Hier volgt  het eerste gedeelte van een bewerking van de lezing die Benjamin Creme gaf tijdens de Transmissie-meditatieconferentie in augustus 2006 nabij San Francisco (VS). Voor de volledige tekst zie Share International/Share Nederland, jan./feb. 2007.

Eenheid in verscheidenheid

door Benjamin Creme

Dit artikel is gebaseerd op een artikel dat mijn Meester schreef voor Share International, mei 2006.

Eenheid in verscheidenheid

Door de eeuwen heen hebben mensen verschillende regeringsvormen toegepast, variërend van de meest despotische tot de meest egalitaire. Tegenwoordig hebben de meeste landen gekozen voor een democratische vorm, dat wil zeggen, door volksstemming verkozen uit deze of gene politieke partij. Men veronderstelt dat het toegepaste kiesstelsel deugdelijk, eerlijk en vrij van malversatie en fraude is. Helaas, zoals de recente geschiedenis laat zien, is dat vaak niet het geval, zelfs niet in landen die grote nadruk leggen op de eerlijkheid van hun verkiezingsproces. Bedrog en huichelarij komen alom voor, mensen en partijen worden aan de macht gebracht door zwendel en fraude.
Autoritairder zijn die één-partij staten waar besluiten worden genomen door een comité van ‘sterke mannen’ gesteund door leger en politie. Het volk heeft weinig in te brengen in de wetten die het regeren en voelt, vooralsnog, vaak niet de noodzaak om die rechten op te eisen.
Sommige landen zijn in de greep van wrede despoten, hongerig naar macht en de rijkdom die ermee gepaard gaat. Andere worden geregeerd door verblinde dwepers, overtuigd dat zij en hun volgelingen in Gods handen zijn en Zijn plannen uitvoeren. Weer andere worstelen om hun volk uit armoede en ellende te helpen, en om de eisen van hun rijke buren af te weren. Nog weer andere strijden voor hun onafhankelijkheid of zijn gedompeld in chaos en burgeroorlog.
De mensen moeten de les uit deze aanwijzingen ter harte nemen: de manieren om de behoeften van verschillende volkeren te organiseren zijn veelvoudig. Grotere verdraagzaamheid is daarom noodzakelijk bij de aanpak van deze vitale kwestie. De energieën van de stralen die de landen regeren verschillen en vereisen verschillende structuren waarin hun hoedanigheden tot uiting kunnen komen. Het behoort niet tot het Plan van evolutie dat één regeringsvorm, democratisch of anderszins, de overhand zou krijgen. De behoeften van de mensen zijn wezenlijker en belangrijker dan ideologieën. Verdraagzaamheid voor verschillen verenigt, terwijl ideologieën verdeeldheid scheppen.
Wanneer Maitreya in het openbaar spreekt, zal Hij derhalve laten zien dat eenheid in verscheidenheid de sleutel is tot toekomstige harmonie. Dat alle landen een bestemming hebben, uniek en heilig. Hij zal de weg wijzen om deze gezegende staat te bereiken en de mensen aanmoedigen hun hart te openen voor een wijzer begrip van het Plan. Onder Maitreya’s leiding zullen de mensen beginnen de rijkdom van de verworvenheden van henzelf en van anderen op prijs te stellen en te waarderen. De drang naar wedijver en overheersing zal geleidelijk afnemen en er zal voor de mensen een nieuw hoofdstuk worden opengeslagen in broederschap en vrede. Zo zal het zijn.

