Brieven van lezers - september 2008

Alles op zijn plaats

Op 28 en 29 juni 2008 had de Transmissie-meditatiegroep in Madison (Wisconsin, VS) een kraam over de Wederverschijning van Maitreya op een paranormale beurs. We kwamen zaterdagochtend vroeg aan en bouwden de kraam op. Ik moest me verkleden en mijn aantekeningen ordenen om later die ochtend een lezing te geven over Transmissie-meditatie. Ik nam mijn rugzak, papieren en kleding mee naar een bank in een hoek van de lobby van het hotel om me voor te bereiden. Een man van ongeveer 45 jaar oud, in een grijs t-shirt met het woord “Vlinder’ in het logo, kwam naar me toe en vroeg; “Zo, wat ben je aan het doen?” Ik vertelde hem: “Ik maak alles een beetje in orde voor mezelf.” Hij zei: “Je maakt alles in orde voor jezelf, maar alles is al op zijn plaats. De energieën komen binnen en dingen staan opgesteld. Zoals de sterren en planeten allemaal op één lijn komen te staan… weet je… zo.” Hij plaatste zijn ene hand op de andere, om eenlijnigheid aan te duiden, en zei: “Je weet toch wat ik bedoel?” Ik zei dat ik het begreep. Hij keek me recht aan en zei: “Dit is wat je noemt vervulling.”
Toen zei hij met een glimlach: “Geniet van vandaag en ga wat drinken wanneer je klaar bent …!” De man liep het restaurant van het hotel binnen en kwam een paar tellen later weer terug in de lobby. Daarna heb ik hem niet meer gezien.
Was deze bemoedigende man Maitreya of een Meester?
Ellen Turgasen, Madison (Wisconsin, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

Dubbele zegening

In het begin van de jaren ’90 kwam mijn moeder uit Chicago bij me op bezoek in New York. Het was juli en zo gepland dat het samenviel met een van Benjamin Creme’s jaarlijkse zomertournees in de VS. Ik had haar over hem verteld en had het jaar daarvoor al voor het eerst een lezing van hem bijgewoond. Mijn moeder was nieuwsgierig en stemde ermee in om mee te gaan naar de lezing in het Hotel Pennsylvania. Aan het eind van zijn lezing hief de heer Creme zijn handen omhoog om een zegening van Maitreya en Sai Baba te geven. Plotseling snakte mijn moeder naar adem. Ik vroeg haar wat er gebeurde en zij vertelde dat zij zojuist “vuur” uit een van de handpalmen van Benjamin Creme had zien komen. Ik had helemaal niets bijzonders gezien.
Na afloop liepen we terug door de stad naar mijn flat en toen we nog ongeveer twee blokken te gaan hadden kwam bij Lexington Avenue een lange man met donkerblond haar naar ons toe en vroeg om een dollar, zodat hij iets te eten kon kopen. Nadat we de heer Creme hadden horen spreken, konden we geen nee zeggen, dus haalde ik een dollar uit mijn zak en gaf hem die. Toen vroeg hij er nog een. Ik gaf hem een tweede. Toen vroeg hij me om nóg een. Ik zei tegen hem: “Zeg, daar is een pizzakraam, ik weet dat je daar voor twee dollar een pizzapunt kunt kopen.” Hij bedankte me en liep erheen.
(1) Was die man misschien Maitreya of de Meester Jezus? (2) Wat was het “vuur” dat mijn moeder zag? (3) Zag iemand anders het?
Joe Pellettiere, Chicago (Illinois, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat (1) de man Maitreya was. (2) Het “vuur” was de energie van Sai Baba. (3) Ja, het is niet ongebruikelijk.

