Brieven van lezers - juli/augustus 2008

Een volk verenigd

Op 19 mei 2008 om 14.28 uur, precies één week na de verschrikkelijke aardbeving in China, werd er nationaal drie minuten stilte gehouden ter nagedachtenis van de slachtoffers in Sichuan. Mijn vriendin, haar ouders en ik zaten op dat moment in een restaurant in Beijing voor de lunch, en plotseling stond het dagelijkse leven stil, auto’s reden niet, helemaal niemand werkte. Een heel volk gericht op herdenking, verdriet en medeleven. Al gauw voelde ik dat er in mijn ajna- en mijn hartchakra een geweldige energie vrijkwam, zoals tijdens een zegening of zo. Het was verbazingwekkend. Iedereen had tranen in de ogen. Vreemd genoeg was ik niet verdrietig, maar de tranen begonnen uit mijn ogen te stromen. Een moment van eenheid, als troost. Ik kan niet vertellen wat het was, maar de energie bleef enige tijd stromen. Zonden de Meesters wat verzachtende energie?
Till Wöhler, Berlijn (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het een zegening van Maitreya was voor het hele Chinese volk.

Bevestiging

Op 10 mei 2008 ging ik naar een ‘Demonstratie voor een Vrij Palestina’ op Trafalgar Square in Londen. Ik was vroeg en het plein was nog tamelijk leeg toen ik het overstak met mijn bord waarop stond: ‘Rechtvaardigheid door Samendelen = Vrede’. Een bejaarde vrouw in het zwart passeerde me in een rolstoel en wenkte me om bij haar te komen omdat ze, zoals ze zei, naar de boodschap op mijn bord wilde kijken. Toen straalde ze enthousiast en zei dat het een “heel goede boodschap” was en vervolgde haar weg. Ik was heel erg bemoedigd, want ik heb er een hekel aan om bij deze demonstraties in mijn eentje te zijn. Toen bedacht ik me dat het vreemd was dat zij zichzelf in de rolstoel had voortbewogen zonder dat er iemand bij was om haar te helpen en wenste dat ik een gesprek had aangeknoopt. Was zij Maitreya of misschien de Meester 5555555Jezus?
Idina Le Geyt, Notting Hill, Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ in de rolstoel Maitreya was.

Katalisator

Op 10 mei 2008 bij de lezing van Benjamin Creme in Tokio verzorgden mijn zuster en ik de informatietafel met de ‘Hand’-kaarten van Maitreya en de catalogi met litho’s van Benjamin Creme.
Ongeveer een uur voor de lezing stond het bij ons in de buurt al vol met mensen. Toen ik opkeek, stond er een man voor ons die met zijn lichaam van links naar rechts schudde. Plotseling vroeg hij op heel luide toon: “Leeft Maitreya?” Hij was ongeveer 65 jaar oud en nogal klein, maar omdat zijn vraag zo rechtstreeks en scherp was, verloor ik met een schok mijn tegenwoordigheid van geest, alsof een pijl me in mijn borst had geraakt. We probeerden de woorden te vinden om zijn vraag te beantwoorden, maar wisten niet wat te zeggen. Uiteindelijk zei ik: “Nou, Hij is niet in het openbaar verschenen, maar…”
“U weet zelfs niet of hij in leven of dood is? Dan is dit bedrog!” zei hij luid met afschuw en liep weg. Een paar mensen keken hem verbluft na, maar de meeste bleven naar de kaarten en de brochures kijken alsof ze hem niet hadden gehoord. Hoewel hij “Dan is dit bedrog!” had gezegd, hadden mijn zuster en ik allebei het gevoel alsof hij tot iedereen om ons heen “dit was echt!” had gezegd. Hij maakte zo snel contact dat we overweldigd waren en geen gesprek met hem konden hebben of zelfs maar zijn eenvoudige vraag beantwoorden. Maar naderhand spraken veel meer mensen met ons en waren we in staat om met een beetje meer vertrouwen te antwoorden en onze informatie uit te leggen. Was hij een bijzondere man?
Midori Uno, Shiga-ken (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

