Bloedreliek van heilige opnieuw vloeibaar
De substantie waarvan vele Napolitanen geloven dat ’t het gedroogde bloed van hun
beschermheilige is, werd op 19 september 2002 vloeibaar als halfjaarlijks terugkerend wonder.
Duizenden mensen dromden de kathedraal van Napels binnen om het bloed van de Heilige Gennaro uit
de 4de eeuw na Chr. van poeder te zien veranderen in vloeistof, wat zij als een goed voorteken
beschouwen voor de stad en de wereld. Het wonder wordt al 600 jaar bijna zonder mankeren
waargenomen op 19 september, de feestdag van de heilige, en op de eerste zaterdag in mei.
Wanneer het bloed droog bleef, meende men dat er tragedies zouden volgen. Het is ten minste
vijfmaal gebeurd dat rampspoed toesloeg nadat het bloed niet vloeibaar was geworden. In 1527
kwamen er bijvoorbeeld 40.000 mensen om door de pest en in november 1980 stierven ongeveer 3000
mensen in een krachtige aardbeving die het zuiden van Italië trof.
Wetenschappers hebben vastgesteld dat de substantie in het gesloten flesje bloed is, maar
kunnen niet verklaren waarom het geregeld in vloeistof verandert. Kardinaal Michele Giordano
vertelde de menigte dat het wonder dit jaar bijzonder veelbelovend was, omdat het bloed in
minder dan een uur vloeibaar werd. “Het is een buitengewone gebeurtenis, ook omdat je duidelijk
kan zien dat het bloed van kleur was veranderd en dat het vermeerderd is,” aldus Giordano.
(Bron: Reuters)
(De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de Meester Jezus dit wonder manifesteert.)
Textielhistoricus: Lijkwade van Turijn mogelijk authentiek
Een vooraanstaand textielhistoricus
heeft bevestigd dat de Lijkwade van Turijn wel degelijk het laken kan zijn dat om het lichaam
van Christus gewikkeld was. De Zwitserse deskundige Mechthild Flury-Lemberg trok de niet
doorslaggevende koolstofdatering in twijfel die suggereert dat de lijkwade uit de Middeleeuwen
dateert, en zei dat ze wellicht bijna 2000 jaar oud is.
Flury-Lemberg voerde in de zomer van 2002 conserverende werkzaamheden uit op de Lijkwade.
Stuifmeelanalyses en de afmetingen van de lijkwade suggereren dat zij afkomstig is uit het
Midden-Oosten en niet uit het Europa van de Middeleeuwen. Flury ontdekte identieke weefpatronen
en naaiwerk van hoge kwaliteit in stoffen die dateren van 73 na Chr. en die gevonden waren in
Masada, de oude vesting in het zuidoosten van Israël. Volgens de historicus vertoonden andere
lakens uit de 1ste eeuw die in het Rode Zeegebied zijn gevonden identieke weefpatronen als die
van de Turijnse Lijkwade.
“Al deze dingen zijn mozaďeken die niets wetenschappelijk bewijzen,” voegde Flury-Lemberg er
nadrukkelijk aan toe. “Deze stof liet echter een schitterende indruk op me achter.” Als
praktiserend lutheraan, geen rooms-katholiek, beschreef ze de lijkwade als “ongelooflijk edel,
met een haast onzichtbare naad”, en verklaarde: “De Lijkwade is niet slechts een katholieke
relikwie, maar een parel van het hele christendom.”
Flury-Lemberg trok de relevantie van de bevindingen van andere onderzoekers in twijfel, die
stuifmeel en stof op het laken aantroffen welke terug te voeren zijn op de Middeleeuwen.
“Natuurlijk zaten er zulke deeltjes op,” zei ze. “De Lijkwade werd immers heel veel
tentoongesteld in die dagen.”
De Duitse historicus Karlheinz Dietz onderschreef de twijfels van Flury-Lemberg over de
resultaten van de koolstofdatering die zeggen dat het laken tussen 1260 en 1290 was vervaardigd.
Met betrekking tot de beeltenis op de Lijkwade, zei Dietz: “Op de Lijkwade zien we authentieke
‘fotografie’ die dateert van lang voordat fotografie werd uitgevonden.” Wetenschappers begrijpen
niet hoe deze oude ‘fotografie’ van de op Christus lijkende figuur tot stand kan zijn gekomen,
maar vele katholieke en protestantse theologen geloven dat het de Herrijzenis was. Proeven tonen
aan dat het niet later moet hebben plaatsgevonden dan 36 uur nadat het lichaam van de gestorvene
in de kostbare Lijkwade werd gewikkeld, overeenkomstig het verhaal in de bijbel. (Bron: UPI)
(De Meester van Benjamin Creme heeft bevestigd dat de Lijkwade van Turijn het authentieke
doodskleed was van Jezus Christus. Zie Benjamin Creme’s boek De Wederverschijning van de
Christus en de Meesters van Wijsheid.)