| Als twee druppels water Jaren geleden, lang voordat bevestigde ontmoetingen met Maitreya in Share
International werden gepubliceerd, gebeurde het volgende. Het moet december eind
jaren '80 of begin jaren '90 geweest zijn.
Mijn moeder en ik waren in Londen en namen op een dag een
dubbeldekker-bus terug naar ons hotel. We waren net gaan zitten toen iemand na ons de bus
inkwam en tegenover ons ging zitten.We stootten elkaar aan en keken elkaar lachend en
vragend aan. We konden onze ogen niet geloven: de man die na ons was ingestapt, was het
evenbeeld van Benjamin Creme - hetzelfde haar, zelfde postuur, zelfde soort kleding,
zelfde soort gezicht en naar het leek dezelfde leeftijd, alleen... een donkere huidskleur!
Toen, jaren later, brieven van lezers werden gepubliceerd, bleef ik me verwonderen over
onze ontmoeting. Toen ik in juni 1997 Benjamin Creme hierover sprak, vertelde hij me dat
we Maitreya hadden gezien. We zijn dankbaar voor deze ontmoeting.
Martha en Diana Redig (Belgie).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de
'dubbelganger' inderdaad Maitreya was.
Een attente portier
Hoe vaak gebeurt het dat je rolstoel gerepareerd moet
worden en de gespecialiseerde werkplaats waar je hem net hebt achtergelaten in vlammen
opgaat, terwijl je weg bent om andere zaken te regelen?
Het overkwam mij en een nieuwe rolstoel krijgen is een
langdurige geschiedenis, waarvoor ik op 3 september 1996 een medische test moest
ondergaan. Na de test besloten mijn moeder en ik pannekoeken te gaan eten in Kijkduin, bij
Den Haag. Toen we teruggingen naar de auto werden we ineens overspoeld door een golf van
energie die met een schok door ons heen ging. Mijn moeder kon nauwelijks meer overeind
blijven staan en voelde zich energetisch van 'slag". We zouden graag weten of dit de
onzichtbare hand van een meeester was of hadden we gewoon te veel pannekoeken gegeten?
Een tweede voorval deed zich voor tijdens de Internationale
Transmissie-meditatieconferentie in Kerkrade, in 1996. De locatie, Rolduc, is een oud
klooster waar ik normaal de 'artiesteningang" moet nemen om met mijn rolstoel kamers
binnen te kunnen komen en weer te verlaten. Meestal moeten we dan ergens sleutels halen of
buitenom gaan. Terwijl ik moeite deed om ergens een deur door te gaan hoorde ik ineens de
eiken klapdeuren achter ons open- en dichtgaan.
Toen ik achterom keek, had ik het gevoel dat er iemand
langs ons liep. Was dit misschien Maitreya of een van de meesters?
Fred van den Berg, Den Haag.
De meester van Benjamin Creme verklaart dat het in
beide gevallen om Maitreya ging.
Onbezorgde levensavond
De brief van David Johnstone in Share International van
maart 1996 deed me erg denken aan een ontmoeting die ik in juli 1992 had met een 'yogi' in
New Delhi, India. Ik was vier maanden in India en Nepal geweest zonder enige werkelijke
spiritualiteit te vinden.
Het was twee dagen voordat ik weer terug zou vliegen. In
een drukke straat werd ik aangesproken door een man wiens gelaatstrekken veel weg hadden
van Davids beschrijving. Hij schreef iets op een stukje papier, vouwde dat op en gaf het
mij. Hij vroeg me een nummer te kiezen, ik koos 28. Ik opende het stukje papier en daarop
stond 28. Opnieuw schreef hij wat op en vroeg me een kleur te kiezen. Ik koos paars. Het
klopte opnieuw!
Hij vertelde me dat hij Yogi Jansingh genoemd werd en
toonde me een oude foto van een groepje mannen. Hij vroeg me er een uit te kiezen. Hij
vertelde me dat degene die ik had uitgekozen zijn goeroe was en gelijk liet hij me zien
waar hij zelf op de foto stond. Ook zei hij dat hij zijn goeroe had verlaten en dat hij
niet zo vergevorderd was als hij.
Hij vertelde me verder nog een aantal dingen over mezelf.
