Brieven van lezers - september 2008
Alles op zijn plaats
Op 28 en 29 juni 2008 had de Transmissie-meditatiegroep
in Madison (Wisconsin, VS) een kraam over de Wederverschijning van
Maitreya op een paranormale beurs. We kwamen zaterdagochtend vroeg
aan en bouwden de kraam op. Ik moest me verkleden en mijn aantekeningen
ordenen om later die ochtend een lezing te geven over Transmissie-meditatie.
Ik nam mijn rugzak, papieren en kleding mee naar een bank in een hoek
van de lobby van het hotel om me voor te bereiden. Een man van ongeveer
45 jaar oud, in een grijs t-shirt met het woord “Vlinder’ in
het logo, kwam naar me toe en vroeg; “Zo, wat ben je aan het
doen?” Ik vertelde hem: “Ik maak alles een beetje in orde
voor mezelf.” Hij zei: “Je maakt alles in orde voor jezelf,
maar alles is al op zijn plaats. De energieën komen binnen en
dingen staan opgesteld. Zoals de sterren en planeten allemaal op één
lijn komen te staan… weet je… zo.” Hij plaatste
zijn ene hand op de andere, om eenlijnigheid aan te duiden, en zei: “Je
weet toch wat ik bedoel?” Ik zei dat ik het begreep. Hij keek
me recht aan en zei: “Dit is wat je noemt vervulling.”
Toen zei hij met een glimlach: “Geniet van vandaag en ga wat
drinken wanneer je klaar bent …!” De man liep het restaurant
van het hotel binnen en kwam een paar tellen later weer terug in de
lobby. Daarna heb ik hem niet meer gezien.
Was deze bemoedigende man Maitreya of een Meester?
Ellen Turgasen, Madison (Wisconsin, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.
Dubbele zegening
In het begin van de jaren ’90 kwam mijn moeder
uit Chicago bij me op bezoek in New York. Het was juli en zo gepland
dat het samenviel met een van Benjamin Creme’s jaarlijkse zomertournees
in de VS. Ik had haar over hem verteld en had het jaar daarvoor al
voor het eerst een lezing van hem bijgewoond. Mijn moeder was nieuwsgierig
en stemde ermee in om mee te gaan naar de lezing in het Hotel Pennsylvania.
Aan het eind van zijn lezing hief de heer Creme zijn handen omhoog
om een zegening van Maitreya en Sai Baba te geven. Plotseling snakte
mijn moeder naar adem. Ik vroeg haar wat er gebeurde en zij vertelde
dat zij zojuist “vuur” uit een van de handpalmen van Benjamin
Creme had zien komen. Ik had helemaal niets bijzonders gezien.
Na afloop liepen we terug door de stad naar
mijn flat en toen we nog ongeveer twee blokken te gaan hadden kwam
bij Lexington Avenue een lange man met donkerblond haar naar ons toe
en vroeg om een dollar, zodat hij iets te eten kon kopen. Nadat we
de heer Creme hadden horen spreken, konden we geen nee zeggen, dus
haalde ik een dollar uit mijn zak en gaf hem die. Toen vroeg hij er
nog een. Ik gaf hem een tweede. Toen vroeg hij me om nóg een.
Ik zei tegen hem: “Zeg, daar is een pizzakraam, ik weet dat je
daar voor twee dollar een pizzapunt kunt kopen.” Hij bedankte
me en liep erheen.
(1) Was die man misschien Maitreya of de Meester
Jezus? (2) Wat was het “vuur” dat mijn moeder zag? (3)
Zag iemand anders het?
Joe Pellettiere, Chicago (Illinois, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat (1) de man Maitreya was. (2)
Het “vuur” was de energie van Sai Baba. (3) Ja, het is niet ongebruikelijk.
De weg bereiden
Op 23 mei 2008 zat een groep medewerkers van Share Japan
op een bank in de lobby van het hotel waar de Share Japan Transmissie-conferentie
plaatsvond. Het was ongeveer 10 minuten voor aanvang van de conferentie.
Een elegant echtpaar van in de 40 of 50 kwam naar ons toe en vroeg
of zij konden plaatsnemen. We zeiden: “Alstublieft, ga uw gang.” De
man zat op zijn gemak op een stoel achter in de hoek, maar de vrouw
zat dicht bij ons en leek te luisteren naar onze conversatie. Toen
stond zij op en kwam naar ons toe en begon erg beleefd tegen ons te
praten. “Wat is Share Japan voor groep?” vroeg zij. “Wat
doen jullie? Jullie lijken van nogal ver te zijn gekomen, uit Miyagi
en uit heel Japan. (Wij droegen naamkaartjes.) Jullie zijn allemaal
huisvrouwen, hè?” De vrouw had kort haar en droeg een
rosekleurige blouse en lange broek. Zij was slank en heel mooi. Maar
bovenal straalde zij vreugde en levendigheid uit, en stelde intelligente
en openhartige vragen.
