Brieven van lezers - mei 2005
Hoge verwachtingen
Op zaterdag 26 februari 2005 waren een
vriendin en ik bezig een kraam in te richten in
het oude stadscentrum van Utrecht, toen een
eenvoudig geklede man, van ongeveer 40 jaar,
naar ons toe kwam. Hij had een gebreide muts op
met oorflappen en koordjes om onder de kin vast
te strikken en hij had een rugzakje op zijn rug.
Hij leek een rustig iemand en in het gesprek dat
volgde, gaf hij de indruk zijn woorden met zorg
te kiezen. Hij was een aardige, laconieke man en
tegelijkertijd erg beleefd.
Zonder dat hij iets van het
informatiemateriaal op de tafel gelezen had, zei
hij ineens: “Wat is een tetraëder?” Ik vond deze
tamelijk ongebruikelijke openingsvraag grappig
en antwoordde: “Dat is een vraag voor
gevorderden.” Ik denk dat hij antwoordde met
“Waarom?”, maar kan me mijn antwoord daarop niet
meer herinneren. Even overwoog ik om hem te
vragen of hij al van transmissie-meditatie
afwist, maar om de een of andere reden deed ik
dat niet. Ik legde de functie van de tetraëder
uit. Toen vroeg hij hoeveel
transmissie-meditatiegroepen er waren. Ik zei
dat er in dit land (Nederland) ongeveer 30-50
groepen zijn, maar dat het aantal ervaren
groepen minder was. Hij luisterde aandachtig en
vroeg op een levendige en heel enthousiaste
manier: “Hoe groot zijn deze groepen?” en voegde
er zonder op het antwoord te wachten
onmiddellijk aan toe: “Duizend deelnemers?” Weer
geamuseerd zei ik iets als: “Niet zó groot.” En
weer onmiddellijk daarop zei hij nog erg
enthousiast: “Een paar honderd?” Ik lachte en
antwoordde: “Helemaal niet zó groot, in onze
groep 5-10 en in Amsterdam ongeveer 10-20
personen.”
Hij schudde me de hand en zei heel erg beleefd:
“Dank je voor dit gesprek.” Ik vroeg hem waar
hij vandaan kwam en hij antwoordde:
“Harderwijk.” Ik vertelde hem hoe hij contact op
kon nemen met de groep in Amsterdam, omdat dat
niet te ver is van waar hij woont. Hij keek even
naar de vriendin en ging weg.
Was deze man Maitreya of een van de Meesters?
JB, Utrecht.
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de man Maitreya was.
Wintersport
Op 8 maart 2005 reden we terug naar huis van
Brooklyn (New York-Stad) naar Troy (New York,
VS), normaal een rit van drie en een half uur.
De temperatuur daalde sterk en er was een
stormwaarschuwing uitgegeven. Nadat we anderhalf
uur gereden hadden en met een snelheid van zo’n
110 km over de snelweg door New Jersey reden,
kwamen we op ijzel terecht. Op dat moment
bevonden we ons in de meest rechtse rijbaan
langs een hoge betonnen muur. De auto begon te
slingeren en sloeg bijna tegen de muur. Ik
slaagde er in de auto weg van de muur te sturen,
maar hij slingerde wild en begon toen alle
rijstroken diagonaal te nemen, terwijl hij
steeds weer 180 graden heen en weer draaide. Dit
gebeurde allemaal met een snelheid van 110 km
per uur omdat de remmen niet pakten op het
ijzel. We zagen auto’s en enorme vrachtauto’s om
ons heen. Omdat we nu helemaal in de linkse
rijbaan beland waren, raakte onze auto een 30cm
hoge afscheiding. Op dat moment moeten de
voorwielen tegenover de afscheiding gestaan
hebben, omdat we over de afscheiding sprongen en
de lucht invlogen — weg van de enorme
vrachtauto’s.
Onmiddellijk na de afscheiding is een 2,5
meter hoog hekwerk van plaatgaas met om de vijf
meter of zo een hoge metalen paal. Achter dit
hekwerk staan grote bomen. Die
afscheidingsstrook is ongeveer 4-6m diep en aan
weerskanten daarvan loopt de New Jersey-snelweg.
We vlogen op een wonderbaarlijke manier door het
hekwerk precies op de plaats waar het plaatgaas
eerder vernield was (waarschijnlijk door een
vrachtauto) en precies tussen de metalen palen.
Onze auto kwam terecht bovenop het platgedrukte
hekwerk en een omgehakte boom die er naast lag,
reed dwars door de afscheidingsstrook en sprong
toen op de berm aan de andere kant van de
snelweg. Pas toen kreeg ik weer controle over de
auto en reed naar de dichtstbijzijnde
stopplaats. Tot onze verbazing mankeerde ons
niets. We “werden” langs de betonnen muur
gereden, langs vele auto’s en vrachtauto’s,
metalen hekwerk, bomen en zelfs auto’s op de
andere rijweg.