Voordat ik het ga hebben over mijn kijk op dit artikel en probeer er verder op in te gaan, wil ik eerst ons geheugen opfrissen over de duurzame behoeften van de mensheid zoals die gezamenlijk worden aangeduid als Maitreya’s Prioriteiten. Dit doe ik omdat, als ze juist zijn — en ik geloof dat ze juist zijn, deze prioriteiten sneller zullen worden verwezenlijkt wanneer ze ons steeds voor ogen worden gehouden en voortdurend onze aandacht krijgen. Alles waar onze aandacht van wordt afgeleid zal niet worden verwezenlijkt, en dat is wat er momenteel gebeurt met deze prioriteiten.
Elke paar jaar is er een crisis — een aardbeving, een tsunami of een verschrikkelijke hongersnood die Afrika of andere delen van de wereld teistert. Het hart van de mensheid opent zich onmiddellijk voor de crisis en mensen trekken alle registers open om zoveel mogelijk geld in te zamelen en in de noden van dat moment te voorzien. Zolang die crisis aandacht krijgt, wordt in die nood voorzien. Er worden enorme bedragen gedoneerd en aangewend om de noden van het getroffen land op te lossen. Na een maand of twee vragen de media niet meer om geld. Er lijkt in de nood te zijn voorzien, ongeacht of de hulp op de juiste plek terecht gekomen is.  De gedachtevorm van nood, van plotselinge, wanhopige urgentie, verdwijnt uit ons denken en we wenden ons weer tot onze eigen zaken.
Hoeveel benefietconcerten hebben we al gehad? Hoe vaak niet hebben mensen geld ingezameld voor het goede doel, onder het motto: “Red miljoenen mensen van de honger”? Elke paar jaar is het weer een eenmalig gebeuren, terwijl de miljoenen mensen die van honger omkomen behoefte hebben aan echte economische rechtvaardigheid. Maitreya, daar kun je van op aan, zal de mensheid onomwonden confronteren met de aanhoudende noodzaak om een eind te maken aan de ramp die elke dag plaatsvindt: 35.000 mensen die omkomen van honger in een wereld van overvloed.
Dag na dag, week in week uit, maand na maand, elk jaar weer houdt de rampspoed aan. Het is tijd om deze tragische situatie voor miljoenen mensen onder ogen te zien en er voor altijd een einde aan te maken. Ik geloof dat het zonder Maitreya niet zal gebeuren — niet dat Maitreya het zal oplossen, maar de aanwezigheid, de leringen van Maitreya, de urgentie die Maitreya het geeft, de schande, zoals Hij het noemt.
“Niets berokkent Mij meer verdriet dan deze schande,” zegt Hij. “Het misdrijf van verdeeldheid moet uit deze wereld worden verdreven. Ik bevestig dat dat Mijn doel is.” Dat is het eerste doel, het redden van miljoenen mensen in de wereld die van honger sterven. Het is nuttig dat groepen als deze zich concentreren op de prioriteiten van Maitreya en deze altijd voor ogen houden, niet alleen tijdens een lezing, maar zich altijd bewust zijn van de belangrijkste noden van de mensheid als geheel.
Laat ik de prioriteiten van Maitreya, zoals gezien door mijn Meester in Zijn artikel ‘De Mensenzoon’ (Share International, juni 1984), nog eens in herinnering roepen:
“Laten we zien wat Zijn prioriteiten zijn: het vestigen van vrede; de invoering van het systeem van samen delen; het wegnemen van schuld en angst — het zuiveren van de harten en het denken van de mensen; het onderrichten van de mens in de wetten van leven en liefde; een introductie van de Mysteriën [de Mysteriën van Inwijding]; de verfraaiing van onze steden; het verwijderen van hindernissen voor het reizen en voor de onderlinge uitwisseling tussen de volkeren; het scheppen van een reservoir van kennis dat voor iedereen toegankelijk is.”
Dit laatste, “een reservoir van kennis dat voor iedereen toegankelijk is”, kun je zien als het Internet wanneer dat vrijelijk beschikbaar is voor allen, wat nu nog niet het geval is. Wanneer het vrijelijk beschikbaar is voor iedereen in elk land, zonder uitzondering, zal het zijn alsof iedereen beschikt over alle boeken in de bibliotheken van Alexandrië. Laten we, met dit voor ogen, nog eens kijken naar de woorden van mijn Meester in Zijn artikel ‘Eenheid in verscheidenheid’.

