik in 1970 Rincón (Portorico) bezocht, had ik daar een ervaring en ik vraag me af of Maitreya mijn leven gered heeft.
Ik was er net aangekomen en verbleef in een zeer afgelegen deel van Rincón. Op een middag was ik op weg naar huis verdwaald en een aantal tieners zeiden me dat ze me de weg zouden wijzen. Halverwege een stijle heuvel, aan een smalle en verlaten weg haalden ze een geweer tevoorschijn en trokken ze me in de bosjes om mij, met een pistool op mijn hoofd, met de hele bende te verkrachten.
In de struiken verscheen een man van in de 60 met een lange witte baard tot aan zijn middel en lange witte haren en een overall aan, die met zachte maar doordringende stem zei: "Wat heeft dit te betekenen?" De vijf jongens gilden van schrik en renden weg. Ik sprong op om de man te bedanken maar hij was ineens verdwenen. Ik zocht overal naar hem... Was het Maitreya?
Katherine McNeil, San Francisco (Californië, VS).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man inderdaad Maitreya was.
Visioen in Slovenië
Op 17 december 1994 had ik tijdens een groepsmeditatie tijdens het eerste jaar van de Spirituele Universiteit in Novo mesto waaraan ik studeer het volgende visioen:
Uit een wolk steeg een man op tot aan zijn middel; hij had donker steil haar tot op zijn schouders, dat naar achteren was gekamd, een hoog voorhoofd, diepzwarte ogen, een rechte neus, volle lippen, een donkerbruine gelaatskleur (zoals bij mensen uit India), hij had een zwarte snor en baard. Hij droeg wit-blauwe kleding. Ik dacht: "Dit moet de Christus zijn." Door de wit-blauwe kleur van de kleding begon ik in mijn herinnering te zoeken waar ik dit eerder gezien had. Ik wilde in gedachten zeggen: "Dit is Jezus Christus", maar deze gedachte blokkeerde. Toen verdween het visioen.
N.N., Novo mesto (Slovenië).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat dit authentieke visioen werd gegeven door Maitreya.
Het vuur werd plotseling gedoofd
Tussen Kerst en Nieuwjaar in 1988 of 1989 had ik van keramiek iets gemaakt voor een kerststuk. Voorop stond in gouden lettertjes de beschrijving van het "Symbool voor de nieuwe tijd", dat werd ontworpen door Foster Bailey (zie Opkomst nr. 8, 1980; de voorloper van Share Nederland — Red.). Er konden drie kaarsen voor staan en ik had het symbool in gekleurde glazuren aangebracht.
Met Kerst had ik de kaarsen van het kerststuk aangehad. Op Nieuwjaarsdag stak ik ze opnieuw aan, maar even later vloog het inmiddels droge kerststuk in brand! Ik schrok hevig, pakte de tafelversiering aan de stenen zijkanten vast en stond zo in te schatten of ik lopend over het wollen tapijt de keuken zou halen. Plotseling hoefde dat niet meer; van het ene moment op het andere was het vuur gedoofd! Wie heeft dit gedaan?
E.D., Alkmaar.
De meester van Benjamin Creme verklaart dat het vuur werd gedoofd door de meester Jezus.
Het was een heel speciale handdruk
Afgelopen nacht had ik een droom. Ik was in een ijzerwarenwinkel op zoek naar een koopje op de afdeling tweedehands gereedschap. Ik keek naar de schappen vol met gebruikt gereedschap maar kon me niet bedenken wat ik werkelijk nodig had. Uiteindelijk besloot ik een oude timmermans-handzaag te kopen (ik houd ervan om dingen van hout te maken). Ik liep de hele zaak door en stond vervolgens voor het laatste schap in de buurt van de uitgang. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een man die me passeerde naar de uitgang lopen. Ik draaide me om en keek hem aan. Tot mijn verbazing was het de Australische minister-president. (Ik respecteer de man voor het werk dat hij moet doen, maar aan de andere kant vind ik hem gewoonlijk erg arrogant en zou hij niet mijn favoriete onderwerp zijn voor een droom.)
