Brieven van lezers - mei 2005

Hoge verwachtingen

Op zaterdag 26 februari 2005 waren een vriendin en ik bezig een kraam in te richten in het oude stadscentrum van Utrecht, toen een eenvoudig geklede man, van ongeveer 40 jaar, naar ons toe kwam. Hij had een gebreide muts op met oorflappen en koordjes om onder de kin vast te strikken en hij had een rugzakje op zijn rug.
Hij leek een rustig iemand en in het gesprek dat volgde, gaf hij de indruk zijn woorden met zorg te kiezen. Hij was een aardige, laconieke man en tegelijkertijd erg beleefd.

Zonder dat hij iets van het informatiemateriaal op de tafel gelezen had, zei hij ineens: “Wat is een tetraëder?” Ik vond deze tamelijk ongebruikelijke openingsvraag grappig en antwoordde: “Dat is een vraag voor gevorderden.” Ik denk dat hij antwoordde met “Waarom?”, maar kan me mijn antwoord daarop niet meer herinneren. Even overwoog ik om hem te vragen of hij al van transmissie-meditatie afwist, maar om de een of andere reden deed ik dat niet. Ik legde de functie van de tetraëder uit. Toen vroeg hij hoeveel transmissie-meditatiegroepen er waren. Ik zei dat er in dit land (Nederland) ongeveer 30-50 groepen zijn, maar dat het aantal ervaren groepen minder was. Hij luisterde aandachtig en vroeg op een levendige en heel enthousiaste manier: “Hoe groot zijn deze groepen?” en voegde er zonder op het antwoord te wachten onmiddellijk aan toe: “Duizend deelnemers?” Weer geamuseerd zei ik iets als: “Niet zó groot.” En weer onmiddellijk daarop zei hij nog erg enthousiast: “Een paar honderd?” Ik lachte en antwoordde: “Helemaal niet zó groot, in onze groep 5-10 en in Amsterdam ongeveer 10-20 personen.”
Hij schudde me de hand en zei heel erg beleefd: “Dank je voor dit gesprek.” Ik vroeg hem waar hij vandaan kwam en hij antwoordde: “Harderwijk.” Ik vertelde hem hoe hij contact op kon nemen met de groep in Amsterdam, omdat dat niet te ver is van waar hij woont. Hij keek even naar de vriendin en ging weg.
Was deze man Maitreya of een van de Meesters?
JB, Utrecht.
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man Maitreya was.

Wintersport

Op 8 maart 2005 reden we terug naar huis van Brooklyn (New York-Stad) naar Troy (New York, VS), normaal een rit van drie en een half uur. De temperatuur daalde sterk en er was een stormwaarschuwing uitgegeven. Nadat we anderhalf uur gereden hadden en met een snelheid van zo’n 110 km over de snelweg door New Jersey reden, kwamen we op ijzel terecht. Op dat moment bevonden we ons in de meest rechtse rijbaan langs een hoge betonnen muur. De auto begon te slingeren en sloeg bijna tegen de muur. Ik slaagde er in de auto weg van de muur te sturen, maar hij slingerde wild en begon toen alle rijstroken diagonaal te nemen, terwijl hij steeds weer 180 graden heen en weer draaide. Dit gebeurde allemaal met een snelheid van 110 km per uur omdat de remmen niet pakten op het ijzel. We zagen auto’s en enorme vrachtauto’s om ons heen. Omdat we nu helemaal in de linkse rijbaan beland waren, raakte onze auto een 30cm hoge afscheiding. Op dat moment moeten de voorwielen tegenover de afscheiding gestaan hebben, omdat we over de afscheiding sprongen en de lucht invlogen — weg van de enorme vrachtauto’s.

Onmiddellijk na de afscheiding is een 2,5 meter hoog hekwerk van plaatgaas met om de vijf meter of zo een hoge metalen paal. Achter dit hekwerk staan grote bomen. Die afscheidingsstrook is ongeveer 4-6m diep en aan weerskanten daarvan loopt de New Jersey-snelweg.
We vlogen op een wonderbaarlijke manier door het hekwerk precies op de plaats waar het plaatgaas eerder vernield was (waarschijnlijk door een vrachtauto) en precies tussen de metalen palen. Onze auto kwam terecht bovenop het platgedrukte hekwerk en een omgehakte boom die er naast lag, reed dwars door de afscheidingsstrook en sprong toen op de berm aan de andere kant van de snelweg. Pas toen kreeg ik weer controle over de auto en reed naar de dichtstbijzijnde stopplaats. Tot onze verbazing mankeerde ons niets. We “werden” langs de betonnen muur gereden, langs vele auto’s en vrachtauto’s, metalen hekwerk, bomen en zelfs auto’s op de andere rijweg.
Ik moet hier vermelden dat we in onze auto prominent gezelschap hadden: drie majestueuze Boeddha-beelden die we net drie dagen geleden hadden gekocht. Niemand had een schrammetje — ook wij en de auto niet!
Toen we naar huis reden, zagen we veel ongelukken waarbij een geweldig groot aantal auto’s betrokken was. Rijden in die sneeuwstorm werd ongelooflijk moeilijk en het kostte ons nog eens vier en een half uur om thuis te komen.
Werden we gered door een speciaal iemand?
BS, Troy (NY, VS).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat zij werden gered door Maitreya.

