Hieronder volgt een selectie van brieven van lezers. Zie voor een uitgebreidere selectie Share Nederland nr.8, oktober 2009.

Lezers schrijven – oktober 2009

Van hart tot hart

Dinsdag 18 augustus 2009 was ik de hele dag met mijn gedachten bij het bericht dat een dierbare vriendin en collega niet lang meer zou leven; ze zou waarschijnlijk de nacht niet halen. Ik kon me niet concentreren op het werk in het kantoor van Share International en na het avondmaal dronk ik wat wijn en nam de bus naar huis. Omdat ik me aangeschoten voelde en behoefte aan frisse lucht had, ging ik op een bank buiten bij mijn flat zitten en dronk nog wat meer wijn uit een flesje. Ik was echt ontdaan over mijn vriendin.
Toen kwam er een gezette man met blond haar en een baard aan fietsen en vroeg of hij ergens koffie kon krijgen. Het was al 11 uur ’s avonds, dus raadde ik het café verderop in de straat aan. Zijn fiets was opzichtig beschilderd en hij kwam heel joviaal over. Hij reed weg naar het café en kwam vijf minuten later terug met een glas cola. Hij sprak met een accent dat ik niet thuis kon brengen, dus vroeg ik waar hij vandaan kwam: “Dat is te ingewikkeld om uit te leggen,” zei hij en zei iets over Rusland en andere landen, dat ging allemaal heel snel.
Toen vroeg hij mij: “Ben je een ‘goth’?” Ik droeg een zwart vest en zwarte leggings. Ik lachte en zei nee. Toen ging hij op de volgende bank zitten. Hij was uitbundig en zijn onderhoudend gepraat en grappen vrolijkten me op.
Hij zei dat hij niet van slapen hield en dat hij vaak ’s avonds laat rond reed om plekken te bekijken. Toen liet hij me wat foto’s op zijn mobiel zien: het waren prachtige beelden. Het eerste was een nauwkeurige illustratie van een hart en hij vertelde me dat hij het overgetekend had uit een medisch handboek. De rest waren ongewone natuurfoto’s en foto’s van steden – alle heel interessant en mooi.
Ik vertelde van mijn vriendin en we spraken over dood en reïncarnatie en ik vertelde over Maitreya. Hij zei dat hij van Benjamin Creme en diens werk en de Theosofische leringen wist. We praatten nog een poosje door over de ‘ster’ en hij zei dat hij wilde proberen die te fotograferen, mogelijk van binnenuit de kerk in de buurt.
Toen, omdat ik me realiseerde dat het al laat was, nam ik afscheid en stond op van de bank. Hij keek toe terwijl ik naar mijn deur liep en we wuifden naar elkaar. Ik voelde me getroost en afgeleid door onze ontmoeting en bedacht hoe vreemd het leven kan zijn: er gebeuren fijne dingen wanneer je ze het minst verwacht en we zijn nooit echt alleen.
Mag ik vragen: was deze vrolijke man een Meester?
G.F., Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrolijke’ man de Meester Jezus was.

Twee brieven van dezelfde persoon

Kort optreden

(1) Op 4 september was ik onderweg naar de Transmissie-meditatie in Londen. Ik was laat en haastte me de roltrappen af, zodat ik net de laatste wagon van de wachtende metro op het Victoria-station kon bereiken en vond een plaats. Een als ‘goth’ geklede zwerver zat tegenover me, hij reed achteruit. Hij had op zijn rastakapsel geslapen, dat alle kanten uit stak en, ongebruikelijk, hij droeg een lichte, afgeknipte korte broek over zijn zwarte lange broek.
Toen volgde een reeks korte gebeurtenissen: in zijn handen, die vuil waren, hield hij een goedkope plastic eierzandloper waarin felgekleurde kleine snoepjes zaten. De snoepjes vielen door de opening en met grote vreugde draaide hij de zandloper om, balanceerde die op zijn knie en maakte gebaren met zijn handen, terwijl hij zich naar iedereen toe draaide, knikkend en lachend met zijn buitengewoon vriendelijke, zeegroene ogen die door rimpels omringd waren. Hij deed de loper in een oranje, plastic draagtasje dat achter hem stond en haalde er een klein rechthoekig labyrintspelletje uit. Maar in plaats van zilveren balletjes manoeuvreerde hij plastic autootjes door de doolhof. Toen keek hij liefdevol in het rond naar alle passagiers. Hij deed dat weer terug in de oranje draagtas en haalde er snel een witte paperback uit en dat deed me naar adem happen. Het boek was getiteld The Source of the Heart (“De Bron van het Hart”); onder de titel stond een tekening van een indiaan met lang haar. Ik kon de naam van de auteur niet zien. Hij legde het op zijn knie en opende het waar verschillende witte origamivormen bewaard waren, nam er een uit en liet die aan iedereen zien, terwijl hij zachtjes: “Boot, boot, boot,” zei. De andere passagiers schoven ongemakkelijk op hun stoel en hielden hun krant omhoog in een poging contact met deze ongewenste persoon te vermijden. De volgende vorm was een vogel, maar hij leek van gedachten te veranderen en het boek vond snel zijn weg terug in de kleine plastic tas. Hij boog zich naar de stoel naast zich en deed het boek in twee grote draagtassen die daar stonden, een oranje en een blauwe, de een in de ander, omdat daar grote glazen flessen met frisdrank in zaten. Hij haalde er een stevig dichtgeknoopt zwart draagtasje uit waarvan hij de inhoud niet liet zien, pakte het gewoon bij de handvaten en legde knoop na knoop tot hij tevreden was. Toen stopte hij de zwarte tas helemaal onder in de grotere draagtassen, knikte, lachte naar me, leunde achterover in zijn stoel en viel in slaap. Bij het volgende station pakte hij zijn tassen bij elkaar en stapte uit.
Was dit een boodschap voor alle medewerkers van Share International en daarbuiten, en wilt u bevestigen of dit Maitreya was?
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

