Brieven van lezers - juli/augustus 2008
Een volk verenigd
Op 19 mei 2008 om 14.28 uur, precies één
week na de verschrikkelijke aardbeving in China, werd er nationaal
drie minuten stilte gehouden ter nagedachtenis van de slachtoffers
in Sichuan. Mijn vriendin, haar ouders en ik zaten op dat moment in
een restaurant in Beijing voor de lunch, en plotseling stond het dagelijkse
leven stil, auto’s reden niet, helemaal niemand werkte. Een heel
volk gericht op herdenking, verdriet en medeleven. Al gauw voelde ik
dat er in mijn ajna- en mijn hartchakra een geweldige energie vrijkwam,
zoals tijdens een zegening of zo. Het was verbazingwekkend. Iedereen
had tranen in de ogen. Vreemd genoeg was ik niet verdrietig, maar de
tranen begonnen uit mijn ogen te stromen. Een moment van eenheid, als
troost. Ik kan niet vertellen wat het was, maar de energie bleef enige
tijd stromen. Zonden de Meesters wat verzachtende energie?
Till Wöhler, Berlijn (Duitsland).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat het een zegening van Maitreya
was voor het hele Chinese volk.
Bevestiging
Op 10 mei 2008 ging ik naar een ‘Demonstratie voor
een Vrij Palestina’ op Trafalgar Square in Londen. Ik was vroeg
en het plein was nog tamelijk leeg toen ik het overstak met mijn bord
waarop stond: ‘Rechtvaardigheid door Samendelen = Vrede’.
Een bejaarde vrouw in het zwart passeerde me in een rolstoel en wenkte
me om bij haar te komen omdat ze, zoals ze zei, naar de boodschap op
mijn bord wilde kijken. Toen straalde ze enthousiast en zei dat het
een “heel goede boodschap” was en vervolgde haar weg. Ik
was heel erg bemoedigd, want ik heb er een hekel aan om bij deze demonstraties
in mijn eentje te zijn. Toen bedacht ik me dat het vreemd was dat zij
zichzelf in de rolstoel had voortbewogen zonder dat er iemand bij was
om haar te helpen en wenste dat ik een gesprek had aangeknoopt. Was
zij Maitreya of misschien de Meester 5555555Jezus?
Idina Le Geyt, Notting Hill, Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ in
de rolstoel Maitreya was.
Katalisator
Op 10 mei 2008 bij de lezing van Benjamin Creme in Tokio
verzorgden mijn zuster en ik de informatietafel met de ‘Hand’-kaarten
van Maitreya en de catalogi met litho’s van Benjamin Creme.
Ongeveer een uur voor de lezing stond het bij
ons in de buurt al vol met mensen. Toen ik opkeek, stond er een man
voor ons die met zijn lichaam van links naar rechts schudde. Plotseling
vroeg hij op heel luide toon: “Leeft Maitreya?” Hij was
ongeveer 65 jaar oud en nogal klein, maar omdat zijn vraag zo rechtstreeks
en scherp was, verloor ik met een schok mijn tegenwoordigheid van geest,
alsof een pijl me in mijn borst had geraakt. We probeerden de woorden
te vinden om zijn vraag te beantwoorden, maar wisten niet wat te zeggen.
Uiteindelijk zei ik: “Nou, Hij is niet in het openbaar verschenen,
maar…”
“U weet zelfs niet of hij in leven of dood is? Dan is dit bedrog!” zei
hij luid met afschuw en liep weg. Een paar mensen keken hem verbluft na, maar
de meeste bleven naar de kaarten en de brochures kijken alsof ze hem niet hadden
gehoord. Hoewel hij “Dan is dit bedrog!” had gezegd, hadden mijn
zuster en ik allebei het gevoel alsof hij tot iedereen om ons heen “dit
was echt!” had gezegd. Hij maakte zo snel contact dat we overweldigd
waren en geen gesprek met hem konden hebben of zelfs maar zijn eenvoudige vraag
beantwoorden. Maar naderhand spraken veel meer mensen met ons en waren we in
staat om met een beetje meer vertrouwen te antwoorden en onze informatie uit
te leggen. Was hij een bijzondere man?
