Artikel van de meester -- juli/augustus 1999


Een harde les

door de meester —, via Benjamin Creme

Zelden ziet de mens van tevoren de gevolgen van zijn daden en nog zeldzamer is het, als dat al gebeurt, dat hij zijn handelen door die kennis laat beïnvloeden. De macht van de begeerte is zo sterk dat haar eisen voor de meeste mensen allesoverheersend zijn.
Zo is het momenteel in Joegoslavië, waar de begeerte naar macht van één zwakke en halsstarrige man heeft geleid tot onnoemelijke ellende en de dood van vele duizenden mensen. De landen die nu in conflict zijn met deze genadeloze avonturier negeren op eigen risico het meedogenloze verleden van deze roekeloze man. De Verenigde Naties moeten hem eensgezind en met één stem aanklagen en berechten als de misdadiger die hij zich getoond heeft. Anders is vrede op de Balkan en - door navolging elders - een vergeefse hoop.
Vanzelfsprekend reageren de landen verdeeld op de acties van de NAVO-strijdkrachten. Ze hebben ieder hun eigen redenen voor aarzeling en kritiek, maar zonder deze acties zouden de tirannen van deze wereld hun volken en vermeende vijanden steeds groter onheil en leed bezorgen.
Wij, jullie Oudere Broeders, zijn nooit voorstanders van oorlog, maar wij pleiten evenmin voor slappe aanvaarding van genocide en vernedering van mensen; de wereld is nu te vol van gevaren voor dergelijke concessiepolitiek.
Van nu af aan moeten de landen van tevoren plannen maken voor zulke eventualiteiten en hun wil tonen om in actie te komen. De sentimentele roep om vrede tot elke prijs is niet onze weg; het Pad van liefde moet ook het Pad van rechtvaardigheid en gezond verstand zijn.
De vraag doet zich voor: hoe nu verder om een eind te maken aan een tragische episode in de moderne Europese geschiedenis? Niets minder dan het volledig staken van deze wrede poging tot afgescheidenheid door het Servische leiderschap mag onder het gezag van de wet aanvaardbaar zijn. Anders zal dit boze avontuur anderen inspireren zijn ideaal na te streven en een voortdurende dreiging vormen. De terugkeer van de vluchtelingen en het herstel van hun waardigheid is een eerste prioriteit, de wederopbouw van hun in brand gestoken en geplunderde dorpen een afschrikwekkende taak. Het Servische volk moet verantwoordelijk gesteld worden voor het vereiste herstel en zo, tot op zekere hoogte, hun schuld aflossen. De Joegoslavische Federatie zal reusachtige leningen nodig hebben om hun in staat te stellen aan deze verplichtingen te voldoen en hun eigen door de oorlog vernietigde land opnieuw op te bouwen. Zij moeten ertoe gebracht worden in te zien dat hun nationalistische ambities onaanvaardbaar zijn en dat het nodig is om een leiderschap ontrouw te worden dat hen zozeer op een dwaalspoor brengt.

Gist

Dit is niet de eerste keer dat het bittere gist van de Balkan in oorlog is uitgebarsten. De wereld is nu te klein en te zeer onderling verbonden om deze eeuwenoude afgescheidenheid haar vernietigende werk te laten doen. Wijze diplomatie, brede visie en de dreiging van gewapend ingrijpen moeten samen het vuur van territoriale ambitie en etnische trots tot bedaren brengen.
Wij, de Leraren, slaan deze harde les voor de mensheid nauwlettend gade en zijn, in de huidige omstandigheden, niet ontmoedigd.