“Door de eeuwen heen hebben mensen verschillende regeringsvormen toegepast, variërend van de meest despotische tot de meest egalitaire.”
De meest despotische behoren, hopen we, tot het verleden en ik denk dat dit in grote lijnen zo is; de echt grote despoten, zoals de Dzjengis Khans en dergelijke, behoren gelukkig tot het verleden, maar er zijn nog steeds veel despoten, van wie sommige heel recent. Denk maar aan Hitler en Mussolini en hun companen. Denk maar aan de verschillende rechtse, militaire dictaturen die dit land, de Verenigde Staten, heeft opgedrongen aan Zuid-Amerikaanse landen als Chili. Chili had een democratisch gekozen regering onder Salvador Allende, die toevallig links was. Dat was onacceptabel voor de Amerikaanse regering, dus heeft men hem uit de weg geruimd. De CIA creëerde een coup waardoor de regering-Allende omvergeworpen werd en een fascistoïde dictator, een goede vriend van mevrouw Thatcher, aan de macht geholpen werd, generaal Pinochet, die vooral bekend is vanwege zijn despotische bewind. Wanneer hij voor het gerechtshof moest verschijnen vanwege zijn daden had hij altijd een hartaandoening, kon hij niet lopen of was hij te ziek om in de rechtbank te verschijnen om zijn aanklagers onder ogen te komen.

