Aankondigingen en feiten - maart 1999 Ingrijpende politieke hervormingen in Indonesië "Politieke en religieuze starheid zal verdwijnen. Mensen worden bewuster, en zij zullen niet bereid zijn zich te laten overheersen door anderen terwijl het hun bestemming is vrij te zijn. Overal zullen regeringen naar de mensen moeten luisteren." (Medewerker van Maitreya in Share Nederland, september 1988) Na weken van onderhandelingen keurde het Indonesische parlement ingrijpende politieke hervormingen goed en maakte daarmee de weg vrij voor de naar verwachting meest open verkiezingen in decennia. Een aantal van de belangrijkste hervormingen zijn: Het aantal parlementszetels dat gereserveerd is voor de militairen wordt verlaagd van 75 naar 38. Een breed spectrum van partijen zal aan de verkiezingen mogen deelnemen, vooropgesteld dat zij geen raciale of religieuze problemen veroorzaken en zich schikken naar een lijst van andere algemene vereisten. Voorheen waren slechts drie gereguleerde partijen toegestaan. Meer dan vier miljoen ambtenaren, die decennialang door de nu afgezette Soeharto gedwongen waren om te stemmen op zijn Golkar-partij, zullen uit de politiek verbannen worden. De hervormingen werden aangenomen door een parlement dat werd beschouwd als een marionet van Soeharto’s autoritaire bestuur, waaraan in mei 1998 een einde kwam na massale anti-regeringsprotesten als gevolg van Indonesia’s ergste economische crisis sinds decennia. In veel van de door studenten geleide demonstraties werden politieke en economische hervormingen geëist. De handelwijze van het parlement maakt de weg vrij voor parlementsverkiezingen in juni en de daaropvolgende verkiezing van de president. "We onderstrepen opnieuw de belofte van de regering om tot elke prijs een eerlijke en openlijke verkiezing te organiseren," zei luitenant-generaal Syarwan Hamid, de minister van Binnenlandse Zaken. President B.J. Habibie, die Soeharto opvolgde, heeft toegezegd dat de parlementsverkiezingen, die volgens verwachting de meest vrije zullen worden sinds 1955, democratisch zullen zijn. Critici zeggen echter dat de veranderingen, die een politieke rol voor de machtige militairen verminderen maar niet afschaffen, niet ver genoeg gaan. (Bronnen: CNN, Associated Press en Reuters) China staat borg voor banken "Het einde van commercialisering is nu ophanden." (Mei 1989) In een sfeer van groeiende zorgen over China’s financiële sector heeft de Chinese regering plannen aangekondigd om de enorme berg dubieuze leningen bij de vier grootste staatsbanken af te graven. De regering zal incassobureaus opzetten om miljarden aan schulden voor de banken te innen. Als het plan succes heeft, worden de banken hiermee verlost van schulden met een geschatte waarde van ten minste 20 procent van China’s totale bruto binnenlandse product. Het reddingsplan werd snel ingediend nadat een belangrijke provinciale bank, Guangdong International Trust, had aangekondigd op een faillissement af te stevenen als gevolg van een schuld van acht miljard gulden. Een ander Chinees bedrijf, Guangdong Enterprises, heeft een schuld van 5,7 miljard gulden en lijkt een faillissement nabij te zijn. (Bron: Washington Post, VS) Palestijnse vooruitgang "De Palestijnen zullen hun eigen land hebben." (Juni 1988) In de afgelopen vijf jaar heeft het Palestijnse volk geleidelijk een aantal soevereiniteitssymbolen verworven, zoals een vlag, een internationaal vliegveld en ambassades in het buitenland. Maar nu is hun een krachtiger onafhankelijkheidssymbool toegekend: hun eigen landcode voor het internationale telefoonverkeer. De Internationale Telecommunicatie Unie, verbonden aan de Verenigde Naties in Genève, heeft er in principe mee ingestemd het gebied van de Palestijnse Nationale Autoriteit op de Westoever en in de Gazastrook een eigen gebiedscode, radiosignalen en uitzendfrequenties toe te kennen. Dit is meer dan een symbolisch gebaar, omdat het de Palestijnen een onafhankelijke poort naar andere landen geeft. Ook kan het leiden tot afspraken over het delen van inkomsten en andere samenwerkingsverbanden. Een andere stimulans voor de Palestijnse zoektocht naar soevereiniteit waren de toespraken tot de Palestijnse Raad van de ex-premier van Israël, Shimon Peres, en een aantal andere mede-winnaars van de Nobelprijs voor de vrede, onder wie de vroegere Sowjet-president Mikhail Gorbatsjow, aartsbisschop Tutu en de vroegere Zuidafrikaanse president F.W. de Klerk. Het was de eerste keer dat een Israëli de Wetgevende Vergadering toesprak. Peres riep op tot een Palestijnse staat die door middel van een overeenkomst moet worden opgericht. "Het is onze diepste hoop dat het Palestijnse volk onafhankelijk zal worden," zei hij. (Bron: New York Times, VS)