Midori Uno, Shiga-ken (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.
Twee brieven van dezelfde persoon:
Padvindsters’ devies: ‘Wees paraat’
(1) Op 10 mei 2008 bij de lezing van Benjamin Creme in
Tokio stonden mijn zuster en ik achter de informatietafel. Er kwamen
veel mensen naar onze tafel die met ons spraken, onder andere een lange
slanke vrouw van in de 40 met lang zwart haar. Ze praatte een poosje
met mijn zuster en wendde zich toen tot mij en vroeg; “Leeft
Maitreya?” Omdat ik me schaamde dat ik eerder (zie voorgaande
brief) dezelfde vraag niet had kunnen beantwoorden, zei ik nu duidelijk: “Ja,
Hij leeft.” Haar haar was onnatuurlijk zwart en haar pony was
recht afgeknipt, op een ouderwetse manier als bij een Japanse ichimatsu-pop.
Zij vroeg toen wanneer de Meester in het openbaar zou verschijnen,
waarop ik antwoordde: “Mij is verteld dat Hij zal komen wanneer
goede wil zich in ons dagelijks leven gaat manifesteren. Wat telt,
is ons bewustzijn.”
Ondanks mijn onhandige uitleg glimlachte zij
en stelde meer vragen, zoals hoeveel Meesters er waren, waar zij waren,
enzovoort. Ik antwoordde zo goed als ik kon en verontschuldigde mij
voor mijn gebrekkige uitleg. “Maitreya zal naar buiten komen
wanneer onze menselijke conflicten, zoals de problemen in Tibet en
dergelijke, opgelost zijn, hè? zei ze lachend, alsof ze het
heel goed begreep. Was zij een bijzondere vrouw?
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘dame’ de
Meester Jezus was.
Bewaker
(2) Om ongeveer 20.30 uur, toen we na de lezing in Tokio
begonnen met opruimen, kwam er een kleine man van ongeveer 55 jaar
oud, met een bril, naar onze tafel. Hij had een hand vol afval en een
opgerolde krant en gooide dat allemaal in het vuilnisvat bij mij in
de buurt. Hij liep heen en weer alsof hij het toilet zocht, dus wees
ik hem de weg en hij ging de trap op. Hij kwam terug en keek naar een
poster met de afbeelding van de ‘Hand’ van Maitreya en
vroeg: “Wat is dat?” Mijn zuster antwoordde: “Dat
is een ‘Handafdruk’ van Maitreya, die in de badkamer van
een huis in Barcelona in Spanje verscheen.” Hij bekeek het van
dichterbij en vroeg: “Kwam Maitreya naar de badkamer en zette
hij Zijn ‘Handafdruk’ daar?” Mijn zuster antwoordde
dat hij daar niet was geweest maar de ‘Handafdruk’ er telepatisch
had achtergelaten. De man keek onzeker, dus voegde mijn zuster eraan
toe dat Maitreya alomaanwezig en alwetend is, en daarom in staat is
dat te doen. De man liep weg alsof hij geen belangstelling had en mompelde “Alomaanwezig?
Alwetend?” Hij gedroeg zich alsof hij dronken was, maar ik dacht
dat hij eigenlijk alles wist en alleen maar deed alsof. Hij was de
laatste die wegging en ik had het gevoel dat hij over ons waakte tot
we onze taak hadden vervuld. Was hij een bijzondere man?
Hitomi Nishimura, Gifu-ken (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester in Tokio
was.
De drie volgende brieven zijn van dezelfde persoon:
Verbeter jezelf
(1) Bij de lezing van Benjamin Creme op 17 mei 2008 in
Osaka stond ik alleen achter een boekentafel in de kelder. Net voor
de lezing, toen er bijna niemand meer was, kwam een lange man van in
de 40 met een mager gezicht en kleine ogen naar mijn tafel. Hij was
sportief gekleed in een geruit overhemd en kakikleurige lange broek.