Twee brieven van dezelfde persoon:

Padvindsters’ devies: ‘Wees paraat’

(1) Op 10 mei 2008 bij de lezing van Benjamin Creme in Tokio stonden mijn zuster en ik achter de informatietafel. Er kwamen veel mensen naar onze tafel die met ons spraken, onder andere een lange slanke vrouw van in de 40 met lang zwart haar. Ze praatte een poosje met mijn zuster en wendde zich toen tot mij en vroeg; “Leeft Maitreya?” Omdat ik me schaamde dat ik eerder (zie voorgaande brief) dezelfde vraag niet had kunnen beantwoorden, zei ik nu duidelijk: “Ja, Hij leeft.” Haar haar was onnatuurlijk zwart en haar pony was recht afgeknipt, op een ouderwetse manier als bij een Japanse ichimatsu-pop. Zij vroeg toen wanneer de Meester in het openbaar zou verschijnen, waarop ik antwoordde: “Mij is verteld dat Hij zal komen wanneer goede wil zich in ons dagelijks leven gaat manifesteren. Wat telt, is ons bewustzijn.”
Ondanks mijn onhandige uitleg glimlachte zij en stelde meer vragen, zoals hoeveel Meesters er waren, waar zij waren, enzovoort. Ik antwoordde zo goed als ik kon en verontschuldigde mij voor mijn gebrekkige uitleg. “Maitreya zal naar buiten komen wanneer onze menselijke conflicten, zoals de problemen in Tibet en dergelijke, opgelost zijn, hè? zei ze lachend, alsof ze het heel goed begreep. Was zij een bijzondere vrouw?
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘dame’ de Meester Jezus was.

Bewaker

(2) Om ongeveer 20.30 uur, toen we na de lezing in Tokio begonnen met opruimen, kwam er een kleine man van ongeveer 55 jaar oud, met een bril, naar onze tafel. Hij had een hand vol afval en een opgerolde krant en gooide dat allemaal in het vuilnisvat bij mij in de buurt. Hij liep heen en weer alsof hij het toilet zocht, dus wees ik hem de weg en hij ging de trap op. Hij kwam terug en keek naar een poster met de afbeelding van de ‘Hand’ van Maitreya en vroeg: “Wat is dat?” Mijn zuster antwoordde: “Dat is een ‘Handafdruk’ van Maitreya, die in de badkamer van een huis in Barcelona in Spanje verscheen.” Hij bekeek het van dichterbij en vroeg: “Kwam Maitreya naar de badkamer en zette hij Zijn ‘Handafdruk’ daar?” Mijn zuster antwoordde dat hij daar niet was geweest maar de ‘Handafdruk’ er telepatisch had achtergelaten. De man keek onzeker, dus voegde mijn zuster eraan toe dat Maitreya alomaanwezig en alwetend is, en daarom in staat is dat te doen. De man liep weg alsof hij geen belangstelling had en mompelde “Alomaanwezig? Alwetend?” Hij gedroeg zich alsof hij dronken was, maar ik dacht dat hij eigenlijk alles wist en alleen maar deed alsof. Hij was de laatste die wegging en ik had het gevoel dat hij over ons waakte tot we onze taak hadden vervuld. Was hij een bijzondere man?
Hitomi Nishimura, Gifu-ken (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester in Tokio was.