Ik moet hier vermelden dat we in onze auto
prominent gezelschap hadden: drie majestueuze
Boeddha-beelden die we net drie dagen geleden
hadden gekocht. Niemand had een schrammetje —
ook wij en de auto niet!
Toen we naar huis reden, zagen we veel
ongelukken waarbij een geweldig groot aantal
auto’s betrokken was. Rijden in die sneeuwstorm
werd ongelooflijk moeilijk en het kostte ons nog
eens vier en een half uur om thuis te komen.
Werden we gered door een speciaal iemand?
BS, Troy (NY, VS).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
zij werden gered door Maitreya.
Drie brieven van dezelfde persoon
Privé-detectives
(1) Op 19 maart 2005 gingen mijn collega
Heather en ik naar de vredesdemonstratie in
Londen. Er was een grote opkomst van mensen van
alle leeftijden en de sfeer in de warme
zonneschijn was vrolijk en positief. De sprekers
op Trafalgar Square werden enthousiast ontvangen
door de menigte. Tegen het eind van de
toespraken trok een man die dichtbij ons stond
onze aandacht. Hij was van middelbare leeftijd,
Afro-Caraïbisch, gekleed in een beige jack en
grijze pantalon. Zijn dicht kroeshaar was
gedeeltelijk bedekt door een donkere
baseballpet. Hij straalde kracht en een goede
conditie uit en hij herinnerde ons aan een goede
genius die Maitreya eerder gebruikt had. We
schuifelden dichter naar hem toe en stonden vlak
achter hem.
Ik merkte dat ik dacht: “Als u Maitreya bent,
draait u zich dan alsjeblieft om.” Hij gaf daar
geen gehoor aan en ik had spijt van mijn
onbeleefdheid. Van onze verbeterde positie
sloegen we hem nauwlettend gade en lachten
samenzweerderig. We namen zoveel mogelijk
details in ons op — zijn kleren, nogal versleten
schoenen en de boodschappentas die hij droeg.
Wat zat er in de tas? We rekten ons uit om te
kijken. Het leek op anti-oorlogsposters. Een
stukje papier waarop iets met de hand geschreven
stond was in de zijkant van de tas gestoken,
maar werd aan het oog onttrokken door zijn been.
We kregen een verleidelijke glimp van de eerste
letter, maar zijn been bedekte die weer. Zijn
been leek te bewegen als de slinger van een klok
en liet niet meer dan twee of drie letters zien
en ik realiseerde me dat we geplaagd werden.
Toen draaide hij zich om en keek met een vlugge
blik in onze richting. Ik vond dat zijn ogen zo
spectaculair waren dat ik ze kon zien flitsen.
Kort daarna keek hij weer om en deze keer op een
verwachtender manier. Al gauw daarna liep hij
weg.
Na een poosje draaide Heather zich om om te
kijken — iemand was tegen haar rugzak opgebotst
waardoor zij een zet naar voren kreeg. Het was
de Afro-Caraïbische man die zich langs ons
haastte met een ondeugende uitdrukking op zijn
gezicht.
Hij stond toen een klein eindje van ons vandaan
en lachte almaar, terwijl hij luisterde naar de
laatste spreker. Uiteindelijk liep hij verder.
Het plezier dat we gehad hadden leek ons weer te
animeren, we voelden de kou en vermoeidheid niet
meer.
Was de man Maitreya?
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de man Maitreya was.
Ontmoeting van gelijkdenkenden
(2) Op 31 januari 2005 was ik op weg naar het
kantoor van Share International. Toen ik in de
trein zat stapte op het station Richmond een
vrouw in die meteen vriendelijk en spraakzaam
was. Zij hoefde maar één halte mee tot Kew, waar
zij woonde.
Zij vroeg me wat ik deed en ik zei dat ik op weg
was naar noord-Londen waar ik wat
vrijwilligerswerk deed. Ze wilde daar graag meer
over weten, omdat zij zelf vrijwilligerswerk
wilde doen nu zij met pensioen was.
Zij had er al informatie over ingewonnen en
noemde een bekende liefdadigheidsorganisatie,
maar dat werk betekende zware dingen optillen en
dat kon ze niet doen omdat ze last van haar rug
had. Ik leefde met haar mee, omdat ik een zelfde
probleem heb.
Ik vertelde haar over de Wederverschijning,
zij luisterde enthousiast en zei dat ze naar de
lezing van Benjamin Creme wilde gaan. Haar
dochter zou er ook belangstelling voor hebben.
Zij zouden ook graag de transmissie-meditatie in
Richmond bijwonen.