Hij pakte een exemplaar van het boek Transmissie-meditatie op en begon
erin te lezen. Toen vroeg hij: “Beoefen je dit?” Ik antwoordde
ja en hij vroeg: “Allang?” Ik antwoordde bevestigend. Toen
vroeg hij: “Wat zette je ertoe aan om ermee te beginnen?” Ik
antwoordde: “Mijn jongste broer kreeg het advies van de directeur
van een van zijn opdrachtgevers dat meditatie je zou helpen om je boosheid
te verminderen. Dus besloot ik om het te gaan doen.” Hij lachte
hardop en vroeg: “En, ben je minder boos geworden?” Ik
antwoordde: “Ik word nog steeds boos, maar ik denk dat ik mijn
zelfbeheersing niet meer verlies.” Hij knikte: “Ik begrijp
het. Is er nog iets anders dat er innerlijk bij je is veranderd?” Ik
denk dat ik het leven positiever zie dan tevoren,” antwoordde
ik. Hij zei vrolijk: “Dat is goed.”
Toen begonnen andere mensen tegen me te praten
en terwijl ik hen antwoordde legde hij het boek terug op de tafel en
verdween. Ik herinner me nu dat hij accentloos sprak zonder een zweem
van Kansai-dialect. Kunt u me vertellen wie hij was?
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man de Meester Jezus
was.
Positief denken
(2) Op 20 mei 2008 bij de lezing van Benjamin Creme in
Nagoya stond ik bij een glasplaat met een kruis van licht. Een vrouw
van begin 50 kwam naar me toe. Zij was van gemiddelde lengte en bouw,
had kort haar en droeg een witte blouse, een vest met een geborduurde
rand, een katoenen broek en een bril.
Zij vertelde me dat zij met haar man uit Hamamatsu
was gekomen omdat ze tweemaal een advertentie voor de lezing in het
dagblad Chu-nichi Shimbun had gezien. “Gewoonlijk wil mijn man
niet naar dit soort plaatsen gaan, zelfs niet als ik het hem vraag,
maar vandaag stelde hij zelf voor om te gaan. Dus konden we samen komen.
Het kostte ons drie uur, maar het is veel beter om dit soort lezing
bij te wonen dan gewoon maar als altijd drie uur thuis te zitten.” Zij
zei ook dat toen ze de advertentie in de krant zorgvuldig gelezen had,
zij zich realiseerde dat zij altijd al dit soort informatie had willen
horen. Zij zei: “Ik voelde dat de tijd voor verandering dichterbij
kwam. Die tijd is nu, hè? Het is toch tijd om nieuwe kleren
aan te trekken? De oude af te leggen.” Ze vervolgde: “Onlangs
heb ik eindelijk begrepen hoe mijn denken te gebruiken. Als we in ons
denken duidelijk een goed resultaat visualiseren, zullen de dingen
op de een of andere manier goed gaan. Als we gedachten van twijfel
of pessimisme hebben, zal niets goed aflopen, zelfs als je het heel
serieus probeert. Vandaag ging alles soepel voor ons, de trein en de
tijd, en we konden hier zelfs plaatsen op de eerste rij krijgen. Ik
houd niet echt van het gezegde, maar wat je wenst zal gebeuren. Zo
was het vandaag voor ons ook. De mensen met wie ik omga zijn nu helemaal
veranderd. Ik geef niet meer om het gewone sociale leven. Het leven
behoort met vreugde geleefd te worden. Het is niet leuk om boos te
zijn.” Ik voelde dat zij mij diep in de ogen keek. (Eerlijk gezegd
was ik die ochtend heel boos geweest.)
Zij herhaalde: “Het leven moet met vreugde geleefd worden. Leven
behoort een vreugde te zijn.”
Terwijl ik naar haar luisterde welde er een
gevoel van respect voor haar op in mijn hart. Ze zei beleefd: “Ik
ben werkelijk heel dankbaar dat jullie deze bijeenkomst houden. Heel
erg bedankt. En zij ging de zaal in. Ze kwam tijdens de pauze weer
in de lobby en kocht twee kaarten met Maitreya’s ‘Hand’.