De drie volgende brieven zijn van dezelfde persoon:

Verbeter jezelf

(1) Bij de lezing van Benjamin Creme op 17 mei 2008 in Osaka stond ik alleen achter een boekentafel in de kelder. Net voor de lezing, toen er bijna niemand meer was, kwam een lange man van in de 40 met een mager gezicht en kleine ogen naar mijn tafel. Hij was sportief gekleed in een geruit overhemd en kakikleurige lange broek. Hij pakte een exemplaar van het boek Transmissie-meditatie op en begon erin te lezen. Toen vroeg hij: “Beoefen je dit?” Ik antwoordde ja en hij vroeg: “Allang?” Ik antwoordde bevestigend. Toen vroeg hij: “Wat zette je ertoe aan om ermee te beginnen?” Ik antwoordde: “Mijn jongste broer kreeg het advies van de directeur van een van zijn opdrachtgevers dat meditatie je zou helpen om je boosheid te verminderen. Dus besloot ik om het te gaan doen.” Hij lachte hardop en vroeg: “En, ben je minder boos geworden?” Ik antwoordde: “Ik word nog steeds boos, maar ik denk dat ik mijn zelfbeheersing niet meer verlies.” Hij knikte: “Ik begrijp het. Is er nog iets anders dat er innerlijk bij je is veranderd?” Ik denk dat ik het leven positiever zie dan tevoren,” antwoordde ik. Hij zei vrolijk: “Dat is goed.”
Toen begonnen andere mensen tegen me te praten en terwijl ik hen antwoordde legde hij het boek terug op de tafel en verdween. Ik herinner me nu dat hij accentloos sprak zonder een zweem van Kansai-dialect. Kunt u me vertellen wie hij was?
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man de Meester Jezus was.

Positief denken

(2) Op 20 mei 2008 bij de lezing van Benjamin Creme in Nagoya stond ik bij een glasplaat met een kruis van licht. Een vrouw van begin 50 kwam naar me toe. Zij was van gemiddelde lengte en bouw, had kort haar en droeg een witte blouse, een vest met een geborduurde rand, een katoenen broek en een bril.
Zij vertelde me dat zij met haar man uit Hamamatsu was gekomen omdat ze tweemaal een advertentie voor de lezing in het dagblad Chu-nichi Shimbun had gezien. “Gewoonlijk wil mijn man niet naar dit soort plaatsen gaan, zelfs niet als ik het hem vraag, maar vandaag stelde hij zelf voor om te gaan. Dus konden we samen komen. Het kostte ons drie uur, maar het is veel beter om dit soort lezing bij te wonen dan gewoon maar als altijd drie uur thuis te zitten.” Zij zei ook dat toen ze de advertentie in de krant zorgvuldig gelezen had, zij zich realiseerde dat zij altijd al dit soort informatie had willen horen. Zij zei: “Ik voelde dat de tijd voor verandering dichterbij kwam. Die tijd is nu, hè? Het is toch tijd om nieuwe kleren aan te trekken? De oude af te leggen.” Ze vervolgde: “Onlangs heb ik eindelijk begrepen hoe mijn denken te gebruiken. Als we in ons denken duidelijk een goed resultaat visualiseren, zullen de dingen op de een of andere manier goed gaan. Als we gedachten van twijfel of pessimisme hebben, zal niets goed aflopen, zelfs als je het heel serieus probeert. Vandaag ging alles soepel voor ons, de trein en de tijd, en we konden hier zelfs plaatsen op de eerste rij krijgen. Ik houd niet echt van het gezegde, maar wat je wenst zal gebeuren. Zo was het vandaag voor ons ook. De mensen met wie ik omga zijn nu helemaal veranderd. Ik geef niet meer om het gewone sociale leven. Het leven behoort met vreugde geleefd te worden. Het is niet leuk om boos te zijn.” Ik voelde dat zij mij diep in de ogen keek. (Eerlijk gezegd was ik die ochtend heel boos geweest.)
Zij herhaalde: “Het leven moet met vreugde geleefd worden. Leven behoort een vreugde te zijn.”
Terwijl ik naar haar luisterde welde er een gevoel van respect voor haar op in mijn hart. Ze zei beleefd: “Ik ben werkelijk heel dankbaar dat jullie deze bijeenkomst houden. Heel erg bedankt. En zij ging de zaal in. Ze kwam tijdens de pauze weer in de lobby en kocht twee kaarten met Maitreya’s ‘Hand’.
Kunt u zeggen of zij een bijzondere vrouw was?
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de ‘vrouw’ de Meester Jezus was.