Drie brieven van dezelfde persoon

Privé-detectives

(1) Op 19 maart 2005 gingen mijn collega Heather en ik naar de vredesdemonstratie in Londen. Er was een grote opkomst van mensen van alle leeftijden en de sfeer in de warme zonneschijn was vrolijk en positief. De sprekers op Trafalgar Square werden enthousiast ontvangen door de menigte. Tegen het eind van de toespraken trok een man die dichtbij ons stond onze aandacht. Hij was van middelbare leeftijd, Afro-Caraïbisch, gekleed in een beige jack en grijze pantalon. Zijn dicht kroeshaar was gedeeltelijk bedekt door een donkere baseballpet. Hij straalde kracht en een goede conditie uit en hij herinnerde ons aan een goede genius die Maitreya eerder gebruikt had. We schuifelden dichter naar hem toe en stonden vlak achter hem.

Ik merkte dat ik dacht: “Als u Maitreya bent, draait u zich dan alsjeblieft om.” Hij gaf daar geen gehoor aan en ik had spijt van mijn onbeleefdheid. Van onze verbeterde positie sloegen we hem nauwlettend gade en lachten samenzweerderig. We namen zoveel mogelijk details in ons op — zijn kleren, nogal versleten schoenen en de boodschappentas die hij droeg. Wat zat er in de tas? We rekten ons uit om te kijken. Het leek op anti-oorlogsposters. Een stukje papier waarop iets met de hand geschreven stond was in de zijkant van de tas gestoken, maar werd aan het oog onttrokken door zijn been. We kregen een verleidelijke glimp van de eerste letter, maar zijn been bedekte die weer. Zijn been leek te bewegen als de slinger van een klok en liet niet meer dan twee of drie letters zien en ik realiseerde me dat we geplaagd werden. Toen draaide hij zich om en keek met een vlugge blik in onze richting. Ik vond dat zijn ogen zo spectaculair waren dat ik ze kon zien flitsen. Kort daarna keek hij weer om en deze keer op een verwachtender manier. Al gauw daarna liep hij weg.
Na een poosje draaide Heather zich om om te kijken — iemand was tegen haar rugzak opgebotst waardoor zij een zet naar voren kreeg. Het was de Afro-Caraïbische man die zich langs ons haastte met een ondeugende uitdrukking op zijn gezicht.
Hij stond toen een klein eindje van ons vandaan en lachte almaar, terwijl hij luisterde naar de laatste spreker. Uiteindelijk liep hij verder. Het plezier dat we gehad hadden leek ons weer te animeren, we voelden de kou en vermoeidheid niet meer.
Was de man Maitreya?
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man Maitreya was.

Ontmoeting van gelijkdenkenden

(2) Op 31 januari 2005 was ik op weg naar het kantoor van Share International. Toen ik in de trein zat stapte op het station Richmond een vrouw in die meteen vriendelijk en spraakzaam was. Zij hoefde maar één halte mee tot Kew, waar zij woonde.
Zij vroeg me wat ik deed en ik zei dat ik op weg was naar noord-Londen waar ik wat vrijwilligerswerk deed. Ze wilde daar graag meer over weten, omdat zij zelf vrijwilligerswerk wilde doen nu zij met pensioen was.
Zij had er al informatie over ingewonnen en noemde een bekende liefdadigheidsorganisatie, maar dat werk betekende zware dingen optillen en dat kon ze niet doen omdat ze last van haar rug had. Ik leefde met haar mee, omdat ik een zelfde probleem heb.

