| Hongerige student — hongerige
wereld Het was op zo’n dag in februari
dat ik niet thuis kon blijven zitten, alsof rusteloosheid me naar buiten dreef. Ik doolde
rond in Stara Ljubljana. Ik besloot een oude bekende te bezoeken die een winkeltje heeft
in dat deel van de stad. Toen ik bij haar wegging, zag ik een jongeman, een student, met
zijn hoofd voorovergebogen op de trap van een nabijgelegen galerij zitten. Naast hem stond
een bord waarop stond: "Help me, ik heb honger". Ik werd in het diepst van mijn
hart getroffen en dacht: "Waarom heb ik niet meer geld bij me?", maar ik was die
dag niet van plan boodschappen te doen. Ik bedacht me dat hij niet eens een broodje kon
kopen met het geld dat ik bij me had. Ik voelde me door hem aangetrokken en wilde zijn
gezicht zien. Zoiets is me nog nooit overkomen. Op het moment dat ik voor hem ging staan,
keek hij omhoog. Zijn uitdrukking, de blik in zijn ogen, raakte me zo diep dat ik op dat
moment had kunnen huilen Ik kon mijn tranen nauwelijks bedwingen. Maar toen ik thuis kwam,
begon ik onbedaarlijk te huilen. Deze gebeurtenis bleef mij lange tijd bij.
Ik weet dat deze ontmoeting iets bijzonders was, omdat geen
enkele zwerver of dronkeman die om geld vraagt een dergelijk gevoel bij me teweeg zou
kunnen brengen, terwijl zulke mensen me altijd om geld vragen. Het was heel vreemd dat
deze man niet om geld vroeg; ik voelde me door hem aangetrokken. Dit was zo anders.
Een maand na deze gebeurtenis verloor ik mijn baan, waar ik
erg veel moeite mee had, maar vrij snel daarna vond ik ander werk. Nu weet ik dat het op
me lag te wachten.
Wie was de jongeman?
Zdenka Preseren, Ljubljana (Slovenië).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de
"student" Maitreya was.
Koprol
In augustus 1978 wilde ik een auto inhalen op een
tweebaansweg. Doordat ik een tegemoetkomende auto niet had gezien, reageerde ik iets te
abrupt om deze te ontwijken en een frontale botsing te voorkomen. Ik raakte in een slip en
sloeg daarna over de kop waarbij mijn VW van een 20 meter diep talud rolde en vlakbij de
rivier ondersteboven landde. Hoewel nog lichtelijk gedesorienteerd door de val zag ik dat
de accu, die normaal onder de achterbank staat, aan één kabel (de ander was afgebroken)
naast mijn hoofd hing. Ik kon uit de auto komen door mezelf uit het bestuurdersraampje te
wringen en met slechts een paar blauwe plekken kwam ik weer thuis. Daar pakte ik opnieuw
een koffer en een paar uur later kwam ik veilig aan op het vliegveld van San Francisco.
Ron Cole, Ukiah (Californië, VS).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat Maitreya de
redder was.
Koplampen
De volgende gebeurtenis vond ongeveer 18 maanden geleden
plaats en was erg belangrijk voor me. Er is echter nog één ding dat me bezighoudt en ik
zou u bijzonder dankbaar zijn als u licht op deze zaak kunt werpen. Ik had de hele avond
video’s bekeken over de komst van Maitreya, interviews met Benjamin Creme, enzovoort.
Aan het einde van de laatste band, waar de opname even wordt stilgezet met het gezicht van
meneer Creme in beeld ervoer ik, terwijl ik in zijn ogen keek, ineens een golf van energie
die me overtuigde van de waarheid van hetgeen er gezegd werd en de noodzaak om daar meer
mee te doen dan ik tot dan toe had gedaan. Ik nam mezelf plechtig voor dat ik er meer aan
zou doen om het verhaal te verspreiden, ondanks het feit dat het moeilijk is (er zijn
mensen die denken dat ik gered moet worden, of dat ik gewoon lichtelijk getikt ben!).
