Brieven van lezers -- september 2003


Sinds enkele jaren verschijnen een aantal van de Meesters, met name Maitreya en de Meester Jezus, op lezingen en transmissie-meditaties van Benjamin Creme. Zij verschijnen ook in verschillende gedaanten aan grote aantallen mensen overal ter wereld, van wie sommige naar Share International schrijven over hun ervaring. Wanneer de ervaring door de Meester van Benjamin Creme is bevestigd, wordt de brief gepubliceerd.

Deze ervaringen worden gegeven om te inspireren, te leiden of te onderrichten, vaak ook om te genezen of op te beuren. Heel vaak vestigen ze op grappige wijze de aandacht op een of andere vorm van onverdraagzaamheid tegenover bijvoorbeeld roken of drinken. In veel gevallen treden de Meesters op als reddende “engelen” bij ongelukken, in oorlogstijd, bij aardbevingen en andere rampen.

Zij gebruiken een ‘goede genius’, een gedachtenvorm die volkomen echt schijnt en waardoor de Meester Zijn gedachten kan uitdrukken. Zij kunnen naar willekeur verschijnen als man, vrouw of kind. Soms gebruiken Zij een bestaand persoon als ‘blauwdruk’, maar in de meeste gevallen is de ‘goede genius’ een geheel nieuwe schepping. Bijgaande brieven zijn voorbeelden van deze wijze van communicatie door de Meesters. Zonder uitdrukkelijk verzoek om anonimiteit, neemt de redactie aan dat de naam van briefschrijvers gepubliceerd mag worden en eventueel op de website Share-International.org gebruikt mag worden (alleen met vermelding van initialen en land).
Stuur uw brieven aan: Share Nederland/Brieven, Postbus 41877, 1009 DB Amsterdam.

Spiegelbeeld

(1) Mijn moeder belde me op om te vertellen dat er weer iets vreemds gebeurd was met dezelfde spiegel waarop de afdruk van Maitreya’s ‘hand’ was verschenen.

Mijn vader nam op zondag 22 juni 2003 een douche. Toen hij klaar was, was de spiegel beslagen, op een nieuwe, duidelijk zichtbare, handafdruk na.

Carmen, mijn vrouw, en ik gingen erheen om te kijken. De nieuwe handafdruk staat dichtbij de eerste, links ervan. Hij was erg duidelijk aangebracht en lijkt heel erg op de afdruk die in 2001 gemanifesteerd werd. De volgende dag vroeg mijn moeder aan de vrouw die haar helpt met schoonmaken om de spiegel niet aan te raken vanwege de handafdruk. Tot haar verrassing vertelde de vrouw haar dat zij de laatste tijd verschillende gelijksoortige handafdrukken op de spiegel had gezien, maar ze weggeveegd had omdat zij aannam dat ze van iemand van het huis waren! Misschien is het interessant om erbij te vertellen dat toen we naar de handafdruk gingen kijken, mijn vrouw al twee dagen last had van een pijnlijke stijve nek. Na het zien van de handafdruk realiseerde ze zich plotseling dat de pijn geheel verdwenen was. Mijn ouders willen weer vragen of dit opnieuw een teken is en wie het gemanifesteerd heeft.

De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat dit een tweede handdruk is gemanifesteerd door Maitreya, ‘als extraatje’.

Zijn eigen woorden

(2) Op vrijdag- en zaterdagavond (6 en 7 juni 2003) stonden we met een Wederverschijnings-stand op een festival in het Stadstheater van Barcelona. Er waren allerlei soorten kunstuitingen — toneel, video, muziek, dans, enzovoort — zowel binnen als buiten. De activiteiten buiten werden op een open binnenplein in het theatercomplex gehouden.

Er waren stands over culturen uit verschillende landen en over alternatieve benaderingen, daar stond de onze.

Op zaterdag, na middernacht, stond ik naast onze tafel met mijn vrouw en nog een andere medewerker. Er waren geen bezoekers bij de stand toen een jonge man van achter in de 20, informeel gekleed, vanuit het midden van het plein vastberaden naar onze stand toekwam. Hij keek niet naar het gratis materiaal dat we gewoonlijk aan mensen geven (kranten, tijdschriften, brochures, enzovoort), maar pakte onmiddellijk het boek Boodschappen van Maitreya op en begon een boodschap te lezen, heel geconcentreerd, zo leek het. Op een gegeven ogenblik stond er iemand naast hem en hij hield op met lezen, draaide zijn hoofd langzaam om de persoon in kwestie aan te kijken, die toen zijn weg vervolgde. Toen ging hij weer door met de boodschap. Er hing voortdurend een grote rust om hem heen. Toen hij klaar was met lezen sloot hij het boek en legde het voorzichtig weer op de tafel. Hij keek ons aan met een brede, samenzweerderige lach en wij lachten terug en knikten. Hij vervolgde daarna zijn weg naar andere stands. Omdat iets me verbaasde, ging ik een paar tellen later naar hem op zoek, maar hij was nergens meer te zien op het plein. Mijn vrouw ging ook naar hem op zoek, maar zag hem nergens. Wie was deze jonge man?

