Brieven van lezers - juni 2007

Nu of nooit

Op zaterdag 21 april 2007 stond onze groep met een kraam op een beurs in Pasadena (CA, VS). Tegen het eind kwam een jonge zwarte man van begin 30 naar ons toegelopen en bekeek onze poster met foto’s van wonderen. Hij was keurig gekleed in een bruine sweater en lange broek. Hij had fijne gelaatstrekken, stralende ogen en glanzend zwart golvend haar — hij was heel knap. Op de vraag hoe hij heette, antwoordde hij: “Christopher.” Ik herhaalde het: “Christopher.” “Zo word ik genoemd,” zei hij zonder merkbaar accent. Ik zal gedeelten van ons gesprek met Christopher zo goed als ik het me herinner, weergeven.
Ik vroeg hem of hij wilde dat ik hem uitlegde hoe het zit met de wonderen. “Hoe zit het?” herhaalde hij lachend. “Ja. Vertel me maar hoe het zit.” Hij straalde van vreugde en blijdschap. Ik vertelde hem dat iedere 2000 jaar God een grote leraar zendt. Hij onderbrak me om te vragen of ik dat geloofde. Ik zei: “Het is waar.” Hij lachte. “Ik wil je horen zeggen dat je dat gelooft!” antwoordde hij. Ik zei: “Ik geloof het.” Hij lachte. Ik zei: “Het is tijd voor de volgende leraar.” “Wie is dat?” vroeg hij. Ik zei: “Het is de Wereldleraar. Zijn naam is Maitreya. Dat betekent: “De gelukkige — Degene die vreugde brengt in de wereld.” Hij zei: “Hoe weet je dat hij dat is?” Nadat ik even had nagedacht over alle manieren waarop ik weet dat Maitreya de Wereldleraar is, zei ik: “Ik weet het omdat ik het weet.” Ik denk dat hij glimlachte. Toen zei hij zoiets als: “Mijn klas vertelt me dat ze iets weten en ik zeg dan: ‘Weet je het zoals je het weet wanneer je voet de grond raakt?’ ” Hij stampte met zijn voet op de grond. “Zo niet, dan weten ze het niet echt.”
Hij praatte erg snel, waarbij hij lettergrepen inslikte, heel energiek en met groot enthousiasme. Hij lachte vaak, zelfs wanneer hij over de problemen in de wereld sprak. Ik vroeg hem wat hij dacht dat er ging gebeuren. Hij wilde niet over de toekomst praten, maar zei: “Ik zal je vertellen wat er nu gaande is.” Hij sprak over hoe dingen en mensen dood zijn of doodgaan. Hij zei: “De oceanen sterven. Het loopt ten einde.” Ik stemde daarmee in, maar zei dat we het konden herstellen. Hij sprak alsof er geen tijd meer was om de problemen te verhelpen. Ik zei: “U en ik kunnen het doen.” Hij zei: “Mijn klas vraagt me om het te verhelpen en ik zeg hun dat ik dat niet kan.” Het is aan hen. Ik ben hier alleen maar om waar te nemen.” Toen was hij even stil, keek me aan en zei: “Ik ben de waarnemer.” Hij bleef onvermurwbaar verklaren dat de wereld geen tijd meer heeft en wees herhaaldelijk op een denkbeeldig horloge op zijn linkerpols, als om te benadrukken dat er geen tijd meer is — het is nu of nooit. Dat was duidelijk het voornaamste wat hij wilde zeggen.
Christophers verwijzing naar zijn klas was interessant omdat de Transmissie-meditatiegroep in zuidelijk Californië een poosje terug een advertentiecampagne heeft gevoerd over Maitreya de Wereldleraar met de zin: “Hoe onderwijs je een klas van zes miljard mensen?”
Cher Gilmore, een collega die zich bij het gesprek gevoegd had, zei: “Maitreya zei dat de mensheid op de rand van de afgrond zal staan voor we onszelf redden.” Hij was het daar mee eens en benadrukte opnieuw ER IS GEEN TIJD MEER.
Toen stelde hij ondubbelzinnig: “11 September was een kans om de wereld te veranderen!” Hij zei: “Ik heb het hun verteld – ik belde hen op voor het gebeurde en vertelde hen erover. Ik waarschuwde hen NIETS TE DOEN in reactie. NIETS. Ik zei, als jullie reageren met bommen en het militaire apparaat zullen er overal oorlogen zijn. Maar ze luisterden niet. Ik bedoel, toegegeven, 11/9 was afgrijselijk en verschrikkelijk met meer dan 3000 doden — de karmische wet werd vervuld — maar het was een mogelijkheid om de hele wereld te veranderen, alles anders te maken. Maar dat gebeurde niet.”
Ik zei hem dat ik een optimist ben. Hij zei: “Dat is geweldig! We hebben optimisten nodig.” Toen raadde hij me aan om “iedere morgen heel veel fruit” te eten. Zich naar Cher wendend, zei hij: “Ik wil dat deze man nog een paar jaar langer leeft. Hij ‘is’. De meeste mensen zijn dood of stervend, maar hij ‘is’.” Cher was het daarmee eens en ik zei: “Cher ‘is’ ook.” Hij zei: “Ons kent ons.” Hij zei me ook dat ik te veel gedistilleerd water drink. Hij zei dat dat goed was, maar alleen tijdelijk. Hij noemde een verhaal van Jezus die tegen een man zei dat hij maar zeven dagen moest vasten en op de tiende dag genezen zou zijn — en dat was hij ook.
Christopher sprak zo vlug en indringend dat het moeilijk is om me alles te herinneren. Hij noemde de meeste heilige boeken van de verschillende wereldgodsdiensten — hij somde de een na de ander op net zo snel als hij kon praten — en zei: “Het maakt geen enkel verschil tot welke godsdienst iemand behoort.” En herhaalde dat het allemaal voorbij is — het is allemaal dood, als de mensen NU geen actie nemen.
Terwijl Cher en ik met Christopher in gesprek waren, sprak onze medewerker Rekail Martin met een andere zwarte heer, die in sommige opzichten totaal het tegenovergestelde leek van onze bezoeker. Die man was niet bijzonder goed gekleed of verzorgd — hij zag eruit als een dakloze — zijn snor hing mismoedig en ook zijn houding en kijk op alles waren mismoedig. Hij vertelde Rekail dat hij Benjamin Creme had horen spreken in 1991 en dat hij tijdens de overschaduwing een wezen had zien verschijnen over het gezicht van de heer Creme heen. Hij zei ook dat de woorden van de heer Creme erg belangrijk voor hem waren geweest. Maar het meeste van de tijd praatte hij erover hoe donker de dingen lijken (het was daglicht buiten), en zei: “Het is donker daarbuiten. Het is zo donker daar. Het is erg moeilijk.” Hij leek terneergeslagen en zei dat hij niet wist wat hij moest doen.
Tegen het eind van de gesprekken had ik het gevoel dat we te maken hadden met teamwerk van Maitreya en de Meester Jezus die probeerden de ernst van de benarde toestand van de mensheid op aarde en de noodzaak van onmiddellijke actie op grote schaal, te benadrukken.
Is dat waar? Waren deze heren Meesters?
D.L., Los Angeles (CA, VS).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de eerste man Maitreya was en de tweede de Meester Jezus.

