Brieven van lezers -- december 1997

Uw kaartje, alstublieft Na de vele geweldige verhalen van lezers van Share International te hebben gelezen, wil ik graag twee recente gebeurtenissen vertellen waarin mij veel vriendelijkheid getoond werd. Toevallig werd ik in beide gevallen beschermd tegen de regen. (1) In 1993, toen ik een paar dagen op bezoek was bij vrienden in Auckland, Nieuw-Zeeland, had ik mij ook voorgenomen om naar de drukbezochte tentoonstelling ‘Van Rembrandt tot Renoir’ te gaan in het museum van Auckland. Jammergenoeg had ik het bezoek aan de tentoonstelling tot de laatste dag uitgesteld en moest ik aan het einde van een hele lange rij aansluiten om binnen te komen. Het was ongeveer half vier ’s middags en de tentoonstelling sloot om vijf uur. Ik begon wanhopig te worden; het begon ook te regenen en ik deed mijn best om afdoende beschutting te zoeken onder de paraplu’s van de mensen naast mij in de rij. Op dat moment kwam er echter een vreemdeling op me af, van wie ik dacht dat hij uit het museum kwam. Hij vroeg mij of ik alleen was en bood me een kaartje aan om naar binnen te gaan. In mijn vage herinnering van dat moment was hij een kalende, stevig gebouwde man van middelbare leeftijd, comfortabel gekleed in spijkerbroek en een geruite overhemd of trui. Hij had ook een metgezel bij zich. Ik bedankte hem heel hartelijk en liep toen voorbij de lange rij de tentoonstelling binnen. Ik voelde me erg gelukkig en verbaasd om uit zo’n lange rij mensen te worden gekozen. Mag ik zo vrij zijn te vragen of deze aardige vreemdeling Maitreya was of een gulle voorbijganger? De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man inderdaad Maitreya was. Zijn metgezel was de meester Jezus. Dezelfde schrijver vervolgt: Gratis rit — zonder verplichtingen (2) Later dat jaar of het jaar daarop, liep ik langs de Brooklynweg, in Wellington, naar de School voor Vormgeving die op ongeveer 10 minuten lopen heuvel afwaarts ligt. Toen het begon te regenen rende ik verder de heuvel af. Op dat moment kwam een taxi, die in mijn richting reed, naast mij tot stilstand. Ik stopte om te vragen wat er aan hand was en vernam dat de chauffeur me een ritje wilde aanbieden. Achterdochtig over zijn motieven en denkend dat de taxicentrales misschien een nieuwe, agressieve verkoopstrategie uitprobeerden, vroeg ik hem of hij bedoelde voor niets. Dat was inderdaad het geval. Getroffen door deze ongewone gulheid nam ik het aanbod aan en hij reed me veilig naar mijn bestemming. Ik herinner mij dat de taxibestuurder een Indiër was, maar zijn naam en over het gesprek dat we hadden herinner ik me helaas niets meer. Ik vraag mij af of deze man Maitreya was? Michael Hyndman, Wellington (Nieuw-Zeeland). De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de "taxibestuurder" Maitreya was. Tijdige waarschuwing Als jongeman van achter in de 20 werkte ik vele jaren geleden in het achterland van het Zuidereiland, Nieuw-Zeeland. Ik trok er dikwijls een hele dag op uit om te gaan jagen en op een keer werd ik op mijn weg terug naar het kamp in de wildernis overvallen door het donker. Plotseling werd mij een ‘impuls’ gegeven om stil te staan en te gaan zitten. Dit deed ik en toen zocht ik op de tast op de grond om mij heen naar een steen die ik voor me uit gooide. Ik was verbouwereerd toen de steen er acht tot tien seconden over deed om neer te komen, en ik realiseerde me dat ik bovenop een klif zat. Nog een stap verder en ik was eraf gevallen. Er zijn diverse situaties geweest in mijn leven dat ik voelde dat ‘iemand’ over mij waakte. Was het mijn beschermengel die voorkwam dat ik van de klif zou vallen? Ian Bailie (Nieuw-Zeeland). De meester van Benjamin Creme verklaart dat de "beschermer" de meester Jezus was. Heilige stalknecht Ongeveer 20 jaar geleden ging ik met een paar vrienden paardrijden in Boulder, Colorado. Onze paarden galoppeerden stevig langs de rand van een plateau. We reden zelfs zo snel dat ik tranen in mijn ogen kreeg en nauwelijks kon zien waar we langsreden. Ik ben niet zo’n ervaren ruiter en ik had deze route nog nooit gereden, dus toen de paarden voor mij ineens van de rand van het plateau verdwenen, raakte ik in paniek. Ik dacht dat ze in de kloof waren gesprongen, terwijl ze in werkelijkheid een pad naar beneden volgden. Ik leunde naar links op het moment dat zij de weg rechtsaf naar beneden galoppeerden en voordat ik het wist, zat ik op de grond zonder dat ik me bezeerd had. Deze gebeurtenis kwam mij niet voor als iets bijzonders totdat ik laatst weer ging paardrijden. Terwijl ik aan het rijden was, realiseerde ik me ineens dat als je met je voeten in de stijgbeugels zit het hoogst onwaarschijnlijk is dat je op iets anders dan op je hoofd terechtkomt wanneer je van je paard valt. Ik kan me niet herinneren dat ik van het paard viel — dat wil zeggen, ik weet niet meer hoe ik op de grond belandde en ik vraag me af of een meester mij heeft behoed voor een ernstige valpartij? Gina Simcoe (Colorado, VS). De meester van Benjamin Creme verklaart dat de meester Jezus hier de helpende hand bood. In de wolken Op een zaterdagmiddag in de zomer van 1990 was ik op weg naar het huis van mijn broer. Vanaf mijn huis is het een wandeling van ongeveer vijf minuten. Het weer was (voor Nederlandse begrippen) prachtig en er was een blauwe lucht met slechts één wolk. In deze wolk zag ik het gezicht van een man met een baard, met haar tot op de schouders en met grote amandelvormige ogen. Ik zag dit gezicht bijna de hele tijd gedurende mijn wandeling. Ik keek er met verwondering naar en ik kon mijn ogen bijna niet geloven, maar het leek ook erg vertrouwd: het was iemand die ik kende. Naderhand was ik zo onder de indruk dat ik gedurende anderhalf jaar niet over deze gebeurtenis kon praten. Zeer voorzichtig (het was erg heilig voor me) sprak ik er over met een vriendin en later ook met mijn vrienden in de transmissie-meditatiegroepen. Nu pas ben ik zover dat ik deze ervaring met u en de wereld kan delen. Anne Mieke van Dooren, Maarssen. Benjamin Creme’s meester bevestigt dat het gezicht in de wolk door de meester Jezus was gemanifesteerd.