Stem van het volk - mei 2005

“Overal worden mensen zich bewust, en zij zullen niet bereid zijn zich te laten overheersen door anderen terwijl het hun bestemming is vrij te zijn. Overal zullen regeringen naar de mensen moeten luisteren.” (Maitreya’s medewerker, Share International, september 1988)

“Geen regering ter wereld kan de gerichte, vastbesloten wil weerstaan van een geïnformeerde publieke wereldopinie.” (Benjamin Creme, Share International, oktober 1982)

Wereldwijde vredesmarsen

Op 19 maart 2005 vonden wereldwijd protesten plaats om de invasie in Irak van twee jaar geleden te gedenken en te protesteren tegen de aanhoudende bezetting. Er werd gedemonstreerd in Tokio, Istanbul, Kopenhagen, Bombay (nu Mumbai), Lahore, Rome, Ankara, Athene, Brasilia, Londen, Dublin, Glasgow, Mexico-Stad, Vancouver, New York, San Francisco, Los Angeles, Portorico, Sydney, Auckland, Madrid, Winnipeg, Kuala Lumpur, Santiago, Caïro, Montevideo, Sao Paolo, Johannesburg en vele andere steden.
In de Verenigde Staten vonden in meer dan 800 gemeenten protesten plaats, meer dan twee maal zoveel als tijdens de gedenkdag van de oorlog in 2004. Duizenden kwamen bijeen in grote steden — San Francisco, New York, Chicago en Los Angeles — en nog velen meer namen deel aan betogingen in kleinere gemeenten in alle 50 staten. De betogers vormden een heterogene groep waaronder gezinnen met kinderen, studenten, religieuze groeperingen, vakmensen en werklui, die zich bij elkaar aansloten in bijeenkomsten, marsen, nachtwaken en concerten. De buitengewone reikwijdte van de activiteiten tegen de oorlog weerspiegelt de vitaliteit van het vredesactivisme dat onder de bevolking leeft.

Bij veel gebeurtenissen waren familieleden van soldaten in actieve dienst, veteranen uit deze en vorige oorlogen, en bloedverwanten van gewonde of omgekomen militairen aanwezig, die zich allen uitspraken tegen de voortdurende militaire bezetting van Irak door de VS. In Fayetteville, thuisbasis van Fort Bragg en de 82ste Luchtmachtdivisie, voegden meer dan 4000 mensen zich bij gezinnen van militairen en veteranen om duidelijk te maken dat werkelijke steun aan de troepen betekent terugtrekking. Aangevoerd door mensen die spandoeken droegen met leuzen als “De wereld zegt nog steeds nee tegen de oorlog” en “Laat de troepen nu thuiskomen”, waren bij deze bijeenkomst ook aanwezig Irak-Veteranen Tegen de Oorlog en Gezinnen van Militairen Spreken Vrijuit. Opeenvolgende sprekers vertelden verhalen over geliefden die gedurende de oorlog en de bezetting gestorven waren. Deze gebeurtenis was de grootste demonstratie daar sinds Vietnam.

In de VS zag je ook moedige daden van burgerlijk verzet: 35 mensen bezetten het kantoor van congreslid Tom Allen in Portland (Maine) om te protesteren tegen zijn recente stem ten gunste van 82 miljard dollar oorlogskrediet; 70 mensen sloten een militair wervingscentrum in Eugene, Oregon, gedurende één dag van de buitenwereld af; en in de stad New York werden 30 mensen gearresteerd bij acties van burgerlijke ongehoorzaamheid die gelijktijdig plaatsvonden op militaire wervingscentra in Brooklyn en Manhattan.
In Londen trokken volgens Benjamin Creme’s Meester 70.000 mensen in optocht naar Trafalgar Square voor een massale bijeenkomst. Onderweg werd bij de Amerikaanse ambassade een lijkkist geplaatst met de tekst “100.000 doden”. De twee soldaten die de kist droegen, waren George Solomou en Ray Hewitt, die het leger uit protest tegen de oorlog in Irak verlaten hadden. “Het leger moet beseffen dat mensen in dit land massaal nee zeggen tegen deze oorlog. Hij is onwettig, immoreel en onrechtvaardig, en ik wens er geen deel van uit te maken,” zei Hewitt. “Vanaf het begin ben ik het er niet mee eens geweest, omdat ik argwanend stond tegenover de beweringen over massavernietigingswapens — ik heb het Irakese leger in 1991 gezien en wij hebben het toen vernietigd.”

Kate Hudson, [Amerikaanse actrice en voorzitter van de Campaing for Nuclear Disarmament, CND], zei: “Wij zullen blijven betogen omdat wij oorlogszuchtige buitenlandse politiek verwerpen, evenals aanvallen op onze binnenlandse burgerlijke vrijheden. Wij roepen op om de bezetting van Irak te beëindigen, maar stellen tegelijkertijd de vraag – Wat is het volgende doelwit, meneer Bush?”
(Bronnen: www.oneworld.net, The New York Times, VS; BBC News, VK)

Protesten brengen regering Kirgizië ten val

Betogers in de centraal-Aziatische staat Kirgizië namen bezit van het presidentiële hoofdkwartier van het land en dwongen de reeds lang zittende president het ambt neer te leggen. Dit was de derde, succesvolle volksopstand in een voormalige Sovjet-republiek in 16 maanden.
De snelheid waarmee de regering ten val kwam, verbaasde velen van haar tegenstanders. Het verzet, dat protesteerde tegen de omstreden parlementsverkiezingen die hadden plaatsgevonden in februari en maart 2005, maakte zich meester van grote steden in het zuiden. Hun eerste demonstratie in de hoofdstad twee dagen later was klein en werd gemakkelijk door de oproerpolitie uiteengedreven. De volgende dag echter kwamen betogers in groteren getale bijeen, rukten op naar de presidentiële gebouwen en stormden na een strijd met aanhangers van de voormalige president Askar Akayev, naar binnen.
Demonstranten bezetten een pro-regeringstelevisiestation en bewerkstelligden de vrijlating van Felix Kulov, een voormalige minister van Binnenlandse Zaken, die vervolgens het land via de televisie toesprak.

Minister-president Nikolay Tanayev bood zijn ontslag aan. Hoge ambtenaren van de ministeries van Veiligheid, Binnenlandse Zaken en Defensie gingen, volgens de oppositieleiders, snel samenwerken met de nieuwe autoriteiten.
Kurmanbek Bakiev, een voormalige minister-president, werd aangesteld als waarnemend president. Hij zei dat er in juni 2005 verkiezingen zullen plaatsvinden voor een officiële opvolger voor Akayev. De revolte in Kirgizië volgde op volksopstanden in twee voormalige Sovjet-republieken, Oekraïne en Georgië.
(Bronnen: The Washington Post, VS; BBC News, VK)