| Japanse
tandarts genas — en geneest anderen Tien
jaar geleden had Seikei Nishijima vreemde dromen — tot drie keer toe klonk er een
krachtige, statige stem in zijn oren die zei: "Je hebt een taak...
Hon-da-ra-da-ma-ni-ka, hon-da-ra-da-ma-ni-ka". De heer Nishijima is tandarts, totaal
niet religieus en hij had geen idee wat het betekende. Toen hij aan een vriend vroeg om de
betekenis van deze woorden te achterhalen werd hem verteld dat het een mantra is van
Amitabha.
Vier jaar geleden werd bij hem longkanker vastgesteld in
een vergevorderd stadium en opereren was te moeilijk. De dag daarop ging hij weer naar het
ziekenhuis voor nader onderzoek. Terwijl hij op zijn beurt wachtte, zag hij twee heldere
lichten voor zich. Deze gingen zijn borstkas binnen en op dat moment wist hij dat hij
genezen was. Er werd een röntgenfoto genomen en de arts was volslagen verbijsterd —
er was geen spoor van kanker te bekennen.
De heer Nishijima ontdekte dat hij sindsdien het vermogen
heeft om te genezen. Overdag werkt hij nog steeds als tandarts en daarnaast geeft hij
kosteloos geestelijke genezing aan iedereen die bij hem komt. Dat zijn inmiddels al
duizenden mensen geweest.
Michiko Ishikawa, San Francisco (VS).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de heer
Nishijima is genezen door Maitreya, die ook door hem werkt om anderen te genezen.
Eén blik is voldoende
Ongeveer drie of vier jaar geleden kwamen mijn vriendin en
ik uit Selfridges in Oxford Street, Londen. We liepen druk te kletsen. Buiten bij de deur
stond een man, een bedelaar, die zich nogal moeilijk leek te bewegen (alsof hij spastisch
was). Hij gaf me een vluchtige blik, niet langer dan een tel. Tien meter verder zei ik
tegen mijn vriendin dat ze even moest wachten; ik wilde per se teruggaan. Ik gaf de man
wat geld en wilde zijn ogen zien, maar hij deed ze niet open dus ik liep weer door. Ik kan
zijn blik maar niet vergeten. Was dit de meester Jezus? Uw antwoord zou ik zeer op prijs
stellen.
Bruni Bloomfield, Londen (Engeland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de
"bedelaar" Maitreya was.
Zegening in Calgary
Enige jaren geleden woonde ik in Calgary (Alberta, Canada)
en maakte een periode van innerlijke emotionele beroering door, tegen zelfmedelijden aan
— iets wat ik in mijn jeugd heel vaak doormaakte. Op een dag zat ik met een vriendin
in een pizzeria. Een paar tafels van ons verwijderd zat een lange, magere man in een
driedelig pak, met donker, achterover gekamd haar. Hij leek midden of eind veertig te
zijn. Hij hield zijn hoofd gebogen en hij maakte luide, ongelukkige geluiden. De mensen om
hem heen dachten dat hij dronken was en probeerden hem te negeren. Vanuit mijn eigen
ongelukkige toestand kon ik gemakkelijk met hem meevoelen en in een opwelling liep ik naar
hem toe en wenste hem sterkte. Hij tilde zijn hoofd op, maar in plaats van het verwachte
treurige gezicht keek ik in een paar liefdevolle, lachende ogen. Op dat moment leken de
plaats en de mensen om mij heen niet echter dan in een droom. In die verblufte toestand
draaide ik me om en liep weg, maar onderwijl hoorde ik hem zeggen: "God zegene
je." Ik kan me niet herinneren of ik nog omgekeken heb, maar ik liep naar mijn
vriendin. We pakten onze jassen en vertrokken.
Ik heb me nog vaak afgevraagd wat er eigenlijk precies
gebeurde en wie deze man was. Misschien was dit gedenkwaardige voorval niet meer dan een
uiting van mijn toendertijd koortsachtige emotionele staat. Kunt u hier enig licht op
werpen?
R.R., Santa Cruz, (Californië, VS).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat deze man
Maitreya was.
Een ander soort contact
Op 3 augustus 1995 stierf mijn man, Christian Purschke, op
de leeftijd van 44 jaar. Tijdens een tocht door de Alpen maakte hij een diepe val en was
op slag dood. De begrafenis was op 11 augustus 1995.
