Dit is het eerste deel van de vragen en antwoorden bij de themalezing “Eenheid in verscheidenheid” die Benjamin Creme gaf tijdens de Transmissie-meditatieconferentie in de VS en Nederland in 2006.

Eenheid in verscheidenheid – Vragen en antwoorden (deel 1)

door Benjamin Creme

V. Wat is het verband tussen verscheidenheid en individualiteit? Kan het één bestaan zonder het ander?
A. Als er geen individualiteit was, zou je het ook niet kunnen hebben over een verband of over verscheidenheid — geen individualiteit, geen wat dan ook. We zijn individuen. Dat is ons God-gegeven wezen. Waar het om gaat is die individualiteit onder controle te brengen. Leg haar niet op aan groepen, leg haar niet op aan andere mensen. Je moet je individualiteit nooit opgeven, maar je moet haar in dienst stellen van de groep. Je hebt iets te geven wat niemand anders kan geven, en anderen hebben iets te geven wat niemand anders kan geven. Iedereen heeft, juist door zijn individualiteit, iets wat niemand anders kan geven. Dat is de diversiteit van de groep.
Ieder mens is uniek. Dat is je individualiteit; die is afkomstig van je ziel. Je bent een geïndividualiseerde menselijke ziel en iedere ziel is uniek. In het gehele geopenbaarde universum bestaat er geen andere ziel dan die van jou. Ze heeft een unieke trilling die een Meester onmiddellijk herkent. Dat is iets wat niemand je kan afnemen en je mag niemand toestaan om het van je af te nemen. Die individualiteit moet geaccepteerd worden als onderdeel van de diversiteit van de groep.
Iedereen heeft het recht te zeggen wat hij of zij vindt en anderen hebben het recht om het ermee oneens te zijn. Uiteindelijk moet de groep als geheel tot eenheid komen, wat in praktische termen overeenstemming betekent. De groepsconsensus komt niet tot stand door een stemming (wie stemt voor dit of dat?), maar door overeenstemming in denken dat groepsdenken inscherpt. Dat is wat wij proberen te doen, want alleen op die manier kunnen we op de juiste manier werken met de energie van Waterman. Deze heeft geen individuele toepassing. Zij werkt alleen via groepen en dat is nu waar het om gaat bij het formeren van groepen.
Op elk terrein van het leven komen inmiddels groepen tot stand omdat mensen aanvoelen dat we een tijd binnengaan waarin de groepen tellen. Tot op heden bestond een groep uit individuen die iemand volgden die de leider was. Vandaag is dat anders en morgen zal het weer heel anders zijn. De positie van de leider zal geleidelijk verdwijnen en de groep als geheel zal binnen zijn eenheid de maximale diversiteit koesteren, en tot beslissingen komen door overeenstemming.
Er zijn mensen die niet in consensus geloven. Zij zeggen dat zoiets niet bestaat: “De ene keer win je, de ander keer verlies je.” Dat is de stem van de moderne zakenman in het spel van concurrentie. Je beoordeelt jezelf op grond van hoe vaak je wint en hoe vaak je er niet in slaagt te winnen. Groepswerk heeft niets van doen met winnen of verliezen, niet van doen met concurrentie. Het is de overeenstemming van gedachte binnen een groep. Het gaat daarbij niet om het overwinnen van het denken van anderen en wie er het hardste roept.

V. Is de Britse vlag, de Union Jack, wellicht een symbool van eenheid in verscheidenheid?
A. De Union Jack is een symbool van eenheid in verscheidenheid. Dat is precies wat ze is. Ze vertegenwoordigt de vlaggen van Engeland, Schotland, Noord-Ierland en Wales.

V. Wat is het verschil tussen diversiteit en fragmentatie?
A. Fragmentatie is vormloos; diversiteit binnen een eenheid is niet vormloos. De vorm is het resultaat van de eenheid. Fragmentatie zelf heeft geen uiterlijke vorm of eenheid.
Bij eenheid in verscheidenheid zijn de diverse groepen en gezichtspunten geen fragmenten van het geheel; zij vormen deel van het geheel. Het geheel is het resultaat van hun samenkomen en dat geeft de vorm. De eenheid komt voort uit de verscheidenheid, niet andersom. Er is niet eerst eenheid waar verscheidenheid uit voortkomt. Je hebt verscheidenheid en daaruit komt een groeiende eenheid voort door verschillen te overwinnen, door je te richten op een vereende aanpak, een verenigd denkpatroon. Je bereikt een mate van groepsbewustzijn. Dat creëert een vorm die we eenheid noemen.
Iedereen verlangt naar eenheid. Iedereen drijft zichzelf voort naar eenheid. Daarom voegen mensen zich bij groepen, worden ze lid van een politieke partij. Ze zijn op zoek naar gelijkgestemde mensen met we ze zich kunnen verenigen. Het doel van alle leven is om één te worden. In het Waterman-tijdperk, dit komende Tijdperk, zul je zien hoe dit geopenbaard wordt door de energie van synthese. Zij zal de mensheid samenvoegen tot een waarachtige synthese, tot werkelijke eenheid.
Elk land, elk volk binnen het land, met al hun diverse en verschillende gezichtspunten, hun verschillend besef van de betekenis en het doel van het leven, zal individueel uitdrukking geven aan dat doel. Op deze manier ontstaat een enorm weefsel van alle ideeën en creativiteit van alle verschillende naties op de verschillende stralen: zij hebben verschillende stralen om dit enorme feestgewaad van kwaliteiten tot één grote eenheid samen te voegen. Deze eenheid bestaat in het denkvermogen van de Logos en wij voeren Zijn plan uit, bewust of onbewust. Het gebeurt omdat het zo gepland is. Het is de aard van het Plan van de Logos om de grootste mogelijke definiëring te bewerkstelligen van de individualiteit van de verschillende naties, waarbij elk uitdrukking geeft aan zijn eigen unieke hoedanigheid die direct herkenbaar is en verschilt van alle andere. Maar uiteindelijk zullen alle deel worden van een samengevoegd en vermengd geheel. Het is het samenvoegen en vermengen van verschillen, geen samenvoegen van hetzelfde. Samenvoegen van hetzelfde is wat Amerika graag wil door iedereen zijn versie van democratie over te laten nemen, alsof het ’t definitieve antwoord heeft op de vraag hoe politieke systemen zich ontwikkelen langs democratische lijnen. Maar het Plan bestaat eruit dat elke natie haar eigen bestemming vervult en dat uit al die diversiteit eenheid zal ontstaan.
Als je een tuin hebt waarin elke bloem wit is, kan het een mooie tuin zijn, maar wel wat saai. Een tuin met bloemen in maar één kleur zou geen echte tuin zijn. Maar een tuin waarin je ziet dat alle kleuren vertegenwoordigd zijn, en die zo is ingedeeld dat hij prachtig van het ene deel overgaat in het volgende, is een echte tuin die je verheft en verfrist.
Sommige schilders schilderen in één kleur of wellicht verschillende tinten van één kleur. Dan heb je eenheid, maar het is een soort pseudo-eenheid. Je kunt dat weleens doen, maar als al je schilderijen in één kleur geschilderd zouden zijn, en allemaal in dezelfde kleur, zou je wel eenheid hebben maar geen diversiteit. Op dezelfde manier is het hun diversiteit die mensen interessant maakt….