Brieven van lezers -- juni 1997
Bushalte-engel (1) In 1985 hadden mijn zus en ik een reis geboekt naar de Fiji-eilanden. Het vliegtuig vertrok uit San Francisco, dus op de dag van ons vertrek reisde ik daarheen om er de dag door te brengen en ’s avonds op het vliegtuig te stappen. Mijn zus zou me drie dagen later nareizen. Tijdens ons dagje San Francisco werden we constant gevolgd door een man die ons maar bleef aanstaren. Soms verdween hij om later weer te verschijnen met andere kleren aan. Het hoeft geen betoog dat ik aan het eind van de middag bijna hysterisch was. Ik zei mijn zus gedag bij het Greyhound-busstation en liep daarna zelf naar een bushalte om de stadsbus naar het vliegveld te nemen. Het begon al te schemeren en ik was in een arm deel van de stad. Er leek niemand in de buurt te zijn, waardoor ik nog ongeruster werd. Toen kwam er een lange, magere, oude zwarte man op de bushalte af. Hij droeg een gekreukeld pak en een hoed, en ik ging er van uit dat hij een dakloze was. Het was een apart type, zingend en tegen zichzelf pratend kwam hij aangewandeld. Toen hij me zag, riep hij uit: "Meisje, wat doe je hier?" Ik zei dat ik op weg was naar het vliegveld. Hij zei dat hij wel even bij me zou komen zitten tot de bus kwam. We praatten over koetjes en kalfjes tot de bus kwam. Hij vroeg of ik genoeg geld had voor de bus. Dat leek een vreemde vraag want als er iemand geld nodig had was hij dat wel, zo te zien. Hij bracht me naar de bus terwijl hij onophoudelijk doorpraatte. Ten slotte vroeg hij de buschauffeur op mij te letten en ervoor te zorgen dat ik op het vliegveld zou aankomen. Toen de bus wegreed, keek ik naar hem om en werd overvallen door een intens gevoel van liefde voor deze man. Drie dagen later had mijn zus dezelfde ervaring bij dezelfde bushalte met dezelfde man. Zij is mijn tweelingzus, maar de man leek dit niet op te merken.
Tot op de dag van vandaag, nu elf jaar later, zijn we er nog steeds van overtuigd dat deze man een ‘engel’ was en telkens wanneer ik dit verhaal weer vertel, ben ik weer net zo ontroerd als toen. Was deze ‘engel’ een engel of misschien Maitreya?
Beverlee Fix, Vancouver (Canada).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man inderdaad Maitreya was. De man met de wisselende kleding was ook Maitreya. Hij volgde hen niet maar verscheen steeds opnieuw aan hen.
(2) Op 28 juli 1996 was ik met twee collega’s, Jo en Michael, op weg naar huis van de Tara Center Conferentie in San Francisco. In de auto praatten we na over onze ervaringen tijdens de conferentie. We reden door de Napa-vallei, langs het Berryessa-meer en de rivier. Net voor de snelweg naar het noorden stopten we bij een klein benzinestation met winkel in een ruig gedeelte van Winters, Californië. Terwijl we uitstapten hadden we het erover dat we geen ervaring van Maitreya nodig hadden, omdat we alle drie overtuigd waren van zijn aanwezigheid. Met deze conclusie begaf Michael zich naar de pomp, terwijl Jo en ik naar het winkeltje liepen. Ik liep ongeveer vijf passen achter Jo, omdat ik me nog even omkeerde om Michael te vragen of hij iets nodig had. Uit mijn ooghoek zag ik dat iemand de deur voor Jo openhield. Toen ik vervolgens weer richting deur liep, stond dezelfde persoon ineens naast me en zei heel vriendelijk: "Ik had de deur voor jou ook wel opengehouden, maar je was te ver weg." Ik keek hem eens aan en ik vond dat hij er zo bekend uitzag. Het was een jongeman van Japanse afkomst met een baseball-pet op, een T-shirt aan en een grote zonnebril met gekleurde glazen, zodat ik zijn ogen nauwelijks kon zien. Hij had een stralende lach. Ik lachte en bedankte hem voor zijn opmerkzaamheid en ik moest hem gewoon even vriendelijk omhelzen. Toen zei hij: "Ach, je bent zo leuk, ik denk dat ik maar even terugloop en het alsnog doe." Normaal zou zo’n opmerking mij in verlegenheid brengen, maar door zijn plagerige toon moest ik gewoon lachen en maakte een halve buiging. Terwijl hij de deur voor me openhield, bedankte ik hem nog een keer en bedacht hoe ongewoon aardig en vriendelijk hij was. Ik vroeg de bediende om de pomp aan te zetten en liep vervolgens naar buiten om Michael te waarschuwen. Eerst wilde ik direct naar Michael lopen zodat we beiden met de jongeman konden praten. Ik dacht namelijk dat zijn auto naast de onze stond. Maar ik zag hem nergens meer dus riep ik naar Michael en liep de winkel weer in.