Op de begrafenis zag ik een lange, goed geklede man in een
grijs kostuum. Als vanzelf door hem aangetrokken ging ik naar hem toe en vroeg of hij een
collega was. Nee, zei hij, hij had een ander soort contact met hem. Hij lachte naar me en
ik was verbouwereerd. Opeens had ik heel veel kracht om de begrafenis van mijn man door te
maken. Deze man stond ook bij de muur van de kerk toen we de kerk verlieten. Opnieuw die
ogen, die me vol liefde aankeken, maar die ook dwars door me heen leken te kijken. Ik moet
almaar aan deze man denken, maar niet omdat hij een man is; ik zie steeds zijn ogen voor
me. Dat geeft me veel kracht.
Wie was deze man? Was het Maitreya?
S. Purschke, Worpswede (Duitsland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man bij
de begrafenis inderdaad Maitreya was.
Een geschenk van Maitreya
Eind juli 1995 moest ik naar Rome afreizen omdat mijn vader
plotseling in het ziekenhuis was opgenomen. Tijdens mijn reis bad ik tot Maitreya en de
meesters om mijn vader en mij niet te vergeten. Elke dag ging ik naar het ziekenhuis om
mijn vader, die verschillende onderzoeken moest ondergaan, bij te staan.
Na twee weken moesten mijn beide zussen en ik bij de
behandelend arts komen om te beslissen of mijn vader chemotherapie zou ondergaan. Volgens
de artsen kon mijn vader op dat moment niet geopereerd worden. Ik huilde: "Wat moet
ik doen? Help me!"
We verlieten het ziekenhuis zonder nog met de artsen te
hebben gesproken. Het was twee uur ’s middags. Mijn beide zussen, mijn tante en ik
stonden op de bus te wachten om weer naar huis te gaan. Opeens viel mijn oog op een
tengere man die in mijn richting liep. Toen hij nog ongeveer drie meter van ons verwijderd
was, werd mijn aandacht getrokken naar zijn borst omdat hij een stralend wit overhemd
droeg. Op dat moment werd mijn hartchakra geopend en zag ik binnenin het lichaam van deze
man een lichtgevende gouden bol die door zijn lichaam uitstraalde en via een straal van
licht in mijn lichaam terechtkwam. Ik dacht: hier zit Maitreya ‘achter’. De man
bleef in mijn richting lopen; ik zag dat hij heel wit haar had. Aan zijn linkerarm hing
een plastic tas en in zijn hand hield hij een licht verwelkte roze roos. In zijn
rechterhand had hij een kaart. Ik vond dat ik hem wat geld moest geven. Ik dacht eerst aan
1000 lire, maar tenslotte vond ik dat ik hem 5000 lire moest geven. Ik gaf hem het geld en
hij pakte het aan. Ik dacht als hij me de roos zou geven dat dat weinig zin zou hebben,
want die zou het met deze hitte toch niet lang uithouden. Maar in plaats daarvan gaf hij
mij de kaart met een afbeelding van Antonius van Padua. Ik aarzelde om die aan te nemen
maar hij drong aan: "Het is de H. Antonius van Padua." Ik antwoordde: "Ja,
dat weet ik", en nam de kaart aan. De man vervolgde zijn weg. Ik keek mijn zus aan en
die zei: "Ga me niet vertellen dat je in deze man Maitreya ziet." Ik zei:
"Ik weet niet of het Maitreya was, maar ik zag wel de goddelijkheid van deze
man." Ik draaide me om: de man was verdwenen.
Een paar dagen later, ik liep over straat richting
Castelverde naar het huis van mijn tante waar mijn vader, die uit het ziekenhuis was
gekomen, woonde. Plotseling werd er door een witte auto die van de andere kant kwam
aanhoudend geclaxonneerd. Omdat ik in Castelverde niemand ken, was ik verbaasd en ik keek
naar de auto. Omdat het zonlicht mij verblindde, zag ik alleen heel wit haar en een hand
die naar mij gebaarde. 1) Zou u alstublieft kunnen zeggen wie deze man voor het ziekenhuis
en de persoon in de auto was? 2) Had ik werkelijk de ervaring van de goddelijkheid van
deze man of was het mijn verbeelding? 3) Wat is de betekenis van het feit dat hij me een
plaatje van Antonius van Padua gaf?
Concetta Cordo, Lausanne (Zwitserland).
1) De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man
Maitreya was. 2) Ja, Maitreya gaf deze ervaring. 3) Geen speciale betekenis. Koester het
als een geschenk.
Verschijning boven de rivier
Vorig jaar, in de maanden juni en juli, woonde ik in een
tamelijk afgelegen en bijzonder mooi gedeelte van het woud in het midden van North Island.
