Stem van het volk - mei 2005
“Overal worden mensen zich bewust, en zij
zullen niet bereid zijn zich te laten
overheersen door anderen terwijl het hun
bestemming is vrij te zijn. Overal zullen
regeringen naar de mensen moeten luisteren.”
(Maitreya’s medewerker, Share International,
september 1988)
“Geen regering ter wereld kan de gerichte,
vastbesloten wil weerstaan van een geïnformeerde
publieke wereldopinie.” (Benjamin Creme,
Share International, oktober 1982)
Wereldwijde vredesmarsen
Op 19 maart 2005 vonden wereldwijd protesten
plaats om de invasie in Irak van twee jaar
geleden te gedenken en te protesteren tegen de
aanhoudende bezetting. Er werd gedemonstreerd in
Tokio, Istanbul, Kopenhagen, Bombay (nu Mumbai),
Lahore, Rome, Ankara, Athene, Brasilia, Londen,
Dublin, Glasgow, Mexico-Stad, Vancouver, New
York, San Francisco, Los Angeles, Portorico,
Sydney, Auckland, Madrid, Winnipeg, Kuala
Lumpur, Santiago, Caïro, Montevideo, Sao Paolo,
Johannesburg en vele andere steden.
In de Verenigde Staten vonden in meer dan 800
gemeenten protesten plaats, meer dan twee maal
zoveel als tijdens de gedenkdag van de oorlog in
2004. Duizenden kwamen bijeen in grote steden —
San Francisco, New York, Chicago en Los Angeles
— en nog velen meer namen deel aan betogingen in
kleinere gemeenten in alle 50 staten. De
betogers vormden een heterogene groep waaronder
gezinnen met kinderen, studenten, religieuze
groeperingen, vakmensen en werklui, die zich bij
elkaar aansloten in bijeenkomsten, marsen,
nachtwaken en concerten. De buitengewone
reikwijdte van de activiteiten tegen de oorlog
weerspiegelt de vitaliteit van het
vredesactivisme dat onder de bevolking leeft.
Bij veel gebeurtenissen waren familieleden
van soldaten in actieve dienst, veteranen uit
deze en vorige oorlogen, en bloedverwanten van
gewonde of omgekomen militairen aanwezig, die
zich allen uitspraken tegen de voortdurende
militaire bezetting van Irak door de VS. In
Fayetteville, thuisbasis van Fort Bragg en de
82ste Luchtmachtdivisie, voegden meer dan 4000
mensen zich bij gezinnen van militairen en
veteranen om duidelijk te maken dat werkelijke
steun aan de troepen betekent terugtrekking.
Aangevoerd door mensen die spandoeken droegen
met leuzen als “De wereld zegt nog steeds nee
tegen de oorlog” en “Laat de troepen nu
thuiskomen”, waren bij deze bijeenkomst ook
aanwezig Irak-Veteranen Tegen de Oorlog en
Gezinnen van Militairen Spreken Vrijuit.
Opeenvolgende sprekers vertelden verhalen over
geliefden die gedurende de oorlog en de
bezetting gestorven waren. Deze gebeurtenis was
de grootste demonstratie daar sinds Vietnam.
In de VS zag je ook moedige daden van
burgerlijk verzet: 35 mensen bezetten het
kantoor van congreslid Tom Allen in Portland
(Maine) om te protesteren tegen zijn recente
stem ten gunste van 82 miljard dollar
oorlogskrediet; 70 mensen sloten een militair
wervingscentrum in Eugene, Oregon, gedurende één
dag van de buitenwereld af; en in de stad New
York werden 30 mensen gearresteerd bij acties
van burgerlijke ongehoorzaamheid die
gelijktijdig plaatsvonden op militaire
wervingscentra in Brooklyn en Manhattan.
In Londen trokken volgens Benjamin Creme’s
Meester 70.000 mensen in optocht naar Trafalgar
Square voor een massale bijeenkomst. Onderweg
werd bij de Amerikaanse ambassade een lijkkist
geplaatst met de tekst “100.000 doden”. De twee
soldaten die de kist droegen, waren George
Solomou en Ray Hewitt, die het leger uit protest
tegen de oorlog in Irak verlaten hadden. “Het
leger moet beseffen dat mensen in dit land
massaal nee zeggen tegen deze oorlog. Hij is
onwettig, immoreel en onrechtvaardig, en ik wens
er geen deel van uit te maken,” zei Hewitt.
“Vanaf het begin ben ik het er niet mee eens
geweest, omdat ik argwanend stond tegenover de
beweringen over massavernietigingswapens — ik
heb het Irakese leger in 1991 gezien en wij
hebben het toen vernietigd.”
Kate Hudson, [Amerikaanse actrice en
voorzitter van de Campaing for Nuclear
Disarmament, CND], zei: “Wij zullen blijven
betogen omdat wij oorlogszuchtige buitenlandse
politiek verwerpen, evenals aanvallen op onze
binnenlandse burgerlijke vrijheden. Wij roepen
op om de bezetting van Irak te beëindigen, maar
stellen tegelijkertijd de vraag – Wat is het
volgende doelwit, meneer Bush?”
(Bronnen: www.oneworld.net, The New York
Times, VS; BBC News, VK)
Protesten brengen regering Kirgizië ten val
Betogers in de centraal-Aziatische staat
Kirgizië namen bezit van het presidentiële
hoofdkwartier van het land en dwongen de reeds
lang zittende president het ambt neer te leggen.
Dit was de derde, succesvolle volksopstand in
een voormalige Sovjet-republiek in 16 maanden.
De snelheid waarmee de regering ten val kwam,
verbaasde velen van haar tegenstanders. Het
verzet, dat protesteerde tegen de omstreden
parlementsverkiezingen die hadden plaatsgevonden
in februari en maart 2005, maakte zich meester
van grote steden in het zuiden. Hun eerste
demonstratie in de hoofdstad twee dagen later
was klein en werd gemakkelijk door de
oproerpolitie uiteengedreven. De volgende dag
echter kwamen betogers in groteren getale
bijeen, rukten op naar de presidentiële gebouwen
en stormden na een strijd met aanhangers van de
voormalige president Askar Akayev, naar binnen.
Demonstranten bezetten een
pro-regeringstelevisiestation en
bewerkstelligden de vrijlating van Felix Kulov,
een voormalige minister van Binnenlandse Zaken,
die vervolgens het land via de televisie
toesprak.
Minister-president Nikolay Tanayev bood zijn
ontslag aan. Hoge ambtenaren van de ministeries
van Veiligheid, Binnenlandse Zaken en Defensie
gingen, volgens de oppositieleiders, snel
samenwerken met de nieuwe autoriteiten.
Kurmanbek Bakiev, een voormalige
minister-president, werd aangesteld als
waarnemend president. Hij zei dat er in juni
2005 verkiezingen zullen plaatsvinden voor een
officiële opvolger voor Akayev. De revolte in
Kirgizië volgde op volksopstanden in twee
voormalige Sovjet-republieken, Oekraïne en
Georgië.
(Bronnen: The Washington Post, VS; BBC
News, VK) |