| Gezegende
slapeloosheid Een paar maanden geleden moest
mijn 75-jarige moeder medisch onderzocht worden. Haar was gezegd dat ze dringend een
specialist moest raadplegen over een vier centimeter grote tumor "die er niet goed
uitzag". Ze moest een week wachten voor haar afspraak, maar intussen groeide bij haar
een gevoel van vertrouwen. We waren allemaal verheugd toen we hoorden dat de dokter niets
kon ontdekken en haar gezond verklaarde.
Na een paar dagen vertelde ze mij dat haar iets vreemds was
overkomen in de nacht vòòr haar tweede onderzoek. Mijn moeder is van nature een gelukkig
mens, maar toen ze die avond in bed stapte, overviel haar een gevoel van uitzonderlijk
geluk. Ze zei dat ze zich nog nooit zó gelukkig had gevoeld en tot drie uur in de morgen
wakker had gelegen, genietend van dit gevoel. Kan de meester van de heer Creme misschien
toelichten wat de herkomst was van dit geluksgevoel? Vond er een genezing plaats?
Nancy McClellan, Dallas (Texas, VS).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de meester
Jezus verantwoordelijk is voor de genezing en het gelukzalige gevoel.
Water naar de zee?
Op een zaterdag in november 1994, precies een week voor de
lezing van Benjamin Creme, was ik naar de stad gekomen om mee te doen aan de
"folderdag". Toen bleek dat ik, met rugklachten en al, de enige was die hiervoor
was komen opdagen, kwamen onmiddellijk eigendunk, boosheid en zelfmedelijden bij me op. Ik
begreep dat dit niet het soort gevoelens was om je aan over te geven, dus in plaats
daarvan richtte ik mij op het goede gevoel dat ik had omdat ik, ook al voelde ik me niet
helemaal fit, toch gekomen was en ik was vastbesloten om de klus te klaren.
Ik ging naar een druk park en begon folders uit te delen.
Na enige tijd had ik dat prettige gevoel dat je soms ervaart wanneer je bezig bent om het
verhaal te verspreiden. Ik begon zelfs met tussenpozen een ‘aanwezigheid’ te
voelen: de zon leek helderder te stralen, ik voelde me ‘groeien’ en er was
gewoon een andere dimensie op het moment.
Plotseling, zo leek het, stond er een jongeman voor me die,
terwijl hij naar de folder keek, tegen mij praatte. Ik herinner me nog het gevoel, terwijl
deze uitwisseling plaatsvond, alsof ik in een soort roes verkeerde. Het enige dat me nog
duidelijk voor ogen staat waren het heldere, schone, diepblauwe denim jack dat de jongeman
aan had en zijn lichtblauwe, stralende ogen en krachtige blik. Ik hoorde hem, door mijn
roes heen, vragen, alhoewel het niet echt als vraag klonk: "Maitreya is niet God,
toch?" Ik antwoordde: "Nee, Hij is een vertegenwoordiger van God". Toen las
hij de informatie in de folder op, met de plaats van de lezing, datum en tijd, ofschoon
het vreemd was dat hij deze feiten in, naar het scheen, een oogopslag had opgenomen.
Het enige waar ik mij tijdens dit gesprek van bewust was,
was dat ik mij vreemd voelde. Hij wilde doorlopen en ik probeerde hem een folder te geven,
voor alle gegevens. Hij keek mij slechts aan en liet weten dat hij het stukje papier echt
niet nodig had, leek nog even de informatie op te lezen en voegde eraan toe: "Ik zie
je daar wel." Hij liep weg en ik ging door met het uitdelen van folders, toen het bij
me opkwam dat het ‘vreemde gedrag’ van deze jongeman en mijn ‘vreemde’
gevoel (dat begon te vervagen) wellicht het gevolg waren van een ‘bezoek’. Toen
ik mij omdraaide om te zien waar hij was gebleven, was hij natuurlijk verdwenen. Heb ik
een ‘bezoek’ gehad, of teveel zon?
Curt Leyser, Elmwood Park (NJ, VS).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de jongeman
Maitreya was
Nieuwsdienst
Ergens in september of oktober 1967 in de Ussher
Fort-gevangenis in Accra, Ghana, had ik een buitengewone, prachtige ervaring. Het was
ongeveer vijf uur ’s ochtends en ik zou juist aan mijn ochtendgebed beginnen.
