Lezers schrijven – oktober 2010

Conferentieganger

Op 7 en 8 augustus 2010 woonde ik de Exopolitics ufo-conferentie bij in Leeds (VK) voor de promotie van mijn boek over George Adamski, waar ik mijn stand deelde met mensen van de lokale Share-groep voor Benjamin Creme’s nieuwe boek, The Gathering of the Forces of Light – UFOs and their Spiritual Mission. Zaterdagmiddag, rond half vier, terwijl de meeste deelnemers in het auditorium een lezing bijwoonden, waren er maar enkele verkopers in de hal waar de kramen opgesteld stonden, onder wie twee leden van de groep Leeds en ikzelf. Ik zat met mijn rug naar de ingang, dus ik kon niet zien of er mensen binnenkwamen. Toen ik hoorde dat er iemand binnen kwam, voelde het niettemin of hij uit het niets was verschenen.
Een man van middelbare leeftijd, ongeveer 1,80 m lang, maakte zijn aanwezigheid luid en duidelijk kenbaar, terwijl hij langs liep tussen onze kraam en de kraam tegenover ons. Hij ging op de lege stoel bij onze kraam zitten, aan de andere kant van waar ik zat, alsof de stoel er voor hem was neergezet, en leunde met zijn rechterarm op zijn wandelstok, terwijl hij breed lachend uitriep: “Ik ben laat,” alsof wij het publiek waren dat op hem had gewacht. Hij legde uit dat hij moeite had gehad om bij het gebouw te komen. Ik vind het lastig om de blijdschap en het plezier dat de man uitstraalde goed te beschrijven. Hij droeg een blauw overhemd met daaronder een lichtblauw t-shirt, spijkerbroek en zwarte schoenen. We boden hem een folder over Benjamin Creme’s nieuwste boek aan, maar hij wees die beleefd af terwijl hij lachend zei: “Ik ben niet zo van de boeken.”
Hij vertelde toen een paar van zijn eigen ervaringen. (...) Nadat hij vertrokken was – hij is het auditorium helemaal niet ingegaan – vroeg een van de groepsleden: “Denk je dat hij misschien Maitreya was in een van Zijn gedaanten?”
Was deze blije conferentieganger die niet naar de conferentie ging, een bijzondere man?
G.A., Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester Jezus was.

Kijk omhoog!

Bij vijf verschillende gelegenheden tussen begin juli en eind augustus 2010 zag ik een wit stralend voorwerp over mijn huis en tuin gaan, lager dan de meeste vliegtuigen; het bewoog zich volkomen geluidloos en vredig in een rechte lijn voort. Het was steeds stralend wit, bolvormig en vloog min of meer hetzelfde traject (naar oost-Londen, waar het leek te dalen, alsof het ging landen) en min of meer op dezelfde tijd (omstreeks 10 uur ’s avonds). Alleen bij de derde waarneming, terwijl ik met mijn vriend in de tuin stond, straalde het helder oranje tot het plotseling ondoorzichtig werd met een stralend rode kleur in het midden. Eind augustus, toen ik alleen in de tuin zat en nadacht over Maitreya’s naar buiten treden, zag ik hetzelfde witte bolvormige voorwerp op twee achtereenvolgende avonden. Ik wist zeker dat het elke keer Maitreya’s Lichtschip was; kunt u bevestigen of dat inderdaad het geval was?
A.W.P., Stoke Newington (Londen, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat dit alle waarnemingen waren van Maitreya’s Lichtschip.

Lachen kost niets!

Dinsdagavond, 10 augustus 2010, reed ik na een openbare Transmissie-meditatie naar huis en stond in een groep auto’s op een vierbaansweg te wachten bij een verkeerslicht. Door de motregen was het zicht slecht. Ik kon ternauwernood een man zien die tussen de rijen auto’s door zigzagde terwijl hij een klein bord van afgescheurd karton omhooghield. Dit is een veelvoorkomend tafereel bij dit specifieke kruispunt omdat daar veel daklozen bij elkaar komen.
Met mijn blik op het verkeerslicht, omdat ik wist dat het al gauw groen zou worden, greep ik met mijn hand in mijn portemonnee en haalde er een biljet uit om aan de man te geven. Toen de man dichterbij kwam en ik mijn raam naar beneden draaide, realiseerde ik me dat ik maar een biljet van 1 dollar in mijn hand had. Ik gaf het aan de man en lachte naar hem. Hij bedankte me heel enthousiast, lachte breed door zijn zware snor, wees naar zijn bord (dat ik niet kon lezen) en zei: “Blijf lachen, blijf lachen.”
Even later, terwijl het licht op groen sprong en het verkeer zich in beweging zette, kwam de gedachte bij me op om naar rechts te kijken. De man met het bord keek recht in mijn auto en wees met een brede lach naar zijn bord en riep: “Blijf lachen, blijf lachen.”
Het leek een zeer enthousiaste reactie op een biljet van één dollar en de vreugde van de ervaring is me bijgebleven.
M.P., San Francisco (VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester Jezus was.

Versterking

Tijdens de 24-uurs Transmissie-meditatie op 11 en 12 april 2009 in het conferentiecentrum Mennorode in Elspeet waren er zondagochtendvroeg maar enkelen aan het mediteren en het gaf een vervelend gevoel om weg te gaan. Om ongeveer half vier ging de deur open en in het licht van het bordje ‘Uitgang’ boven de deur verscheen een lange, tengere man die een groene trui aan had en een rugzak op zijn rug. Hij deed zijn rugzak af, ging zitten en begon te mediteren. Kwam er een bijzonder iemand met ons mee mediteren?
M.L., Driebergen.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man de Meester Jezus was.

Lees ook de brieven van vorige maanden.