Ik had geen concentratie, ik moest niet te veel vrienden maken, ik moest de geheimen van
het hart voor mezelf houden, ik had geen duidelijke richting op dit moment, ik zou erg oud
worden, ik moest op Mercurius wachten om geluk te hebben. Toen noemde hij de letters M, J
en P. 'M' (money) voor geld om gemakkelijk te kunnen leven; 'J' (journey) voor een reis
met een vrouw en 'P' (peace) voor vrede in mijn hart. Ik was niet geinteresseerd in roem
en bezit. Na de dood neem je slechts twee dingen mee, je dharma en je karma. Te veel
denken kost te veel energie.
Toen stelde hij mij voor om af te spreken voor de volgende
dag, zodat hij me wat meer kon vertellen en vroeg of ik dan misschien wat geld voor hem
kon meenemen. Hij zei dat als ik er de volgende dag niet zou zijn, ik er de rest van mijn
leven spijt van zou hebben. Hij ging weg en toen ik in zijn richting keek, leek hij in het
niets te zijn opgelost.
Er was iets heel bijzonders met hem. Hoewel ik vond dat om
geld vragen niet erg geestelijk was en ik me een beetje gemanipuleerd voelde, besloot ik
toch de volgende dag terug te gaan.
Ik wachtte behoorlijk lang. Toen ik wilde gaan omdat ik
dacht dat hij niet meer zou komen, verscheen hij ineens als uit het niets. We gingen een
kopje thee drinken. Ik vroeg hem waarom hij mij had uitgekozen in een drukke straat waar
nog meer westerlingen waren. Hij zei dat hij kon zien dat ik licht en spiritualiteit
bezat. Hij gaf me een rozenkrans en zei me ermee te mediteren. Ik zou mij beter kunnen
concentreren en richten door een band met God te scheppen. Leer om te luisteren met het
hart en te zien met het denken. Een van de laatste dingen die hij zei, was dat iedereen
gek was.
Ik besloot mijn laatste Indiase geld (450 roepies) met hem
te delen. Hij gaf me een adres en zei dat ik misschien iets naar hem kon opsturen als ik
weer thuis was. Hoewel ik nog steeds een beetje sceptisch ben over deze Yogi Jansingh heb
ik de afgelopen jaren toch nog vaak aan hem gedacht. Hij had een bijzondere uitstraling.
Ik ben sinds 1992 in geestelijk opzicht zeker gegroeid. In 1994 hoorde ik voor het eerst
over Share International en Maitreya.
Tonny Steenhagen, Torpoint (Cornwall, Engeland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de 'yogi'
inderdaad Maitreya was.
Aardige oude man
De volgende voorvallen zijn ervaringen waarover mijn
vriendin Gloria me heeft verteld. Ze was in de buurt van haar huis aan het wandelen toen
ze een aardige oude man zag. Ze had plotseling de neiging om hem wat kleingeld te geven.
Hij keek op en zei: 'Geeft u dit aan mij?" Hij was verbaasd en nam het kleingeld met
een teder gebaar aan.
Een paar dagen later zag Gloria de oude man weer terug en
als om zich te verontschuldigen zei ze: 'U bent heel erg aardig." Hij keek op en zei:
'Ik zegen en genees je." Gloria vraagt zich nu af of die man Maitreya was of de
meester Jezus.
In 1997 lag Gloria te slapen toen aan een kant van haar
slaapkamer een kruis van licht verscheen. Een vriendin die bij haar in huis sliep om te
herstellen van een tumoroperatie, werd om drie uur 's nachts wakker en zag een kleine
groene engel uit Gloria's kamer komen. Kunt u misschien zeggen of dit hetzelfde soort
kruis is waarover vaak in Share International wordt geschreven?
Paulo Martinez en Gloria Restrepo, Bogota (Colombia).
De meester van Benjamin Creme bevestigt dat de 'oude
man' Maitreya was. Het kruis van licht werd gemanifesteerd door de meester Jezus, net als
de 'kleine groene engel". De kruisen van licht zijn van een ander type dan de kruisen
die wereldwijd door Maitreya in vensters worden gemanifesteerd.
Broederliefde
Ik heb de rubriek 'Lezers schrijven" van Share
International gelezen waarin mensen over hun persoonlijke ervaringen met Maitreya
vertellen en beschrijven hoe hij er uitziet. Door hun beschrijving van het gevoel dat ze
op zo'n moment ervaren, moest ik ineens terugdenken aan een ervaring die ik negen jaar
geleden had [in 1988].
