Brieven van lezers - oktober 2005

Geschenk van hoop

Toen mijn vader, op wie ik heel erg gesteld was, overleed werd ik door verdriet overmand. Ik probeerde mijn werk weer op te pakken. Ik was vroeg voor een zakenafspraak in een hotel en zat buiten de kamer te wachten tot we begonnen. Een collega kwam en ging naast me zitten. Ik luchtte mijn hart en vertelde dat de dood van mijn vader me zo veel erger had geraakt dan ik verwacht had. Ik zei dat ik me misschien te kwetsbaar voelde om de bespreking bij te wonen.
Ik keek op en zag iemand die leek op een gewone zakenman in een grijs pak, die snel langs ons liep. Terwijl hij me passeerde, kwam hij naar mijn bank, waarbij hij nauwelijks vaart minderde, en strekte zijn hand uit om me iets te geven dat hij in zijn hand hield. Ik opende mijn hand onder de zijne en hij liet een glad zilveren voorwerp in mijn handpalm vallen met het woord HOOP erop. Ik keek ernaar met verbazing en dankbaarheid. Ik keek op om naar hem te kijken, maar hij was even snel weg als hij was gekomen en verdween om de hoek. Ik ben kunstenaar en zie gewoonlijk hoe mensen eruit zien, maar het is alsof ik zelfs zijn gezicht niet heb gezien. Ik heb geen idee hoe hij eruit zag.Wie was deze man die me ‘hoop’ gaf, als een zonnestraal, en me lachend achterliet?
F.O., Oakland (Californië, VS).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de ‘zakenman’ Maitreya was.

Stamboom

Op zondag 31 juli 2005 ging ik naar een centrum dat gespecialiseerd is in bomen, het Ham Palm Centre, voor een acacia-boom. Ik vond de afdeling die ik zocht en na daar enige tijd doorgebracht te hebben op zoek naar een acacia, besloot ik de rest van het centrum te bekijken.
Voor ik wegging, besloot ik, impulsief, weer naar de acacia’s te gaan kijken. Ik zag bij één een briefje met “gereserveerd” en uit nieuwsgierigheid keek ik naar de naam. Ik kreeg een schok toen ik “S. McDaid” las. Het centrum was erg rustig met maar een handjevol bezoekers en ik vond het vreemd dat twee van ons S. McDaid heetten.
Ik vroeg het personeel naar de andere klant die van acacia’s hield. Ze zeiden dat er eerder die dag een man was gekomen die zich Shaun McDaid noemde. Ze herinnerden zich dat hij leren kleding droeg, motor reed en zijn helm onder zijn arm droeg. Hij had niet naar de bomen gekeken en er niet zelf een uitgekozen. Hij had alleen maar gevraagd om één boom voor een week te reserveren. Dit leek vreemd, omdat de bomen in uiterlijk en conditie verschilden.
Was dit toeval of was er iets bijzonders aan de hand?
S.M., Richmond (Surrey, VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat ‘Shaun McDaid’ Maitreya was.

Etherisch gezichtsvermogen

Op 22 juli 1991 omstreeks 17.00 uur waren we alleen bij een meertje in Majorca (Spanje), toen we ver van ons vandaan een wit bolletje boven het water zagen dat door de lucht gleed en de richting van de wind volgde. Met de gedachte dat het misschien een ufo was, sprongen we op en neer en zwaaiden met onze armen, opdat het terug zou komen. Al gauw ging het nog verder weg en konden we het bijna niet meer zien, maar we bleven gebaren maken om het terug te laten komen.
Toen begon de bol steeds stralender en groter te worden. Hij daalde en kwam nu recht op ons af. Meteen stonden we er tegenover: prachtig, volmaakt rond, als een grote volle maan, een grote, witte bol zweefde nu stil boven het water, direct voor ons.
Hij‘bleef’ daar de volgende 20 minuten, bewegingloos in de lucht hangen, Toen veranderde hij plotseling van positie — ongeveer 30 graden naar links, en weer ‘stond’ hij daar alsof hij ons bestudeerde. Elke 20 tot 30 minuten herhaalde de bol dezelfde beweging (naar links of naar rechts). Naarmate de avond verstreek en de volle maan zichtbaar werd, werden we gebiologeerd door het natuurschoon: grote bol van wit stralend licht voor ons en alsof het zijn tweelingzuster was, de volle maan van de Aarde precies erachter — beide boven het water! Het was werkelijk prachtig en niet van deze wereld.
Er gingen op z’n minst vier uur voorbij en al die tijd was de bol voor ons: zwevend, elke 20 tot 30 minuten van positie veranderend naar links of naar rechts. Eenmaal vloog hij zelfs recht boven onze hoofden en hield stil boven het meertje waar we stonden, toen keerde hij terug naar zijn plaats boven het water. Op een gegeven ogenblik vroeg een Brits echtpaar ons waar we zo naar staarden en toen we antwoordden keek het echtpaar ons alleen maar beteuterd aan en ging weg. Plotseling verschenen er twee getallen op het ‘oppervlak’ van de bol en gedurende een uur of zo bleven de getallen te zien op de Bol, tot ongeveer 22.00 uur, toen verdwenen ze net zo plotseling als ze verschenen waren.
De late avondhemel was nu vol dansende sterren. De prachtige lichtbol gleed nog eenmaal naar ons toe, bleef boven onze hoofden hangen en begon toen langzaam recht naar boven te stijgen, en leek steeds kleiner, steeds verder van ons vandaan. Kunt u zeggen wat deze bol was en wat de getallen betekenden?
B&J. S., Troy (New York, VS).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de Bol gemanifesteerd werd door een Amerikaanse Meester van de 6de straals Ashram, Die in Amerika verblijft. De schrijvers werd tijdelijk etherisch gezichtsvermogen vergund.