“Tegenwoordig hebben de meeste landen gekozen voor een democratische vorm, dat wil zeggen door volksstemming verkozen uit deze of gene politieke partij. Men veronderstelt dat het toegepaste kiesstelsel deugdelijk, eerlijk en vrij van malversatie en fraude is.”
Was dat maar waar. Een van de tragedies voor de Verenigde Staten en voor de wereld was de buitengewone manier waarop de huidige regering aan de macht geholpen werd door de meest frauduleuze, corrupte malversatie in de hele geschiedenis van malversaties, die teruggaat tot het Engeland van de 18de en 19de eeuw.
Dat was de tijd toen mensen die lid van het parlement wilden worden, stemmen kochten bij liters tegelijk — liters bier wel te verstaan. Ze trokken langs alle kleine plaatsen en trakteerden iedereen op bier, zoveel men maar kon drinken, een stevige maaltijd tussendoor en een goudstuk. Met zulke goudstukken zijn tientallen mensen in het parlement gekozen om de simpele reden dat ze zakenlui waren; en een zetel in het parlement was goed voor de zaken. Het gaf hun macht en invloed die ze anders niet gehad zouden hebben. Malversatie was de aard van het spel.
Tegenwoordig verlopen de verkiezingen in Groot-Brittannië veel eerlijker, al is het niet voor 100 procent. Tijdens of na een verkiezing wordt geregeld duidelijk dat niet de partij als geheel, maar de lokale afdeling ergens een manier heeft bedacht om aan meer stemmen te komen, dat gebeurt. In Groot-Brittannië, de ‘bakermat van de parlementaire democratie’, komt kleinschalige verkiezingsfraude nog steeds voor, maar nergens in de moderne geschiedenis hebben we het soort corruptie gezien dat plaatsvond rond de herverkiezing van president Bush. Iedereen weet van de malversatie die plaatsvond bij de voorgaande verkiezingen, waarmee hij aan de macht kwam. Al Gore had de voorgaande verkiezingen gewonnen en werd de winst ontzegd. Kerry had de verkiezingen daarna duidelijk gewonnen en werd de winst ontzegd.
Ik begrijp dat een van de toegepaste trucs (een van de vele) was dat in gebieden waar stemcomputers werden gebruikt, deze waren aangeschaft bij een bedrijf van iemand die zich actief inzette voor de Republikeinse partij en president Bush. Zijn bedrijf had geknoeid met de stemcomputers zodat elke vijfde stem voor Kerry automatisch werd omgezet in een stem voor Bush. Ik ken een vrouw in Massachusetts die haar stem moest uitbrengen met een stemcomputer. Ze stemde voor Kerry en de computer had een apparaat waarmee ze kon controleren dat haar stem echt geregistreerd was. Ze controleerde het en er stond Bush. Ze controleerde het opnieuw, en weer stond er Bush. Ze heeft 18 keer opnieuw gestemd voordat er Kerry stond. Je hebt geen idee van de schaal waarop tijdens de laatste verkiezingen in de VS fraude is gepleegd. Voor de wereld is het een absolute tragedie geweest.
Ik kan het natuurlijk niet bewijzen, maar ik ben ervan overtuigd dat als Al Gore de eerste verkiezing gewonnen had (wat in feite zo was), dat ‘11 september’ niet gebeurd zou zijn. Ik weet zeker dat het al daarvoor gepland was. De planning zou zijn doorgegaan, maar ik denk dat de daden van Gore zo verschillend zouden zijn geweest van die van de huidige regering dat er niet hetzelfde gevoel van urgentie en dezelfde bereidheid was geweest om de aanslagen uit te voeren.
Als ‘11 september’ niet was gebeurd, zou dit een heel andere wereld zijn geweest. ‘11 September’ gaf de huidige Amerikaanse regering een excuus om Afghanistan binnen te vallen. De Talibaan zijn een zeer onbuigzaam, strikt, fundamentalistisch-islamitisch regime, heel moeilijk om mee te leven, maar ze waren in het algemeen geen terroristen. Nu, nadat ze in de gevechten in Afghanistan waren verslagen, hebben ze zich gehergroepeerd en zijn ze teruggekomen na alle gewoonten van het terrorisme te hebben aangeleerd. Nu zijn het terroristen en zijn ze ook actief in Irak, dat wijd openstaat voor iedereen die herrie wil schoppen.
Er is, geheel onnodig, een hele natie terroristen geschapen in Afghanistan. De aanval op Irak is een afschuwelijke tragedie voor de wereld. Het land staat nu op het randje van een burgeroorlog. Eigenlijk is er al sprake van een kleinschalige burgeroorlog. Die heeft zich gelukkig nog niet over het hele land verspreid, maar het is niettemin een burgeroorlog. Ik denk dat er geen verschrikkelijker vorm van oorlog is dan een burgeroorlog.