Hij droeg een lange oranje leren jas. Dat zag er raar uit in combinatie met zijn kostuum. Hij stopte vlak voordat hij naar buiten liep en keek me aan. Met een lach maakte hij een opmerking over de zaag die ik in mijn handen hield en over mijn hobby. We stonden daar en we keken elkaar aan. Hij had een heel vriendelijke en aardige lach. Terwijl ik hem aankeek, voelde ik een enorme liefde voor deze man in mij groeien. Ik had het gevoel dat ik wilde dat we vrienden waren. Ik vroeg of ik hem een hand mocht geven. Hij kwam naar me toe en we gaven elkaar een hand. Het was een heel speciale handdruk. Toen hij wegging, gaf hij me een belangrijke raad. Daarna liep hij de winkel uit. "Wat bedoel je?", dacht ik bij mezelf. Op dat moment werd ik wakker. Mijn eerste gedachte was dat ik Maitreya ontmoet had. Had ik gelijk? Was de man uit mijn droom inderdaad Maitreya? Een paar weken daarvoor had ik tijdens een gesprek gezegd dat het mooiste kerstgeschenk dat ik kon krijgen een handdruk van Maitreya zou zijn.
Igor Malchuk (Victoria, Australië).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man in de droom Maitreya was.
Mijn smeekbede werd onmiddellijk verhoord
De afgelopen jaren had ik nu en dan een ervaring die ik zou omschrijven als het moeilijk weer in mijn lichaam kunnen komen wanneer ik wakker word. Ik denk dat het een toestand is die ook wel "slaapverlamming" wordt genoemd. Ik heb het altijd een heel vervelende en beangstigende toestand gevonden: het gevoel verlamd en volledig hulpeloos te zijn of dat ik me af vroeg of ik dood was of misschien stervende. De keer dat dit gebeurde en waarover ik nu praat, hoorde ik mezelf (innerlijk denk ik, maar met veel gevoel) zeggen: "Jezus Christus, help me!" Ik was verbaasd hoe snel mijn smeekbede verhoord werd. Het gebeurde onmiddellijk.
Ik voelde gelijk een energie, een aanwezigheid aan het voeteneind van mijn bed. Ik had het gevoel alsof ik in mijn lichaam getild werd. Het was net alsof mijn lichamen werden aangepast. Ik voelde dat drie of vier "helpers" hiermee bezig waren.
Toen dit gedaan was, voelde ik dat een aanwezigheid zich naar de zijkant van mijn bed had begeven. Ik draaide mijn hoofd om (misschien wel alleen innerlijk) om te kijken en ik was verbaasd om daar een jongeman te zien die geheel in het wit gekleed was. We keken elkaar recht in de ogen. Ik was me ervan bewust dat ik niet bang was maar me gerustgesteld voelde door zijn aanwezigheid en ging weer slapen. Ik zou erg graag weten of dit slechts een levendige droom was? Gelukkig heb ik sindsdien geen last meer gehad van deze vervelende lichaamsgesteldheid.
Sarah McDaid, Richmond (Surrey, GB).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de jongeman de meester Jezus was.
Hij keek me recht in mijn ogen
1) Een paar jaar geleden was ik op het belastingkantoor om een probleem uit te zoeken (in verband met een onterecht hoge belastingaanslag) dat ik al een aantal jaren had geprobeerd op te lossen. Ik maakte ook van de gelegenheid gebruik om onthechting te oefenen — iets wat me redelijk goed af leek te gaan. Na een zinvol gesprek met een ambtenaar, terwijl ik de trap afliep naar de hal, realiseerde ik me dat ik desondanks toch meer betrokken en "gehecht" was dan me lief was. Terwijl ik doende was mezelf hieruit los te maken en onthecht te worden keek iemand die in de hal zat — een zeer goedgeklede heer — me recht in mijn ogen, zo direct en zo kalm, alsof hij mijn gedachte kon volgen, dat ik me nu afvraag of hij misschien een meester was of misschien zelfs Maitreya?
2) Al enige tijd wil ik vragen of mijn leven misschien werd gered door een meester, toen ik ongeveer 27 was?
