Brieven van lezers - oktober 2005
Geschenk van hoop
Toen
mijn vader, op wie ik heel erg gesteld was,
overleed werd ik door verdriet overmand. Ik
probeerde mijn werk weer op te pakken. Ik was
vroeg voor een zakenafspraak in een hotel en zat
buiten de kamer te wachten tot we begonnen. Een
collega kwam en ging naast me zitten. Ik luchtte
mijn hart en vertelde dat de dood van mijn vader
me zo veel erger had geraakt dan ik verwacht
had. Ik zei dat ik me misschien te kwetsbaar
voelde om de bespreking bij te wonen.
Ik keek op en zag iemand die leek op een gewone
zakenman in een grijs pak, die snel langs ons
liep. Terwijl hij me passeerde, kwam hij naar
mijn bank, waarbij hij nauwelijks vaart
minderde, en strekte zijn hand uit om me iets te
geven dat hij in zijn hand hield. Ik opende mijn
hand onder de zijne en hij liet een glad
zilveren voorwerp in mijn handpalm vallen met
het woord HOOP erop. Ik keek ernaar met
verbazing en dankbaarheid. Ik keek op om naar
hem te kijken, maar hij was even snel weg als
hij was gekomen en verdween om de hoek. Ik ben
kunstenaar en zie gewoonlijk hoe mensen eruit
zien, maar het is alsof ik zelfs zijn gezicht
niet heb gezien. Ik heb geen idee hoe hij eruit
zag.Wie was deze man die me ‘hoop’ gaf, als een
zonnestraal, en me lachend achterliet?
F.O., Oakland (Californië, VS).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de ‘zakenman’ Maitreya was.
Stamboom
Op zondag 31 juli 2005 ging ik naar een
centrum dat gespecialiseerd is in bomen, het Ham
Palm Centre, voor een acacia-boom. Ik vond de
afdeling die ik zocht en na daar enige tijd
doorgebracht te hebben op zoek naar een acacia,
besloot ik de rest van het centrum te bekijken.
Voor ik wegging, besloot ik, impulsief, weer
naar de acacia’s te gaan kijken. Ik zag bij één
een briefje met “gereserveerd” en uit
nieuwsgierigheid keek ik naar de naam. Ik kreeg
een schok toen ik “S. McDaid” las. Het centrum
was erg rustig met maar een handjevol bezoekers
en ik vond het vreemd dat twee van ons S. McDaid
heetten.
Ik vroeg het personeel naar de andere klant die
van acacia’s hield. Ze zeiden dat er eerder die
dag een man was gekomen die zich Shaun McDaid
noemde. Ze herinnerden zich dat hij leren
kleding droeg, motor reed en zijn helm onder
zijn arm droeg. Hij had niet naar de bomen
gekeken en er niet zelf een uitgekozen. Hij had
alleen maar gevraagd om één boom voor een week
te reserveren. Dit leek vreemd, omdat de bomen
in uiterlijk en conditie verschilden.
Was dit toeval of was er iets bijzonders aan de
hand?
S.M., Richmond (Surrey, VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
‘Shaun McDaid’ Maitreya was.
Etherisch gezichtsvermogen
Op 22 juli 1991 omstreeks 17.00 uur waren we
alleen bij een meertje in Majorca (Spanje), toen
we ver van ons vandaan een wit bolletje boven
het water zagen dat door de lucht gleed en de
richting van de wind volgde. Met de gedachte dat
het misschien een ufo was, sprongen we op en
neer en zwaaiden met onze armen, opdat het terug
zou komen. Al gauw ging het nog verder weg en
konden we het bijna niet meer zien, maar we
bleven gebaren maken om het terug te laten
komen.
Toen begon de bol steeds stralender en groter te
worden. Hij daalde en kwam nu recht op ons af.
Meteen stonden we er tegenover: prachtig,
volmaakt rond, als een grote volle maan, een
grote, witte bol zweefde nu stil boven het
water, direct voor ons.