Op een middag was ik samen met mijn destijds 4-jarige
zoontje op weg naar huis, ik was moe en droeg een stapel boeken. We liepen in een hele
lange, drukke gang van de metro naar de trein die ons naar huis zou brengen. Mijn zoon was
erg moe en wilde niet meer lopen. Ik kon hem niet in mijn armen nemen omdat ik al veel te
dragen had, dus probeerde ik hem te laten meewerken. Toen hij de lange gang zag, begon hij
in tegenovergestelde richting te lopen. Hoe meer ik aandrong, des te meer hij weigerde en
des te bozer hij werd.
Uiteindelijk begon hij te huilen en ik werd heel nerveus.
Hulpeloos bad ik tot God om bijstand. Op dat moment verscheen er tussen alle mensen een
lange, donkere en knappe man. Hij droeg witte, westerse kleding en viel erg op tussen al
die mensen. Hij keek naar ons, kwam dichterbij en nam het kind in zijn armen. Mijn zoon
hield ogenblikkelijk op met huilen en leek het in de armen van deze vreemdeling prima naar
zijn zin te hebben.
Ik was heel verbaasd en kon niet geloven dat het probleem
ineens opgelost was en dat zo'n stralende man ons hielp. Ik vroeg hem waar hij vandaan
kwam en met een buitenlands accent zei hij dat hij een Pakistaanse hindoe was. Ik vertelde
hem dat ik het heel vreemd vond dat tussen alle deze Spanjaarden uitgerekend een
allochtoon mij hulp bood en dat ik het nog vreemder vond dat mijn zoon ineens van
gedachten veranderd was en zijn gehuil was omgeslagen in blijdschap.
Hij zei dat het geen probleem was en dat hij graag met
kinderen omging en voor zijn jongere broertjes had gezorgd.
Ik was nieuwsgierig en wilde hem nog meer vragen, maar dat
leek me niet gepast en afgezien daarvan was ik erg blij met de situatie. Deze immigrant
had werkelijk mijn aandacht getrokken, gedistingeerd, eenvoudig maar elegant gekleed in
vlekkeloos wit waardoor zijn donkere gelaatskleur en vriendelijke trekken geaccentueerd
werden.
Hij bracht ons naar het goede perron en de stemming van
mijn zoontje en mij was totaal veranderd. Onze slechte zin was volledig verdwenen en we
voelden ons erg gelukkig. Ik vroeg me af wie dat kon zijn, een man met zo'n uitstraling,
die zo opvalt tussen de mensen, die met de ondergrondse reist en een goddelijke
boodschapper leek te zijn. Destijds wist ik nog helemaal niets van Maitreya en omdat ik
geen antwoord op mijn vragen had, vergat ik het voorval langzaamaan weer tot ik hem
vandaag herkende als Maitreya.
Ik heb zelf het gevoel dat hij inderdaad Maitreya was, maar
ik zou u willen vragen of mijn intuitie klopt. Ik heb mijn zoon, die inmiddels al 13 jaar
is, gevraagd of hij zich deze gebeurtenis ook kon herinneren. Hij herinnert zich een
lange, donkere man gekleed in het wit.
Ik kan hier nog aan toevoegen dat sinds ik aan
transmissie-meditatie doe, mijn familierelaties positiever zijn geworden. Ik denk nu dat
hij me heeft willen leren dat de beste manier om met weerspannigheid om te gaan, liefde is
en het lukt me beter kalm te blijven en niet zo ongeduldig te zijn, ondanks de problemen
bij het opvoeden van een tiener.
Ik ben heel dankbaar dat ik mij deze onverklaarbare
gebeurtenis in mijn leven herinnerd heb. Nu valt de puzzel op zijn plaats en is het tevens
een bron van inspiratie voor me; omdat hij mijn armen en mijn kracht was op het moment dat
ik hem nodig had en hij begripvol en teder was op een moment dat ik verblind was. Omdat
mijn kind ook het geluk had dat hem dit overkwam, denk ik dat ik hem met veel tederheid
moet omringen.
Ik heb ook het gevoel dat ik hem mijn liefde moet geven en
altijd voor hem klaar moet staan.
Puri Garcia, Barcelona (Spanje).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man
inderdaad Maitreya was.
