Aankondigingen en feiten - februari 2002 In de loop der jaren heeft Share Nederland artikelen gepubliceerd over Maitreya’s verwachtingen op het gebied van politieke, sociale, ecologische en geestelijke veranderingen in de wereld, zoals deze werden verstrekt door een van Maitreya’s medewerkers uit de gemeenschap in Londen waar hij verblijft. Van tijd tot tijd hebben ook Benjamin Creme en zijn meester hun prognoses van toekomstige ontwikkelingen gegeven. In deze rubriek, “Aankondigingen en feiten”, maken we melding van recent nieuws, gebeurtenissen en commentaren die verband houden met deze uitspraken.

Argentijnse crisis: de macht van het volk

“In Latijns-Amerika als geheel zal de ‘aura’ van democratie opbloeien.” (Maitreya, Share International, november 1988)
“Overal zullen mensen zich bewust worden en zich niet langer laten overheersen door anderen, want het is hun bestemming om vrij te zijn. Overal zullen regeringen naar het volk moeten luisteren.” (Maitreya, SI september 1988)

In de nacht van 20 december 2001 gingen Argentijnen de straat op om te protesteren tegen de wijze waarop politici omgaan met de diepe economische recessie waarmee het land al jaren worstelt. Het was voor het eerst sinds de jaren ’50 dat burgers met potten en pannen (de cazerolada, als symbool van honger) een minister van Financiën, Domingo Cavallo, en een president, Fernando De la Rúa, tot aftreden dwongen. De protesten begonnen in Buenos Aires, waar mensen uit hun ramen hingen en met deksels op pannen sloegen. Toen het geluid op straat hoorbaar werd vormden zich de eerste groepen op de straathoeken. Het nieuws over spontane oploopjes ging als een lopend vuurtje over de radio en Internet: “Iedereen naar Cavallo’s huis!” was het credo. In minder dan een uur hadden zich duizenden burgers verzameld voor de residentie van Cavallo. Maar ook in andere delen van Buenos Aires dromden mensen samen met dezelfde protesten of zij plunderden uit wanhoop supermarkten. Cavallo werd gedwongen die nacht nog af te treden en president De la Rúa volgde de volgende dag. De sociale mobilisatie leidde tot een opeenvolging van vijf presidenten binnen twee weken tijd.

De boodschap van de pannen was duidelijk: “We willen niet dat de politici onze inkomens verlagen,” aldus een bericht op Internet van een Argentijn die andere burgers opriep de protesten bij te wonen. “Wij willen dat onze landelijke, provinciale en plaatselijke overheid 50 procent kleiner wordt. We willen geen machtshongerige politici die zich meer zorgen maken over het winnen van de verkiezingen dan over het oplossen van de problemen die zij zelf gecreëerd hebben... We willen tegen die politici zeggen dat we wakker zijn en dat we hun onverantwoordelijkheid niet langer accepteren.” Boodschappen als deze richtten zich tot ver buiten de politiek en beschuldigden ook de rechterlijke macht en grote bedrijven.

De bezorgdheid van de mensen was niet ongegrond, aangezien het financiële en economische stelsel van Argentinië op het punt van instorten stond. “In de jaren ’30 verloren de VS in twee tot drie jaar 20 procent van hun deposito’s. Wij zijn binnen zes maanden 24 procent kwijtgeraakt. Dat geeft aan hoe ernstig de crisis in Argentinië is,” aldus de Argentijnse journalist Joaquin Morales.

De crisis heeft al diep ingegrepen in de sociale structuur van Argentinië, met hoge werkloosheidscijfers, daling van lonen en pensioenen en gebrek aan voedsel voor veel gezinnen. Een op de drie Argentijnen heeft geen werk en meer dan vijf miljoen mensen leven onder de armoedegrens. De oorzaak van de vele economomische problemen wordt gevormd door de nationale schuld — Argentinië heeft een schuld van 132 miljard Amerikaanse dollar aan het Internationale Monetaire Fonds (IMF). De nieuwe Peronistische regering van Eduardo Duhalde heeft verklaard dat Argentinië niet langer in staat is de internationale schulden af te betalen.
(Bronnen: Clarín, La Nación, Argentinië; El País, La Vanguardia, Spanje.)

Economische neergang VS en Japan zet door

“Naarmate de nieuwe energie de effectenbeurs raakt, beginnen de krachten van hebzucht weg te ebben. Zij die hun leven in dienst stellen om het in stand te houden en geld te verdienen zullen hun belangstelling voor het systeem en alles wat het vertegenwoordigt, verliezen. Wanneer de energie wegvloeit, zal de effectenbeurs beginnen in te storten.” (SI maart 1990)

De twee grootste economieën ter wereld, de VS en Japan, blijven worstelen. Hoewel Amerikaanse economen enkele tekenen van herstel bespeurden van de bijna één jaar durende recessie, zei de voorzitter van het stelsel van centrale banken Alan Greenspan: “…we lopen nog steeds aanzienlijke risico’s op de korte termijn.” De drie belangrijkste Amerikaanse beursbarometers eindigden het jaar 2001 lager, net als in 2000 — de eerste achtereenvolgende daling sinds 1973 en 1974. Nadat de Nasdaq in 2000 39 procent was gedaald, daalde deze in 2001 met 21 procent. De Standard & Poor’s 500 index, die in 2000 10 procent verloor, eindigde nog eens 13 procent lager over 2001. En de Dow Jones-index, die in 2000 zes procent kwijtraakte, daalde vorig jaar met nog eens zeven procent. Over 2001 ging het hoogste aantal arbeidsplaatsen verloren sinds negen jaar, deels vanwege de aanslagen van 11 september, met een totaal verlies van naar schatting 1,64 miljoen banen.

Het jaareinde maakte geen eind aan de verslechtering van de Japanse economie. Het pessimisme over de economie van Japan werd op meerdere wijzen weerspiegeld, waaronder de Nikkei-index die het jaar op 10.542,62 eindigde, de laagste afsluiting sinds 1983. De werkloosheid in Japan bereikte eind vorig jaar de ongekende hoogte van 5,4 procent. Inkomens blijven dalen. Het vertrouwen van het bedrijfsleven blijft laag. Het aantal faillissementen blijft stijgen. Met het oog op deze moeilijkheden en de aanhoudende problemen bij de Japanse banken hebben de drie voornaamste kredietbeoordelaars de kredietwaardigheid van Japan verlaagd. De nationale schuld van Japan bedraagt inmiddels maar liefst 140 procent van het bruto nationaal product.
(Bronnen: The Japan Times, Japan; New York Times, San Francisco Chronicle, CNN, VS)

Dalingen van de belangrijkste financiële markten over het jaar 2001 dat door handelaren wordt omschreven als het slechtste in bijna 25 jaar:
Hongkong (Hang Seng): 24%
Tokio (Nikkei): 24%
Singapore (Straits Times): 15%
Londen (FTSE): ﷓16%
New York: (Nasdaq): 21%
(Dow Jones): 7%
(S&500): ﷓13%