Horacio Londner, Barcelona (Spanje).

De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de “jonge man” Maitreya was.

Hulp bij de hand

7 Juli 2003 was ik ’s morgens in huis aan het werk nadat mijn kinderen naar school waren gegaan. Omstreeks 8.30 uur belde mijn jongste zuster en vertelde dat onze moeder de laatste tijd terneergeslagen en depressief was. Ik kon alleen maar met medegevoel naar mijn zuster luisteren, want ik kon niets bedenken om onze moeder op te vrolijken.

Ik ga elke dag omstreeks 9.30 uur naar het kantoor van mijn man om hem te helpen, dus haastte ik me terug naar de wasruimte om de rest van de was op te hangen. Toen zag ik iemands handafdruk op de grote spiegel boven de wastafel. De bovenkant van de spiegel zit op ongeveer 1,90m hoogte en daar is een lange tl-buis bevestigd. De handafdruk zat net onder het licht en ik rekte mezelf uit om hem nauwkeurig te bekijken.

Ik vond het vreemd om zo’n grote handafdruk te zien. Hij kon niet van een van de leden van mijn gezin zijn. Toen dacht ik aan de foto van de handafdruk van Maitreya. De hand op de kaart was een linkerhand, maar de afdruk op mijn spiegel was van een rechterhand. Maar naar mijn idee leken beide erg op elkaar. “Zou dit Maitreya’s handafdruk kunnen zijn?” vroeg ik me af. Ik stond op mijn tenen en vergeleek mijn hand met die op de spiegel. Die was veel groter dan de mijne. Het zou wel een heel lang en groot iemand moeten zijn om een handafdruk op die plaats te kunnen zetten.

Ik vergat helemaal om naar het werk te gaan en werd naar de handafdruk getrokken. De afdruk toonde de vier vingers erg duidelijk en ik kon er zelfs vingerafdrukken op zien. Het was de hand van een man met lange vingers. Ik kon duidelijk het dikke gedeelte van de handpalm zien beneden de duim en de pink. Mijn hart was vol van de gedachte: “Wat ik moet doen is Maitreya’s hulp vragen. Ik zal proberen om te vragen om het welzijn van mijn moeder.” Ik vroeg de handdruk oprecht om hulp. Ik was vervuld van dankbaarheid en tranen welden op in mijn ogen. De volgende avond kwam ik mijn moeder tegen in een Japanse snoepwinkel in de stad. Ik was zo gelukkig toen ik haar zo kalm zag lachen. Vertelt u me alstublieft of de handafdruk Maitreya’s hand was.

Hitomi Nishimura, Gifu-ken (Japan).

De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de handdruk gemanifesteerd was door Maitreya.

Gezinszegening

Op 7 juli 2003, toen ik thuis kwam van school, vertelde mijn moeder me dat “Maitreya’s hand” leek te zijn verschenen in de badkamer van het gezin Nishimura. Bij het avondmaal die avond ging het gesprek alleen maar over de hand. Bij ons thuis staan de handafdrukken van Maitreya in elk vertrek zodat we die altijd kunnen zien. Natuurlijk is er ook een kaart op de keukenmuur, dus keken we naar de kaart terwijl we spraken. Mijn vader zei dat hij voor ongeveer 80 procent kon geloven dat de handafdruk die bij de Nishimura’s verschenen was, authentiek was en mijn moeder zei voor 90 procent. Ik sloot mijn ogen en vestigde mijn aandacht op het ajna-centrum.

De kommen en borden stonden nog op tafel, maar er stond niets voor me aan de linkerkant. Toen ik mijn ogen opende en naar dat gedeelte keek, werd alles in mijn gezichtsveld blauw. Plotseling verscheen er met veel kracht en geluid midden in die blauwe ruimte een afbeelding van Maitreya’s foto ter grootte van een handpalm. Deze zweefde ongeveer drie cm boven de tafel en leek erg op de verschijning van Maitreya in Nairobi, in hetzelfde witte gewaad en met het gezicht enigszins naar links. De bovenkant van de afbeelding was ongeveer 13 cm van de tafel verwijderd. Het leek op een fotolijst die door de lucht zweefde. De afbeelding was driedimensionaal en erg duidelijk en veranderde twee- of driemaal.

