Een beslissend moment
interview met dr. Ervin László door Felicity Eliot

Dr. Ervin László is medeoprichter van de Club van Rome en voorzitter van de Club van Budapest — twee organisaties die zich inzetten voor “de transformatie naar een duurzame wereld”. Hij is systeemfilosoof en veldtheoreticus en zijn zogenoemde “vijfde veld” beschrijft een kwantumveld dat kosmos en bewustzijn integreert en dat vèrreikende praktische gevolgen heeft, niet alleen voor de wetenschap maar ook voor alle sociale systemen. Voor dr. László zijn wetenschap en filosofie met elkaar verbonden; het is  onontkoombaar dat we onze wereld en al het leven als onderling verbonden gaan zien. Dr. László was een van de eerste vertegenwoordigers op het gebied van systeemfilosofie en algemene evolutietheorie. Hij heeft meer dan 70 boeken en 400 artikelen gepubliceerd en is uitgever van het tijdschrift World Futures: The Journal of General Evolution. Enkele van zijn vele boeken zijn Macroshift: De omslag naar een duurzame wereld; Je kunt de wereld veranderen: naar duurzaamheid en vrede in een nieuwe wereld; en Het chaos-punt. In de loop van zijn lange carrière als professor in de filosofie en futurologie heeft hij op veel universiteiten in de VS, Europa en het Verre Oosten gedoceerd en onderzoek verricht. Hij is ook een klassieke pianist en heeft verschillende opnamen van pianoconcerten op zijn naam staan. Dr. László woont in Toscane (Italië). Felicity Eliot interviewde hem telefonisch voor Share International.
Hier volgt het eerste gedeelte van het interview.

“De mensheid staat voor de keuze tussen vervallen in chaos of zich ontwikkelen tot een duurzame ethische mondiale gemeenschap. In de hele geschiedenis is er nooit een beslissender moment geweest om de wereld te veranderen.”
Of hij nu artikelen of boeken schrijft of geïnterviewd wordt, dr. Ervin László voegt een noot van kalme urgentie toe aan alles wat hij zegt. Ik vroeg hem hierover zodra ons interview begon. Hij sprak over de processen die ons individuele en gezamenlijke leven beheersen en beschreef hoe al deze verschillende processen momenteel uiteenvallen. U kent het Chinese gezegde, zei hij: “Als we niet van richting veranderen, eindigen we waarschijnlijk precies waar we op afstevenen.”
Toen ik hem vroeg hoe dringend de behoefte aan verandering is, liet zijn antwoord niets aan de verbeelding over.
EL: We hebben nog maar weinig tijd. We kunnen beter het zekere voor het onzekere nemen, want we naderen de rand van de afgrond. En u weet wat er gebeurt als je te dicht bij de rand komt, je verliest je evenwicht, glijdt weg en dan is het heel moeilijk om weer op de been te komen.
Dr. László zei dat zijn schattingen en die van vele anderen aangeven dat we significante veranderingen moeten maken – een wezenlijke ommekeer in ongeveer de komende vijf jaar. Bovendien bereiken ons allerlei waarschuwingen vanuit veel verschillende sectoren die aansporen tot verandering.

SI: Kunt u enkele specifieke voorbeelden geven?
EL: Om te beginnen lijkt er een besef te bestaan in het publieke bewustzijn op basis waarvan we verandering verwachten.
Ons milieu verkeert in een staat van crisis en geeft ons heel duidelijke waarschuwingen dat er iets gedaan moet worden. We horen dagelijks over bepaalde problemen in verband met het klimaat die we serieus moeten nemen. Deze klimaatveranderingen bedreigen het levensonderhoud van hele gemeenschappen, enorme gebieden. Het raakt ons in wezen allemaal wanneer onze planeet lijdt. Dat is iets wat we moeten beseffen – dat alles met elkaar verbonden is. We beginnen dit feit te accepteren.
We zien watertekorten, meer en langere perioden van droogte, boeren die moeite hebben om voedsel te produceren. Woestijnen die zich uitbreiden. Vervuiling is een verschrikkelijk probleem.
Een ander proces dat we zien is de toenemende en onhoudbare kloof en polarisatie tussen rijk en arm. En kijk ook naar de mate van de armoede en overbevolking in veel van de grootste steden van de wereld.
Dus, als je willekeurig welk van deze of andere processen neemt en kijkt naar de werkelijke feiten en die extrapoleert, is het duidelijk dat we niet op deze manier kunnen doorgaan. Het is onmogelijk. Daarom zeg ik, en vele anderen, dat we een omslagpunt hebben bereikt en dat het de hoogste tijd is voor fundamentele verandering. Het probleem is dat sommige deskundigen en sommige politici denken dat we nog steeds elk probleem afzonderlijk kunnen oplossen. Zij geloven dat we één probleem tegelijk kunnen nemen en oplossen, dan het volgende, enzovoort.

SI: Maar u gelooft niet in die aanpak?
EL: Nee, inderdaad. Het is niet realistisch. Alles is met elkaar verbonden – al deze processen zijn met elkaar verbonden. Afbraak of vernietiging op het ene gebied heeft gevolgen voor alle andere systemen. Neem bijvoorbeeld de opwarming van de aarde, het gebruik van fossiele brandstoffen, de mate van brandstofverbruik en CO2-uitstoot en het effect op onze gezondheid en op ons vermogen om onszelf te voeden – laat staan het achterlaten van een leefbare planeet voor onze kinderen en kleinkinderen. Maar we offeren onze planeet, onze gezondheid, onze kinderen op aan de economie.

SI: U bent er zich natuurlijk van bewust dat bepaalde wetenschappers vinden dat klimaatverandering niet zo slecht is als sommigen beweren, dat het overdreven wordt – dat het eenvoudig doemdenken is. Wat is uw antwoord daarop?
EL: Ik wil geen namen noemen maar ik weet toevallig zeker dat er bepaalde groeperingen, bepaalde gevestigde belangen zijn die lobbyen om informatie over de afbraak van het milieu, over klimaatverandering en verontreiniging te blokkeren. Er zijn wetenschappers die betaald worden om het idee van opwarming van de aarde belachelijk te maken. Weer het motief van winstbejag.