Brieven van lezers - december 2006

Groepsinstructie

Op 17 oktober 2006 had ik een afspraak met een lid van onze Transmissie-meditatiegroep. Op weg daarheen dacht ik na over de Meester Jezus en groepsbewustzijn. Ik liep net over de Steenbrug in Regensburg toen een wit papiertje, dat bovenop de brugleuning lag, mijn aandacht trok. Dit was heel ongewoon omdat het op de brug altijd waait. Toen ik las wat erop stond was ik meer dan alleen maar verbaasd:
Noem zes obstakels die het welslagen van groepswerk in gevaar kunnen brengen:
1. Relatie beïnvloedt activiteiten
2. Activiteiten beïnvloeden relatie
3. Angst om jezelf vast te leggen
4. Verdeeldheid
5. Gebrek aan motivatie
6. Luiheid
Werd dit stukje papier gemanifesteerd door een Meester?
J.A., Regensburg (Duitsland).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat het werd gemanifesteerd door de Meester Jezus.

Het witte papiertje dat werd gevonden op de Steenbrug in Regensburg, Duitsland.

Cabaretier

Op een ochtend in december 2005 zag Sage Tyrtle, die zelf radio-uitzendingen op internet (zogeheten podcasts) maakt, tot haar verbazing een oude man in het spitsuur in het metrostation van Toronto zich een weg banen tussen de forensen door die moeizaam vooruit kwamen op een steile trap. “Schiet nu op, ga uit de weg, ik ben een oude man — ik ga sneller de trap op dan jullie!”
Toen hij eenmaal in de trein zat, praatte de oude man vrolijk over hoe gespannen mensen uit Toronto waren en dat “je naar Vancouver moet gaan waar iedereen ‘hallo’ zegt. In Vancouver is iedereen relaxed. Ik ga trouwens nu een paar pilsjes halen om mezelf wakker te houden.”
De forensen barstten in lachen uit, aldus mevrouw Tyrtle, waarna iedereen aandachtig luisterde naar wat de man te zeggen had. Hij legde uit dat een beetje alcohol (“medicijn”) goed voor je is, maar dat je van te veel ziek wordt. Hij legde uit dat Elvis Presley jong stierf omdat zijn dokter hem medicijnen gaf, maar hij te veel gebruikte. “Veertig jaar oud. Ik ben 70, zie je? Elvis Presley had 110 moeten worden met al dat geld. Whap bop alloobop, whop bam boom”, zong hij.
Iedereen lachte weer. De trein maakte een plotselinge slingerbeweging en mevrouw Tyrtle leek te vallen, maar de man achter haar ving haar erg snel op — iets wat zij in Toronto nog nooit had meegemaakt.
De oude man ging verder door zijn beklag te doen over zijn gehoor, dat zij zijn leringen gratis kregen, want normaal was hij erg duur. “Kijk tv, je zult me zien. Je zult weten wie ik ben. Dit is niet mijn echte gezicht.” Bij de halte College Street zei hij: “Ik volg geen college meer — ik ben afgestudeerd! Ik ben nu professor. Maar ik onderwijs niet, ik profeteer. O, wat is dat? Ik gebruik dat woord zelf nooit. Het is nieuw voor me. Dat is een groot woord, profeteren.”
Op weg naar de deur begon de oude man te zingen: “Kansas City, hier kom ik. Ze hebben daar leuke dames, ik moet er één vinden,” en voegde eraan toe: “Ik wil er meer dan één — ik heb niet genoeg aan één dame. Ik moet er meer dan één. Ik heb een oude dame en een jonge dame. Wat vind je daarvan? Niet slecht.” Hij stond op het punt om uit te stappen. “Oké. Tot ziens. Ik zal jullie missen!” zei hij. Velen groetten terug. Hij zong het liedje ‘Enjoy yourself, it’s later than you think’ en riep: “Tot ziens, mensen! Stop een boterham in je schoen en smeer ’m!”
Mevrouw Tyrtle eindigde haar podcast met te vertellen dat nadat de deuren zich gesloten hadden een vrouw zei: “Nou, dat bracht iedereen aan het lachen!” Terwijl ze zelf over de ervaring nadacht, merkte Tyrtle op: “Het voelde alsof die lach zich op de een of andere manier had uitgestrekt en de hele stad omsloten had, zodat de normaal zwijgzame forensen plotseling met elkaar praatten, en zonder aanleiding lachten en grinnikten.”
1) Was de oude man Maitreya? 2) Was degene die ervoor zorgde dat zij niet viel ook een bijzonder iemand?
L.M., Nova Scotia (Canada).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de ‘oude man’ Maitreya was; de man die mevrouw Tyrtle opving was de Meester Jezus.
(De podcast is te horen op www. quirkynomads.com/mp3/121605.mp3. In de allerlaatste paar seconden wordt de originele opname afgespeeld van de stem van de ‘oude man’ terwijl hij de trein uitstapt.)