Ik was verbijsterd. Toen, langzaam alsof ik uit een droom ontwaakte, kwam ik terug in de werkelijkheid en kon de stemmen van mijn ouders weer horen. De afbeelding van Maitreya verdween. Ik kon er enige tijd niet over praten. Het was een snel voorbijgaande ervaring en toch voelde het alsof de tijd had stilgestaan. Toen ik het langzaam aan mijn ouders vertelde, luisterden ze. Mijn moeder zei dat ze mij kon geloven, omdat ik dezelfde uitdrukking had als toen ik haar vertelde over mijn ervaring met de Meester in Tokio bij de lezing van de heer Creme in Osaka, in mei 2003.

We praatten nog een uur of zo over Maitreya. Uiteindelijk stond mijn moeder op om de tafel af te ruimen en raakte zonder er erg bij na te denken de kant van de tafel aan waar de afbeelding was verschenen. Ze zei: “Er is hier een enorme energie! Het verschilt met de andere kant.” Ik ging mijn oudste broer halen die energiegevoelig is. We vertelden hem niet om welk gedeelte het ging, maar hij raakte de tafel aan en wees naar de kant waar hij sterke energie voelde. We stonden daar met zijn vieren. Toen begon met toenemende kracht dezelfde soort energie te stromen als Maitreya’s zegening bij de lezing van Benjamin Creme. Ze was buitengewoon krachtig en warm en we stonden daar en mediteerden ongeveer twintig minuten lang. De energie stroomde nog steeds om 21.15 uur, maar we gingen naar boven omdat het tijd was voor mijn grootouders om de keuken te gebruiken.

Mijn broer ging de kamer binnen waar mijn ouders transmissie-meditatie beoefenen en hij kon erg krachtige energie in die kamer voelen. We voelden energie in elke kamer waar de kaarten van Maitreya’s Hand stonden. Kunt u zeggen of deze ervaringen echt waren?

Hideki Uno, Kusatsu-shi (Japan).

De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat deze ervaringen gemanifesteerd werden door Maitreya.

Teken in de lucht

Op 6 januari 2003 zag ik omstreeks 20.30 uur vanuit het raam van de tweede etage van ons huis iets buitengewoons gebeuren.

Op de een of andere manier werd ik naar het raam getrokken om naar de hemel te kijken, toen ik een oranjekleurige, lichtgevende vorm in het zuid-westen zag. Eerst was het er een, toen verschenen er drie en vier en soms zes lichtgevende vormen. Ze bewogen zich horizontaal en verticaal, en soms kwamen ze vlakbij het vliegtuig dat in die tijd over vloog. Daarna kwamen ze naar de lucht boven ons huis. Twee lichtgevende vormen bewogen zich evenwijdig aan elkaar, ze vlogen snel dan weer langzaam, dan weer snel en langzaam zonder enig geluid. Tenslotte vlogen ze weg in de richting van het Biwa-meer en de berg Hiei. Ik heb er ongeveer een uur naar staan kijken. Kunt u me vertellen wat dat waren?

Hironori Uno, Kusatsu-shi (Japan).

De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de lichtgevende vormen gemanifesteerd werden door Maitreya.

Onschatbare informatie

Op 16 juni 2003 liep ik in Hyde Park, Londen, laat voor een vergadering. Ik was de verkeerde weg ingeslagen en liep terug langs het meer om de brug over te gaan aan de andere kant van het park. Het was een prachtige, warme dag en er waren veel mensen die aan het spelevaren waren of bij het meer zaten. Een bejaarde man kwam naast me lopen. Hij was gekleed in een rood overhemd en korte broek en zou een toerist kunnen zijn. Hij leek achter in de 60 en had wit haar en een baard. Met een middenklasse Engels accent zei hij: “Het is als aan het strand, hè?” En we zeiden hoe fijn het was. Hij vroeg me of ik met vakantie was en ik zei nee, ik woon hier, maar dat ik verkeerd gelopen was. Ik vroeg hem of hij met vakantie was en hij zei nee, hij woonde in zuid-Londen maar was naar de stad gekomen voor een lunchconcert in Wigmore Hall. Ze hadden iets van Schubert gespeeld, zijn lievelingsstuk. Hij vertelde dat hij nu gepensioneerd was, maar iedere week naar die lunchconcerten ging in die prachtige hal met zo’n goede akoestiek. (Ik ben componist en de meeste musici zijn het erover eens dat de akoestiek in de Wigmore Hall tot de beste ter wereld hoort.)