Kunt u zeggen of zij een bijzondere vrouw was?
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de ‘vrouw’ de
Meester Jezus was.
Helpende hand
(3) Op 10 februari 2008 woonde ik in Osaka het overleg
van de groep uit Kansai bij. Het ging over de voorbereidingen voor
de komende lezing van Benjamin Creme in Osaka.
Na de bijeenkomst, op weg naar het busstation,
hield ik stil bij een warenhuis in de buurt van het station Namba.
Omdat ik zo’n dorst had, kocht ik een flesje koude thee en probeerde
het te openen, maar de dop zat te vast.
Toen ik opkeek, zag ik een kleine man van in
de 70 voor me staan die zonder een woord te zeggen zijn hand naar me
uitstak. Ik gaf hem automatisch het flesje zonder iets te zeggen. Hij
opende heel vriendelijk de dop en ik nam het flesje met een kleine
buiging in ontvangst.
Toen hij het flesje aan me teruggaf, hadden
we oogcontact. Zijn ogen lachten een beetje en ik voelde me intens
geliefd en verzorgd. Ik dacht alleen maar, als mensen met zo’n
liefdevolle blik naar elkaar zouden kunnen kijken, zouden we geen oorlog
en strijd hebben.
Was deze man een Meester?
Masako Sera, Okayama (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.
Bevestiging
Op weg naar Benjamin Creme’s lezing in Tokio merkte
ik dat ik in de trein bad om een teken te krijgen of het verhaal van
de heer Creme over Maitreya waar was.
Bij de lezing voelde ik tijdens de zegening
van Maitreya via de heer Creme een geweldig licht boven op mijn hoofd
en stroomde een krachtige warme straal licht mijn lichaam binnen. Hoewel
ik me helemaal niet emotioneel voelde, merkte ik tot mijn verbazing
dat er plotseling tranen in mijn ogen kwamen en langs mijn wangen stroomden.
Bovendien nam ik met mijn digitale camera twee
foto’s van de kruisen van licht die tentoongesteld stonden. Terwijl
ik één foto nam, zag ik plotseling een ander wit kruis
van licht verschijnen en zich over mijn camera uitspreiden. In de hoop
het beeld vast te leggen, drukte ik op de sluiter: het was duidelijk
op het beeldscherm te zien.
Werden deze verschijnselen door Maitreya gemanifesteerd?
Kimio Watanabe, Yokohama (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat dit zegeningen van Maitreya
waren.
Lichtwerk
Tijdens Benjamin Creme’s lezing in Osaka op 17
mei 2008 stond ik bij de tentoonstelling van kruisen van licht, terwijl
mijn broer naar het toilet ging. Een lange magere man van in de 60
en een jongeman van omstreeks 20 jaar kwamen samen naar de tentoonstelling
kijken. De oudste man liet de kruisen aan de jongste zien en zei heel
ernstig: “Hier! Bekijk dit eens!” De oudste man bleef enthousiast
tegen de jongste praten: “Ongelooflijk!” “Is het
niet verbazingwekkend?” Hij leek opgewonden. Ik was blij zijn
opwinding te zien en legde uit dat het eerste kruis van licht in een
verarmde buurt in Los Angeles (VS) was verschenen. “Echt? O,” knikte
hij. Hij vroeg: ‘Gebeurt het door het licht?” Ik antwoordde
dat het niet door het licht zelf kwam, maar dat er een wonder gebeurde
terwijl het licht door het glas van richting veranderde.
Toen vroeg de oudste man me plotseling: “Jullie zijn allemaal
vrijwilligers, hè? “Ja,” antwoordde ik. Hij leek
erg onder de indruk. “Dat is verbazingwekkend, in deze verschrikkelijke
tijden als vrijwilliger te werken. Het is werkelijk geweldig.” Toen
stootte de oudste man de jongste aan en liepen ze weg.
Kunt u me zeggen wie zij waren?
Noriko Sera, Okayama, Japan.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de oudste man Maitreya
was en de jongste de Meester Jezus.
|