Daarna ging ik naar bed en ’s ochtends werd ik heel
vroeg wakker nadat ik drie zeer diepzinnige dromen had gehad die te maken hadden met
eerlijkheid van denken, oprechtheid van geest en onthechting. Ik lag over deze dromen na
te denken en leerde zo veel over mezelf. Maar direct hierna zag ik ineens een cirkel van
wit licht op het plafond van mijn slaapkamer, precies boven mijn hoofd. Eerst dacht ik:
"Dat is een reflectie van de gloeilamp", maar ik realiseerde me dat die meer
naar het midden van het plafond hing. Plotseling verscheen er een gezicht aan de
linkerkant van de cirkel dat op Jezus leek (ik weet niet zeker of het Jezus of Maitreya
was) maar voor mij was het in elk geval de Christus. Dit gezicht veranderde daarna in een
hele serie gezichten van links naar rechts over deze lichtcirkel heen. Het waren er zo
veel dat ik ze niet allemaal kon tellen of zien — het ging heel snel en eindigde met
een ander gezicht aan de rechterkant dat ik wel duidelijk zag. Nu vraag ik me af van wie
dat laatste gezicht was. Ik herkende het niet. Het was een nogal rond gezicht met heel
donker haar. Dit vervaagde en toen verscheen het gelaat van Christus weer aan de
linkerkant, voordat het hele beeld vervaagde.
Voor mij betekende dit visioen dat de Christus veel vormen
heeft gehad en nog heeft, maar ik zou u heel dankbaar zijn als u me zou kunnen vertellen
van wie dat andere gezicht was. Ik had gehoopt dit inmiddels ontdekt te hebben. Het enige
gezicht dat ik ken dat daar enigszins op lijkt is dat van Prema Sai — Sai Baba’s
volgende incarnatie.
Gloria Gardiner, Kincardineshire (Schotland).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat het eerste
gezicht dat van Maitreya was, en daarna een opeenvolging van meesters. Het gezicht aan de
rechterkant was dat van Shri Sathya Sai Baba in zijn huidige incarnatie.
Uit de mond der zuigelingen...
Op 6 januari 1995 zat ik in een vliegtuig dat net op het
vliegveld Chitose (in Japan) was geland. Ik wachtte tot de deur open zou gaan. De meeste
passagiers stonden in het gangpad te wachten, maar ik zat nog steeds op mijn stoel. Tussen
de mensen in het gangpad stond een jongetje van een jaar of vier, vijf, met een blanke
huid, dat mij met toegeknepen ogen aankeek. Ik keek hem ook aan en vroeg hem rustig of hij
mij iets wilde zeggen. Hij lachte een beetje en bleef me wat verlegen aankijken. De rij
kwam in beweging, dus zei ik hem op zo’n zachte toon gedag dat anderen mij niet
konden horen en zwaaide naar hem. De jongen lachte en sloeg zijn ogen neer, alsof hij boog
bij wijze van groet. Dit volwassen gebaar verbaasde me en ik had een vreemd gevoel van
intense sereniteit. Ik vroeg me af wie dat kind was en keek om me heen, maar zag hem
nergens meer. In die tijd was ik nogal depressief door problemen thuis en de uitdrukking
van dit jongetje maakte een diepe indruk op mij.
Drie of vier jaar daarvoor had ik een andere ervaring met
een kind, een meisje van vier à vijf jaar oud. Ze kwam op me toe rennen alsof ze me kende
en begon tegen me te praten. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt en vroeg me af of het iets
te maken heeft met het feit dat ik destijds net met transmissie-meditatie was begonnen.
Kunt u alstublieft iets zeggen over beide gebeurtenissen?
Pariko Shishido, Sapporo (Japan).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de jongen en
het meisje de Japanse meester in Tokio waren.
Niet zomaar een sadhu
Het gebeurde in februari 1994 in het zuiden van India. Ik
zat op een muurtje buiten een tempel die een vriend en ik zojuist bezocht hadden.
Plotseling liep er een sadhu (heilige man — red.) langs, met een groep
anderen, die voor ons stilstond en mij lange tijd heel intens aankeek. Ik kon niet anders
dan hem ook recht aankijken, terwijl ik me afvroeg of ik hem wat geld moest geven. De
sadhu bedelde echter niet. Uiteindelijk gaf ik hem wat geld en hij liep weg. Hoewel je
overal in India sadhu’s ziet bedelen om te overleven, moet ik toch nog vaak
terugdenken aan deze "bijzondere".
Mag ik u vragen: was dit zomaar een sadhu?
M.K.G., Zürich (Zwitserland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat deze sadhu
Maitreya was.