Zij zei dat ze boeddhist was en dat Jezus de
eerste boeddhist was. Ik zei dat Jezus 600 jaar
na de Boeddha was gekomen en ze was het daarmee
eens, maar zei dat Hij toch de eerste boeddhist
was.
Ons gesprek kwam ten einde omdat we haar halte
naderden. Haastig schreef ik snel wat relevante
informatie op en ook mijn telefoonnummer. Zij
zei dat ik haar nummer kon krijgen, maar er was
niet genoeg tijd om het op te schrijven.
Naderhand dacht ik na over deze ontmoeting en
verwonderde me over enkele overeenstemmingen.
Was zij een bijzonder iemand?
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de “vrouw” Maitreya was.
Reizen verruimt de geest
(3) Op 20 februari 2005 zat ik in de trein op
weg naar het kantoor van Share International.
Tijdens de reis zag ik een man die van plaats
veranderde. Hij liep in mijn richting, lachte en
ging in de rij voor me zitten. Hij leek in de 20
en was gekleed als een orthodoxe jood.
Hij draaide zich om en vroeg me of de trein naar
Dalston ging. Ik zei dat ik dat niet zeker wist
omdat ik maar tot Gospel Oak ging. Hij stond op
en ging op een kaart kijken. Ik ging bij hem
staan en we stelden vast dat hij in de goede
trein zat.
Toen kwam hij tegenover me zitten en begonnen we
een gesprek. Toen ik zei dat ik op weg was om
vrijwilligerswerk te doen, wilde hij daar meer
van weten. Hij vroeg of ik daarvoor een diploma
had en verbluft zei ik nee. Hij zei dat hij
dacht dat je een diploma moet hebben om
vrijwilligerswerk te doen. Hij had gedurende
drie jaar vrijwilligerswerk voor CARE in New
York gedaan en had een diploma nodig om dat te
kunnen doen.
Hij wilde weten waar het werk over ging en ik
zei dat het te maken heeft met geestelijke
zaken. Hij vervolgde het gesprek en ik ging hem
over de Wederverschijning vertellen. Ik was
verbaasd toen hij ontspannen luisterde en soms
instemmend knikte. Hij zei dat hij joods was en
dat ze in zijn godsdienst ook wachten op een
nieuwe Leraar.
Ik zei dat er mensen zijn die, ook al accepteren
zij het verhaal over de Wederverschijning niet,
het gevoel hebben dat een of ander buitengewone
gebeurtenis op het punt staat te gebeuren. Hij
zei, ja, en dat is zo sinds de dood van vele
mensen in de Twin Towers in New York. Hij leidde
me snel verder toen ik zei dat we mensen niet
vragen om de informatie te geloven. Dit leek hem
niet belangrijk.
Hij vroeg naar het kantoorwerk bij Share
International — wat het inhield en kwamen er
veel telefoontjes. Werkte ik daar fulltime? Dit
herinnerde me eraan dat ik me onlangs had
bedacht dat ik meer zou kunnen doen.
Ik noemde transmissie-meditatie en hij was erg
geïnteresseerd, en stelde verschillende vragen.
Hoe slaagden we erin onze aandacht hoog te
houden? Ik vertelde over het gebruik van “OM” en
zei dat het door oefening gemakkelijker wordt om
eenlijnig te blijven, hoewel ik het niet
gemakkelijk vind.
De reis ging erg snel en al gauw waren we bij
mijn halte. Hij stond beleefd op en we namen
afscheid. Ik vertelde hem dat ik heel erg van
ons gesprek had genoten. Ik stapte uit en voelde
me aangemoedigd, en dacht dat de wereld
inderdaad klaar is voor Maitreya.
Was mijn reisgenoot gewoon een onbevooroordeelde
jongeman of was hij iemand in een andere
gedaante?
SM, Richmond (Surrey, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man
Maitreya was.
Luchtdruk
Op 15 november 2004 zat ik in de
tandartsstoel. Er werd een afdruk van mijn kaak
gemaakt en terwijl de tandarts die uit mijn mond
trok, viel er een stukje achter op mijn tong. Ik
kon niet ademhalen, omdat mijn luchtpijp
geblokkeerd werd. Ik kon het stukje niet
wegkrijgen.
Terwijl ik probeerde te bedenken hoe ik de
tandarts en zijn assistente kon laten weten dat
er een probleem was, merkte ik dat mijn mond
wijd openstond. Toen was er plotseling een enorm
krachtige luchtstroom in mijn mond en ik kon
voelen dat het stukje opgetild werd en met
kracht naar buiten geworpen. Het kwam midden in
de kamer terecht, ik kon toen weer ademhalen. Ik
wist dat iemand of iets mij te hulp was gekomen:
was het een Meester?
BS, Boulder (Colorado, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de
“redder” de Meester Jezus was. |