Tijdens de Spaanse burgeroorlog vocht de ene kant van de straat voor Franco en de andere kant voor de republikeinse regering. Men bevocht en doodde elkaar, net zoals meer recentelijk op de Balkan in Kosovo en Bosnië onder auspiciën van Slobodan Miloseviç, toenmalig president van Servië.
De wereld heeft een punt bereikt, waarvan niet alleen geen terugkeer meer mogelijk is, maar van totale crisis, totale confrontatie tussen goed en kwaad, tussen dat wat harmonie voortbrengt en dat wat tot het tegendeel leidt. Dit is het resultaat van de energie van het Zwaard des Onderscheids. In de Bijbel staat geschreven dat Jezus zei: “Ik breng geen vrede maar het zwaard. De vader zal verdeeld zijn tegen de zoon, en de zoon tegen zijn broer,” enzovoort, allemaal heel destructief. Ironisch genoeg is het Zwaard des Onderscheids de energie van Liefde. Dat is wat er is gebeurd en wat er vandaag gebeurt, en dit zal door Maitreya tot een haarscherpe scheiding worden gebracht.
Het is de energie van Liefde die nu op alle gebieden uitstroomt. Ze doordrenkt de wereld en het gevolg ervan voor de mensheid is dat het je bewuster maakt van wie je bent. Als je iemand van goede wil bent, dan wordt dat gestimuleerd en versterkt. Als je destructief bent, van kwade wil, wordt dat nog sterker. Alles, goed en slecht, wordt gestimuleerd.
Op deze manier zal de mensheid heel duidelijk zien wat haar te doen staat. Zou dit niet gebeuren, dan zouden we wellicht denken dat we in onze huidige gewoonten kunnen volharden. Het zou moeilijk zijn, maar we zouden volhouden en denken dat alles te zijner tijd wel weer goed zou komen, wat het in het verleden ook nooit was. Het Zwaard des Onderscheids scherpt de verschillen aan en maakt de opties die de mensheid heeft duidelijk. Steeds meer mensen zien, door de scherpere blik die het Zwaard ons geeft, dat er geen alternatief meer is voor vrede. Als we geen vrede kennen, zal al het leven op de planeet vernietigd worden.
Vrede is dus niet langer slechts een optie voor de mensheid; het is een essentieel vereiste. Dit besef is het resultaat van de werking van Maitreya’s energie van Liefde. Het is het Zwaard des Onderscheids dat duidelijk de weg voorwaarts voor de mensheid aangeeft: via broederschap, rechtvaardigheid, samen-delen en vrede; via vrijheid, juiste verhoudingen en alles wat hieruit voortkomt. Het is dat of doorgaan op de huidige weg en al het leven vernietigen.
Het Zwaard des Onderscheids van Maitreya plaatst deze zwart-wit confrontatie voor de mensheid, zodat zij dit duidelijk, scherp kan zien, zonder vaagheden. We kiezen de ene kant of de andere. We kiezen de weg van juiste menselijke verhoudingen, van opbouw en harmonie aan de ene kant, of de weg van onjuiste menselijke verhoudingen en te zijner tijd de totale vernietiging voor iedereen aan de andere kant.
Het is zo belangrijk dat iedereen in dit land [de VS], voor er weer verkiezingen plaatsvinden, moet aandringen op een compleet ander kiessysteem. Jullie moeten het systeem van de vorige twee verkiezingen niet accepteren. Van de laatste twee weet ik zeker dat ze frauduleuzer waren dan die van welke ‘bananenrepubliek’ ook. Het was schandelijk, voor jullie en voor de wereld, en jullie mogen je regering dat nooit meer laten doen.
Er moet een kiessysteem zijn dat een bewijs achterlaat van jouw stem. Dat moet voor elke afzonderlijke stem. We mogen machines niet met handmatige stemmen aan de haal laten gaan; geen van de foefjes die massaal werden ingezet tijdens de laatste verkiezingen. Iedereen wist dat verreweg de meeste jonge mensen verandering wilden en voor Kerry stemden. Op veel plaatsen werden ze daarom in aparte kamers samengebracht en werd hun niet toegestaan in de rij te gaan staan om hun stem uit te brengen. Daar werden ze uren lang vastgehouden. Als je jongeren van 18, 19 of 20 jaar urenlang laat wachten om te kunnen stemmen, blijven ze niet. Ze vertrokken in drommen.
Dergelijke praktijken waren wijdverspreid. Het is zo eenvoudig. Je zorgt gewoon dat de jongeren wegblijven. De kandidaat krijgt de stemmen niet, wellicht duizenden stemmen die cruciaal kunnen zijn als het een nek-aan-nek race is. Het is een heel eenvoudige, heel doeltreffende truc.