Papegaai-gewijs
Ik lees iedere maand met plezier Share International
(de Japanse editie). Op een dag zat ik samen met mijn man in de trein, op weg naar huis
van het werk en verheugde me erop om die avond een video te bekijken over Sai Baba van
Shirdi. Bij een van de haltes stapten een man en een vrouw in. Ik was verbaasd toen ik hen
zag, want er zat een papegaai op de schouder van de vrouw. De papegaai leek zich prima op
zijn gemak te voelen.
Mijn echte verbazing kwam echter pas toen we weer thuis
waren. Toen we de video over Sai Baba van Shirdi aan het bekijken waren, zagen we dat hij
een papegaai op zijn schouder had. Ik weet zeker dat het hoogst ongebruikelijk is om een
papegaai te zien in een trein in een grote wereldstad. En vlak daarna zagen we Baba met
een papegaai op zijn schouder. Ik kon niet geloven dat dit toeval was. Was dit een grap
van Sai Baba of is er nog een andere betekenis? Ik zou uw uitleg zeer op prijs stellen.
Emi Morishima, Ibaraki (Japan).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man in de
trein Maitreya was en de vrouw met papegaai de meester Jezus.
De hand van de meester
Ongeveer 20 jaar geleden had ik een bezoek gebracht aan een
familielid in België toen ik aankwam in een plaats bij de Nederlands-Belgische grens. Ik
stopte om te kijken of ik nog voldoende olie had. Het was erg donker en ik voelde me nogal
emotioneel door allerlei familieomstandigheden die hadden plaatsgevonden tijdens mijn
bezoek aan België.
Ik keek hoeveel olie er nog in zat en probeerde tevergeefs
de peilstok weer terug te doen, maar ik kon niet zien waar die in moest. Ik dacht bij
mezelf: "Was er nu maar iemand die me kon helpen." Plotseling stond er een man
naast me, die zei: "Ik doe het wel." En hij deed het ook. Nadat ik de motorkap
had dichtgedaan, realiseerde ik me dat de man geheel in het wit gekleed was, terwijl het
een koude nacht was. Ik realiseerde me ook dat ik hem niet had bedankt. Toen ik opkeek om
hem alsnog te bedanken, was hij al verdwenen.
Kunt u mij vertellen wie deze man was?
Gerda Herinckx, Bilthoven.
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de
behulpzame man de meester Jezus was.
Een gewone meester
Ik zou graag uw mening horen over het volgende verhaal. Op
een vrijdag in juli 1996 fietste ik naar huis nadat ik boodschappen had gedaan, toen mijn
oog viel op een andere fietser die uit tegengestelde richting kwam. Hij leek heel gewoon,
droeg een bril en had een sportpet op, maar wat mij opviel was de brede grijns op zijn
gezicht (alsof hij heel blij was met zichzelf). Omdat hij me recht bleef aankijken, en ik
hem niet herkende als iemand die ik kende, groette ik hem met een verlegen knikje. Op
hetzelfde moment vroeg ik me af waarom een volslagen vreemde mij zo nadrukkelijk zou
groeten. Toen herinnerde ik me in een flits de vele brieven in Share International
en ik keek om, om te zien of hij misschien verdwenen was ... en dat was hij ook!
Niet meer dan vijf seconden nadat de fietser me gepasseerd
was, leek hij in het niets te zijn opgelost. Of draaide hij gewoon een zijstraat in of het
pad van een huis? Ik zou graag willen weten wat u hiervan denkt. Maar als dit een van de
meesters was, dan had hij met zijn gewone voorkomen iedereen voor de gek kunnen houden.
Paul Peeters, Laakdal-Veerle (België).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man op de
fiets Maitreya was. Hij verdween inderdaad.
Bewijs genoeg
Onlangs kreeg ik bezoek van iemand met paranormale gaven,
die daar jarenlang over gezwegen heeft uit angst voor gek te worden versleten. Dit is zijn
verhaal:
"Ik lag in bed en werd wakker doordat er iemand in
mijn oor blies. Naast mijn bed stond een jongeman — zijn voeten kon ik niet zien,
want er hing een witte mist om hem heen. Hij stelde zich voor als Ramon en zei dat hij mij
ging helpen andere mensen te helpen. Ik vertelde hem dat ik niet in de God van de kerk
geloofde en dat ik ook graag een bewijs wilde hebben van wat hij mij vertelde. Toen werd
mijn hele plafond verlicht met een prachtig gouden licht en in een hoek van de kamer
verscheen een man die opstond uit een grote stoel. Hij lachte mij toe en toen ik enigszins
van mijn verbazing was bekomen, zei ik weer dat ik niet in een kerk of zo kon geloven.