Twee brieven van dezelfde persoon

Licht in de duisternis

Op 1 februari 2006, ’s morgens vroeg voor zonsopgang, lag ik nog in bed en de kamer was donker, toen ik een bol of cirkel van helder licht van zo’n 10 cm in doorsnede, bij het raam zag waar veel foto’s hangen van geestelijke meesters en avatars zoals Maitreya, Sai Baba, Paramahansa Yogananda, Anandamayi Ma, Ramana Maharshi enzovoort. De lichtbol leek te schijnen op de foto van Swami Premananda. Het was zo stralend dat ik alleen het licht kon zien. Ik kon niet zeggen of het licht van de foto uitstraalde of erin weerspiegeld werd. Ik sloot mijn ogen en opende ze weer; de lichtbol was er nog steeds. Ik was slaperig en viel algauw weer in slaap. Wat was de lichtbol?
M.O., Yotsukaido-shi (Chiba-ken, Japan).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat het een zegening van de Meester Jezus was.

Een tijdige lach

Terwijl ik op 3 februari 2004 naar mijn werk reed en me zorgen maakte over een essay dat ik moest schrijven voor mijn studie, praatte ik er hardop over tegen mezelf en raakte geërgerd omdat ik het idee voor mijn essay niet goed rond kreeg. Ik praatte mezelf in een slechte stemming, een hele slechte! Precies op dat moment hoorde ik een claxon en haalde een witte bestelwagen me in met twee jonge mannen erin. De passagier lachte en wuifde en de bestuurder lachte ook. Het maakte dat ik me opgelaten voelde en toen barstte ik tot mijn verbazing in lachen uit en dat maakte dat ik me veel beter voelde.
Wat er daarna gebeurde deed me denken: “Dit is echt vreemd.” De bestelwagen stopte voor me op een afstand van twee autolengtes en ik zag de passagier vanaf zijn middel uit het raampje hangen en naar me terugkijken, nog steeds lachend. Tegen die tijd zat ik hardop te schateren! Het is geen heel bijzondere ervaring, maar ik moet er steeds aan denken. Was dit Maitreya die me duidelijk maakte de zaken niet zo ernstig te nemen en wat lichter op te vatten?
L.W., Hullbridge (Essex, VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat het Maitreya en de Meester Jezus waren in de witte bestelwagen.

Onder de banyanboom

Het was 23 september 2006, de laatste avond van mijn verblijf in de ashram van Sathya Sai Baba, Prasanthi Nilayam.
Ik besloot de heuvel buiten de ashram op te lopen naar de meditatieboom die Sai Baba daar in 1959 geplant heeft. Het is een vredige plek, fijn om te mediteren. Er zaten slechts twee andere dames te mediteren.
Toen ik een paar bladeren opraapte, als souvenir voor een vriend in Wenen, kwam een kind tussen de bomen door de heuvel af. Ik keek naar hem, hij keek naar mij; ik lachte naar hem, hij lachte naar mij. Later ging ik bij de stam van de banyanboom zitten om te mediteren en een beetje te peinzen.
De wind droeg bhajans (liederen) mee uit de tempel, vogels zongen in de bomen, een schitterende ondergaande zon die als een kruis van licht door het gebladerte van de omringende bomen scheen. Het kind kwam naar me toe en ging met gekruiste benen rechts van mij zitten en leunde tegen de stam van de boom. Eerst lette ik niet erg op hem, ik zag alleen maar dat hij tussen de 5 en 7 jaar oud was, met Aziatische gelaatstrekken; ik dacht dat hij misschien het kind van een Chinees echtpaar was dat Sai Baba bezocht.
Na een poosje draaide ik me opzij en zag dat hij zijn lichaam/hoofd naar me toe had gebogen en me bijna raakte, alsof hij naar mijn gedachten luisterde.
Toen hij merkte dat ik naar hem keek, ging hij weer rechtop zitten en speelde met een paar steentjes; hij deed net of hij vliegen wegjoeg zonder ze echt te raken.
Na een poosje keek ik weer naar hem — en hij had zijn hoofd weer naar mij toegebogen alsof hij naar mijn gedachten luisterde. Hij keek me aan — zwijgend: ik lachte naar hem, hij lachte terug. Ik vroeg me af waar zijn ouders waren — kleine kinderen in de ashram zijn meestal onder de hoede van hun ouders of spelen met andere kinderen binnen de omheining van de ashram — maar dit kleine kind was alleen en zat daar maar onder de meditatieboom. Hij was niet rusteloos, praterig, stout of ondeugend, zoals ik andere kinderen had meegemaakt. “Hij gedraagt zich als een oude rishi (heilige) in het lichaam van een kind,” dacht ik bij mezelf.
Was dit een bijzonder kind?
H.H., Wenen (Oostenrijk).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat het ‘kind’ Maitreya was.