Brieven van lezers - maart 2006

Liefdeslied

Zaterdag 7 januari 2006 ging ik naar de plaatselijke supermarkt. Ik was in mineur nadat ik een paar weken met mijn gezondheid had gekwakkeld en had moeite om me weer wat opgewekter te voelen.
Toen ik bijna klaar was met mijn boodschappen stond ik ineens tegenover een Aziatische man die een goed gevuld wagentje voor zich uit duwde. Hij was tenger gebouwd en droeg Westerse kleding. Toen we elkaar in het nauwe pad passeerden, kreeg ik een verrassing. Hij zong en zijn stem was de mooiste, meest melodieuze stem die ik ooit gehoord had. Ik ving de woorden van een bekend lied op: “Heb ik je onlangs nog verteld dat ik van je houd? Heb ik je verteld dat er niemand anders is dan jij? Vul mijn hart met vreugde, neem mijn verdriet weg …”
Ik was verbaasd over het gemak waarmee hij zo betoverend zong. Hij liep verder, al zingend, en ik twijfelde er niet aan dat het de oorspronkelijke liedtekst was.
Verrukt draaide ik me om en bleef naar hem kijken. Toen zag ik dat er uit zijn zakken enorme bossen felgekleurde linten kwamen. Deze waterval van kleur raakte mijn mismoedige stemming en ik moest hardop lachen. Ik herinnerde me dat ik een brief had gelezen in Share International over een verschijning van Maitreya in fel oranje kleding.
Ik praatte met een andere klant die dichtbij stond en liet me enthousiast uit over de prachtige scène waarvan we getuige waren geweest. Hij lachte vriendelijk en leek het met me eens te zijn. Later vroeg ik me af of hij wist waar ik het over had.
Ik wilde dat er geen einde aan deze ervaring kwam en liep weg om de zanger te zoeken. Ik vond hem al gauw, hij was bezig meer spullen in zijn wagentje te laden en zong met hetzelfde gemak en schoonheid. Hij had zijn repertoire veranderd en ik kan me het lied niet herinneren. Ik besloot dat hij een aardige zonderling was die graag zingt tijdens het boodschappen doen en ik voelde me dankbaar dat hij me opgebeurd had. Ik dacht erover hem te bedanken maar besloot het toch maar niet te doen, en ging weg.
Toen ik thuis kwam had ik sterk het gevoel dat hij Maitreya was. Is dit juist? Als hij Maitreya was, was er iemand anders die hem zag of hem hoorde zingen?
S.M., Richmond (Surrey, VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de ‘zingende man’ Maitreya was. Niemand anders hoorde Hem zingen.

Verbazingwekkende conducteur

Met Kerst en Oud en Nieuw 2006 was ik in Teheran (Iran) op familiebezoek. Ik wilde graag de waterput bezoeken waar, volgens de legende, de Imam Zamaan (Maitreya) heel lang geleden op 18-jarige leeftijd verdween en waar hij opnieuw zal verschijnen wanneer de wereld in chaos is en de nood van de mensheid hoog.
We namen een taxi want het is twee uur rijden van Teheran en toen we aankwamen, was het heerlijk warm en zonnig, waren de bergen prachtig en straalde de plek rust uit. Mijn nicht en ik gingen eerst naar de moskee waar zij haar speciale gebed opzei en ik mediteerde, daarna gingen we naar de waterput.
De traditie is dat je je wens op een stuk papier schrijft en dat in de bron laat vallen. We schreven beiden onze brieven en ‘postten’ ze. Mijn nicht vroeg of ik dacht dat hij de brieven zou ophalen en, omdat ik al vele jaren weet dat Hij onder ons is en ons helpt, zei ik dat hij dat natuurlijk zou doen.
De volgende dag gingen mijn moeder en ik met de bus naar de bazaar. We pakten de gelede bus die ruimte heeft voor vrouwen om te zitten. Toen we zaten, zag ik een man van in de vijftig, met brede schouders, een goedverzorgde baard en een maatpak.
Hij zag er erg deftig uit met een leren diplomatenkoffertje in de ene hand en zijn andere hand vol kaartjes. Hij stond bij de afscheiding tussen de mannen en de vrouwen en vroeg rustig om de kaartjes. We gaven allemaal ons kaartje door aan een dame vooraan. Terwijl ik naar hem keek, vroeg ik me af wat iemand als hij op een bus deed, nog afgezien als conducteur. Naar mijn gevoel hoorde hij meer thuis op een universiteit als professor of zo. Hij keek erg ernstig alsof hij veel had om over na te denken. Hij leek mij de beste mens die je je in kunt denken.
Was deze verbazingwekkende conducteur Maitreya en was zijn diplomatenkoffertje vol met noden en wensen van mensen?
E.P., Southend on Sea (Essex, VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de ‘conducteur’ de Meester Jezus was. Zijn diplomatenkoffertje was leeg.

Leidend licht

In 1980, toen ik 12 jaar oud was, droomde ik van zuiver, stralend licht dat me een oneindig gevoel van overweldigende liefde en waarheid gaf. In die tijd geloofde ik absoluut dat ik een ontmoeting met Jezus had gehad, ook al kwam ik uit een gezin waarin godsdienstige of spirituele overtuigingen niet werden aangemoedigd. Deze droom is vaak een leidraad voor mij geweest en heeft me vreugde en geestelijke steun gegeven.
Nu ik veel over Maitreya heb gelezen, vraag ik me af of de droom van hem kwam of misschien van Jezus?
A.S., Brisbane (Australië; ingezonden via de website van Share International)
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de droom door Maitreya werd gegeven.