We waren een beetje verbluft door haar plotselinge
vragen en konden even de woorden niet vinden om haar te antwoorden.
Toen ze onze verwarring zag, schoof ze haar stoel nog dichter naar
ons toe en zei: “Alsjeblieft, ik zou graag horen wat jullie doen.” Zij
keek naar haar man en zei: “Schat, waarom kom je niet hier ook
luisteren?” Maar de man wuifde met zijn hand en zei lachend: “Het
is goed zo.”
Ik realiseerde me dat ik haar de informatie
moest vertellen. Ik voelde me wat meer ontspannen door haar vrolijke,
duidelijke en vriendelijke manier van praten. Zij was erg geïnteresseerd
in ons en in Share Japan. Even wist ik niet waar te beginnen, of ik
haar de informatie eerlijk en open zou vertellen of niet, maar eindelijk
kon ik voldoende moed bij elkaar rapen.
“De problemen van armoede, rampen en het milieu zijn in een kritieke
fase, maar in feite is er een diepe betekenis achter deze problemen,” zei
ik. De vrouw zei: “Dat is zo. De milieukwesties zijn belangrijk. Werkt
jullie groep aan zulke problemen?” Ik zei: “We zijn een groep vrijwilligers
die de hoopvolle informatie erachter naar buiten brengt.” De vrouw vroeg: “Is
dit alleen voor Japan?” Ik antwoordde: “Er zijn groepen over de
hele wereld en de belangrijkste persoon die deze informatie brengt is Benjamin
Creme. Hij is naar Japan gekomen om lezingen te geven en hij zal ook hier op
deze conferentie zijn.” “Vandaar dat jullie uit heel Japan komen,” zei
de vrouw.
Ik voelde dat mijn woorden en uitleg tekortschoten
en wilde haar meer informatie geven, dus pakte ik een boekje op met
de titel Samendelen zal de wereld redden. “Wilt u dit
alstublieft lezen, want het bevat de achtergrondinformatie die wij
proberen te geven,” zei ik. “Dan zal ik het lezen,” zei
ze. “Dank u wel.”
Het was tijd voor de bijeenkomst, dus verontschuldigden
wij ons en gingen naar de conferentieruimte. Waren deze man en vrouw
bijzondere mensen?
Mariko Matsumoto, Miyagi-ken (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was en de ‘vrouw’ de
Meester Jezus.
Kort en bondig
Bij de lezing van Benjamin Creme in Osaka op 17 mei 2008
stond ik achter de ontvangstbalie. Om ongeveer 17.00 uur, toen de vragen-en-antwoordensessie
begon, stond ik op het punt de balie te verlaten toen een kleine man
van ongeveer 70 jaar met een bril binnen kwam rennen en zei: “Ik
ben laat, ik ben laat!” Ik had nog nooit iemand zo laat voor
de lezing zien komen. Ik ging met hem de zaal in en zat naast hem vooraan
in het middengedeelte. De heer Creme gaf uitleg over Maitreya’s ‘Hand’-kaart
en de man maakte aantekeningen met een ouderwets vulpotlood. Toen viel
hij in een diepe slaap waarbij zijn hoofd achterover helde. Ik keek
vluchtig in zijn aantekenboek en zag staan: “Wanneer je problemen
hebt, hoef je alleen maar te vragen en de hulp zal gegeven worden.” Zodra
hij dat had opgeschreven, was hij in slaap gevallen. Ik vond het vreemd
dat iemand die zo laat was gekomen meteen in slaap viel. Was hij een
bijzondere man?
Nobuko Mori, Osaka (Japan).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester Jezus was.
‘Handafdrukken’ in het raam
Op een lenteochtend in 2008 werd ik wakker in mijn slaapkamer
en zag op het glas van mijn raam enkele handafdrukken. Ik vond dat
heel vreemd, omdat ik dat raam nauwelijks aanraak (evenmin als anderen
bij mij in huis dat doen). Het was alsof de handafdrukken gedurende
de nacht gemaakt waren.
Was dit een teken van een Meester?
T.S.A., Brazilië.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘handafdrukken’ gemanifesteerd
werden door Maitreya. Dit gebeurt in vele landen in verschillende delen van
de wereld.
|