Het gezin
door de meester —, via Benjamin Creme
Het gezin is de basis van het gehele sociale leven. Het belang ervan kan niet
te sterk benadrukt worden. Deze vooraanstaande positie wordt tegenwoordig ondermijnd door
veronachtzaming, experiment en onbegrip over de wezenlijke behoeften van kinderen.
Alle kinderen hebben een evenwichtige achtergrond nodig om in op te groeien,
alsmede voorbeelden in dat proces, een moeder en vader. Dat niet alle ouders die stabiliteit
bieden is helaas al te waar en vele factoren spelen een rol bij deze ongelukkige toestand:
gebrek aan onderwijs, armoede, ondeugdelijke huisvesting, ziekte, en onverantwoordelijke en
onverschillige ouders, die onvolwassen en ongeschikt zijn voor de uitdagingen van het
gezinsleven.
Maar het dient ook gezegd dat miljoenen mensen, in elk land, straatarm en
verstoken van alle voorzieningen, moedig streven en er tegen alle verwachtingen in merendeels in
slagen hun gezin bijeen te houden en een evenwichtig en liefdevol voorbeeld te geven aan hun
kinderen. Zij zijn de miskende helden van het ras die, door hun volharding en eindeloze
zelfopoffering, het beste vertegenwoordigen wat de mensheid kan laten zien.
Nieuw onderwijs is nodig
Het nieuwe onderwijs moet zich met dit fundamentele probleem bezighouden en
opleiden voor de vereisten van het gezinsleven. Het is vreemd, nietwaar, dat dit meest
fundamentele aspect van het sociale leven zo’n geringe aandacht krijgt en in zo’n belangrijke
mate wordt overgelaten aan de grillen van het toeval.
In de meeste landen is het recht om een auto te rijden wettelijk geregeld en
onderworpen aan leeftijdsgrenzen en examens die meer of minder streng zijn. Doktoren en
verpleegkundigen, piloten en treinmachinisten, alle mogen hun nuttige dienst slechts uitoefenen
na juiste training en zorgvuldige voorbereiding. En zo hoort het ook. Toch wordt het miljoenen
jonge mensen toegestaan om dit veld van dienst — het moeilijkste ter wereld — grotendeels te
betreden zonder welke vorm van training ook. Slechts de natuurlijke biologische drang tot
reproductie en de overheersende invloed van de ‘biologische klok’ van vrouwen worden voldoende
geacht om het recht te verlenen tot voortplanting en een overvolle wereld verder te bevolken.
Jonge mensen beginnen de subtiele en moeilijke kunst van het grootbrengen en
opvoeden van zielen in incarnatie met weinig meer dan hun conditionering als leidraad. Die
conditionering geven ze prompt door aan hun kinderen en zo duren de dwaasheden en onwetendheid
voort. Vandaar de noodzaak van het licht van een nieuwe benadering tot deze heilige
dienstbaarheid.
Tegenwoordig wordt het probleem nog verergerd door een andere wending.
Toenemende seksuele experimenten op het gebied van het gezinsleven leiden tot een verdraaiing
van en misverstand over de ware aard van de relatie tussen ouder en kind. Een kind is een ziel
in een gezin van zielen. Dit biedt de gezinseenheid mogelijkheden om gedurende vele incarnaties
in wisselende verhoudingen met elkaar karma op te lossen.
De Hiërarchie staat niet vijandig tegenover homoseksuelen, maar de toenemende
aanspraak die homoseksuele mannen en vrouwen maken op het recht om kinderen groot te brengen is
verkeerd en niet heilzaam voor het kind.
Alle mensen, ongeacht hun seksuele geaardheid, zouden diep moeten nadenken
over de aard en het doel van incarnatie: het voeden van zielen die een moeder en een vader nodig
hebben om hun een voorbeeld, begeleiding en de karmische gelegenheid te bieden zodat zij groeien
en zich ontwikkelen volgens het Plan. Indien mensen zich, om welke reden ook, ongeschikt voelen
voor die taak, is een wijze zelfopoffering in dit leven de beste weg. |