Ik vertelde haar over de Wederverschijning, zij luisterde enthousiast en zei dat ze naar de lezing van Benjamin Creme wilde gaan. Haar dochter zou er ook belangstelling voor hebben. Zij zouden ook graag de transmissie-meditatie in Richmond bijwonen.
Zij zei dat ze boeddhist was en dat Jezus de eerste boeddhist was. Ik zei dat Jezus 600 jaar na de Boeddha was gekomen en ze was het daarmee eens, maar zei dat Hij toch de eerste boeddhist was.
Ons gesprek kwam ten einde omdat we haar halte naderden. Haastig schreef ik snel wat relevante informatie op en ook mijn telefoonnummer. Zij zei dat ik haar nummer kon krijgen, maar er was niet genoeg tijd om het op te schrijven.
Naderhand dacht ik na over deze ontmoeting en verwonderde me over enkele overeenstemmingen. Was zij een bijzonder iemand?
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de “vrouw” Maitreya was.

Reizen verruimt de geest

(3) Op 20 februari 2005 zat ik in de trein op weg naar het kantoor van Share International. Tijdens de reis zag ik een man die van plaats veranderde. Hij liep in mijn richting, lachte en ging in de rij voor me zitten. Hij leek in de 20 en was gekleed als een orthodoxe jood.
Hij draaide zich om en vroeg me of de trein naar Dalston ging. Ik zei dat ik dat niet zeker wist omdat ik maar tot Gospel Oak ging. Hij stond op en ging op een kaart kijken. Ik ging bij hem staan en we stelden vast dat hij in de goede trein zat.
Toen kwam hij tegenover me zitten en begonnen we een gesprek. Toen ik zei dat ik op weg was om vrijwilligerswerk te doen, wilde hij daar meer van weten. Hij vroeg of ik daarvoor een diploma had en verbluft zei ik nee. Hij zei dat hij dacht dat je een diploma moet hebben om vrijwilligerswerk te doen. Hij had gedurende drie jaar vrijwilligerswerk voor CARE in New York gedaan en had een diploma nodig om dat te kunnen doen.
Hij wilde weten waar het werk over ging en ik zei dat het te maken heeft met geestelijke zaken. Hij vervolgde het gesprek en ik ging hem over de Wederverschijning vertellen. Ik was verbaasd toen hij ontspannen luisterde en soms instemmend knikte. Hij zei dat hij joods was en dat ze in zijn godsdienst ook wachten op een nieuwe Leraar.
Ik zei dat er mensen zijn die, ook al accepteren zij het verhaal over de Wederverschijning niet, het gevoel hebben dat een of ander buitengewone gebeurtenis op het punt staat te gebeuren. Hij zei, ja, en dat is zo sinds de dood van vele mensen in de Twin Towers in New York. Hij leidde me snel verder toen ik zei dat we mensen niet vragen om de informatie te geloven. Dit leek hem niet belangrijk.

Hij vroeg naar het kantoorwerk bij Share International — wat het inhield en kwamen er veel telefoontjes. Werkte ik daar fulltime? Dit herinnerde me eraan dat ik me onlangs had bedacht dat ik meer zou kunnen doen.
Ik noemde transmissie-meditatie en hij was erg geïnteresseerd, en stelde verschillende vragen. Hoe slaagden we erin onze aandacht hoog te houden? Ik vertelde over het gebruik van “OM” en zei dat het door oefening gemakkelijker wordt om eenlijnig te blijven, hoewel ik het niet gemakkelijk vind.
De reis ging erg snel en al gauw waren we bij mijn halte. Hij stond beleefd op en we namen afscheid. Ik vertelde hem dat ik heel erg van ons gesprek had genoten. Ik stapte uit en voelde me aangemoedigd, en dacht dat de wereld inderdaad klaar is voor Maitreya.
Was mijn reisgenoot gewoon een onbevooroordeelde jongeman of was hij iemand in een andere gedaante?
SM, Richmond (Surrey, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

Luchtdruk

Op 15 november 2004 zat ik in de tandartsstoel. Er werd een afdruk van mijn kaak gemaakt en terwijl de tandarts die uit mijn mond trok, viel er een stukje achter op mijn tong. Ik kon niet ademhalen, omdat mijn luchtpijp geblokkeerd werd. Ik kon het stukje niet wegkrijgen.
Terwijl ik probeerde te bedenken hoe ik de tandarts en zijn assistente kon laten weten dat er een probleem was, merkte ik dat mijn mond wijd openstond. Toen was er plotseling een enorm krachtige luchtstroom in mijn mond en ik kon voelen dat het stukje opgetild werd en met kracht naar buiten geworpen. Het kwam midden in de kamer terecht, ik kon toen weer ademhalen. Ik wist dat iemand of iets mij te hulp was gekomen: was het een Meester?
BS, Boulder (Colorado, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de “redder” de Meester Jezus was.