Ik fietste over de Hobbemakade in Amsterdam. Plots scheurde er een grote vrachtwagen met open laadbak langs. Hij maakte een enorme bocht om mij heen, die normaal gesproken onverantwoord was. Hij reed haast over het trottoir aan de overkant. Toen hij mij voorbij was, zag ik een dikke stang even ver rechts uit de laadbak steken als de auto breed was. Ik zou zeker onthoofd zijn als de vrachtwagen niet zo’n malle bocht had gemaakt. Ik schrok dat hij kennelijk zonder erg en bovendien ongehoord snel doorreed; wat zou hij nog kunnen aanrichten? Maar honderd meter verder zag hij, zo bleek, een bekende lopen en stopte abrupt. Zijn kennis vroeg hem of hij wist hoe hij reed. Hij schrok behoorlijk toen hij zag wat er aan de hand was.
R.B. te A.
1) De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man in het belastingkantoor Maitreya was.
2) De "goddelijke interventie" was een ingreep door Maitreya.
Averechts?
Ik ben al vanaf het allereerste begin geabonneerd op Share International en vind het enorm informatief. Ik weet zeker dat het een positieve kracht is in de wereld en dat het alle discipelen in meerdere opzichten helpt.
Er is echter één rubriek die volgens mij averechts werkt: de voortdurende en groeiende stroom brieven van mensen die menen de Heer Maitreya te hebben gezien. Het feit dat de meester van Benjamin Creme steevast bevestigt dat Maitreya aanwezig was of iets bewerkstelligd heeft, roept in mij een uiterst cynische reactie op.
Omdat de rest van de inhoud van Share International echter positief, geloofwaardig en nuttig is, ben ik geneigd de mogelijkheid te overwegen dat Maitreya buitengewoon actief is en er een of andere reden moet zijn voor het regelmatig voorkomen van op het eerste gezicht nogal triviale gebeurtenissen op het pad van geestelijke ontwikkeling — vaak zelfs nauwelijks van positieve sociale betekenis.
Mijn vertrouwen in Share International brengt me er toe te concluderen dat er sprake moet zijn van een diepere betekenis die ik niet herken. Zoekend naar die betekenis heb ik me afgevraagd of de verborgen boodschap wellicht verband houdt met het feit dat God in ons allen is.
We weten dat we soms een positieve, gelukkige houding hebben naar onze naasten, andere keren zijn we (zelfs de besten onder ons) humeurig en hebben we een negatieve houding. Wanneer we iemand ontmoeten die een goede gezondheid en een positieve warme persoonlijkheid uitstraalt dan verbindt zich dat met het goddelijke in ons en verheft het ons bewustzijn. Wij hebben dit effect ook voortdurend zelf op de mensen met wie we in aanraking komen. We hebben een stimulerende of een negatieve invloed op hen. Vanzelfsprekend zal contact met Maitreya de mensen altijd stimuleren.
"Laat uw licht voor de mensen schijnen opdat ze uw goede werken zullen zien en uw vader in de hemel verheerlijken."
Bert Irvine (Suffolk, GB).
Benjamin Creme antwoordt:
Dank u voor uw waardering voor het tijdschrift. Ik moet bekennen dat ik nogal in het duister tast wat betreft uw reactie op de brieven over ontmoetingen met Maitreya en ik vraag me af hoe deze "averechts" zouden kunnen werken.
De functie van het tijdschrift is om Maitreya’s aanwezigheid en plannen bekend te maken en hoewel hij vooralsnog onzichtbaar blijft voor het merendeel van de mensen, versterken deze brieven over ontmoetingen met hem het vertrouwen van degenen die voor zijn zaak werken; in het algemeen overkomt het mensen in de verschillende groepen waarmee ik verbonden ben.
Er is, volgens mij, geen sprake van een geheim of een verborgen boodschap in deze contacten. Zij gelden vaak mensen die terneergeslagen, depressief, ongelukkig of oververmoeid zijn en zo geeft Maitreya blijk van zijn zorg, liefde en dankbaarheid voor het werk dat ze voor hem doen. Het is niet eenvoudig om tegen het getij van scepsis en hoon te werken die de wereld rond dit "verhaal" heeft opgebouwd en Maitreya waardeert alle inspanningen om het bekend te maken in hoge mate.