De weg bereiden

Op 23 mei 2008 zat een groep medewerkers van Share Japan op een bank in de lobby van het hotel waar de Share Japan Transmissie-conferentie plaatsvond. Het was ongeveer 10 minuten voor aanvang van de conferentie. Een elegant echtpaar van in de 40 of 50 kwam naar ons toe en vroeg of zij konden plaatsnemen. We zeiden: “Alstublieft, ga uw gang.” De man zat op zijn gemak op een stoel achter in de hoek, maar de vrouw zat dicht bij ons en leek te luisteren naar onze conversatie. Toen stond zij op en kwam naar ons toe en begon erg beleefd tegen ons te praten. “Wat is Share Japan voor groep?” vroeg zij. “Wat doen jullie? Jullie lijken van nogal ver te zijn gekomen, uit Miyagi en uit heel Japan. (Wij droegen naamkaartjes.) Jullie zijn allemaal huisvrouwen, hè?” De vrouw had kort haar en droeg een rosekleurige blouse en lange broek. Zij was slank en heel mooi. Maar bovenal straalde zij vreugde en levendigheid uit, en stelde intelligente en openhartige vragen.
We waren een beetje verbluft door haar plotselinge vragen en konden even de woorden niet vinden om haar te antwoorden. Toen ze onze verwarring zag, schoof ze haar stoel nog dichter naar ons toe en zei: “Alsjeblieft, ik zou graag horen wat jullie doen.” Zij keek naar haar man en zei: “Schat, waarom kom je niet hier ook luisteren?” Maar de man wuifde met zijn hand en zei lachend: “Het is goed zo.”
Ik realiseerde me dat ik haar de informatie moest vertellen. Ik voelde me wat meer ontspannen door haar vrolijke, duidelijke en vriendelijke manier van praten. Zij was erg geïnteresseerd in ons en in Share Japan. Even wist ik niet waar te beginnen, of ik haar de informatie eerlijk en open zou vertellen of niet, maar eindelijk kon ik voldoende moed bij elkaar rapen.
“De problemen van armoede, rampen en het milieu zijn in een kritieke fase, maar in feite is er een diepe betekenis achter deze problemen,” zei ik. De vrouw zei: “Dat is zo. De milieukwesties zijn belangrijk. Werkt jullie groep aan zulke problemen?” Ik zei: “We zijn een groep vrijwilligers die de hoopvolle informatie erachter naar buiten brengt.” De vrouw vroeg: “Is dit alleen voor Japan?” Ik antwoordde: “Er zijn groepen over de hele wereld en de belangrijkste persoon die deze informatie brengt is Benjamin Creme. Hij is naar Japan gekomen om lezingen te geven en hij zal ook hier op deze conferentie zijn.” “Vandaar dat jullie uit heel Japan komen,” zei de vrouw.
Ik voelde dat mijn woorden en uitleg tekortschoten en wilde haar meer informatie geven, dus pakte ik een boekje op met de titel Samendelen zal de wereld redden. “Wilt u dit alstublieft lezen, want het bevat de achtergrondinformatie die wij proberen te geven,” zei ik. “Dan zal ik het lezen,” zei ze. “Dank u wel.”
Het was tijd voor de bijeenkomst, dus verontschuldigden wij ons en gingen naar de conferentieruimte. Waren deze man en vrouw bijzondere mensen?
Mariko Matsumoto, Miyagi-ken (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was en de ‘vrouw’ de Meester Jezus.

Kort en bondig

Bij de lezing van Benjamin Creme in Osaka op 17 mei 2008 stond ik achter de ontvangstbalie. Om ongeveer 17.00 uur, toen de vragen-en-antwoordensessie begon, stond ik op het punt de balie te verlaten toen een kleine man van ongeveer 70 jaar met een bril binnen kwam rennen en zei: “Ik ben laat, ik ben laat!” Ik had nog nooit iemand zo laat voor de lezing zien komen. Ik ging met hem de zaal in en zat naast hem vooraan in het middengedeelte. De heer Creme gaf uitleg over Maitreya’s ‘Hand’-kaart en de man maakte aantekeningen met een ouderwets vulpotlood. Toen viel hij in een diepe slaap waarbij zijn hoofd achterover helde. Ik keek vluchtig in zijn aantekenboek en zag staan: “Wanneer je problemen hebt, hoef je alleen maar te vragen en de hulp zal gegeven worden.” Zodra hij dat had opgeschreven, was hij in slaap gevallen. Ik vond het vreemd dat iemand die zo laat was gekomen meteen in slaap viel. Was hij een bijzondere man?
Nobuko Mori, Osaka (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester Jezus was.

‘Handafdrukken’ in het raam

Op een lenteochtend in 2008 werd ik wakker in mijn slaapkamer en zag op het glas van mijn raam enkele handafdrukken. Ik vond dat heel vreemd, omdat ik dat raam nauwelijks aanraak (evenmin als anderen bij mij in huis dat doen). Het was alsof de handafdrukken gedurende de nacht gemaakt waren.
Was dit een teken van een Meester?
T.S.A., Brazilië.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘handafdrukken’ gemanifesteerd werden door Maitreya. Dit gebeurt in vele landen in verschillende delen van de wereld.