Brieven van lezers -- november 2004

Sinds enkele jaren verschijnen een aantal van de Meesters, met name Maitreya en de Meester Jezus, op lezingen en transmissie-meditaties van Benjamin Creme. Zij verschijnen ook in verschillende gedaanten aan grote aantallen mensen overal ter wereld, van wie sommige naar Share International schrijven over hun ervaring. Wanneer de ervaring door de Meester van Benjamin Creme is bevestigd, wordt de brief gepubliceerd.

Deze ervaringen worden gegeven om te inspireren, te leiden of te onderrichten, vaak ook om te genezen of op te beuren. Heel vaak vestigen ze op grappige wijze de aandacht op een of andere vorm van onverdraagzaamheid tegenover bijvoorbeeld roken of drinken. In veel gevallen treden de Meesters op als reddende “engelen” bij ongelukken, in oorlogstijd, bij aardbevingen en andere rampen.

Zij gebruiken een ‘goede genius’, een gedachtenvorm die volkomen echt schijnt en waardoor de Meester Zijn gedachten kan uitdrukken. Zij kunnen naar willekeur verschijnen als man, vrouw of kind. Soms gebruiken Zij een bestaand persoon als ‘blauwdruk’, maar in de meeste gevallen is de ‘goede genius’ een geheel nieuwe schepping. Bijgaande brieven zijn voorbeelden van deze wijze van communicatie door de Meesters. Zonder uitdrukkelijk verzoek om anonimiteit, neemt de redactie aan dat de naam van briefschrijvers gepubliceerd mag worden en eventueel op de website Share-International.org gebruikt mag worden (alleen met vermelding van initialen en land).
Stuur uw brieven aan: Share Nederland/Brieven, Postbus 41877, 1009 DB Amsterdam.

Hulp van begin tot eind

In januari 2001 werd ik wakker en zag dat mijn auto die nacht was gestolen. Ik raakte in paniek omdat ik net enkele weken tevoren mijn all-riskverzekering had opgezegd en als 65-plusser ontving ik onvoldoende AOW zodat ik parttime moest werken. Nu, geen auto, geen geld om een andere te kopen. Wat moest ik doen?
De twee dagen die volgden, brachten geen nieuws van de politie, maar vreemd genoeg was ik erg rustig geworden en was er een vredig gevoel over me neergedaald, maar ik had geen idee waarom.
Op de derde ochtend kreeg ik een telefoontje van de politie in Muskogee (Oklahoma, VS), ongeveer 200 km bij mij vandaan, die vertelde dat mijn auto daar gevonden was, verlaten, zonder benzine, ontdaan van de banden, met een gebroken stuur en andere schade, er was zelfs geprobeerd een vuur aan te steken op de passagiersstoel voorin, maar dat was niet gelukt. Toen kwamen de tranen! Wat moest ik nu toch doen?
Hoe kreeg ik de auto thuis? Ik was verzekerd voor maar 7,5 km verslepen.
Nadat ik rustig was geworden, herinnerde ik me dat ik één iemand en ook maar één iemand in Muskogee kende, een neef die ik in geen 17 jaar had gezien. Ik belde hem op alleen maar om hem het verhaal te vertellen, helemaal niet met de gedachte hem om hulp te vragen. Hij vertelde me dat hij directeur van de plaatselijke bank was en mensen zou gaan benaderen van wie hij zeker was dat ze mij wilden helpen. Een van hen had een autobergingsbedrijf voor “toevallig” hetzelfde merk auto en voorzag mijn auto gratis van banden. Een ander zou “toevallig” net een lege truck naar Oklahoma City brengen en wilde mijn auto gratis hierheen brengen. “Toevallig” kwam hij langs een bedrijf waar ze autosturen repareren en daar zou hij mijn auto neerzetten. Daar vandaan kon ik de auto naar huis rijden.
Ik begon de rit naar huis, maar er kwam een hard geluid van de band linksvoor. Ik stopte bij een benzinestation en stapte uit om naar de band te kijken. Ik was van plan om naar een bandenbedrijf te rijden, enkele kilometers verderop, om de band te laten nakijken, maar ik was bang om dat eind te rijden. En toen verscheen er een man, naar het leek uit het niets. “Mevrouw”, zei hij, “ik ben monteur en hoorde het geluid in uw auto.” Ik legde uit dat de auto gestolen was en dat ik probeerde het bandenbedrijf te bereiken, maar bang was om verder te gaan. Toen zei hij: “De dieven hebben met uw auto door de modder gereden en die heeft zich vastgezet op uw remblok. Stap maar in en rijd maar verder. Dat geeft geen problemen.”
Toen ik bij het bandenbedrijf kwam, zei hun monteur: “De dieven hebben met uw auto door de modder gereden en die heeft zich vastgezet op uw remblok.” Precies dezelfde woorden!
1) Wie was deze man die naar het leek verscheen en verdween zonder dat ik het zag? 2) Wie organiseerde zo doeltreffend de mensen in Muskogee om mij te helpen de auto thuis te krijgen? Ik moet steeds aan deze ervaring denken.
Blanche Barrymore, Oklahoma Stad (VS).
De Meester van Benjamin Creme verklaart: 1) de man was Maitreya; 2) Maitreya.