Helpende hand

(3) Op 10 februari 2008 woonde ik in Osaka het overleg van de groep uit Kansai bij. Het ging over de voorbereidingen voor de komende lezing van Benjamin Creme in Osaka.
Na de bijeenkomst, op weg naar het busstation, hield ik stil bij een warenhuis in de buurt van het station Namba. Omdat ik zo’n dorst had, kocht ik een flesje koude thee en probeerde het te openen, maar de dop zat te vast.
Toen ik opkeek, zag ik een kleine man van in de 70 voor me staan die zonder een woord te zeggen zijn hand naar me uitstak. Ik gaf hem automatisch het flesje zonder iets te zeggen. Hij opende heel vriendelijk de dop en ik nam het flesje met een kleine buiging in ontvangst.
Toen hij het flesje aan me teruggaf, hadden we oogcontact. Zijn ogen lachten een beetje en ik voelde me intens geliefd en verzorgd. Ik dacht alleen maar, als mensen met zo’n liefdevolle blik naar elkaar zouden kunnen kijken, zouden we geen oorlog en strijd hebben.
Was deze man een Meester?
Masako Sera, Okayama (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

Bevestiging

Op weg naar Benjamin Creme’s lezing in Tokio merkte ik dat ik in de trein bad om een teken te krijgen of het verhaal van de heer Creme over Maitreya waar was.
Bij de lezing voelde ik tijdens de zegening van Maitreya via de heer Creme een geweldig licht boven op mijn hoofd en stroomde een krachtige warme straal licht mijn lichaam binnen. Hoewel ik me helemaal niet emotioneel voelde, merkte ik tot mijn verbazing dat er plotseling tranen in mijn ogen kwamen en langs mijn wangen stroomden.
Bovendien nam ik met mijn digitale camera twee foto’s van de kruisen van licht die tentoongesteld stonden. Terwijl ik één foto nam, zag ik plotseling een ander wit kruis van licht verschijnen en zich over mijn camera uitspreiden. In de hoop het beeld vast te leggen, drukte ik op de sluiter: het was duidelijk op het beeldscherm te zien.
Werden deze verschijnselen door Maitreya gemanifesteerd?
Kimio Watanabe, Yokohama (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat dit zegeningen van Maitreya waren.

Lichtwerk

Tijdens Benjamin Creme’s lezing in Osaka op 17 mei 2008 stond ik bij de tentoonstelling van kruisen van licht, terwijl mijn broer naar het toilet ging. Een lange magere man van in de 60 en een jongeman van omstreeks 20 jaar kwamen samen naar de tentoonstelling kijken. De oudste man liet de kruisen aan de jongste zien en zei heel ernstig: “Hier! Bekijk dit eens!” De oudste man bleef enthousiast tegen de jongste praten: “Ongelooflijk!” “Is het niet verbazingwekkend?” Hij leek opgewonden. Ik was blij zijn opwinding te zien en legde uit dat het eerste kruis van licht in een verarmde buurt in Los Angeles (VS) was verschenen. “Echt? O,” knikte hij. Hij vroeg: ‘Gebeurt het door het licht?” Ik antwoordde dat het niet door het licht zelf kwam, maar dat er een wonder gebeurde terwijl het licht door het glas van richting veranderde.
Toen vroeg de oudste man me plotseling: “Jullie zijn allemaal vrijwilligers, hè? “Ja,” antwoordde ik. Hij leek erg onder de indruk. “Dat is verbazingwekkend, in deze verschrikkelijke tijden als vrijwilliger te werken. Het is werkelijk geweldig.” Toen stootte de oudste man de jongste aan en liepen ze weg.
Kunt u me zeggen wie zij waren?
Noriko Sera, Okayama, Japan.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de oudste man Maitreya was en de jongste de Meester Jezus.