Tijdige hulp
Op 3 april 1997 rond middernacht, na de meditatie bij mij
thuis, hoorde ik een man voor mijn deur die luid aan het vloeken was. Toen ik uit het raam
keek, zag ik dat de man een vrouw lastig viel. Ik dacht na: 'Hoe kan ik deze vrouw
helpen?" Om naar beneden te gaan en hen uit elkaar te halen kon riskant zijn, want ik
wie weet zou de man mij iets aandoen. Moest ik de vrouw bij mij binnen laten? Maar dan zou
de man misschien wel mijn ramen ingooien. Ik overwoog de politie te bellen, maar iedereen
weet dat die nogal op zich kunnen laten wachten. Wat zou er in de tussentijd met de vrouw
kunnen gebeuren?
Precies op dat moment stopte er een auto waar zij stonden.
Een nogal lange man stapte uit en vroeg of iemand hulp nodig had. De vrouw antwoordde:
'Ja, ik" en ze liep naar de kant van de bestuurder. De chauffeur sprak vijf a zes
minuten met haar. Toen liep ze huilend naar het trottoir aan de overkant van de straat en
verdween. Daarna vroeg de chauffeur de man om naar hem toe te komen. De man kalmeerde en
verdween. Omdat het donker was en er maar een lantaarn stond, kon ik niet goed zien wat
voor kleur de auto had en zag ik de bestuurder alleen in het donker. De auto moest wel
vrij nieuw zijn, want zelfs in het donker kon je de mooie glans nog zien. Ik was zo blij
dat er op tijd hulp was gekomen en dat alles goed was afgelopen. Hoe meer ik er over
nadenk, des te meer ik het gevoel heb dat dit een nogal ongewone gebeurtenis was.
Wie was deze moedige man?
Memo Neupert, Hamburg (Duitsland).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man
Maitreya was.
Een tijd om te geven
(1) Op een avond nog niet zo lang geleden was ik op weg
naar huis toen er een jongeman naar me toe gefietst kwam die vroeg hoe laat het was. Hij
was lang, had erg lang, blond krullend haar en was smetteloos gekleed. Hij was heel
vriendelijk en beleefd.
Ik ging verder, maar een paar seconden later stond hij
ineens weer naast me. Ik was verbaasd en keek hem aan, terwijl ik me afvroeg of hij
misschien nog iets anders wilde. Hij vroeg me of hij me nog iets kon vragen en vervolgde:
'Zou u mij misschien uw tas willen geven?" Er was geen dreiging; hij vroeg het zo
aardig en beleefd dat ik helemaal niet bang was.
Ik zei tegen hem dat als hij werkelijk hulp nodig had, ik
hem graag van dienst wilde zijn en dat hij mee kon gaan naar mijn huis even verderop in de
straat om hulp te regelen. Toen draaide hij zijn fiets om en verdween. De laatste woorden
die ik tegen hem sprak waren: 'Als ik jou was, zou ik hier nog eens over nadenken" en
'blijf op het rechte pad".
Was dit een bijzonder iemand?
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de jongeman
op de fiets Maitreya was.
Dezelfde schrijver vervolgt:De vrolijke
bedelaar
(2) In september 1996 liepen mijn vriend en ik door een
straat in San Francisco langs een bejaarde man in een rolstoel. De beide benen van de man
waren op kniehoogte geamputeerd en voor zijn rolstoel stond een omgedraaide hoed waar wat
kleingeld in zat. Hij lachte breeduit en straalde van pure vrolijkheid. Ik liep naar hem
terug om hallo te zeggen en gaf hem wat geld. Hij hield mijn hand vast en zei iets als:
'We zijn allemaal een familie en moeten elkaar helpen, nietwaar?" Hoewel hij even met
me sprak, kan ik me niet meer herinneren hoe hij er uitzag, of wat hij verder zei, behalve
dat hij nog zei dat hij in engelen geloofde. Ik liep weer bij hem weg de hoek om en
barstte geheel spontaan in huilen uit, een onbeheersbare huilbui van enkele minuten. Ik
was helemaal ondersteboven van deze man, die zelf duidelijk erg noodlijdend was, maar toch
zo bereid om zijn liefdevolle en inspirerende gedachten met mij te delen. Wie was deze
man?
Sherri Samu, San Francisco (VS).
De meester van Benjamin Creme verklaart dat de man in
de rolstoel Maitreya was.
|