Hij‘bleef’ daar de volgende 20 minuten,
bewegingloos in de lucht hangen, Toen veranderde
hij plotseling van positie — ongeveer 30 graden
naar links, en weer ‘stond’ hij daar alsof hij
ons bestudeerde. Elke 20 tot 30 minuten
herhaalde de bol dezelfde beweging (naar links
of naar rechts). Naarmate de avond verstreek en
de volle maan zichtbaar werd, werden we
gebiologeerd door het natuurschoon: grote bol
van wit stralend licht voor ons en alsof het
zijn tweelingzuster was, de volle maan van de
Aarde precies erachter — beide boven het water!
Het was werkelijk prachtig en niet van deze
wereld.
Er gingen op z’n minst vier uur voorbij en al
die tijd was de bol voor ons: zwevend, elke 20
tot 30 minuten van positie veranderend naar
links of naar rechts. Eenmaal vloog hij zelfs
recht boven onze hoofden en hield stil boven het
meertje waar we stonden, toen keerde hij terug
naar zijn plaats boven het water. Op een gegeven
ogenblik vroeg een Brits echtpaar ons waar we zo
naar staarden en toen we antwoordden keek het
echtpaar ons alleen maar beteuterd aan en ging
weg. Plotseling verschenen er twee getallen op
het ‘oppervlak’ van de bol en gedurende een uur
of zo bleven de getallen te zien op de Bol, tot
ongeveer 22.00 uur, toen verdwenen ze net zo
plotseling als ze verschenen waren.
De late avondhemel was nu vol dansende sterren.
De prachtige lichtbol gleed nog eenmaal naar ons
toe, bleef boven onze hoofden hangen en begon
toen langzaam recht naar boven te stijgen, en
leek steeds kleiner, steeds verder van ons
vandaan. Kunt u zeggen wat deze bol was en wat
de getallen betekenden?
B&J. S., Troy (New York, VS).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat
de Bol gemanifesteerd werd door een Amerikaanse
Meester van de 6de straals Ashram, Die in
Amerika verblijft. De schrijvers werd tijdelijk
etherisch gezichtsvermogen vergund.
Grillig licht
Tegenover het blok flats waar ik woon, staat
een ander blok waar dikwijls lichtpatronen op de
muren zichtbaar zijn. 9 September, laat in de
middag, een dag waarop de lichtcirkels zichtbaar
waren, zat ik buiten mijn flat in de zon te
lezen, toen een licht dat bewoog steeds mijn
aandacht trok. Ik keek op en na een poosje zag
ik dat er twee witte lichtcirkels of lichtbollen
waren die erg snel bewogen en snel overstaken
van de muren van mijn flats naar die aan de
overkant. Het was alsof ze elkaar achterna
zaten. Dit ging een poosje zo door. Wat was dit
en had het iets te maken met de lichtpatronen?
TC, Londen (VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de lichten het effect zijn van de energie die is
geplaatst in de lichtpatronen, die energetisch
van aard zijn. Elk patroon aardt een energie. Ze
worden gemanifesteerd door de Ruimtebroeders in
samenwerking met Maitreya.
Op zoek naar tekenen
Op 5 augustus 2005, terwijl mijn partner
Charles en ik in Wiltshire (Engeland) verbleven,
gingen we naar het Stille Café in Cherhill, een
plaats voor mensen die geïnteresseerd zijn in
graancirkels.
Ik merkte plotseling een man op die aan dezelfde
tafel zat als ik en lachte. Ik draaide me om en
begon met hem te praten. Hij droeg een kleine
bril met ronde glazen, had een enigszins
geamuseerde blik in zijn ogen en was erg
vriendelijk. Charles herinnert zich dat hij lang
was, nogal gebruind door de zon en zwart haar
had.
Hij vertelde ons dat hij een Amerikaan was die
in Frankrijk woonde, muziekleraar was en
dikwijls naar Zwitserland ging om les te geven.