Lichtshow

Op 19 april 2007 was ik ’s middags aan het werk in de school van het kinderziekenhuis Great Ormond Street, in Londen. Het was een zonnige dag en ik bracht iets naar buiten. Een paar meter verderop trok een bewegend licht mijn aandacht. Gezien voorgaande ervaringen met bewegende lichten in de buurt van lichtpatronen (zie ‘Lezers schrijven’, okt. 2005) liep ik ernaar toe, geïntrigeerd. Wat ik zag was een groot rond licht dat zich langs twee muren en over de grond ertussen bewoog. Ik keek rond om te kijken of er iemand in de buurt was met een horloge of iets dergelijks en of dat misschien de beweging van het licht veroorzaakte, maar er was niemand en het licht was daar toch te groot voor. Het bewoog zich met verschillende snelheden, soms langzaam, dan weer snel en nu en dan bleef het op de grond hangen. Er kwam een ander licht bij en soms kruisten ze elkaar. Ik besloot om naar de plek op de grond te lopen precies waar de lichten bleven hangen en de lichtbeweging bleef rondom me doorgaan tot ik me realiseerde dat ik beter weer aan het werk kon gaan! Ik maakte gisteravond (14 mei 2007) iets gelijksoortigs mee, toen ik op een zonnige namiddag om ongeveer 19.00 uur buiten bij mijn flat zat. Op de muur van het flatgebouw tegenover waren heel veel lichtpatronen. Op een struik voor de muur zag ik een soort trillend licht, als een golf. Dit hield een poosje aan, maar ik moest me echt concentreren om het te zien en na een tijdje werd het minder intens. Mijn telefoon ging en ik beantwoordde die, maar hield midden in een zin stil toen ik plotseling een groot wit licht diagonaal van rechts naar links naar boven zag schieten, van de muur af de lucht in en toen weer naar beneden naar links. Na de telefoon zag ik een buurvouw en we raakten in gesprek maar het was moeilijk om me te concentreren op wat ze zei, door wat er achter haar gebeurde! Op en om dezelfde muur bewogen zich een paar lichten en toen plotseling ging een groot lichtpatroon (een cirkel met een kruis in het midden) dat heel hoog boven op het gebouw was, van de muur verticaal de lucht in! Het duurde slechts een paar seconden, maar het was spectaculair.
1) Werden deze lichtbewegingen gemanifesteerd door de Ruimtebroeders en Maitreya? 2) Zo ja, betekent dat dat Zij ze op dat moment en daar manifesteerden? 3) Was de beweging zichtbaar voor iedereen?
T.C., Londen (VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt: 1) Ja. 2) Ja. 3) Ja.