Het grootste deel van de tijd was ik alleen en mediteerde,
bad en las ik veel. Op een ochtend, bij zonsopgang, zat ik op een heuvel in de buurt van
het kamp en keek uit over de rivier Wanganim. Ik zag een witte mist stroomafwaarts in mijn
richting komen, die de vorm aannam van een engel. Het beeld was ongelooflijk duidelijk,
alsof het gebeeldhouwd was en ik voelde een overweldigende aanwezigheid van veiligheid,
liefde en van God. De boodschap leek dat de rivier heilig en gezegend was. Het is
waarschijnlijk niet van belang ontdaan dat de rivier verderop langs een plaatsje genaamd
Jerusalem stroomt.
Deze ervaring en nog enkele andere innerlijke ervaringen
die ik hier had, hebben mijn leven op dramatische wijze veranderd en ik heb besloten deze
ervaring door te geven opdat het tot inspiratie moge dienen voor anderen.
Mat Mowat, Wellington (Nieuw-Zeeland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de ‘engel’
door Maitreya gematerialiseerd werd. Er bestond geen enkele relatie met de rivier, behalve
dat hij daar boven verscheen.
Oogcontact van gevleugelde aard
In augustus 1993 volgde ik een seminar op het eiland
Gabriola in de Canadese staat British Columbia. Onderdeel van het programma was om drie
dagen niet te spreken. Tijdens een van deze dagen wandelde ik langs het strand en ging ik
op een gegeven moment even zitten om uit te rusten. Op slechts twee tot vijf meter afstand
van mij streek een adelaar neer. Ik dacht: "Moet ik nu voorzichtig zijn?", maar
toen ik naar de adelaar keek werd ik tegelijkertijd erg rustig en vredig en zei in mezelf:
"Hallo adelaar".
We keken elkaar een tijdje aan, ik voelde innerlijke vrede
en blijdschap. Toen hij bewoog, realiseerde ik me hoe groot hij was, hoewel ik
tegelijkertijd wist dat ik niet bang hoefde te zijn. Terwijl ik terugliep, vroeg ik me af
of een adelaar normaal zo dicht bij een mens zou komen, aangezien er in mijn land nog maar
weinig adelaars over zijn. Ik vroeg hier en daar aan de plaatselijke bevolking wat zij van
deze ervaring vonden. Iedereen zei dat men nog nooit iets dergelijks gehoord had en men
vond het buitengewoon dat een adelaar zo dicht bij een mens kwam. Het was alsof ze me
eigenlijk niet geloofden. Terwijl ik aan deze ervaring terugdenk, voel ik weer die
innerlijke vrede.
Kunt u alstublieft zeggen of dit een adelaar was of
‘iets anders’?
Karin Schmidl, München (Duitsland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat deze vogel
geen ‘echte’ adelaar was, maar werd gematerialiseerd door Maitreya.
Een meester weet
In de lente van 1994 ontmoette een vriend van mij, Joe, in
het centrum van Ljubljana een zeer merkwaardige man. Joe was die dag nog laat aan het werk
en wilde net zijn fiets van het slot doen, toen een lange, eenvoudig geklede man bij hem
kwam staan en tegen hem begon te praten. Joe had hem nog nooit gezien en toch wist de man
de cijfercombinatie van zijn slot, hij wist ook dat zijn fiets een jaar geleden gestolen
was, hij vertelde hem alles over Joe’s vader die in het ziekenhuis lag enzovoort
— het was alsof hij alles van Joe’s leven wist. Hij zei (onder meer): "Je
hebt een kruis in je kast. Waarom hang je het niet aan de muur?" Hij voorspelde ook
een aantal dingen (en later gebeurde alles precies zoals voorspeld was). Na dit
merkwaardige gesprek probeerde Joe de man te volgen maar hij was verdwenen.
Mijn vriend keerde, lichtelijk geschokt, huiswaarts om zijn
vrouw over deze geheimzinnige vreemdeling te vertellen. Midden in het gesprek bleek dat de
ontmoeting hem diep in zijn hart had geraakt omdat hij ineens begon te huilen en de eerste
paar uur niet meer kon ophouden.
Ongeveer een maand na deze gebeurtenis werd hij ’s
morgens vroeg door iemand gewekt die zei: "Sta op, sta op, anders kom je te laat op
je werk." Toen Joe, nog half slaperig, zei: "Ja, ja, ik kom eruit", zag hij
dezelfde man. Hij sprong uit bed maar er was niemand in de kamer.
Toen hij me dit verhaal vertelde, vroeg ik hem: "Je
moet zijn gezicht gezien hebben. Hoe zag hij eruit?" Hij antwoordde: "Hij leek
op Jezus." Opnieuw sprongen de tranen in zijn ogen.
Zou u kunnen zeggen of deze man werkelijk de meester Jezus
was?
Milica Goricar, Ljubljana (Slovenië).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat deze man
inderdaad de meester Jezus was.
|