“Helaas, zoals de recente geschiedenis laat zien, is dat vaak niet het geval, zelfs niet in landen die grote nadruk leggen op de eerlijkheid van hun verkiezingsproces.”
Er is geen enkel ander land dat zo alert is op de eerlijkheid van de verkiezingen in andere landen dan de Verenigde Staten. Verkiezingen moeten niet alleen eerlijk verlopen, maar ook ‘democratisch’ zijn. Ze moeten ‘democratisch’ zijn, anders worden ze automatisch gezien als niet eerlijk, onrechtmatig.
Hamas werd gekozen door een volkomen eerlijk, rechtmatig systeem van representatieve stemmen en vormde de vrij gekozen regering van de Palestijnen. De Amerikaanse regering weigerde Hamas te erkennen of er zaken mee te doen. Israël, als slippendrager van de VS, weigert om met vertegenwoordigers van Hamas te praten omdat ze zeggen dat Hamas niet democratisch is. Hoe veel democratischer kan het zijn dan wanneer de overgrote meerderheid van de bevolking van het land voor hen gestemd heeft? Het was een aardverschuiving, bijna 90 procent. Wat kun je doen tegen dergelijke dubbelhartigheid in staatszaken?

Vormen van democratie

Er zijn vele vormen, vele soorten democratie. De Amerikaanse regering denkt dat de enige rechtmatige verkiezingen tussen twee politieke partijen gaan. Dat geldt voor Europa, Japan en elders, maar er zijn veel verschillende ideeën over democratie, mate van democratie en soorten democratie.
China zou zeggen dat het een democratisch land is, heel anders dan de democratie van Groot-Brittannië, Amerika, Frankrijk, Duitsland en Scandinavië. Als je de gemiddelde, goed opgeleide Chinees, vooral aan de oostkust, zou vragen of zijn regering democratisch is, zou hij waarschijnlijk zeggen: “Ja. Het is een vorm van democratie. Ik ben vrij om te doen wat ik wil. Ik kan dit werk doen of dat werk. Er is geen dwang om een bepaald soort werk te doen. Ik kan elk werk doen waar ik goed in ben en waarvoor ik opgeleid ben, zonder beperkingen. Wij hebben een democratie.”
Het is niet wat wij democratie zouden noemen, maar het is een vorm van democratie, een gemengde democratie. De Chinezen bieden de wereld een heel interessante regeringsvorm; dit is een experiment dat wellicht niet eindigt waar het nu  heen lijkt te gaan. Dat is de aard van experimenteren. Experimenten zoals deze op de schaal van een land als China vergen tijd. In China heb je een groep sterke mannen die het leger en de politie achter zich hebben staan, zodat zij de regel der wet kunnen opleggen zoals zij de wet zien, en die leggen ze inderdaad op. Het is een 1ste-straals land. De ziel van het land is op de 1ste straal; de persoonlijkheid is op de 3de straal. Het is geen bijzonder sentimenteel volk; dat is niet een van zijn zwakheden.
Dit land [de VS], zo sluw en autocratisch als jullie huidige regering is, heeft een 2de-straals ziel en een 6de-straal persoonlijkheid, en is sentimenteel tot en met. Toch zou ik dat liever hebben dan de wat ruwere vorm van de Chinese democratie, om het zacht uit te drukken, want ik denk dat de 2de-straals ziel van Amerika zich uiteindelijk zal openbaren — hoe eerder, hoe beter voor de wereld.
De wereld wacht in feite op de openbaring van de ziel van Amerika. Wanneer dat gebeurt, zal het de noden van de wereld als geheel ter harte nemen. Het land zal voor het eerst zijn gezichtspunt verruimen onder de invloed van de lering van Maitreya, Die het ziele-aspect van Amerika zal aanroepen en Amerika zal inspireren om de hulpbronnen te delen die het in overvloed heeft. Een nieuw Marshall-plan op wereldschaal zal daarvan het gevolg zijn. Dat is een van de meest hoopgevende dingen die je jezelf als leden van deze natie voor ogen kunt houden. De Amerikaanse natie is een grootse natie. Ze heeft enkele verschrikkelijke dingen gedaan, maar dat geldt voor alle landen. Het is een jonge natie, dus in zekere zin is het geen wonder dat de zaken bij tijden uit de hand lopen; maar het land is zo machtig, zo groot, zo rijk, dat het een enorme invloed heeft in de wereld.
Die invloed is de natuurlijke uitstroming van de intelligentie en inventiviteit van zijn bevolking. Het is ook een geplande invloed, gepland vanuit Washington, vanuit het Witte Huis en het Pentagon, dat de ware zetel van macht in Amerika is. Het Pentagon en het Witte Huis besturen de bestemming van Amerika en tot op zekere hoogte de bestemming van de wereld. Dit kan niet zo zijn.