Mijn meester bevestigt niet "steevast" Maitreya’s betrokkenheid bij deze voorvallen. We ontvangen veel brieven over soortgelijke ontmoetingen die niets van doen hebben met Maitreya of een van de meesters. We publiceren alleen gebeurtenissen de door mijn meester worden bevestigd.
Vreemde ontmoeting in Tokio
U zou mij een groot plezier doen wanneer u de volgende ervaring die ik had met een vreemde jongeman, zou willen beschouwen.
Ik liep in de richting van de fietsenstalling in de buurt van het station van Nish-ogikubo, een van de westelijke voorsteden van Tokio, om mijn fiets op te halen na een transmissie-meditatie. Het gebeurde op 22 september om ongeveer 21.30 uur ’s avonds. Mijn hart sloeg over toen er plotseling een jongeman van in de twintig naar mij toe kwam en vroeg: "Is er hier een klein park in de buurt met water?" Hij zag er uit als een gewone jonge Japanner met een bril en een blauw sport-shirt met lange mouwen. Hij herhaalde zijn vraag. Terwijl ik over de vraag nadacht, schoot mij een klein park te binnen dat op een paar minuten loopafstand lag. Ik wees hem de richting van het park en vroeg waar hij naar op zoek was. Maar hij gaf geen duidelijk antwoord en hij zei:"Sumimasen deshita", een typisch Japanse uitdrukking met een dubbele betekenis van "sorry, dat ik u lastig val" en "heel hartelijk dank".
Toen ik mijn fiets had gepakt, reed ik snel richting park maar ik kon hem niet vinden en begon me af te vragen wie hij was. Hij leek me niet dorstig, maar het was meer alsof hij mij de een of andere boodschap wilde geven met deze vraag. In dat geval zou het kunnen betekenen dat je voor iedereen een hart vol liefde moet hebben.
Ik zou graag willen weten wie hij was. Was dit een jonge Japanner? Zo niet, bent u het eens met mijn interpretatie van zijn vraag?
Hiroshi Iwama, Tokio (Japan).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat deze "jongeman" Maitreya was.
Ontmoeting bij de bushalte
In april 1995 had ik een ongebruikelijke ervaring in mijn woonplaats Stonehaven. Ik stond te wachten bij de bushalte, nadat ik bij de tandarts was geweest en voelde me nogal bedrukt en was bezorgd omdat ik niet wist hoe ik mijn tandartsrekening moest betalen, aangezien mijn financiële positie niet bepaald rooskleurig is. Er kwamen twee vrouwen aan die naast mij gingen staan en toen ik hen zag, realiseerde ik me ineens beschaamd hoe goed ik het eigenlijk heb. Het was duidelijk dat ze heel arm waren en daar stond ik, goed gekleed op weg naar een prettig huis en ik heb nooit honger. Ik voelde me opeens erg dankbaar voor wat ik heb. Juist op dat moment kwam de bus eraan en toen ik in de rij ging staan zag ik een man die wilde instappen. Hij was erg vies, slecht gekleed en zijn haar was vies en ongekamd, maar mijn gevoel voor hem was geheel zonder oordeel, alleen maar aanvaarding en liefde.
Het was mijn beurt om in te stappen maar ik keek naar rechts en daar kwam een vrouw in de richting van de bus gelopen, die mij recht aan keek. Ze leek in de zestig, schoon en droeg vrijetijdskleding, ze had een kleurtje, diepblauwe ogen en lachtte me stralend toe. Dit kwam nogal vreemd op me over, maar ik draaide me om om in te stappen toen direct de gedachte door mijn hoofd schoot "Maitreya".
Ik draaide me snel om, nu naar links omdat ze langs de bus was gelopen en zag hoe ze over haar schouder nog steeds lachend naar me keek. Ik ging zitten en had het gevoel dat er iets buitengewoons gebeurd was en terwijl de bus wegreed, keek ik naar alle kanten uit het raam, maar ze was nergens meer te zien. Ik bleef maar aan haar denken en voelde me de rest van de dag, en nog verscheidene dagen erna, heel gelukkig van binnen.
Volgens mij was dit Maitreya; kunt u dit bevestigen?
Gloria Gardiner (Kincardineshire, Schotland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat deze "vrouw" Maitreya was.