Grillig licht

Tegenover het blok flats waar ik woon, staat een ander blok waar dikwijls lichtpatronen op de muren zichtbaar zijn. 9 September, laat in de middag, een dag waarop de lichtcirkels zichtbaar waren, zat ik buiten mijn flat in de zon te lezen, toen een licht dat bewoog steeds mijn aandacht trok. Ik keek op en na een poosje zag ik dat er twee witte lichtcirkels of lichtbollen waren die erg snel bewogen en snel overstaken van de muren van mijn flats naar die aan de overkant. Het was alsof ze elkaar achterna zaten. Dit ging een poosje zo door. Wat was dit en had het iets te maken met de lichtpatronen?
TC, Londen (VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de lichten het effect zijn van de energie die is geplaatst in de lichtpatronen, die energetisch van aard zijn. Elk patroon aardt een energie. Ze worden gemanifesteerd door de Ruimtebroeders in samenwerking met Maitreya.

Op zoek naar tekenen

Op 5 augustus 2005, terwijl mijn partner Charles en ik in Wiltshire (Engeland) verbleven, gingen we naar het Stille Café in Cherhill, een plaats voor mensen die geïnteresseerd zijn in graancirkels.
Ik merkte plotseling een man op die aan dezelfde tafel zat als ik en lachte. Ik draaide me om en begon met hem te praten. Hij droeg een kleine bril met ronde glazen, had een enigszins geamuseerde blik in zijn ogen en was erg vriendelijk. Charles herinnert zich dat hij lang was, nogal gebruind door de zon en zwart haar had.
Hij vertelde ons dat hij een Amerikaan was die in Frankrijk woonde, muziekleraar was en dikwijls naar Zwitserland ging om les te geven. Zijn Frans was perfect met nauwelijks een accent. Hij kwam elk jaar naar Engeland voor de graancirkels en was er nu al twee weken, hij ging naar ze toe op de fiets. Dit was zijn laatste dag.
Hij was met een vriendin die in de streek woonde, een Franse vrouw die nog nooit in een graancirkel geweest was — hij had haar meegenomen naar twee graancirkels. Ik vertelde hem over de lichtverschijnselen die op huizen verschijnen, dat we daar veel foto’s van gemaakt hadden in Lausanne en ik legde hem uit hoe ze er uitzagen. Hij leek geïnteresseerd en vroeg: “Ziet het eruit als een Keltisch kruis?” Ik zei: “Ja,” en beloofde dat ik hem wat foto’s zou sturen.
Charles mengde zich in het gesprek en vroeg de man of hij van Share International gehoord had. Hij antwoordde: “Ja, ik ken Benjamin Creme al jaren erg goed. Ik heb Transmissie-meditatie gedaan met de tetraëder. Ik heb er eigenlijk voor gekozen om in Lyon te gaan wonen, omdat ze daar een grote meditatiegroep hadden.” Hij zei niet of hij nog mediteerde, maar leek er erg positief tegenover te staan. Hij gaf ons zijn naam en adres.
Charles en ik waren verbaasd over de bescheiden houding van de vrouw die bij hem was. Zij luisterde aandachtig naar wat er gezegd werd, maar ze nam geen deel aan het gesprek. Ze zat alsof ze lager zou wilde zitten dan de man: voorovergebogen met haar armen rustend op haar knieën. Omdat ze geen woord zei, vroeg ik haar of ze Frans sprak en ze zei alleen maar: “Ik ben Frans.” Er was iets erg liefs aan haar.
Nadat ze afscheid genomen hadden, gingen ze weg. We waren ontroerd door deze ontmoeting, omdat er zo’n vriendelijkheid van deze twee mensen uitging. Toen bedachten we dat het heel vreemd was dat deze man twee weken fietsend doorbrengt om graancirkels te bezoeken. Tijdens ons verblijf bezochten we vele graancirkels en ontmoetten een aantal interessante mensen, maar deze twee waren bijzonder en anders dan de anderen die we ontmoetten.
Het was zo bijzonder dat we ons afvragen of zij Maitreya en de Meester Jezus waren.
N.W. en C.S., Lausanne (Zwitserland).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man Maitreya was en de ‘vrouw’ de Meester Jezus.

Genezing volgens het boekje

Toen ik zeven jaar oud was, kreeg ik een ongeluk. Ik ging met mijn arm door een glazen deur. Ik werd halsoverkop naar de eerste hulp gebracht, waar het personeel moeite had het bloeden te stoppen. Op een gegeven moment waren mijn vader en ik in de kamer, toen een onbekende binnenkwam. Mijn vader en hij wisselden een begroeting uit. Mijn vader ging ervan uit dat hij dominee was. Hij droeg een donker pak en was erg lang. Hij had ook een zwart boek bij zich, waarvan we dachten dat het een Bijbel was. Hij opende het en las er iets in, toen verliet hij de kamer. Het bloeden begon op te houden. Mijn vader liep snel de kamer uit om de onbekende te bedanken, maar hij was nergens meer te vinden. Mijn moeder was bij de balie geweest om daar mijn gegevens op te geven. Zij kwam mijn vader tegen die de enige gang van het ziekenhuis op en neer liep. Mijn moeder zei dat ze bij de deur niemand gepasseerd was en niemand langs haar was gelopen die leek op die beschrijving. Mijn vader kwam terug en vroeg de dokter of hij wist wie de onbekende was — de dokter zei dat hij niemand had gezien. Mijn vader is dominee Joe Bullard.
Wie was de lange onbekende in het donkere pak?
A.W., Knoxville (Tennessee, VS).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de ‘onbekende’ Maitreya was.