Plotseling voelde ik een aanwezigheid. Ik kon hem niet zien, maar ik hoorde hem vragen:
"Als je zegt dat God overal is, wat bedoel je dan?" Ik was zo overrompeld dat ik
niet kon antwoorden. Toen zei hij: "Als je bij God bent, is er geen afstand tussen de
ene plaats en de andere, tussen de ene stad en de andere." Ik was stil. Hij vroeg:
"Wil je een bewijs?" Ik knikte. Hij vroeg: "Wat wil je nu uit Londen
hebben?" Ik dacht: de Londense Times. "Nog uit een bepaalde kiosk?",
vroeg hij. Ik mompelde, "W.H. Smith, Euston Station." Hij zei: "Kijk maar
onder je kussen."
Ik keerde mijn kussen om en daar lag een exemplaar van de
eerste editie van The Times van die morgen met een stempel van W.H. Smith op de
voorpagina. Ik zei tegen mezelf: "Dit is magie. God zij geprezen." Maar later
die ochtend, rond tien uur, werd er een onverwachte inspectie door de directeur
aangekondigd. Dit was ongebruikelijk en ik werd bang. Volgens de regels van de gevangenis
was het gevangenen verboden kranten te ontvangen of te lezen. Wat moest ik doen? Hoe kon
ik van The Times afkomen voordat de directeur kwam? Ik zag geen uitweg en besloot
het aan God over te laten. Ik bad God om barmhartigheid en een oplossing voor mijn
probleem.
De directeur en zijn mannen liepen linea recta naar mijn
bed en doorzochten alles nauwgezet, maar ze vonden niets belastends. Ik moest het sloop
van mijn kussen halen, maar er was geen krant te bekennen. Ik slaakte een zucht van
verlichting en zei een gebed: "God zij geprezen." Na de lunch ging ik op bed
liggen om uit te rusten. Zie daar! The Times lag weer op zijn plaats.
Ik zou dankbaar zijn als uw meester mij kan vertellen wie
deze uitzonderlijke magie voor mij vertoonde.
B.E. Kwaw Swanzy, Londen NW2 (Engeland).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de krant
door de meester Jezus werd gemanifesteerd.
Symbolische engel
In februari 1996 voelde mijn 76-jarige moeder zich wat
depressief en mopperde wat voor zich uit terwijl ze bezig was met haar dagelijkse
huishoudelijke werk. Plotseling zag ze een klein lichtje naast een wit porseleinen beeldje
van Maria in een van de slaapkamers. Eerst mopperde ze daar ook tegen, maar toen liep ze
naar het licht toe, dat begon te flikkeren. Toen ze het met haar hand aanraakte, hield ze
plotseling een plat, metalen engeltje in haar hand. Ze is nog steeds verbijsterd over deze
gebeurtenis en vraagt zich tot op heden af wiens gunst dit was?
R.L., Amsterdam.
De meester van Benjamin Creme verklaart dat het
"engeltje" gematerialiseerd werd door de meester die Maria was.
Je weet maar nooit...
Enkele weken geleden stond ik aan het eind van de middag in
mijn spreekkamer op het punt om weg te gaan. Plotseling, zonder te kloppen of te bellen,
kwam er een eenvoudig geklede man binnen met een plastic tas in zijn hand. Omdat ik
verbaasd en een beetje geschokt was, vroeg ik nogal bot wie hij was. De man zei zijn naam
niet, maar opende zijn tas een beetje en zei dat hij plaatjes verkocht. Ik zag iets wat op
iconen of iets dergelijks leek. Omdat ik nog steeds enigszins geschokt was, antwoordde ik
kortaf dat ik geen behoefte had aan dat soort plaatjes. Hij zei: "Dat is
jammer", en verliet de spreekkamer. Hij reageerde niet op mijn "Goedendag".
Direct nadat de man vertrokken was, voelde ik me schuldig dat ik niet de moeite had
genomen om naar hem te luisteren — het voorval laat me nu niet meer los. Een paar
dagen later las ik in Share International het verhaal van een lezeres over iemand
die plaatjes verkocht in Italië. Ik heb nu het gevoel dat mijn bezoeker ook een meester
geweest kan zijn die mijn gedrag wilde testen. Of zijn deze gedachten en mijn schuldige
geweten mijn eigen emotionele verzinsels?
Hoe het ook zij, ik kan wel zeggen dat ik van deze ervaring
geleerd heb om me meer bewust te zijn in mijn omgang met mensen en er meer tijd voor neem.
Uw antwoord stel ik zeer op prijs.
Naam en adres bekend.
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man de
meester Jezus was.