Ongeveer een kwartier later, toen we weer op weg waren, zei Michael dat hij de openheid en hartelijkheid van Amerikanen zo op prijs stelde. Hij vertelde dat hij tijdens de conferentie een verhaal had verteld over een raadselachtige Japanse golfer die hij de week daarvoor in Canada had ontmoet, waarop zijn toehoorders zo enthousiast reageerden. Toen zei hij: "En die super-vriendelijke jongeman bij het tankstation. Ik kom mijn hele leven al bij tankstations, maar nog nooit ben ik iemand tegengekomen die zo aardig is en zo’n leuk gesprek begint." Ik onderbrak hem: "Was hij Aziatisch? Ik heb hem ook gesproken," en ik vertelde hun mijn korte ervaring. Jo kon zich niet herinneren dat iemand de deur voor haar had opengehouden en had ook niemand gezien.
Michaels verhaal begon met zijn beslissing om pomp vier te nemen (ons favoriete nummer) aangezien die vrij was, maar toen hij de slang wilde pakken merkte hij tot zijn verbazing dat een witte Bronco, die hij zelfs niet had zien aankomen, al aan het tanken was. Dus nam hij een andere pomp en wachtte op mijn seintje.
Terwijl hij aan het tanken was, kwam de Aziatische jongeman om zijn wagen heenlopen en zei: "Waren jullie net bij het meer?" Michael was opnieuw verbaasd, niet alleen door zijn opmerkzaamheid, maar ook door zijn vriendelijkheid. "Nee, maar we zijn er wel net langs gereden." De man zei: "Ik dacht dat dat wel een plek is waar mensen naar toe gaan, omdat het daar zo mooi is." Ja, het is een mooi meer, beaamde Michael en dacht hoe levendig en aardig deze jongeman was, voor zo’n ruw gedeelte van de stad.
De man vervolgde: "Ik kom net van mijn werk, dus ik ga mijn hengel halen om te gaan vissen in de rivier." Michael was klaar met tanken maar wilde nog even met de jongeman praten. Hij dacht er zelfs even aan te zeggen dat de Christus in de wereld is, maar in plaats daarvan zei hij: "Veel plezier met vissen." Daarop reed hij weg. Michael kon zich niet herinneren dat hij de deur hoorde dichtslaan of de motor hoorde starten, maar het viel hem wel op hoe moeiteloos hij zich voortbewoog.
Jo, Michael en ik telden al deze toevalligheden bij elkaar op en vroegen ons af of we een van de aardigste mensen op aarde hebben ontmoet of Maitreya? In elk geval liet het ons een sterk, vredig gevoel na over de mensheid en de wens hem opnieuw te zien.
Beverlee Fix, Vancouver (Canada).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de "jonge Japanner" Maitreya was.
Dokter wie?
Onlangs hoorde ik het volgende verhaal van een kennis. Haar ervaring begon in 1985 of 1986. Zij was toen ernstig ziek en de artsen konden haar niet meer helpen. Toen begon ze te mediteren en heel veel tot Sai Baba te bidden om hulp. Op een nacht werd ze plotseling wakker en zag Sai Baba naast haar bed staan met zijn hand opgeheven ter zegening. Het duurde maar een paar seconden, maar ze was ervan overtuigd dat ze weer beter zou worden.
Na ongeveer een jaar was er geen spoor meer van haar ziekte te bekennen. Op een dag stond ze op de bus te wachten, toen ze een man zag die ze herkende als haar dokter. Zij waren blij elkaar te zien en gaven elkaar een hand. De dokter was erg aardig en vroeg hoe het met haar gezondheid ging. Zij vertelde hoe blij ze was dat haar gezondheid beter was dan ooit. Ze zei: "Trouwens, ik wilde binnenkort bij u langskomen, maar u zult inmiddels wel veel patiënten hebben, of niet?" "Nee, geen patiënten," antwoordde hij. "Ik heb veel discipelen." Wat een raar antwoord! Plotseling realiseerde ze zich dat haar dokter wel erg vreemde kleren droeg (als uit de vorige eeuw ) en helemaal niet meer op haar dokter leek. Maar toen kwam de bus en zeiden zij elkaar gedag en scheidden hun wegen. Na een paar passen draaide ze zich om, maar hij was verdwenen.
Graag verneem ik uw commentaar.
