Geneeskrachtige bron opnieuw ontsprongen
Een geneeskrachtige bron in Ierland, die verloren was gegaan sinds ze in 1930 op last van
plaatselijke predikanten was dichtgegooid, is in verband gebracht met een aantal buitengewone
genezingen sinds ze in de lente van 1996 plotseling opnieuw opwelde.
Benjamin Douglas, een melkveehouder nabij Ballivor in de Boyne-vallei, ten noordwesten van
Belfast, werd door zijn zoon Ian attent gemaakt op een “gat dat vol water stond”. Toen hij op
onderzoek uitging, trof hij in een hoek van een van zijn weiden een grote krater aan waaruit
water opborrelde. Douglas pompte het water weg en groef de krater en de grond eromheen uit met
een graafmachine. Uren later was het waterpeil voldoende gezakt om een spelonk van negen bij zes
meter en meer dan viereneenhalve meter diep bloot te leggen. De volgende morgen stond die
opnieuw vol water.
Uit onderzoek door Douglas bleek dat daar voorheen een geneeskrachtige bron was geweest die
gebruikt werd door een plaatselijke kruidengenezeres. Na haar dood had de grootvader van boer
Douglas op last van de plaatselijke kerkbestuurders de bron dichtgegooid om te voorkomen dat ze
voor ‘heidense’ genezingspraktijken gebruikt werd. De heer Douglas gaf het water aan
verschillende genezers om de genezende eigenschappen ervan te beoordelen en al spoedig werden
positieve reacties gemeld: toenemende tolerantie voor de bijwerkingen van chemotherapie,
genezing van problemen aan het klierenstelsel en alcoholisme, en verlichting van hartklachten.
Eén uitgesproken geval was Thomas, een 13jarige jongen die lijdt aan taaislijmziekte (een zich
verergerende kwaal waarbij overmatig slijm in de longen het ademhalen bemoeilijkt). Als
onderdeel van de behandeling dronk hij dagelijks meer dan een liter van het geneeskrachtige
water. In minder dan acht weken na het begin van de waterbehandeling was Thomas voldoende
opgeknapt om trappen op te rennen.
De heer Douglas heeft de bron omgeven met een kegelvormig stenen gebouwtje en zet het
onderzoek voort naar de genezende eigenschappen van het water.
(De Meester van Benjamin Creme verklaart dat het geneeskrachtige water door de Meester
Jezus wordt opgeladen.)
Bewijs van reïncarnatie
Een gerechtelijke onderzoeker in India heeft een 6-jarige jongen ontdekt die zegt zich zijn
vorige leven te herinneren. Volgens zijn ouders praat de jongen, Taranjit Singh, al vanaf zijn
tweede jaar over zijn vorige bestaan en liep hij vaak van huis weg. De jongen kende het dorp
waar hij in zijn vorige incarnatie woonde, evenals zijn eigen en zijn vaders naam. Hij kende ook
de naam van zijn school. Hij zegt dat hij op 10 september 1992 naar huis fietste toen hij door
een scooter werd aangereden. Hij liep hoofdletsel op en stierf de volgende dag.
Zijn huidige vader, Ranjit Singh, zegt dat toen de jongen bleef volhouden, zijn vrouw en hij
naar het dorp gingen waar hun zoontje naar eigen zeggen in het verleden had gewoond.
Aanvankelijk konden zij niemand vinden die leek op de beschrijvingen van zijn vorige ouders.
Toen raadde iemand hun aan naar een naburig dorp te gaan, waar zij een onderwijzer op de
plaatselijke school ontmoetten, die het verhaal van het ongeval met de scooter bevestigde. Ze
kwamen erachter waar de jongen gewoond had en gingen erheen om met de ouders kennis te maken.
Toen het echtpaar Singh de familie hun verhaal vertelden, vermeldde Ranjit Singh erbij dat
volgens zijn zoon de boeken die hij bij zich droeg toen het ongeval plaatsvond vol met
bloedvlekken zaten. Hij beschreef ook hoeveel geld de jongen in zijn portemonnee had gehad. Toen
de vrouw dat hoorde, begon ze te huilen en zei dat zij de met bloed bevlekte boeken en het geld
bewaard had ter nagedachtenis aan haar gestorven zoon. Taranjits ouders en broers en zusters uit
zijn vorige leven kwamen spoedig naar zijn nieuwe thuis om hem te ontmoeten. De jongen herkende
een trouwfoto die zijn vorige ouders meebrachten.
Aanvankelijk weigerde de gerechtelijk onderzoeker, Vikram Raj Singh Chauhan, dit verhaal te
geloven, maar hij werd toch nieuwsgierig en besloot op onderzoek uit te gaan. Hij bezocht beide
dorpen en kwam tot de conclusie dat de jongen en beide paren ouders hetzelfde verhaal vertelden.
Chauhan sprak met een winkelier die hem vertelde dat de jongen hem het geld dat in zijn
portemonnee zat schuldig was, en het hem waarschijnlijk wilde komen brengen om hem te betalen
voor het schrift dat hij op de pof gekregen had.
“In zijn huidige leven is Taranjit nooit naar school geweest omdat het gezin te arm is, maar
toen ik hem vroeg om het Engelse en Punjabi alfabet op te schrijven, schreef hij ze foutloos
op,” aldus Chauhan. Hij nam voorbeelden van het handschrift van beide jongens mee en vergeleek
ze. Hij kwam tot de conclusie dat ze identiek waren. Het is een grondbeginsel van de
gerechtelijke wetenschap dat geen twee handschriften identiek kunnen zijn, daar het handschrift
van iedere persoon bijzondere kenmerken heeft. Deskundigen kunnen gewoonlijk zelfs kundig
vervalste handschriften eruit halen. De theorie van Chauhan is dat indien de ziel van de ene
naar de andere persoon gaat het denkvermogen — en dus het handschrift — hetzelfde zal blijven.
Een aantal andere gerechtelijke wetenschappers onderzocht de handschriftvoorbeelden en vond
ook dat ze identiek waren. “Ik heb nu een wetenschappelijke basis om te beweren dat
wedergeboorte mogelijk is,” zei Chauhan, “maar ik wil nog meer onderzoek doen over dit onderwerp
en ik volg de ontwikkeling van het kind van nabij.” Chauhan heeft zijn bevindingen op de
nationale conferentie van gerechtelijk onderzoekers in India gepresenteerd. (Bron:
www.tribuneindia.com, www. unknowncountry.com)