Maar de man lachte en zei "Geloof zit in je hart. Probeer goed te doen voor anderen
en als je er niet uitkomt, kun je Ramon altijd om hulp vragen." Met deze woorden
verdween hij en ook het licht ging langzaam weg.
Ramon stond nog steeds naast mij en vroeg of dit bewijs
genoeg was. Nadat hij mij gezegd had dat hij binnenkort terug zou komen, verdween ook
Ramon en werd het weer donker in mijn kamer. Ik weet niet hoe lang het allemaal geduurd
heeft, want daarna ben ik meteen in slaap gevallen. De volgende ochtend voelde ik mij zeer
uitgerust en gelukkig."
Tot zover het verhaal van deze jongeman. Zelf heb ik het
gevoel dat het om Maitreya of de meester Jezus gaat.
Mevrouw I. Sandee Melief, Goes.
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man in de
stoel Maitreya was, terwijl "Ramon" de meester Jezus was.
Zij dienen ook die...
Dit verhaal speelt zich af in 1993 in Lausanne. Zoals
gewoonlijk nam ik de trein om naar transmissie-meditatie te gaan en moest ik me haasten om
op tijd te komen. Op deze avond zat er een oude vrouw op het bankje bij de bushalte die
vroeg of ik een beetje met haar wilde praten; ze zei erbij dat al twee andere mannen waren
doorgelopen. Ik werd daardoor wat in verlegenheid gebracht, omdat ik op weg was naar
transmissie en te laat zou komen. Het was een keus tussen dienstbaarheid aan de wereld en
beantwoorden aan de nood van een medemens. Ik probeerde eronder uit te komen, maar ging
uiteindelijk toch naast haar zitten. Ze vertelde me dat haar moeder haar mishandeld had en
altijd gezegd had dat ze een lelijk en dom kind was. Aan het eind vroeg ze me of ik voor
haar wilde bidden.
Ik ging weg en bedankte haar dat zij haar verhaal aan mij
verteld had. Ze lachte, omdat ik geen reden had om haar te bedanken. Ik kan me dit verhaal
herinneren doordat het de tweestrijd in mij belichtte tussen de aspiratie om de wereld te
dienen en een praktische situatie waarin iemand mij om hulp vroeg.
Zou u mij kunnen vertellen of zij Maitreya was?
C. Grivet, Lausanne (Zwitserland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de
"oude vrouw" Maitreya was.
Op weg naar huis
Na een regressie-ervaring waarin ik kon zien welke kracht
er in mij schuilde en Jezus ontmoette, was ik vervuld van dankbaarheid en liefde. Maar het
was zo mooi, dat ik me begon af te vragen of ik het niet had zitten fantaseren omdat ik
graag zo zou willen zijn.
Fietsend op de weg naar huis, zag ik een man lopen waar ik
naar moest kijken, alsof hij mijn aandacht trok. Ik vroeg me al af waarom, want het was
een sloeberig type en liep naar de grond te staren. Toen ik hem passeerde, keek hij me
recht in de ogen aan, lachte en gaf me een knipoog alsof we een geheim deelden en hij me
een bevestiging gaf van wat ik daarvoor had ervaren. Ik moest lachen, omdat ik zijn
stralende, donkere ogen zo goed leek te kennen.
Terwijl ik hem zag dacht ik niet dat dit geen gewone man
kon zijn. Maar een gevoel in me zei dat ik best achterom mocht kijken om te zien of hij er
nog was. Achteraf dacht ik dat je dat niet zou voelen als het een ‘normale’ man
zou zjn. Maar ik was zo betoverd dat ik het niet deed, omdat ik wist wat ik zou zien en
geen bewijs nodig had.
Ik dacht later dat het Jezus was geweest of een engel, maar
mijn ‘begeleidster’ dacht aan Maitreya. Nu weet ik het allemaal niet meer zo.
Daarom zou ik u graag willen vragen wie het was.
G.T., Apeldoorn.
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man de
meester Jezus was.
|