Nachtzegening

(2) Op een avond laat reed ik na de Transmissie-meditatie met mijn twee zussen naar huis, toen we bij het verkeerslicht moesten stoppen. Het was bijna middernacht en er stond een kleine man, die eruit zag als een Latino, met zwart krulhaar en donkerbruine ogen autoramen te wassen. Mijn zuster Annette was ziek en leunde half in slaap achterover op een kussen in de passagiersstoel voorin. Ik boog me over haar heen en rommelde in het handschoenenvakje naar klein geld. Net toen de ramenwasser bij onze auto kwam, sprong het licht op groen, dus gaf ik hem wat ik had en stond op het punt weg te rijden.
“Dat is te veel!” protesteerde hij, maar het was heel weinig, dus vroeg ik hem om het te houden. Plotseling werd het licht weer rood. Hij liep naar de achterkant van de auto en begon daar het raam te wassen, terwijl hij een melodietje zong. Hij had een diepe stem. “Hij zingt, zelfs op dit late uur!” Ik was verbaasd.
Mijn andere zus Josie zat achterin en ik vroeg haar mijn tas aan te geven. Ze dook onder een van de stoelen en haalde mijn portemonnee te voorschijn, zodat ik hem wat meer muntgeld kon geven. Hij had inmiddels de voorruit gewassen.
“Jullie hebben een goed hart.” Hij straalde naar ons drieën, zijn witte tanden schitterden in het stadslicht. Het stoplicht sprong op groen en we haastten ons het donker in, lachend en opgebeurd.
Kunt u ons vertellen of hij een Meester was?
S.P., Ashurst Wood (West Sussex, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘ruitenwasser’ Maitreya was.

Finse zegening

Ik zat onlangs in mijn kamer en zei de Grote Aanroep in het Fins op. Ik voelde me heel kalm en vredig. Toen ik opstond en naar de keuken ging, zag ik, of ik denk dat ik het zag, een handafdruk op het kijkglas van de oven. Ik voelde een ongelooflijke vrede en geborgenheid, maar toen ik dichterbij keek, vervaagde de handafdruk. Het gevoel was onmenselijk troostend.
Wat zou dit geweest kunnen zijn?
J.H., Helsinki (Finland).
Benjamin Creme: Sinds de eerste verschijning in augustus 2001 in Barcelona is de handafdruk van Maitreya in vele landen onder verschillende omstandigheden verschenen. Dit is de eerste keer (gemeld aan Share International) dat de ‘hand’ min of meer verdween zodra hij gezien was, maar het was desalniettemin de handdruk van Maitreya – een tijdelijk wonder.

Wonderlijke halfedelsteen

21 November 2008 woonde ik een conferentie bij in Lyon (Frankrijk), waar de deelnemers een hartvormige agaat werd getoond die ongeveer 40 jaar geleden door de zoon van een mijnwerker was gevonden. Na ontdekking brak de steen in tweeën en kwam er een inscriptie tevoorschijn: een ‘J’, een ‘C’ en nog andere letters, in heel lichtgevende kristallen tegen een gladde achtergrond van agaat. De binnenkant van het hart heeft precies de vorm van een menselijk hart.
Toen de zoon van de mijnwerker de hartvormige steen ontdekt had, deed hij schriftelijk afstand van het huis en het land dat hij zou erven en heeft zijn leven sindsdien geheel in dienst van de hartsteen gesteld door hem uit te lenen aan mensen die het nodig hebben.
De conferentiegangers (meer dan honderd in getal) waren uitermate meditatief en de energie die door de hartvormige steen – die we allemaal een paar minuten in onze handen mochten houden – werd geproduceerd, was intens; ik kon het verschillende centimeters bij mij vandaan voelen en mijn maagpijn nam af. Iemand in het publiek nam een foto van mij, terwijl ik de steen vasthield. Na het afdrukken was op de foto een kolom van licht te zien (zie foto).
Was dit een zegening van Maitreya? Wat betekenen de inscripties aan de binnenkant van het hart? Is deze hartvormige steen van goddelijke oorsprong en wat is de bedoeling ervan?
G.J., Lyon (Frankrijk).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de halfedelsteen een zegening van Maitreya was en de bedoeling ervan is mensen te helpen en te genezen.

Lees ook de brieven van vorige maanden.