Museumstuk
Na kennismaking met en lezing van Share Nederland
schoot mij ineens een gebeurtenis te binnen. Ongeveer anderhalf jaar geleden waren mijn
vriendin en ik in het British Museum in Londen. Op de afdeling Egyptologie zag mijn
vriendin een man met een donker uiterlijk en bijzonder doordringende ogen. In eerste
instantie had ik niets in de gaten, maar nadat zij mij er attent op had gemaakt ervoer ik
ook iets dat zich moeilijk laat verwoorden. Geruime tijd na deze vluchtige
‘ontmoeting’ hebben we er nog over gepraat, maar we konden geen verklaring
vinden voor ons gevoel tijdens die ontmoeting. Daarna zijn we allebei het voorval
geleidelijk vergeten. Kan het zijn dat ook wij Maitreya hebben gezien?
J. Kok, Voorschoten.
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man
inderdaad Maitreya was.
Luid en duidelijk
Op een avond zat ik aan mijn bureau te mediteren.
Plotseling hoorde ik een harde klap en ik zag dat een boek dat even daarvoor nog rechtop
op de plank stond naar beneden was gevallen. Het was het boek over transmissie-meditatie.
Verbaasd dacht ik dat ik het boek maar beter kon openslaan om te zien of er iets was dat
ik zou moeten lezen. Dus opende ik het boek op een willekeurige bladzijde. Daar las ik dat
het een goed idee is om transmissie-meditatie te beginnen met het afspelen van een
boodschap van Maitreya. Toen ik onze groep over deze ervaring vertelde, zei de
contactpersoon dat hij al geruime tijd van plan was dit aan de groep voor te stellen.
Sindsdien gebruiken we de Boodschappen en we hebben nu al veel van de cassettes die de
meditaties een geweldige energetische stimulans geven. Liet de Heer Maitreya het boek van
de plank vallen?
Annabel Shaxson, Broadstone (Dorset, Engeland).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat het
inderdaad Maitreya was die het boek liet vallen.
Wonderlijke genade
Op zondag 17 december 1995, rond het middaguur, was ik op
weg naar huis in Clinton, Mississippi, toen er iets merkwaardigs gebeurde. Ik herinner me
nog dat ik me op dat moment ernstig zorgen maakte en alleen voelde en ik vroeg me af of ik
wel het juiste deed in mijn persoonlijk leven, en ik vroeg God om een teken dat ik op de
juiste weg was.
Als op commando, hoorde en zag ik ineens dat mijn favoriete
bandje "Amazing Graze" dat uit mijn cassettespeler stak vanzelf naar binnen
schoof en uit zichzelf begon te spelen!
Ik vroeg me af of ik het zelf, zonder erbij na te denken,
in de cassettespeler had geduwd, maar ik realiseerde me dat mijn handen niet van het stuur
waren geweest. Terwijl de muziek speelde, werd ik overspoeld door gevoelens van vrede en
rust en de wetenschap dat ik niet alleen was, dat ik geen zorgen hoefde te hebben of me
druk hoefde te maken over wat er zich in mijn leven afspeelde en dat alles goed zou komen.
Ik had het gevoel alsof Jezus aanwezig was en dat hij op de stoel naast mij zat, alhoewel
ik hem niet kon zien. Normaal gesproken, als zoiets zou gebeuren, zou ik waarschijnlijk
geschokt geweest zijn, en de wagen aan de kant van de weg hebben moeten zetten om bij te
komen, maar dat was nu niet nodig. In plaats daarvan accepteerde ik het gebeurde als een
bevestiging dat ik inderdaad op de juiste weg was.
Later sprak ik met verschillende mensen die verstand hebben
van cassettespelers en die zeiden allemaal dat een cassetterecorder onmogelijk uit
zichzelf kan gaan spelen. Heeft Jezus inderdaad, zoals ik vermoed, mijn cassetterecorder
aangezet?
Phyllis Kendall-Block, Clinton (Mississippi, VS).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de meester
Jezus de cassetterecorder bediende.
Een waardevolle reis
In oktober, zo’n vijf jaar geleden, maakte ik met een
vriendin een reis naar Israël (en Jeruzalem). Ik had al een bijzonder gevoel gehad dat
het de moeite waard zou zijn, en inderdaad was het dat. Ik heb er heel veel van geleerd,
niet het minst over mijzelf. Tijdens onze laatste week in Jeruzalem zagen we een bedelaar
zonder benen bij het busstation. Ik gaf hem wat geld, en toen keek hij naar me op. Zijn
ogen waren de grootste, donkerste en diepste die ik ooit gezien heb, en het leek alsof zij
alle leed van de wereld in zich hielden. Misschien dat mijn verbeelding met mij aan de
haal gaat, maar mijn vraag is, was het een bedelaar, of...?
Narda Hansen, Blaricum.
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de
"bedelaar" Maitreya was.
|