Over water rijden

(3) Nadat ik in het weekeinde van Memorial Day eind mei 1999 een kraam over de Wederverschijning van de Christus had bemand, reed ik op de fiets naar huis toen een plotselinge regenbui mij dwong te schuilen. Terwijl ik stond te schuilen kwam er iemand naar me toe die er uitzag als een dakloze en zichzelf voorstelde. Zijn naam komt nogal veel voor en ik dacht die vergeet ik nooit, maar dat gebeurde prompt. Hij was iemand die nogal van gezelschap hield, maar ik kon zijn pijn voelen. Hij zei dat hij zes maanden geleden zijn vrouw had verloren en het moeilijk had. Hij miste haar zo erg dat hij was gaan eten om troost te vinden en ongeveer 20 kg was aangekomen. Hij was zo depressief dat hij niet in staat was om te werken. Ik gaf hem wat geld, nogal wat meer dan ik gewoonlijk aan een dakloze geef. Hij nam het aan en praatte verder over zijn vrouw. Ik kon zien dat hij niet erg goed voor zichzelf zorgde. Ik heb enigszins een afkeer van overgewicht, omdat ik als kind dik was. Ik vertelde hem dat zijn vrouw zou willen dat hij goed voor zichzelf zorgde en dat ik zeker wist dat zij hem zou opwachten wanneer hij overging. Zijn ogen lichtten op en hij lachte breed en zei: “O, denk je dat echt? Je maakt me zo gelukkig … Je hebt me zo veel hoop gegeven” (of woorden van die strekking).
We praatten nog een poosje en elk woord van bemoediging dat ik hem gaf, werd gevolgd door een zelfde, bijna overdreven positieve reactie van zijn kant. Ik herinner me dat ik me euforisch voelde doordat ik de hele middag met mensen had gepraat over de aanstaande terugkeer van Maitreya en de Meesters, maar het praten met hem gaf me een euforie die ik zelden had ervaren. Terwijl ik naar huis reed, raakten de wielen van mijn fiets nauwelijks de tegels van het rijwielpad. Eerst nam ik aan dat het gewoon was zoals je je voelt wanneer je iets goeds hebt gedaan, maar nu vraag ik me dat af. Wie was die onvergetelijke dakloze persoon? Was het misschien een Meester die aangaf dat ik toleranter zou moeten zijn ten aanzien van zwaarlijvigheid?
Lon Loucks, Boulder (Colorado, VS).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de “dakloze man” Maitreya was.