Plotseling zei hij: “Nu ga ik je iets vertellen wat echt belangrijk is,” en grapte dat hij het me voor niks zou geven. Hij zei dat alles is gemaakt van uiterst kleine moleculen energie en dat alles zijn tegenpool heeft. Dat (denk ik) bijvoorbeeld als je je verleden jaar miserabel voelde dat dat niet je echte gevoelens waren en dat dat een tegenovergestelde heeft. Hij zei ook dat iemand die je geweldig vond helemaal niet zo geweldig kan blijken te zijn. “Daarom is iemand het hof maken zo anders dan het huwelijk!”, gekscheerde hij. Toen zei hij: “Het is als Tony Blair, hij heeft zichzelf zo hoog geplaatst, dat hij omlaag gaat vallen.” Ik was al voorbij mijn afslag en laat, dus zei ik dat ik terug moest de andere kant op. Hij zei: “Laat me je een kus geven,” en hij kuste me op de wang! Ik lachte en terwijl ik wegliep, lachte hij ook en riep: “Dat is de prijs die je betaalt voor die informatie!” Wie was die man?

Tara Creme, Londen (GB).

De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de “man” Maitreya was.

Loper

Ik was op 23 juni 2003 in Toulouse, Frankrijk, en omstreeks 23.00 - 24.00 uur op de terugweg naar de flat van mijn broer. Plotseling vroeg een man van middelbare leeftijd, die er uitzag als een bedelaar, of ik hem wat geld wilde geven. Hij droeg een enorme tas, rook naar de drank en had een witte hond bij zich. Ik gaf hem één euro en hij vertelde me dat hij een afspraak had met een vriend die niet was komen opdagen. We liepen samen de straat af en hij vertelde me over zijn ervaringen. Hij zei dat hij veel had gereisd, enige tijd in Amsterdam en India had doorgebracht, dat hij negen jaar lang een discipel van Sri Maharishi was geweest.

Toen vertelde hij me dat hij enige tijd geleden een operatie had ondergaan, waardoor hij zeven littekens op zijn arm had, hij liet me een tatoeage op zijn arm zien die leek op een zevenpuntige ster. Hij zei ook dat zijn hond, die als een zoon voor hem was, ook een operatie had gehad, wat nogal grappig was. Op een gegeven ogenblik zei hij, zonder te weten waar ik woonde, dat we misschien al voorbij mijn flatgebouw waren gelopen, wat het geval was. Hij vroeg me toen om zijn zware tas vast te houden en haalde een adresboekje tevoorschijn voor het adres van zijn vriend die bij een Casino-winkel woonde. Omdat we er enkele minuten geleden langs gekomen waren, bood ik aan hem de weg te wijzen.

Daar aangekomen, gebruikte hij een vreemde sleutel om de deur open te maken en zei dat hij niet zeker wist of zijn vriend thuis was. Ik ging weg, maar na een paar stappen riep hij me weer en vertelde dat zijn vriend er niet was. Ik bood aan dat hij in mijn flatgebouw kon verblijven waar voldoende ruimte was voor hem en zijn hond. We hadden bijna onze bestemming bereikt toen hij me vertelde dat zijn hond precies voor de deur van mijn flatgebouw zou gaan staan — een paar tellen later stak de hond de straat over en stond voor de goede deur!

Omdat het elektronische toegangshek gesloten was, vertelde ik hem dat ik dat niet kon openen omdat de sleutel in mijn broers huis was. Het was voor mij geen probleem om over het hek te klimmen maar wat hem betreft was ik daar niet zeker van. Hij verraste me opnieuw en zei dat het voor hem geen probleem was, en haalde een sleutel tevoorschijn die precies in het slot paste. Toen hij de sleutel omdraaide, ging het hek open. Ik kon mijn ogen niet geloven en zei hem dat zijn sleutel een toversleutel was. Ik wees hem een plaats aan waar hij met zijn hond kon verblijven in het gebouw. Hij pakte zijn slaapzak, legde die op de grond en vroeg mij om wat eten. Ik vertelde hem dat de koelkast helaas leeg was (dat was ook zo, afgezien van een blikje vis dat al geopend was) en weer zonder dat te weten zei hij dat een blikje vis genoeg voor hem zou zijn.

Ik gaf hem het eten en hij vroeg me om een bak water voor zijn hond. Omdat mijn broer een beetje geërgerd raakte door mijn heen en weer geloop stelde ik voor dat hij een bord gebruikte. Hij zei dat dat goed was en dat hij voor dat doel een plastic fles door midden zou snijden. Hij bedankte me door mijn hand op een vreemde manier vast te pakken, zoals oude vrienden doen.

Het was een fantastische ervaring en de hele tijd ervoer ik een sterk gevoel van binnen. Ik denk dat de man en zijn hond geen gewone wezens waren en zou graag weten of u mij kunt vertellen wie zij werkelijk waren.

Ali Hamra, Parijs (Frankrijk).

De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de “man van middelbare leeftijd” Maitreya was. De “hond” was de Meester Jezus.