Jonge filosofe

Toen ik op 28 januari 2006 bezig was een lezing te geven in het Informatiecentrum in Amsterdam, kwam er een jonge vrouw laat binnen. Tijdens de lezing kwam ze er van tijd tot tijd tussendoor, altijd op een nuttige manier. Ze bracht het punt van de macht van het volk naar voren en ze zei dat mensen altijd zeggen: “Wat kan ik doen, als klein individu?” maar voegde ze eraan toe: “Een betere wereld begint bij jou.” En met echt enthousiasme zei ze dat we moeten bedenken hoe veel verschillende mensen in het verleden bereikt hebben — zowel positieve als negatieve voorbeelden — en laat dat ons inspireren om met anderen te werken en actie te nemen. Ze bedoelde dat we niet alleen zijn, we kunnen met anderen de handen ineenslaan en veel voor elkaar krijgen.
Ik antwoordde dat ik blij was dat ze het onderwerp van de macht van het volk naar voren had gebracht en vroeg Diny, een groepslid, of ze het januari/februari-nummer van Share International van 2006 voor me wilde pakken, waarin een uitgebreide compilatie staat over de stem van het volk. Diny en ik lazen uitspraken daaruit voor.
Later, toen ik het had over politieke leiders, wierp de jonge vrouw er iets tussen over politici. “Ze zijn corrupt,” zei ze gedecideerd.
In de pauze kocht zij drie ‘Hand’-kaarten (met de handafdruk van Maitreya), en terwijl we daar stonden (naast zijzelf, Diny en ik waren er niet meer dan drie toehoorders) begon ze met ons te praten. In de eerste plaats stelde ze zich voor, zei haar naam en wat die betekende, maar dat ontging me. Toen ze begon te praten dacht ik, “Oh hemel, gaat ze ons vertellen dat ze de Christus of Jezus is?” Dat deed ze niet, maar omdat ze onze aandacht had, zei ze iets als: “Er zijn niet echt wonderen, het gaat om wat in je is.”
Ik zei dat dat waar was, hoewel er ook wonderen waren als een teken. Zij herhaalde haar idee en ging er verder op in: “Ja, maar wonderen zijn niet echt wonderen, maar het Goddelijk Wezen in ieder van jullie – dat is het echte wonder.” Ze ging verder en zei iets in de trant van, dat als je dat wist, als je in contact was gekomen met dat Goddelijk Wezen in jezelf, je geen wonderen nodig hebt of dat je zou zien dat ze niet zo belangrijk waren. Ze zei dat ze een vluchteling uit Angola was en alles wist van ontbering, politieke corruptie en armoede. Toen wees ze om de beurt naar ieder van de drie toehoorders en zei: “Kijk, uit de hele stad Amsterdam zijn jullie drieën gekomen om een belangrijke boodschap te horen. Mooi dat jullie gekomen zijn. Goed.”
Omdat het klonk alsof we nooit meer dan drie bezoekers krijgen, vroeg ik of ze naar de lezingen van Benjamin Creme was geweest en vertelde ook dat hij in september weer een lezing zou geven voor heel veel toehoorders. We keken samen naar de kalender en zij pakte haar agenda en maakte een aantekening van de datum. Ik raadde de lezing aan, omdat die haar een gelegenheid zou geven om de overschaduwing van het publiek door Maitreya via Benjamin Creme te ervaren. Zij knikte en zei dat ze zou proberen te komen.
Toen veranderde ze van onderwerp en zei uit persoonlijke ervaring “vind ik dat meditatie echt heel erg belangrijk is.”
Ze stond op het punt om weg te gaan voor het vragen-en-antwoorden gedeelte begon, maar Diny nodigde haar uit om nog iets langer te blijven. Ze lachte en zei dat dat “verleidelijk” was en ja, ze zou nog wat langer blijven. Later, toen ze wegging, zei ze dat ze hield van ons allemaal en dat ze ons beslist eens weer zou zien.
Zij was op geen enkel moment vervelend, hoewel ongewoon. Ze onderbrak, of liever kwam er tussen, maar was niet storend. Ik was blij dat ze verschillende onderwerpen naar voren bracht. Ze was klein, fijngebouwd, had een mooie, goudkleurige huid, lang, zwart haar en donkere ogen. Ze leek gelukkig, in evenwicht en onafhankelijk, heel zeker van zichzelf, maar soms meisjesachtig, en lachte dan wat verlegen.
Ik voelde geen wonderbaarlijke energie. Ik dacht helemaal niets van het voorval tot de volgende morgen, toen ik me begon af te vragen of ze iemand anders was dan een plezierige bezoekster. Was zij dat?
F.E., Amsterdam.
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de ‘jonge vrouw’ de Meester Jezus was.

Kruisen van licht

In het badkamerraam van het huis van mijn moeder in Pawtucket (Rhode Island, VS) verschijnen enorme kruisen van licht in cirkels. Ze werden voor het eerst gezien op Kerstavond [december 2005]. Zijn deze gemanifesteerd door Maitreya?
A.M.D., Marietta (Georgia, VS).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de kruisen van licht zijn gemanifesteerd door Maitreya.