Milica Goricar, Ljubljana (Slovenië).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de "dokter" Maitreya was.
Tempelverhaal
Dit verhaal heeft betrekking op een brief getiteld "Gids", die verscheen in Share Nederland, juli/aug. 1996.
In maart 1996 waren we op reis in Egypte en brachten een bezoek aan een tempel. Ik zocht mijn vriendin (die, zoals u bevestigde, werd rondgeleid door Maitreya) maar ik kon haar niet vinden. Intussen zag ik tijdens mijn bezoek aan de tempel tot een paar keer toe twee mannen in westerse kledij die er volstrekt smetteloos uitzagen. Ze zagen er uit als Arabieren. Ze keken me herhaaldelijk aan met een duidelijke, directe blik. De ene had een gemiddelde lengte terwijl de andere, die steeds achter hem stond, wat langer was.
Het merkwaardige was dat het leek alsof de kleinere man mij al heel lang kende. Terwijl ik verscheidene malen naar hen keek, kreeg ik steeds meer het gevoel dat ze met me wilden praten. Ten slotte gebeurde dat ook en de kleinere man vroeg mij in het Engels iets als: "Bent u geïnteresseerd in bovennatuurlijke zaken?" Ik antwoordde: "Ja," maar de vraag bracht me zo van mijn stuk dat ik het gevoel kreeg niet verder te kunnen praten met deze volmaakte man.
Kunt u mij zeggen wie deze twee mannen waren en of de kleinere man mijn eigen meester was?
Pièrre Cocheril, Arradon (Frankrijk).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de lange man Maitreya was en de andere man de meester Jezus.
Heerlijke lach
Het was eind 1995 of begin 1996, ik woonde in Santa Cruz, Californië, toen ik me zorgen maakte over mijn broodwinning en ik de volgende droom had.
Ik bevond mij in een groep mensen die naar een slanke, donkerharige jongeman toe liepen, die ongeveer begin dertig leek en in een stoel zat met een hoge rugleuning. Toen we met zijn allen dichterbij kwamen, vielen de anderen allemaal op hun knieën. Ik vond dit maar raar en vroeg mezelf af wat er aan de hand was. De man in de stoel keek me recht aan, met een schittering in zijn ogen, en vroeg me wat ik wilde. Ik antwoordde dat ik op zoek was naar werk dat me aansprak. Hij reageerde met een warme, bemoedigende en hartelijke lach en zei dat ik moest blijven proberen.
Ik kan me herinneren dat ik op dat moment wakker werd terwijl deze heerlijke lach nog in mijn hoofd naklonk — een lach die me tot de dag van vandaag is bijgebleven. Was deze man in mijn droom Maitreya?
R. R., Vancouver (BC, Canada).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man in de droom de meester Jezus was.
Meesterlijk gids
Op terugreis van onze vakantie in Zwitserland in mei 1978 kwamen we ’s avonds op de Duitse autobahn in een hevig onweer terecht. Een wolkbreuk dwong ons ter hoogte van Baden-Baden af te slaan om te overnachten.
Na drie pogingen (alle hotels waren vol) kwamen we uiteindelijk in een hotel in Ettlingen, een voorstad van Karlsruhe, terecht. De volgende morgen was het eerste dat we te horen kregen: "Er zijn vandaag geen verse broodjes en de wegen zijn afgesloten."
Desondanks vertrokken we. De chaos op de wegen was compleet. Door stroomuitval werkten de verkeerslichten niet meer. De verkeerspolitie kon de situatie niet aan.
Midden in die chaos stapte in de regen uit een van de stilstaande auto’s voor ons een heer in zwarte pantalon en spierwit overhemd. Hij kwam op ons af en zei: "Ik zie aan uw nummerbord dat u naar Holland moet. Volg mij maar, dan breng ik u naar de eerste afslag richting Holland."
Dankbaar volgden we hem tot hij na enige tijd langs de kant van de weg ging staan, weer naar ons toe kwam en zei: "Rijdt u hier af, dan komt u vanzelf op de autobahn richting Holland." (De autobahn richting Basel was afgesloten omdat die was ondergelopen.) De heer was plotseling verdwenen.
Kunt u mij zeggen wie deze wonderbaarlijke helper was?
E. L. (Nederland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de helper Maitreya was.
Lichtster
Afgelopen weekend, op zaterdag, verscheen er een flitslicht in mijn kamer, als een soort zilveren ster. Deze ster verschijnt al jaren en altijd om de twee maanden. Volgens mij is het een teken van Maitreya. Kunt u zeggen wat het is?
Fredy Brons (Nederland).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de lichtster inderdaad door Maitreya was gemanifesteerd.