Zijn Frans was perfect met nauwelijks een
accent. Hij kwam elk jaar naar Engeland voor de
graancirkels en was er nu al twee weken, hij
ging naar ze toe op de fiets. Dit was zijn
laatste dag.
Hij was met een vriendin die in de streek
woonde, een Franse vrouw die nog nooit in een
graancirkel geweest was — hij had haar
meegenomen naar twee graancirkels. Ik vertelde
hem over de lichtverschijnselen die op huizen
verschijnen, dat we daar veel foto’s van gemaakt
hadden in Lausanne en ik legde hem uit hoe ze er
uitzagen. Hij leek geïnteresseerd en vroeg:
“Ziet het eruit als een Keltisch kruis?” Ik zei:
“Ja,” en beloofde dat ik hem wat foto’s zou
sturen.
Charles mengde zich in het gesprek en vroeg de
man of hij van Share International gehoord had.
Hij antwoordde: “Ja, ik ken Benjamin Creme al
jaren erg goed. Ik heb Transmissie-meditatie
gedaan met de tetraëder. Ik heb er eigenlijk
voor gekozen om in Lyon te gaan wonen, omdat ze
daar een grote meditatiegroep hadden.” Hij zei
niet of hij nog mediteerde, maar leek er erg
positief tegenover te staan. Hij gaf ons zijn
naam en adres.
Charles en ik waren verbaasd over de bescheiden
houding van de vrouw die bij hem was. Zij
luisterde aandachtig naar wat er gezegd werd,
maar ze nam geen deel aan het gesprek. Ze zat
alsof ze lager zou wilde zitten dan de man:
voorovergebogen met haar armen rustend op haar
knieën. Omdat ze geen woord zei, vroeg ik haar
of ze Frans sprak en ze zei alleen maar: “Ik ben
Frans.” Er was iets erg liefs aan haar.
Nadat ze afscheid genomen hadden, gingen ze weg.
We waren ontroerd door deze ontmoeting, omdat er
zo’n vriendelijkheid van deze twee mensen
uitging. Toen bedachten we dat het heel vreemd
was dat deze man twee weken fietsend doorbrengt
om graancirkels te bezoeken. Tijdens ons
verblijf bezochten we vele graancirkels en
ontmoetten een aantal interessante mensen, maar
deze twee waren bijzonder en anders dan de
anderen die we ontmoetten.
Het was zo bijzonder dat we ons afvragen of zij
Maitreya en de Meester Jezus waren.
N.W. en C.S., Lausanne (Zwitserland).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de man Maitreya was en de ‘vrouw’ de Meester
Jezus.
Genezing volgens het boekje
Toen ik zeven jaar oud was, kreeg ik een
ongeluk. Ik ging met mijn arm door een glazen
deur. Ik werd halsoverkop naar de eerste hulp
gebracht, waar het personeel moeite had het
bloeden te stoppen. Op een gegeven moment waren
mijn vader en ik in de kamer, toen een onbekende
binnenkwam. Mijn vader en hij wisselden een
begroeting uit. Mijn vader ging ervan uit dat
hij dominee was. Hij droeg een donker pak en was
erg lang. Hij had ook een zwart boek bij zich,
waarvan we dachten dat het een Bijbel was. Hij
opende het en las er iets in, toen verliet hij
de kamer. Het bloeden begon op te houden. Mijn
vader liep snel de kamer uit om de onbekende te
bedanken, maar hij was nergens meer te vinden.
Mijn moeder was bij de balie geweest om daar
mijn gegevens op te geven. Zij kwam mijn vader
tegen die de enige gang van het ziekenhuis op en
neer liep. Mijn moeder zei dat ze bij de deur
niemand gepasseerd was en niemand langs haar was
gelopen die leek op die beschrijving. Mijn vader
kwam terug en vroeg de dokter of hij wist wie de
onbekende was — de dokter zei dat hij niemand
had gezien. Mijn vader is dominee Joe Bullard.
Wie was de lange onbekende in het donkere pak?
A.W., Knoxville (Tennessee, VS).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat
de ‘onbekende’ Maitreya was. |