Individuele behandeling

In mei 1999 was ik in de People’s Clinic in Boulder (Colorado, VS) voor mijn jaarlijkse medisch onderzoek. De wachtkamer zat vol en ik begon te lezen. Een zeer ongewone man, een indrukwekkende verschijning, kwam de kliniek binnen.
Hij zag er uit als een dakloze. Hij had lange, zwarte strengen golvend haar die alle kanten opwezen. Hij zag er erg onverzorgd uit, met een oud, vies overhemd en versleten broek. Hij was tamelijk lang, zijn huid was olijfkleurig en hij had de verbazingwekkendste donkere, doordringende ogen die ik ooit gezien had. Ik denk dat hij ongeveer 30 jaar oud was, maar hij had iets leeftijdsloos behouden. Ik zag ook dat zijn oude gymschoenen te klein voor zijn voeten waren en vol gaten zaten. Hij droeg geen sokken en een paar tenen staken naar buiten.
Hij had geen afspraak, maar de receptioniste zei dat ze haar best zou doen hem er tussen te schuiven en hij kon gaan zitten. In plaats daarvan liep hij naar een aantal mensen toe met wie hij vreemde gesprekken voerde. Ik kon aan hun reacties zien dat hij persoonlijke opmerkingen maakte. Een vrouw, die duidelijk geschokt was, zei tegen hem: “Hoe kunt u dat weten?” Nadat hij klaar was met zijn gesprekken met hun kwam hij recht tegenover me zitten. We keken elkaar aan en lachten. Plotseling voelde ik me omgeven door een gevoel van overweldigende liefde en kreeg tranen in mijn ogen.
Hij vroeg me toen: “Wel, wat vind je van de toestand in de wereld?” Ik antwoordde dat God een goddelijk plan heeft voor de wereld en dat Hij alles in de hand heeft. Ik ging toen door met hem te vertellen dat ik geloofde dat er nu twee Avatars zijn — een kosmische Avatar, Sai Baba, en een wereldavatar, Maitreya. Hij glimlachte en zei: “O, echt? Vertel me daar eens meer van.” Na uitgelegd te hebben wat ik ervan begrijp, vertelde ik hem over de boeken die beschikbaar zijn en nodigde hem uit voor onze plaatselijke transmissie-meditatiegroep. Hij zei dat het prachtig klonk. Toen vroeg hij of ik hem wilde verontschuldigen — hij moest nog met wat andere mensen spreken. Ik zei “natuurlijk” en keek toe hoe hij weer contact maakte met anderen.
Dit keer liep hij gewoon naar een paar mensen toe en vroeg om een sigaret. Ze gaven negatieve antwoorden, maar hij bleef op een erg zorgzame manier lachen. Toen kwam hij terug en ging weer zitten. Hij keek mij lachend aan en zei: “Jij hebt toevallig geen sigaret bij je, hè?” Ik lachte ook en antwoordde dat het me speet maar dat ik er geen bij me had. Hij zei: “Dat had ik ook niet gedacht.” Toen vroeg hij hoe ik heette. Nadat ik hem verteld had dat mijn naam Mary is, stak hij zijn hand uit om de mijne te schudden. Toen ik zijn hand pakte, werd ik overweldigd door een nog krachtiger golf van liefde en kreeg ik weer tranen in mijn ogen. Hij lachte en zei: “Tot ziens, ik zal je gauw weer zien.”
Mary Hartele, Boulder (Colorado, VS).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de man Maitreya was.

De weg wijzen

In september 1999, toen ik in een diepe emotionele crisis zat, keek ik van het balkon van mijn flat naar beneden en zag een heer die met zijn stok naar de lucht wees terwijl hij in gesprek was met de conciërge. Mijn intuïtie zei me dat hij probeerde mij in deze droevige tijd aanmoediging en steun te geven. Een paar dagen later toen ik van mijn balkon naar beneden keek, gebeurde precies hetzelfde.
Op 4 oktober 1999, ik denk dat dat de zwaarste dag van mijn crisis was, was ik net uit een openbaar gebouw in mijn woonplaats gekomen en voelde me heel akelig, toen ik een man tegenkwam, gekleed in het wit met een witte pet. Hij lachte naar me en zijn ogen drukten zoveel liefde en hoop uit als ik nog nooit eerder heb gezien. Ik ging naar mijn auto en keek om om te zien waar hij heen ging, maar hij was plotseling verdwenen.
Kunt u me zeggen wie deze man was?
Franz Haas, Hof (Duitsland).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de “man die met de stok wees” en de “man in het wit” beiden Maitreya waren.

Veiligheidsmuur

In 1996 reed een vriend mijn kinderen en mij over een steil weggetje in de Pyreneeën. Plotseling werd hij verblind, verloor de macht over het stuur en raakte een muurtje langs de kant van de weg. Als het twee meter eerder was gebeurd, zou er niets geweest zijn om te verhinderen dat we over de rand de afgrond ingingen en 50 meter lager verongelukt waren.
Terwijl we op hulp wachtten, nam ik een foto van de muur en een week later, toen ik de foto’s ophaalde, zag ik dit. Ik was zo ontroerd dat ik er eerst niet naar kon kijken, maar weer terug in de rust van mijn huis, bekeek ik de foto’s. We werden beschermd.

Caterina Fusco, Salles (Frankrijk).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat ze gered werden door de Meester Jezus. De foto toont een lichtzegening van de Meester Jezus.